Κάρολος του Ανγκουλέμ
Ο Κάρολος (28 Απριλίου 1573 - 24 Σετεμβρίου 1650) από τον Οίκο των Βαλουά-Ανκουλέμ ήταν δούκας του Ανγκουλέμ και κόμης του Ωβέρν. Είναι γνωστός απομνημονευματογράφος.
| Κάρολος του Ανγκουλέμ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Charles d'Angoulême (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 8 Μαΐου 1573 ή 28 Απριλίου 1573[1][2][3] Barraux |
| Θάνατος | 24 Σεπτεμβρίου 1650[4][5] ή 29 Σεπτεμβρίου 1650[1] Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης συγγραφέας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Charlotte de Montmorency (από 1591)[7] Françoise de Narbonne (από 1644)[7] |
| Τέκνα | Λουδοβίκος Εμμανουήλ του Ανγκουλέμ Henri de Valois[8] François de Valois[8] |
| Γονείς | Κάρολος Θ΄ της Γαλλίας και Μαρί Τουσέτ |
| Αδέλφια | Marie-Charlotte de Balzac d’Entragues Αικατερίνη Εριέττα του Μπαλζάκ Μαρία Ελισάβετ της Γαλλίας (ετεροθαλής αδελφή από πατέρα) |
| Οικογένεια | Οίκος του Βαλουά |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Coronel General |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | πρέσβης της Γαλλίας στην Αυστρία Grand prior of France |
| Βραβεύσεις | Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Πνεύματος Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν νόθος γιος και μόνο τέκνο του Καρόλου Θ΄ της Γαλλίας και της ερωμένης του Μαρί Τουσέ. Γεννήθηκε στο Σατώ ντε Φαγιέ του Δελφινάτου. Ο πατέρας του το επόμενο έτος απεβίωσε· πιο πριν τον είχε εμπιστευτεί στο νεότερο αδελφό του Ερρίκο Γ΄ της Γαλλίας[9][10]. Η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε και η -από τον δεύτερο γάμο- κόρη της Αικατερίνη Ενριέττα ντε Μπαλζάκ έγινε ερωμένη του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας[11].
Έγινε ιππότης του Τάγματος του Αγ. Ιωάννου (της Μάλτας) ως το βαθμό του μεγάλου Ηγουμένου (Prior) της Γαλλίας. Από τη μητέρα τού πατέρα του, την Αικατερίνη των Μεδίκων κληρονόμησε την κομητεία του Ωβέρν[11].
Το 1589 ο θείος του Ερρίκος Γ΄ δολοφονήθηκε· ο Ερρίκος Δ΄ τον έκανε συνταγματάρχη των ίππων και από αυτή τη θέση υπηρέτησε στις εκστρατείες των πρώτων ετών της βασιλείας του. Όταν ο Ερρίκος Δ΄ έκανε ερωμένη την μαντάμ ντε Βερνέιγ, ο Κάρολος δυσαρεστήθηκε και προσχώρησε στην εναντίον του συνωμοσία από τον Κάρολο-Εμμανουήλ Α΄ δούκα της Σαβοΐας, τον Κάρολο δούκα του Μπιρόν και τον Ερρίκο δούκα του Μπουγιόν. Η συνωμοσία αποκαλύφθηκε και ο δούκας του Μπιρόν εκτελέστηκε. Ο Κάρολος φυλακίστηκε και έπειτα από παρέμβαση της αδελφής του Αικατερίνης-Ενριέτας, της θείας του Νταϊάν του Ανγκουλέμ και του πεθερού του, ελευθερώθηκε μετά από μερικούς μήνες[11].
Ενεπλάκη μαζί με την μαντάμ ντε Βερνέιγ σε νέα συνωμοσία, που σχετιζόταν με τον Φίλιππο Γ΄ της Ισπανίας. Το 1604 συνελήφθησαν και η συνέταιρός του καταδικάστηκε να μείνει ισόβια έγκλειστη σε μονή. Ο Κάρολος καταδικάστηκε σε θάνατο, ποινή που μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Φυλακίστηκε στη Βαστίλλη το 1605 και του αφαιρέθηκε η κομητεία του Ωβέρν. Το 1616 ελευθερώθηκε και εστάλη εναντίον του ανυπότακτου Ερρίκου Β΄ δούκα του Λονγκεβίλ, όπου είχε κάποια επιτυχία[11].
Το 1619 κληρονόμησε τη θεία του Νταϊάν και έγινε δούκας της Ανγκουλέμ με βασιλική έγκριση. Ανέλαβε την πρεσβεία προς τη Γερμανία, που ολοκληρώθηκε με τη συμφωνία του Ουλμ το 1620. Το 1627 διοίκησε το μεγάλο στράτευμα που μαζεύτηκε στην πολιορκία της Λα Ροσέλ. Ήταν διοικητής του στρατού στη Λωρραίνη το 1635 κατά τον Τριακονταετή Πόλεμο. Το επόμενο έτος έγινε αντιστράτηγος του στρατού. Μάλλον μετά το θάνατο του Ρισελιέ (1643) αποσύρθηκε από τα δημόσια πράγματα[11].
Είναι ο συγγραφέας των εξής έργων:
- Απομνημονεύματα, από τη δολοφονία του Ερρίκου Γ΄ ως τη μάχη του Αρκ (1589-1593)[11].
- Οι δημηγορίες που εκφωνήθηκαν στη Συγκέντωση των Προτεσταντών πριγκίπων της Γερμανίας.
- μετάφραση ενός έργου του Ισπανού Ντιέγκο ντε Τόρρεθ[11].
- Η γενική και πιστή σχέση όλων όσων συνέβησαν στη νήσο Ρε, που απεστάλησαν από τον βασιλιά στη βασιλομήτορα, έργο που αποδίδεται στον Κάρολο[11].
Απεβίωσε το 1650.
Οικογένεια Επεξεργασία
Το 1591 απέκτησε την αποδέσμευση των όρκων του από το Τάγμα της Μάλτας και νυμφεύτηκε την Καρλόττα, κόρη του Ερρίκου Α΄ στρατάρχη της Γαλλίας και μετέπειτα δούκα του Μονμορενσύ[12] και είχε τέκνα:
- Λουδοβίκος-Εμμανουήλ 1596-1653, δούκας του Ανγκουλέμ, κόμης του Ωβέρν και του Αλαί. Έγινε συνταγματάρχης του ελαφρού ιππικού και κυβερνήτης της Προβηγκίας[11][13].
- Φραγκίσκος απεβ. 1622.
Το 1636 απεβίωσε η Καρλόττα και το 1644 ο Κάρολος έκανε δεύτερο γάμο με τη Φρανσουάζ ντε Ναρμπόν, κόρη του Καρόλου βαρόνου του Μαρέιγ. Δεν απέκτησαν απογόνους[11].
Υποσημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo2003188112. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12520218b.
- ↑ 3,0 3,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00012984.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Charles-de-Valois-duc-dAngouleme. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10526.htm#i105254. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12520218b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 7,0 7,1 p10526.htm#i105254. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 8,0 8,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Baynes 1878, σελ. 46.
- ↑ Taylor 1842, σελ. 296.
- ↑ 11,00 11,01 11,02 11,03 11,04 11,05 11,06 11,07 11,08 11,09 Chisholm 1911, σελ. 41.
- ↑ Davenport, σελ. 133.
- ↑ Bergin 1996, σελ. 711.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Baynes, T.S., ed. (1878), "Charles de Valois, Duke of Angouleme", Encyclopædia Britannica, 2 (9th ed.), New York: Charles Scribner's Sons, p. 46
- Bergin, Joseph (1996), The Making of the French Episcopate, 1589–1661, Yale University Press
- Davenport, Richard Alfred, The History of the Bastile and of its Principal Captives, Kessinger Publishing
- Taylor, William Cooke (1842), Romantic Biography of the Age of Elizabeth: Calvin and the Church of Geneva, London: Richard Bentley