Κέρκωψ
Ο Κέρκωψ, ο επονομαζόμενος Πυθαγόρειος, ήταν ορφικός ποιητής άγνωστης εποχής, πρωιμοτερης όμως του 4ου π.Χ. αιώνα.
Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (επικαλούμενος παλαιότερη μαρτυρία του γραμματικού Επιγένη, συγγραφέα μιας χαμένης πραγματείας με τίτλο Περί της εις Ορφέα ποιήσεως) αναφέρει ότι ο Κέρκωψ έγραψε δύο ορφικά ποιήματα, την Εις Άδου κατάβασιν (που σωζόταν τουλάχιστον μέχρι την αλεξανδρινή εποχή)[1] και τον Ιερόν Λόγον.[2] Η Σούδα προσθέτει ότι οι Ιεροί Λόγοι αποτελούνταν από 24 ραψωδίες και ότι ορισμένοι απέδιδαν το έργο (αντί στον Κέρκωπα) στον μυθικό Ορφέα ή στον Θεόγνητο τον Θεσσαλό.[3] Ως συγγραφέα όμως της Εις Άδου καταβάσεως μνημονεύει μόνον τον ποιητή Ορφέα τον Καμαριναίο.[4][5]
Να σημειωθεί τέλος ότι ορισμένοι μελετητές ταύτιζαν τον Κέρκωπα τον Πυθαγόρειο με τον Κέρκωπα τον Μιλήσιο, τον φερόμενο και ως ποιητή του χαμένου έπους Αιγίμιος.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ W. Smith, Dictionary of Greek and Roman Antiquities (1870), σελ. 672, τόμος I. Ancient Library Αρχειοθετήθηκε 2012-10-18 στο Wayback Machine.
- ↑ Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, Στρωματείς, I (Ἐπιγένης δὲ ἐν τοῖς Περὶ τῆς εἰς ῾Ορφέα <ἀναφερομένης> ποιήσεως Κέρκωπος εἶναι λέγει τοῦ Πυθαγορείου τὴν Εἰς ῞Αιδου κατάβασιν καὶ τὸν ῾Ιερὸν λόγον).
- ↑ Λεξικό Σουίδα, λήμμα Ορφεύς Λειβήθρων.
- ↑ Λεξικό Σουίδα, λήμμα Ορφεύς Καμαριναίος.
- ↑ Το σύνολο των ελαχίστων διασωθέντων αναφορών στο έργο του Κέρκωπος στα:
- H. Diels, Die fragmente der vorsokratiker, "Cecrops", 1906. remacle
- Προσωκρατικοί Άπαντα 3, "Κέρκωψ", εκδ. Κάκτος, 2000.