Καθεδρικός Ναός του Αγίου Γεωργίου (Λβιβ)

Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Γεωργίου (ουκρανικά: Собор святого Юра‎‎) είναι μπαρόκ-ροκοκό καθεδρικός ναός στο Λβιβ, την ιστορική πρωτεύουσα της δυτικής Ουκρανίας. Κατασκευάστηκε μεταξύ 1744-1760 σε ένα λόφο με θέα στην πόλη. Αυτό είναι το τρίτο κτίριο εκκλησίας που καταλαμβάνει την τοποθεσία από τον 13ο αιώνα και η εξέχουσα θέση της την έχει καταστήσει επανειλημμένα στόχο εισβολέων και βανδάλων. Ο καθεδρικός ναός κατέχει επίσης κυρίαρχη θέση σε ουκρανικούς θρησκευτικούς και πολιτιστικούς όρους. Κατά τον 19ο και τον 20ο αιώνα, ο καθεδρικός ναός χρησίμευε ως μητρική εκκλησία της Ουκρανικής Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας (Ανατολικές Καθολικές Εκκλησίες).

Καθεδρικός Ναός του Αγίου Γεωργίου
Είδος	καθεδρικός ναός
Αρχιτεκτονική	μπαρόκ και Ροκοκό
Γεωγραφικές συντεταγμένες	49°50′19″N 24°0′47″E
Θρήσκευμα	Βυζαντινή Τελετουργία
Θρησκευτική υπαγωγή	Ουκρανική Καθολική Αρχιεπισκοπή του Λβιβ
Διοικητική υπαγωγή	Λβιβ
Χώρα	Ουκρανία
Έναρξη κατασκευής	1760
Αρχιτέκτονας	Bernhard Meretyn
Χρηματοδότης	Αθανάσιος Σεπτίτσκι
Προστασία	μνημείο αρχιτεκτονικής κληρονομιάς Εθνικής Σημασίας της Ουκρανίας
Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Ιστορία

Μια εκκλησία στέκεται στο λόφο του Αγίου Γεωργίου (ουκρανικά: Святоюрська гора‎‎) από περίπου το 1280, που χρονολογείται σε μια εποχή που η περιοχή ήταν ακόμη μέρος του Πριγκιπάτου της Γαλικίας-Βολυνίας. Αφού η αρχική ξύλινη εκκλησία και το φρούριο στο οποίο βρισκόταν καταστράφηκαν από τον Βασιλιά Καζίμιρ Γ΄ το Μέγα το 1340, κατασκευάστηκε μια τετράστηλη βυζαντινή βασιλική για την τοπική Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Τον Ιούλιο του 1700, η Πράξη Ενοποίησης της αρχιεπαρχίας του Λβιβ με την Αγία Έδρα (ο Επίσκοπος Ρώμης – ο Πάπας) ανακηρύχθηκε σε αυτήν την παλαιότερη εκδοχή του Αγίου Γεωργίου όταν ο Επίσκοπος Γιόσιφ Σουμλανσκί αγκάλιασε ανοιχτά την Ένωση του Μπρεστ (1596).

Η κατασκευή του σημερινού καθεδρικού ναού ξεκίνησε το 1746 από τον Μητροπολίτη Αθανάσιο Σεπτίτσκι και ολοκληρώθηκε το 1762 από τον Λέο Σεπτίτσκι. Μετά την αναγκαιότητα μεταφοράς της έδρας του μητροπολίτη της Εκκλησίας στο Λβιβ το 1800, ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Γεωργίου έγινε η μητρική εκκλησία της Ουκρανικής Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας (ΟΕΕ).

Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι σοβιετικές αρχές άρχισαν να διώκουν την ΟΕΕ, φυλακίζοντας τον νεοχειροτονημένο Αρχιεπίσκοπο του Λβιβ, Ιωσήφ Σλίπουι, το 1945, καθώς και την υπόλοιπη ιεραρχία της εκκλησίας. Τον Μάρτιο του 1946, ο καθεδρικός ναός φιλοξένησε τη Σύνοδο του Λβιβ, η οποία ακύρωσε την Ένωση του Μπρεστ. Ένας νεαρός Βολοντίμιρ Στέρνιουκ (μελλοντικός αρχιεπίσκοπος και ηγέτης της ΟΕΕ), κρυμμένος στο πατάρι της εκκλησίας, είδε την απόφαση να ενταχθεί στη Μητρόπολη Γαλικίας με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, μαζί με τις υπόλοιπες καθολικές ενορίες σε ολόκληρη τη Σοβιετική Ουκρανία. Ο καθεδρικός ναός επανακαθαγιάστηκε ως του Αγίου Γιούρι και έγινε η μημητρική τέρα εκκλησία της επισκοπής Λβιβ-Τερνόπιλ.

Η ΟΕΕ επανεμφανίστηκε το 1989, όταν αναγνωρίστηκε από τις σοβιετικές αρχές στη μέση της Περεστρόικα, και άρχισε να ανακτά ενορίες τις οποίες είχαν παραχωρήσει 45 χρόνια νωρίτερα. Στις 12 Αυγούστου 1990, μέλη του κόμματος Λαϊκό Κίνημα Ουκρανίας κατέλαβαν και διοικούσαν τον καθεδρικό ναό. Δύο ημέρες αργότερα, το διοικητικό συμβούλιο του Όμπλαστ Λβιβ αναγνώρισε την αξίωση της ΟΕΕ για τον καθεδρικό ναό και παρέμεινε κέντρο για την ΟΕΕ καθ΄ όλη τη διάρκεια των πρώτων ετών της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας.

Η αποκατάσταση του καθεδρικού ναού πραγματοποιήθηκε το 1996 για τον εορτασμό της 400ης επετείου της Ένωσης του Μπρεστ. Ωστόσο, η αποκατάσταση του εδάφους του καθεδρικού ναού βρίσκεται σε εξέλιξη.

Τον Αύγουστο του 2005, η έδρα του Αρχιεπισκόπου της ΟΕΕ μεταφέρθηκε στο Κίεβο, την πρωτεύουσα του έθνους, αλλάζοντας από τον Αρχιεπίσκοπο του Λβιβι σε Αρχιεπίσκοπο του Κιέβου-Χάλιχ. Ωστόσο, ο καθεδρικός ναός παραμένει μια από τις πιο σημαντικές εκκλησίες στην Ουκρανία και λειτουργεί ως η κεντρική εκκλησία της Ουκρανικής Καθολικής Αρχιεπισκοπής του Λβιβ.