Ο Καλλίας, γιος του Διδυμίου, ήταν Αθηναίος παγκρατιαστής του 5ου αιώνα π.Χ., διάσημος αθλητής της εποχής και ολυμπιονίκης, ο οποίος είναι πιθανό πως αργότερα εξοστρακίστηκε από την πόλη των Αθηνών ή πως ήταν υποψήφιος για οστρακισμό.

Καλλίας του Διδυμίου
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση6ος αιώνας π.Χ.
Αλωπεκή
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Αθήνα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςαρχαία ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπαγκρατιαστής
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΟλυμπιονίκης στο αγώνισμα του παγκρατίου (472 π.Χ.)[1]
Νεμεονίκης
Πυθιονίκης
Ισθμιονίκης

Αθλητική σταδιοδρομία Επεξεργασία

Ήταν γιος του Διδυμίου από τον δήμο της Αλωπεκής και πιθανώς προερχόταν από την οικογένεια των Κηρύκων ή από ένα παρακλάδι των Αλκμεωνίδων[2]. Ήταν ένας από τους επιφανέστερους αθλητές της εποχής. Σύμφωνα με επιγραφή που βρέθηκε στην Αθήνα (CIA. I, 419), είχε τέσσερις νίκες στα Νέμεα (483, 481, 479 και 477 π.Χ), πέντε στα Ίσθμια (484, 482, 480, 476 και 474 π.Χ), δύο στα Πύθια (478 και 474 π.Χ), ενώ υπήρξε Ολυμπιονίκης στους 77ους Ολυμπιακούς Αγώνες το 472 π.Χ.[3]. Επίσης, ο Καλλίας είχε νικήσει στα Μεγάλα Παναθήναια[4]. Ήταν ο πρώτος Αθηναίος περιοδονίκης (νικητής στους τέσσερις πανελλήνιους αγώνες) και το επίτευγμα αυτό επαναλήφθηκε στην ελληνιστική εποχή[5].

Ο γεωγράφος Παυσανίας μας μεταφέρει μερικές πληροφορίες για τις νίκες του Καλλία. Σύμφωνα με τους κανόνες των Ολυμπιακών Αγώνων, οι αγώνες του παγκρατίου λάμβαναν χώρα μετά τις ιπποδρομίες και το πένταθλο, την ίδια μέρα. Στους 77ους Αγώνες, οι αγώνες του παγκρατίου - στους οποίους είχε νικήσει ο Καλλίας - ξεκίνησαν με καθυστέρηση και ολοκληρώθηκαν τη νύχτα. Γι' αυτό και αποφασίστηκε η αλλαγή στη διεξαγωγή του αθλήματος, ώστε να μην επηρεάζεται από τη διεξαγωγή άλλων αγώνων[6]. Στην Ολυμπία υπήρχε άγαλμα του Μύκονος, στο οποίο υπάρχει η εξής επιγραφή: «Καλλίας, γιος του Διδυμίου, Αθηναίος, για τη νίκη στο παγκράτιο. Έργο του Αθηναίου Μύκονου»[7][4].

Οστρακισμός Επεξεργασία

Στην ομιλία του ρήτορα Ανδοκίδη κατά του Αλκιβιάδη γίνεται λόγος για οστρακισμό του Καλλία από τους Αθηναίους[8]. Αυτή η αναφορά δεν βρίσκει σύμφωνους τους σύγχρονους ιστορικούς, καθώς η αυθεντικότητα του έργου αμφισβητείται απ' αυτούς και γίνεται αναφορά στην απουσία πληροφοριών για πολιτική δραστηριότητα εκ μέρους του Καλλία[4][5]. Ωστόσο, τον 20 αιώνα είχαν ανακαλυφθεί όστρακα με το όνομα του αθλητή, οπόταν η αναφορά του Ανδοκίδη φαίνεται πως έχει βάρος: έγινε σαφές πως ο Καλλίας ήταν υποψήφιος για οστρακισμό[9][10].

Πιθανή εξήγηση για τη θέληση των Αθηναίων πολιτών για εξορίσουν τον διάσημο συμπολίτη τους μπορούσε να είναι η θέση του νικηφόρου αθλητή, ο οποίος θεωρείτο εκλεκτός των θεών και υποψήφιος για υψηλή θέση στη διακυβέρνηση της πόλης. Σε συνδυασμό με την αριστοκρατική καταγωγή και τη συμμετοχή σε μια πολιτική ομάδα με μεγάλη επιρροή, αυτή η θέση θεωρείτο επικίνδυνη[5]. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, ο Καλλίας ίσως είχε εξοστρακιστεί τη δεκαετία του 440 ή του 430 π.Χ[11]. Ο Ρώσος ιστορικός Ίγκορ Σούρικοφ θεωρεί πως εκείνη την περίοδο (440-430 π.Χ), ο Καλλίας ήταν αρκετά γέρος για να προκαλέσει δυσπιστία στους απλούς πολίτες, ενώ θεωρεί λογικό να υπήρχε εξοστρακισμός στα τέλη της δεκαετίας του 460 και στις αρχές της δεκαετίας του 450 π.Χ, καθώς ήταν περίοδος με έντονη πολιτική αντιπαράθεση που έληξε με οστρακισμό του Κίμωνα, του Αλκιβιάδου Πρεσβύτερου και του Μένωνα[12].

Στη λογοτεχνία Επεξεργασία

Στο μυθιστόρημα του Πολωνού Γιαν Παραντόφσκι, «Dysk olimpijski» («Ολυμπιακός δίσκος»), ο Καλλίας συμμετείχε στους 76ους Ολυμπιακούς Αγώνες το 476 π.Χ - γεγονός που μπορεί και να ισχύει.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. www.sportolimpico.it/dmdocuments/GO-ANTICHI-2.pdf. Ανακτήθηκε στις 24  Ιανουαρίου 2017.
  2. Rapke 1974, σελ. 332.
  3. Суриков 2006, σελ. 156.
  4. 4,0 4,1 4,2 Swoboda 1919, σελ. 1616.
  5. 5,0 5,1 5,2 Суриков 2006, σελ. 157.
  6. Παυσανίας, Ηλιακών Α, 9.3
  7. Παυσανίας, Ηλιακών Β, 6.1
  8. Ανδοκίδης, Κατά Αλκιβιάδου, 32
  9. Суриков 2006, σελ. 25.
  10. Ostrakon with Kallias' name Αρχειοθετήθηκε 2021-08-31 στο Wayback Machine., http://ancientolympics.arts.kuleuven.be Αρχειοθετήθηκε 2011-05-11 στο Wayback Machine., ανακτήθηκε στις 13/1/2017
  11. Суриков 2006.
  12. Суриков 2006, σελ. 158.

Βιβλιογραφία Επεξεργασία