Ιωσήφ Βοναπάρτης

Ο Ιωσήφ Βοναπάρτης (Joseph Bonaparte, 7 Ιανουαρίου 1768 – 28 Ιουλίου 1844) ήταν βασιλιάς της Νεαπόλεως και της Σικελίας, της Ρώμης και αργότερα βασιλιάς της Ισπανίας.

Ιωσήφ Βοναπάρτης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Joseph Bonaparte (Γαλλικά)
Γέννηση	7  Ιανουαρίου 1768 ή 1768 Κορτέ
Θάνατος	28  Ιουλίου 1844 ή 1844 Φλωρεντία
Τόπος ταφής	Cathédrale Saint-Louis-des-Invalides
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Θρησκεία	Καθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Γαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός διπλωμάτης αξιωματικός στρατιωτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Ζυλί Κλαρί (από 1794)
Σύντροφος	María del Pilar Acedo y Sarria Εμιλί Εμάρ
Τέκνα	Ζεναΐδα Βοναπάρτη Σαρλότ Βοναπάρτη Ιωσήφ Φραγκίσκος του Λακόστ Júlia Bonaparte
Γονείς	Κάρλο Μπουοναπάρτε και Λετίτσια Ραμολίνο
Αδέλφια	Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας Ελίζα Βοναπάρτη Καρολίνα Βοναπάρτη Παυλίνα Βοναπάρτη - Μποργκέζε Ιερώνυμος Βοναπάρτης Λουκιανός Βοναπάρτης Λουδοβίκος Βοναπάρτης Maria Anna Bonaparte Napoleone Buonaparte
Οικογένεια	Οικογένεια Βοναπάρτη
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	στρατηγός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος του Συμβουλίου των Πεντακοσίων πρέσβης της Γαλλίας στην Ιταλία μέλος της Γερουσίας των συντηρητικών Λόρδος της Γαλλίας Βασιλιάς της Ισπανίας (1808–1813) Βασιλιάς της Νεαπόλεως (1806–1808) Grand Master of the Grand Orient de France πρέσβης της Γαλλίας στην Αγία Έδρα πρέσβης της Γαλλίας στις Ηνωμένες Πολιτείες Head of State of Spain (1808–1813)
Βραβεύσεις	Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής Ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος Βασιλικό Τάγμα των Δύο Σικελιών Βασιλικό Τάγμα των Σεραφείμ
Υπογραφή
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Ιωσήφ Ναπολέων γεννήθηκε στο Κορτέ της Κορσικής και ήταν γιος του Κάρλο Μαρία Μπουοναπάρτε και της Λετίτσια Ραμολίνο και αδελφός του Ναπολέοντα Α΄ των Γάλλων.

Το 1806 έγινε στρατιωτικός διοικητής της Νάπολης, και στη συνέχεια βασιλιάς της. Στις 6 Ιουνίου του 1808 έγινε βασιλιάς της Ισπανίας. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του η Βενεζουέλα κέρδισε την ανεξαρτησία της, ούσα η πρώτη χώρα της Λατινικής Αμερικής που πέτυχε κάτι τέτοιο. Μετά την ήττα στη μάχη της Βιττόρια ο Ιωσήφ Βοναπάρτης εγκατέλειψε την Ισπανία και ένα χρόνο αργότερα το 1813 τέλειωσε και τυπικά η βασιλεία του.

Έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στη Νέα Υόρκη, στη Φιλαδέλφεια και στη Μπόρντενταουν του Νιου Τζέρσεϊ. Απεβίωσε στη Φλωρεντία και τάφηκε στο Παρίσι.

Οικογένεια

Ήταν νυμφευμένος από το 1794 με την Μαρί-Ζυλί Κλαρύ, κόρη του Φρανσουά Κλαρύ, και απέκτησαν τέκνα:

• Ζηναΐδα Λετίσια Ιουλία (1801 - 1854), παντρεύτηκε τον εξάδελφό της Κάρολο Λουκιανό Βοναπάρτη, 2ο Πρίγκιπα του Κανίνο.
• Καρλόττα (1802 - 1839), παντρεύτηκε τον εξάδελφό της Λουδοβίκο Β΄ της Ολλανδίας.

Από μη νόμιμες σχέσεις είχε φυσικά τέκνα· από τη Μαρία Τζούλια Κολόννα, Κόμισσα του Άτρι:

• Τζούλιο (1806 - 1838).
• Τερέζα (γενν. 1808), απεβίωσε σε βρεφική ηλικία.

Από την Αννέτ Σαβάζ απέκτησε δύο κόρες που γεννήθηκαν στο σπίτι του στο Μπόρντενταουν:

• Πωλίν Ανν (;).
• Κάθριν Σάρλοτ (1822 - 1890), παντρεύτηκε τον Συνταγματάρχη Ζέμπιουλον Χάουελ Μπέντον.

Από την Εμιλί Εμάρ:

• Φελίξ-Ζοζέφ-Φρανσουά Λακόστ (1825 - 1922).