Κάρολος Β΄ της Ορλεάνης
Ο Κάρολος Β' της Ορλεάνης (22 Ιανουαρίου/1522 - 9 Σεπτεμβρίου/1545) ήταν Γάλλος πρίγκιπας απο τον Οίκο του Βαλουά γνωστός και ως δούκας του Ανγκουλέμ, τρίτος γιος του βασιλιά της Γαλλίας Φραγκίσκου Α' απο τον πρώτο γάμο του με την Κλαυδία της Βρετάνης. Μετά τον πρόωρο θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού Φραγκίσκου (1536) πήρε τον τίτλο του δούκα της Ορλεάνης ως δεύτερος επιζών γιος του βασιλιά. Τον τίτλο κατείχε μέχρι τότε ο δεύτερος αδελφός του Ερρίκος που έγινε στην συνέχεια δελφίνος και μετέπειτα βασιλιάς.
| Κάρολος των Βαλουά | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Charles II d'Orléans (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 22 Ιανουαρίου 1522 Σαιν-Ζερμαίν-αν-Λαι |
| Θάνατος | 9 Σεπτεμβρίου 1545 Forest-Montiers |
| Αιτία θανάτου | πανώλη |
| Τόπος ταφής | Βασιλική Σαιν-Ντενί |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Φραγκίσκος Α΄ της Γαλλίας και Κλαυδία της Βρεττάνης |
| Αδέλφια | Μαγδαληνή της Γαλλίας Μαργαρίτα της Γαλλίας Καρλόττα των Βαλουά Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας Φραγκίσκος Γ΄ της Βρεττάνης |
| Οικογένεια | Οίκος του Βαλουά |
| Θυρεός | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ευνοούμενος γιος του Φραγκίσκου Α' Επεξεργασία
Ήταν ο πιο ωραίος και ο αγαπημένος γιος του βασιλιά Φραγκίσκου Α' αν και ευλογιά τον είχε τυφλώσει από το ένα μάτι. Η εύνοια του πατέρα τον έκανε εξαιρετικά άτακτο και κακομαθημένο. [1] Ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην Γαλλική αριστοκρατία επειδή πίστευαν ότι τελικά θα καταφέρει ο Φραγκίσκος Α' να τον ορίσει διάδοχο. Το 1540 πήρε τον τίτλο του κόμητα του Κλερμόν.[2]
Το 1542 ο πατέρας του ξεκίνησε ξανά τον πόλεμο εναντίον του αυτοκράτορα των Αψβούργων Καρόλου Κουίντου και ο Κάρολος κυρίευσε ξανά το Λουξεμβούργο. Ο πόλεμος έληξε για άλλη μια φορά σε ήττα για τον Φραγκίσκο Α' με την ειρηνική συνθήκη του Κρεπί στις 19 Σεπτεμβρίου/1544 σύμφωνα με την οποία ο Κάρολος ήταν υποχρεωμένος να παντρευτεί πριγκίπισσα από την οικογένεια των Αψβούργων.
Εχθρότητες με τον μεγαλύτερο αδελφό του Ερρίκο Επεξεργασία
H πρώτη επιλογή ήταν να παντρευτεί την ινφάντα Μαρία της Ισπανίας κόρη του ίδιου του Καρόλου Ε' και της Ισαβέλλας της Πορτογαλίας, η δεύτερη επιλογή ήταν η αρχιδούκισσα Άννα της Αυστρίας κόρη του Φερδινάνδου Α' της Ουγγαριας και της Βοημίας και ανιψιά του Καρόλου Ε'. H συνθήκη του Κρεπί άφησε δυσαρεστημένο έντονα τον μεγαλύτερο αδελφό του Ερρίκο επειδή θεωρούσε οτι το Μιλάνο του ανήκει σαν κληρονομιά της συζύγου του Αικατερίνης των Μεδίκων. Ο Ερρίκος φοβήθηκε σε συνδυασμό με την εύνοια του πατέρας τους στον Κάρολο τον τεμαχισμό του μελλοντικού του βασιλείου που θα είχε σαν αποτέλεσμα την απώλεια της ισχύος του.[3]
Το τέλος Επεξεργασία
Το μίσος ανάμεσα στα δύο αδέλφια έληξε με τον πρόωρο θάνατο του Καρόλου το 1545 σε ηλικία μόλις 23 ετών. Σύμφωνα με τις περισσότερες πληροφορίες αιτία του θανάτου ήταν η πανώλη· κάποιοι άλλοι λένε ότι δηλητηριάστηκε από τον αδελφό του, αλλά αυτό δεν είναι εξακριβωμένο.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Seward, Desmond (1973). Prince of the Renaissance: The Golden Life of François I. New York: Macmillan Publishing Co. p. 228.
- ↑ Prime, Temple (1903). "Note on the County of Clermont". Notes Relative to Certain Matters Connected with French History. 1. De Vinne Press. p. 103. Retrieved 11 August 2016 – via Google Books. "Charles, Duke of Orleans, was Count of Clermont from 1540 to 1545, when he died leaving no issue."
- ↑ Seward, Desmond (1973). Prince of the Renaissance: The Golden Life of François I. New York: Macmillan Publishing Co. p. 241.
Πηγές Επεξεργασία
- Seward, Desmond (1973). Prince of the Renaissance: The Golden Life of François I. New York: Macmillan Publishing Co. p. 228.
- Prime, Temple (1903). "Note on the County of Clermont". Notes Relative to Certain Matters Connected with French History. 1. De Vinne Press. p. 103. Retrieved 11 August 2016 – via Google Books. Charles, Duke of Orleans, was Count of Clermont from 1540 to 1545, when he died leaving no issue.
- Seward, Desmond (1973). Prince of the Renaissance: The Golden Life of François I. New York: Macmillan Publishing Co. p. 241.