Καρολίνα του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ

Η Καρολίνα του Βραδεμβούργου-Άνσμπαχ (Caroline of Ansbach, 1 Μαρτίου 1683 – 20 Νοεμβρίου 1737) ήταν βασιλική σύζυγος του Γεωργίου Β΄ της Μεγάλης Βρετανίας.

Καρολίνα
Πριγκίπισσα του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ Βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας Δούκισσα του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ Εκλεκτορική Πριγκίπισσα του Αννόβερου
Βασιλική Σύζυγος της Μεγάλης Βρετανίας και της Ιρλανδίας Εκλεκτορική σύζυγος του Ανόβερου
Περίοδος	11 Ιουνίου 1727 – 20 Νοεμβρίου 1737
Στέψη	11 Οκτωβρίου 1727
Προκάτοχος	Γεώργιος της Δανίας
Διάδοχος	Καρλόττα του Μεκλεμβούργου-Στρέλιτς
Γέννηση	1 Μαρτίου 1683 Άνσμπαχ, Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Θάνατος	20 Νοεμβρίου 1737 (54 ετών) Παλάτι του Αγίου Ιακώβου, Λονδίνο, Αγγλία
Τόπος ταφής	17 Δεκεμβρίου 1737 Αββαείο του Ουέστμινστερ, Λονδίνο
Σύζυγος	Γεώργιος Β΄ της Μεγάλης Βρετανίας
Επίγονοι	Φρειδερίκος Άννα Αμαλία Καρολίνα Γουλιέλμος Μαρία Λουίζα
Οίκος	Χοεντσόλλερν
Πατέρας	Ιωάννης Φρειδερίκος του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ
Μητέρα	Ελεονώρα Έρντμουτε της Σαξονίας-Άιζεναχ
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Ο πατέρας της Ιωάννης Φρειδερίκος του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ ήταν ο κυβερνήτης ενός μικρού γερμανικού κρατιδίου, του Πριγκιπάτου του Άνσμπαχ, και ανήκε σε έναν κλάδο του Οίκου των Χοεντσόλλερν. Η μητέρα της, Ελεονώρα Ερδμούδη, ήταν κόρη του Ιωάννη Γεωργίου Α΄ της Σαξονίας-Άιζεναχ. Η Καρολίνα έμεινε ορφανή σε νεαρή ηλικία (3 ετών από τον πατέρα της και 13 από τη μητέρα της) και μετακόμισε στην πεφωτισμένη αυλή της προστάτιδάς της Σοφίας Καρλόττας του Αννοβέρου, συζύγου του Φρειδερίκου Α΄ της Πρωσίας. Στην πρωσική Αυλή, η προηγουμένως περιορισμένη εκπαίδευσή της διευρύνθηκε και υιοθέτησε το φιλελεύθερο ύφος της προστάτιδάς της. Έγιναν καλές φίλες, και οι απόψεις της Σοφίας Καρλόττας επηρέασαν την Καρολίνα σε όλη της τη ζωή.

Ως νεαρή γυναίκα, η Καρολίνα ήταν περιζήτητη για νύφη. Αφότου απέρριψε την πρόταση του ονομαστικού Βασιλιά της Ισπανίας, Αρχιδούκα Καρόλου της Αυστρίας, παντρεύτηκε τον Γεώργιο Αύγουστο, τον τρίτο στη γραμμή διαδοχής στον βρετανικό θρόνο και εμφανή διάδοχο στο Εκλεκτοράτο του Αννοβέρου. Απέκτησαν οκτώ παιδιά, επτά από τα οποία έφθασαν στην ενηλικιότητα. Η Καρολίνα μετακόμισε μόνιμα στη Βρετανία το 1714, όταν ο σύζυγός της έγινε Πρίγκιπας της Ουαλίας. Ως Πριγκίπισσα της Ουαλίας, ασκούσε πολιτική αντιπολίτευση από κοινού με τον σύζυγό της στον πατέρα του Γεώργιο Α΄. Το 1717, ο σύζυγός της αποπέμφθηκε από την αυλή μετά από μια οικογενειακή φιλονικία. Η Καρολίνα συνδέθηκε με τον Ρόμπερτ Ουόλπολ, έναν πολιτικό της αντιπολίτευσης, ο οποίος ήταν πρώην υπουργός της κυβέρνησης. Ο Ουόλπολ επανήλθε στην κυβέρνηση το 1720 και ο σύζυγος της Καρολίνας και ο Βασιλιάς Γεώργιος Α; συμφιλιώθηκαν δημοσίως, μετά από συμβουλή του Ουόλπολ. Κατά τα επόμενα λίγα έτη, ο Ουόλπολ ανήλθε και έγινε ο κυρίαρχος υπουργός.

Η Καρολίνα έγινε βασιλική και εκλεκτορική σύζυγος το 1727, όταν ο σύζυγος της έγινε ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄. Ο μεγαλύτερος γιος της, Φρειδερίκος, έγινε Πρίγκιπας της Ουαλίας. Ήταν στόχος της αντιπολίτευσης, όπως ο πατέρας του πριν από αυτόν και η σχέση της Καρολίνας μαζί του ήταν τεταμένη. Ως πριγκίπισσα και βασίλισσα, η Καρολίνα ήταν γνωστή για την πολιτική επιρροή της, την οποία ασκούσε μέσω του Ουόλπολ και για εκείνον. Η περίοδος της περιέλαβε τέσσερις αντιβασιλείες κατά τη διάρκεια των παραμονών του συζύγου της στο Αννόβερο και πιστώνεται με την ενίσχυση της θέσης της Αννοβεριανής δυναστείας στη Βρετανία κατά τη διάρκεια μιας περιόδου πολιτικής αστάθειας. Η Καρολίνα έγινε αντικείμενο ευρέως πένθους μετά τον θάνατό της το 1737, όχι μόνο από τον λαό, αλλά επίσης και από τον Βασιλιά, ο οποίος αρνήθηκε να νυμφευθεί για δεύτερη φορά.

Πρώιμος βίος

Η Βιλελμίνη Καρλόττα Καρολίνα γεννήθηκε την 1η Μαρτίου 1683 στο Άνσμπαχ, κόρη του Ιωάννη Φρειδερίκου Μαργράβου του Βραδεμβούργου-Άνσμπαχ και της δεύτερης συζύγου του, Ελεονώρας Ερδμούδης της Σαξονίας-Άιζεναχ. Ο πατέρας της ήταν ο ηγεμόνας ενός από τα μικρότερα γερμανικά κρατίδια· πέθανε από ευλογιά σε ηλικία 32 ετών, όταν η Καρολίνα ήταν τριών ετών. Η Καρολίνα και ο νεαρότερος αδελφός της Γουλιέλμος Φρειδερίκος, άφησαν το Άνσμπαχ με τη μητέρα τους, η οποία επέστρεψε στο μέρος καταγωγής της, το Άιζεναχ.Το 1692, η εν χηρεία μητέρα της Καρολίνας ωθήθηκε σε έναν δυστυχή γάμο με τον Ιωάννη Γεώργιο Δ΄ της Σαξονίας και η ίδια και τα δύο παιδιά της μετακόμισαν στη σαξονική Αυλή στη Δρέσδη. Η Ελεονώρα Ερδμούδη έμεινε χήρα ξανά δύο έτη αργότερα, αφότου ο άπιστος σύζυγός της κόλλησε ευλογιά από την ερωμένη του. Η Ελεονώρα έμεινε στη Σαξονία ακόμη δύο έτη, μέχρι τον θάνατό της το 1696. Οι ορφανοί Καρολίνα και Γουλιέλμος Φρειδερίκος επέστρεψαν στο Άνσμπαχ για να μείνουν με τον μεγαλύτερο ετεροθαλή αδελφό τους, Γεώργιο Φρειδερίκο Β΄. Ο Γεώργιος Φρειδερίκος ήταν ένας νεαρός με λίγο ενδιαφέρον στο να φροντίζει ένα κορίτσι, κι έτσι η Καρολίνα σύντομα μετοίκησε στο Λύτσενμπουργκ λίγο έξω από το Βερολίνο, όπου τη φρόντιζαν οι προστάτες της Φρειδερίκος, Εκλέκτορας του Βρανδεμβούργου, και η σύζυγός του Σοφία Καρλόττα του Αννόβερου.

Εκπαίδευση

Ο Φρειδερίκος και η Σοφία Καρλόττα έγιναν βασιλείς της Πρωσίας το 1701. Η βασίλισσα ήταν κόρη της Εν Χηρεία Εκλέκτειρας Σοφίας του Ανοβέρου, και αδελφή του Γεωργίου, Εκλέκτορα του Αννοβέρου. Ήταν γνωστή για την οξυδέρκεια της και τον ισχυρό της χαρακτήρα, και η μη λογοκρινόμενη και φιλελεύθερη αυλή της προσέλκυε πολλούς λόγιους, περιλαμβανομένου του φιλοσόφου Γκότφριντ Λάιμπνιτς. Η Καρολίνα ήταν εκτεθειμένη σε ένα ζωντανό περιβάλλον διανοουμένων αρκετά διαφορετικό από οτιδήποτε είχε βιώσει πρωτύτερα. Προτού αρχίσει την εκπαίδευσή της υπό την αιγίδα της Σοφίας Καρλόττας, η Καρολίνα είχε λάβει λίγη επίσημη εκπαίδευση· η ικανότητα γραφής της παρέμεινε φτωχή σε όλη τη ζωή της. Με το ζωντανό μυαλό της, η Καρολίνα εξελίχθηκε σε διανοούμενη σημαντικών ικανοτήτων. Εκείνη και η Σοφία Καρλόττα ανέπτυξαν μια δυνατή σχέση στην οποία η Καρολίνα αντιμετωπίσθηκε σαν παρένθετη κόρη· η Βασίλισσα κάποτε είπε ότι το Βερολίνο ήταν "έρημο" χωρίς την Καρολίνα όποτε έφευγε προσωρινά για το Άνσμπαχ.

Γάμος

Χαρακτικό του βασιλικού ζεύγους και των επτά τέκνων τους που επέζησαν μετά τη βρεφική ηλικία.

Ευφυής και ελκυστική γυναίκα, η Καρολίνα ήταν περιζήτητη ως νύφη. Η χήρα εκλέκτειρα Σοφία την αποκάλεσε "πιo ευχάριστη Πριγκίπισσα στη Γερμανία". Θεωρείτο υποψήφια για το χέρι του αρχιδούκα Καρόλου της Αυστρίας, ο οποίος ήταν υποψήφιος για τον θρόνο της Ισπανίας και αργότερα έγινε Άγιος Ρωμαίος Αυτοκράτορας. Ο Κάρολος της έκανε επίσημες νύξεις το 1703, και η σύζευξη ενθαρρύνθηκε από τον βασιλιά Φρειδερίκο της Πρωσίας. Μετά από κάποια εξέταση, η Καρολίνα αρνήθηκε το 1704, καθώς δεν επρόκειτο να μεταστραφεί από τον Λουθηρανισμό στον Καθολικισμό. Στις αρχές του επόμενου έτους, η βασίλισσα Σοφία Καρλόττα πέθανε σε μια επίσκεψή της στον τόπο καταγωγής της, το Αννόβερο. Η Καρολίνα ήταν συντετριμμένη, γράφοντας στον Λάιμπνιτς, "Η συμφορά με έχει επισκιάσει με θλίψη και ασθένεια, και είναι μόνο η ελπίδα ότι μπορεί σύντομα να την ακολουθήσω που με παρηγορεί."

Τον Ιούνιο του 1705, ο ανιψιός της βασίλισσας Σοφίας Καρλόττας, Γεώργιος Αύγουστος, Εκλεκτορικός Πρίγκιπας του Αννόβερου, επισκέφθηκε την αυλή του Άνσμπαχ, υποτιθέμενα "ινκόγκνιτο", για να επιθεωρήσει την Καρολίνα, καθώς ο πατέρας της δεν ήθελε ο γιος του να μπει σε έναν κανονισμένο γάμο χωρίς αγάπη όπως είχε ο ίδιος κάνει. Ανιψιός τριών άτεκνων θείων, ο Γεώργιος Αύγουστος βρισκόταν υπό πίεση για να νυμφευθεί και μα αποκτήσει διάδοχο, ή να διακινδυνεύσει τη συνέχεια της Αννοβεριανής διαδοχής. Είχε ακούσει αναφορές της "ασύγκριτης ομορφιάς και των ψυχικών χαρακτηριστικών" της Καρολίνας. Αμέσως ευαρεστήθηκε με τον "καλό χαρακτήρα" της και ο Βρετανικός απεσταλμένος ανέφερε ότι ο Γεώργιος Αύγουστος "δεν θα σκεφτόταν καμία άλλη μετά από αυτήν". Από την πλευρά της, η Καρολίνα δεν ξεγελάσθηκε από τη μεταμφίεση του πρίγκιπα, και βρήκε τον "μνηστήρα" της ελκυστικό. Ήταν ο εμφανής διάδοχος του Εκλεκτοράτου του Ανόβερου του πατέρα του και τρίτος στη γραμμή διαδοχής για τον βρετανικό θρόνο της μακρινής εξαδέλφης του βασίλισσας Άννας, μετά τη γιαγιά του εκλέκτειρα Σοφία και τον πατέρα του, τον Εκλέκτορα.

Η Καρολίνα έφθασε στις 22 Αυγούστου 1705 για τον γάμο της με τον Γεώργιο Αύγουστο· παντρεύτηκαν εκείνο το απόγευμα στο παρεκκλήσι του Παλατιού Χέρρενχαουζεν. Μέχρι τον Μάιο του επόμενου έτους η Καρολίνα είχε μείνει έγκυος και το πρώτο της επιζών παιδί, ο Φρειδερίκος γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 1707. Μερικούς μήνες μετά τη γέννα, τον Ιούλιο, η Καρολίνα αρρώστησε βαριά με ευλογιά και μετά με πνευμονία. Το μωρό της κρατήθηκε μακριά από εκείνη, αλλά ο Γεώργιος Αύγουστος παρέμεινε στο πλευρό της με αφοσίωση, και κόλλησε και ξεπέρασε τη λοίμωξη ο ίδιος. Στα επόμενα επτά έτη, η Καρολίνα απέκτησε τρία επιπλέον παιδιά, την Άννα, την Αμαλία και την Καρολίνα, τα οποία όλα γεννήθηκαν στο Αννόβερο.

Η Ενριέττα Χάουαρντ, Κόμισσα του Σάφοκ (εικονιζόμενη) ήταν μία από τις Κυρίες της Κρεβατοκάμαρας της Καρολίνας και μία από τις ερωμένες του συζύγου της Καρολίνας.

Ο Γεώργιος Αύγουστος και η Καρολίνα είχαν έναν ευρέως επιτυχημένο γάμο, αν και εκείνος συνέχισε να έχει ερωμένες, όπως ήταν σύνηθες εκείνη την εποχή. Η Καρολίνα γνώριζε καλά της απιστίες του, καθώς ήταν ευρέως γνωστές και της τις ανέφερε ο ίδιος. Οι δύο γνωστότερες ερωμένες του ήταν η Ενριέττα Χάουαρντ, αργότερα Κόμισσα του Σάφοκ, και, από το 1735, η Αμάλιε φον Βαλμόντεν, Κόμισσα του Γιάρμουθ. Η Χάουαρντ ήταν μία από τις Κυρίες της Κρεβατοκάμαρας της Καρολίνας και έγινε Κυρία των Ενδυμάτων (Mistress of the Robes) όταν ο σύζυγός της κληρονόμησε έναν βρετανικό τίτλο ευγενείας το 1731· αποσύρθηκε το 1734. Σε αντίθεση με την πεθερά της και τον σύζυγό της, η Καρολίνα ήταν γνωστή για τη γαμήλια πίστη της· ουδέποτε έκανε ντροπιαστικές σκηνές ούτε είχε εραστές. Προτιμούσε οι ερωμένες του συζύγου της να είναι κυρίες επί των τιμών, καθώς ούτως πίστευε ότι θα μπορούσε να τις επιβλέπει καλύτερα.

Η διαδοχή της οικογένεια του συζύγου της στον Βρετανικό θρόνο ήταν ακόμη αβέβαιη, καθώς ο ετεροθαλής αδελφός της βασίλισσας Άννας, Ιάκωβος Φραγκίσκος Εδουάρδος Στιούαρτ, αντιμαχόταν την Αννοβεριανή διεκδίκηση, και η Άννα και η γιαγιά του συζύγου της Καρολίνας, Σοφία, είχαν διακόψει τις σχέσεις τους. Η Άννα αρνήθηκε σε οποιονδήποτε από τους Αννοβεριανούς την άδεια να επισκεφθούν τη Βρετανία κατά τη διάρκεια της ζωής της. Η Καρολίνα έγραψε στον Λάιμπνιτς, "Δέχομαι τη σύγκριση την οποία έκανες, αν και είναι κολακεία, μεταξύ εμού και της Βασίλισσας Ελισάβετ ως καλό οιωνό. Όπως η Ελισάβετ, τα δικαιώματα της Εκλέκτειρας δεν έγιναν αποδεκτά από μια ζηλόφθονη αδελφή [Βασίλισσα Άννα], και δεν θα είναι ποτέ σίγουρη για το αγγλικό στέμμα μέχρι την άνοδό της στον θρόνο." Τον Ιούνιο του 1714, η εκλέκτειρα Σοφία πέθανε στα χέρια της Καρολίνας στην ηλικία των 84 και ο πεθερός της Καρολίνας έγινε πιθανός διάδοχος της βασίλισσας Άννας. Εβδομάδες μετά, η Άννα πέθανε και ο Εκλέκτορας του Αννόβερου ανακηρύχθηκε διάδοχός της και έγινε ο Γεώργιος Α΄ της Μεγάλης Βρετανίας.

Πριγκίπισσα της Ουαλίας

Η Πριγκίπισσα της Ουαλίας, από τον Σερ Γκόντφρυ Νέλλερ το 1716.

Ο Γεώργιος Αύγουστος απέπλευσε προς την Αγγλία τον Σεπτέμβριο του 1714, και η Καρολίνα και δύο από τις κόρες της ακολούθησαν τον Οκτώβριο. Το ταξίδι της στη Βόρεια Θάλασσα από τη Χάγη στο Μάργκεϊτ ήταν το μόνο θαλάσσιο ταξίδι που έκανε σε όλη της τη ζωή. Ο νεότερος γιος τους, Φρειδερίκος, παρέμεινε στο Αννόβερο για το υπόλοιπο της βασιλείας του Γεωργίου Α΄ για να ανατραφεί από ιδιωτικούς δασκάλους.

Με την ανάρρηση του Γεωργίου Α΄ το 1714, ο σύζυγος της Καρολίνας αυτόματα έγινε Δούκας της Κορνουάλης και Δούκας του Ρόθσεϋ. Λίγο μετά εγκαθιδρύθηκε ως Πρίγκιπας της Ουαλίας. Η Καρολίνα ήταν η πρώτη γυναίκα που έλαβε τον τίτλο την ίδια εποχή με τον σύζυγό της. Ήταν η πρώτη Πριγκίπισσα της Ουαλίας μετά από περισσότερο από δύο αιώνες, αφού τελευταία ήταν η Αικατερίνη της Αραγονίας. Καθώς ο Γεώργιος Α' είχε αποκηρύξει τη σύζυγό του Σοφία Δωροθέα του Τσέλλε το 1694 προτού γίνει Βασιλιάς της Μεγάλης Βρετανίας, δεν υπήρχε βασιλική σύζυγος, και η Καρολίνα ήταν η πιο υψηλόβαθμη γυναίκα στο βασίλειο. Ο Γεώργιος Αύγουστος και η Καρολίνα έκαναν μια συντονισμένη προσπάθεια να "εξαγγλιστούν" αποκτώντας γνώσεις για τη γλώσσα, τους ανθρώπους, την πολιτική και τα έθιμα της Αγγλίας. Δύο ξεχωριστές αυλές αναπτύχθηκαν με ισχυρές αντιθέσεις· του ηλικιωμένου βασιλιά είχε Γερμανούς αυλικούς και κυβερνητικούς υπουργούς, ενώ της Ουαλίας προσέλκυσε Άγγλους ευγενείς εκτός της εύνοιας του βασιλιά, και ήταν σημαντικά δημοφιλέστερη στον βρετανικό λαό. Η πολιτική αντίδραση προς τον Βασιλιά βαθμιαία επικεντρώθηκε γύρω από τον Γεώργιο Αύγουστο και την Καρολίνα.

Δύο έτη μετά την άφιξή τους στην Αγγλία, η Καρολίνα είχε μια θνησιγενή γέννα, για την οποία η φίλη της Κόμισσα Μπύκεμπουργκ κατηγόρησε τους Άγγλους γιατρούς για την ανικανότητά τους, αλλά το επόμενο έτος απέκτησε άλλον ένα γιο, τον Γεώργιο Γουλιέλμο. Στη βάπτιση τον Νοέμβριο του 1717, ο σύζυγός της φιλονίκησε με τον πατέρα του για την επιλογή των νονών, οδηγώντας στον κατ' οίκον περιορισμό του ζεύγους στο Παλάτι του Αγίου Ιακώβου πριν την εκδίωξή τους από την αυλή. Στην Καρολίνα αρχικά επιτράπηκε να μείνει με τα παιδιά τους, αλλά αρνήθηκε καθώς πίστευε ότι η θέση της ήταν με τον σύζυγό της. Εκείνη και ο σύζυγός της μετακόμισαν στην Οικία Λέστερ, ενώ τα παιδιά τους παρέμειναν υπό την αιγίδα του Βασιλιά. Η Καρολίνα είχε αρρωστήσει από την ανησυχία, και λιποθύμησε κατά τη διάρκεια μιας κρυφής επίσκεψης στα παιδιά της χωρίς την έγκριση του Βασιλιά. Τον Ιανουάριο ο Βασιλιάς υποχώρησε και επέτρεψε την απεριόριστη πρόσβαση της Καρολίνας. Τον Φεβρουάριο, ο Γεώργιος Γουλιέλμος αρρώστησε και ο Βασιλιάς επέτρεψε σε αμφότερους τον Γεώργιο Αύγουστο και την Καρολίνα να τον δουν στο Παλάτι του Κένσινγκτον χωρίς προϋποθέσεις. Όταν το μωρό πέθανε, διεξήχθη μια μεταθανάτια εξέταση για να αποδείξει ότι η αιτία του θανάτου του ήταν ασθένεια (ένας πολύποδας στην καρδιά) και όχι ο αποχωρισμός από τη μητέρα του. περαιτέρω τραγωδίες συνέβησαν το 1718, όταν η Καρολίνα απέβαλε στην Οικία Ρίτσμοντ, την εξοχική της κατοικία. Κατά τα επόμενα χρόνια, η Καρολίνα απέκτησε τρία επιπλέον παιδιά: τον Γουλιέλμο, τη Μαρία και τη Λουίζα. Τον Ιούλιο 1725, η 11η και τελευταία εγκυμοσύνη της κατέληξε σε μια δεύτερη αποβολή.

Η Οικία Λέστερ έγινε σημείο συχνών συναντήσεων για τους πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης. Η Καρολίνα ανέπτυξε μια φιλία με τον πολιτικό Σερ Ρόμπερτ Ουόλπολ, έναν πρώην υπουργό στην κυβέρνηση των Ουίγων ο οποίος ηγείτο μιας δυσαρεστημένης πτέρυγας του κόμματος. Τον Απρίλιο του 1720, η πτέρυγα του Ουόλπολ μέσα στο Κόμμα των Ουίγων συμφιλιώθηκε με την κυβερνώσα πτέρυγα, και ο Ουόλπολ και η Καρολίνα βοήθησαν να γίνει μια συμφιλίωση μεταξύ του Βασιλιά και του συζύγου της στο όνομα της δημόσιας ενότητας. Η Καρολίνα ήθελε να αναλάβει πάλι τις τρεις μεγαλύτερες κόρες της, οι οποίες παρέμεναν υπό την αιγίδα του Βασιλιά, και θεώρησε ότι η συμφιλίωση θα οδηγούσε στην επιστροφή τους, αλλά οι διαπραγματεύσεις δεν κατέληξαν πουθενά. Ο Γεώργιος Αύγουστος έφτασε να πιστεύει ότι ο Ουόλπολ τον είχε εξαπατήσει σε συμφιλίωση ως μέρος μιας σκευωρίας για να αποκτήσει εξουσία. Ο πρίγκιπας απομονώθηκε πολιτικά όταν οι Ουίγοι του Ουόλπολ μπήκαν στην κυβέρνηση, και η Οικία Λέστερ φιλοξενούσε λογοτεχνικές προσωπικότητες και πνευματικούς ανθρώπους, όπως ο Τζον Άρμπαθνοτ και ο Τζόναθαν Σουίφτ, παρά πολιτικούς. Ο Άρμπαθνοτ είπε στον Σουίφτ ότι η Καρολίνα απολάμβανε Τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ, ειδικά την ιστορία του πρίγκιπα που φορούσε ένα χαμηλό και ένα ψηλό τακούνι σε μια χώρα όπου ο Βασιλιάς και οι υποστηρικτές του φορούσαν χαμηλά τακούνια, και η αντιπολίτευση φορούσε ψηλάs: μια μετά βίας καλυμμένη αναφορά στις πολιτικές προτιμήσεις του Πρίγκιπα της Ουαλίας.

Η διανόηση της Καρολίνας υπερέβαινε κατά πολύ αυτή του συζύγου της, και διάβαζε ακόρεστα. Δημιούργησε μια εκτεταμένη βιβλιοθήκη στο Παλάτι του Αγίου Ιακώβου. Ως νεαρή γυναίκα, αλληλογραφούσε με τον Γκότφριντ Λάιμπνιτς, τον διανοητικό κολοσσό ο οποίος ήταν αυλικός και ασχολείτο με πολλά καθήκοντα στον Οίκο του Αννόβερου. Αργότερα διευκόλυνε την αλληλογραφία Λάιμπνιτς-Κλαρκ, που θεωρείται η σημαντικότερη συζήτηση για φιλοσοφία της φυσικής του 18ου αιώνα. Επίσης βοήθησε στη διάδοση της πρακτικής του ευλογιασμού (variolation), στην οποία είχε υπάρξει μάρτυρας η Λαίδη Μαίρυ Ουόρτλεϋ Μόνταγκιου και ο Τσαρλς Μαίτλαντ στην Κωνσταντινούπολη. Καθ' υπόδειξη της Καρολίνας, σε έξι καταδίκους δόθηκε η επιλογή να εμβολιαστούν αντί να εκτελεστούν: όλοι επιβίωσαν του εμβολιασμού όπως και έξι ορφανά παιδιά που υποβλήθηκαν στην ίδια διαδικασία. Πεπεισμένη για την ιατρική αξία της μεθόδου, η Καρολίνα την εφάρμοσε στα παιδιά της Αμαλία, Καρολίνα και Φρειδερίκο εναντίον της ευλογιάς με τον ίδιο τρόπο. Επαινώντας την υποστήριξη της στον ευλογιασμό, ο Βολταίρος έγραψε: "Πρέπει να πω ότι παρ'όλους τους τίτλους και τα στέμματά της, αυτή η πριγκίπισσα γεννήθηκε για να ενθαρρύνει τις τέχνες και την ευημερία της ανθρωπότητας· ακόμα και σαν βασίλισσα είναι μια καλοπροαίρετη φιλόσοφος· ουδέποτε έχει χάσει ευκαιρία να μάθει ή να εκφράσει η γενναιοδωρία της."

Βασίλισσα και αντιβασίλισσα

Η Βασίλισσα Καρολίνα, από τον Τσαρλς Τζάρβις το 1727.

Η Καρολίνα έγινε βασιλική σύζυγος με τον θάνατο του πεθερού της το 1727, και στέφθηκε μαζί με τον σύζυγο της στο Αββαείο του Ουέστμινστερ στις 11 Οκτωβρίου εκείνου του έτους. Ήταν η πρώτη βασιλική σύζυγος που στέφθηκε μετά την Άννα της Δανίας το 1603. Αν και ο Γεώργιος Β΄ κατήγγειλε τον Ουόλπολ ως "απατεώνα και κατεργάρη" λόγω των όρων συμφιλίωσης τον πατέρα του, η Καρολίνα συμβούλεψε τον σύζυγο της να διατηρήσει τον Ουόλπολ ως ηγήτορα υπουργό. Ο Ουόλπολ ηγείτο μιας σημαντικής πλειοψηφίας στο Κοινοβούλιο και ο Γεώργιος Β΄ δεν μπορούσε παρά να τον αποδεχθεί ή να διακινδυνεύσει κυβερνητική αστάθεια. Ο Ουόλπολ διασφάλισε μία πληρωμή από τη δημόσια λίστα των £100,000 ανά έτος για την Καρολίνα, και της δόθηκε η Οικία Σόμερσετ και η Οικία Ρίτσμοντ. Ο αυλικός Λόρδος Χέρβεϋ αποκαλούσε τον Ουόλπολ "υπουργό της Βασίλισσας" σε αναγνώριση της στενής σχέσης τους. Για την επόμενη δεκαετία η Καρολίνα είχε τεράστια επιρροή. Έπεισε τον Βασιλιά να υιοθετήσει πολιτικές κατά εντολή του Ουόλπολ, ενώ έπεισε τον Ουόλπολ να μην προβεί σε προκλητικές πράξεις. Η Καρολίνα είχε απορροφήσει τις φιλελεύθερες απόψεις της μέντορος της, Σοφίας Καρλόττας της Πρωσίας, και υπερασπιζόταν την επιείκεια προς τους Ιακωβίτες (υποστηρικτές της αντίπαλης διεκδίκησης των Στιούαρτ στον θρόνο), την ελευθερία του τύπου και την ελευθερία λόγου στο Κοινοβούλιο.

Κατά τα επόμενα λίγα χρόνια, εκείνη και ο σύζυγός της διεξήγαγαν μια διαρκή μάχη εναντίον του μεγαλύτερου γιου τους, Φρειδερίκου, Πρίγκιπα της Ουαλίας, ο οποίος είχε μείνει πίσω στη Γερμανία όταν ήλθαν στην Αγγλία. Ενώθηκε με την οικογένεια το 1728, όταν πια είχε ενηλικιωθεί, είχε ερωμένες και χρέη, και αρεσκόταν στα τυχερά παιχνίδια και τα ντροπιαστικά αστεία. Ήταν αντίθετος με τις πολιτικές πεποιθήσεις του πατέρα του, και παραπονιόταν για την έλλειψη επιρροής του στην κυβέρνηση. Η Πράξη Αντιβασιλείας του 1728 έκανε την Καρολίνα αντί του Φρειδερίκου αντιβασίλισσα όταν ο άνδρας της ήταν στο Αννόβερο για πέντε μήνες από τον Μάιο του 1729. Κατά την αντιβασιλεία της επιλύθηκε ένα διπλωματικό συμβάν με την Πορτογαλία (όπου ένα Βρετανικό πλοίο είχε καταληφθεί στον Τάγο) και ολοκληρώθηκε η διαπραγμάτευση της Συνθήκης της Σεβίλλης μεταξύ Βρετανίας και Ισπανίας. Από τον Μάιο 1732, εκείνη ήταν αντιβασίλισσα για τέσσερις μήνες ενώ ο Γεώργιος Β΄ ήταν πάλι μακριά στο Αννόβερο. Μια έρευνα στο ποινικό σύστημα αποκάλυψε ευρέως διαδεδομένες παρατυπίες, όπως βάναυση μεταχείριση και συνωμοσία για αποδράσεις πλούσιων καταδίκων. Η Καρολίνα πίεσε τον Ουόλπολ για μεταρρυθμίσεις, σε μεγάλο βαθμό ανεπιτυχώς. Τον Μάρτιο του 1733 ο Ουόλπολ εισήγαγε ένα μη αρεστό νομοσχέδιο φορολόγησης προϊόντων στο Κοινοβούλιο, το οποίο υποστήριζε η Βασίλισσα αλλά είχε συγκεντρώσει τόσο ισχυρή αντίδραση που τελικά εγκαταλείφθηκε.

Όλη η ζωή της Καρολίνας στη Βρετανία πέρασε στα Νοτιοανατολικά της Αγγλίας μέσα ή γύρω από το Λονδίνο. Ως βασίλισσα, συνέχισε να περιβάλλει τον εαυτό της με καλλιτέχνες, συγγραφείς και διανοούμενους. Συνέλεγε κοσμήματα, ειδικά καμεούς και χαρακτικά, αποκτούσε σημαντικά πορτραίτα και μινιατούρες, και απολάμβανε τις οπτικές τέχνες. Παράγγειλε πήλινες προτομές των μοναρχών της Αγγλίας στον Μάικλ Ρίσμπρακ, και επέβλεψε έναν πιο νατουραλιστικό σχεδιασμό των βασιλικών κήπων από τον Ουίλλιαμ Κεντ και τον Τσαρλς Μπρίτζμαν. Το 1728 ανακάλυψε συλλογές σκίτσων του Λεονάρντο ντα Βίντσι και του Χανς Χολμπάιν που ήταν κρυμμένες σε ένα συρτάρι από την εποχή του Γουλιέλμου Γ'.

Η μεγαλύτερη κόρη της Καρολίνας, Άννα, παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο Δ΄ της Οράγγης το 1734, και μετακόμισε με τον σύζυγό της στις Κάτω Χώρες. Η Καρολίνα έγραψε στην κόρη της για την "απερίγραπτη" λύπη του χωρισμού. Η Άννα σύντομα νοστάλγησε το σπίτι της, και ταξίδεψε πίσω στην Αγγλία όταν ο σύζυγός της πήγε σε εκστρατεία. Τελικά, ο σύζυγός και ο πατέρας της τη διέταξαν να επιστρέψει στην Ολλανδία.

Τελευταία χρόνια

Πορτρέτο από τον Τζόζεφ Χάιμορ, 1735.

Στα μέσα του 1735, ο Φρειδερίκος, Πρίγκιπας της Ουαλίας, απογοητεύτηκε περαιτέρω όταν η Καρολίνα, αντί εκείνος, ενέργησε ξανά ως αντιβασιλιάς ενώ ο βασιλιάς ήταν απών στο Αννόβερο. Ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα κανόνισαν τον γάμο του Φρειδερίκου το 1736, με την Αυγούστα της Σαξονίας-Γκότα-Αλτεμβούργου. Λίγο μετά τον γάμο, ο Γεώργιος πήγε στο Αννόβερο και η Καρολίνα ανέλαβε πάλι τον ρόλο του "Προστάτη του Βασιλείου". Ως αντιβασίλισσα η Καρολίνα εξέτασε την πιθανότητα να δοθεί χάρη στον Τζον Πόρτεους, που είχε καταδικαστεί για φόνο στο Εδιμβούργο. Προτού προλάβει να δράσει, ένας όχλος εισέβαλε στη φυλακή του και τον σκότωσε. Η Καρολίνα αισθάνθηκε αποτροπιασμό. Οι απουσίες του βασιλιά στο εξωτερικό τον έκαναν αντιπαθή και στα τέλη του 1736 ο ίδιος σχεδίασε την επιστροφή του, αλλά το πλοίο του εγκλωβίστηκε σε κακοκαιρία και θεωρείτο ότι είχε χαθεί στη θάλασσα. Η Καρολίνα κατέρρευσε και αηδίασε από την αναισθησία του γιου της, ο οποίος παρέθεσε πλούσιο δείπνο ενώ μαινόταν η θύελλα. Όσο ήταν αντιβασίλισσα, ο Πρίγκιπας της Ουαλίας αποπειράθηκε να δημιουργήσει διενέξεις μαζί της, βλέποντάς την ως χρήσιμο μέσο για να ενοχλήσει τον Βασιλιά. Ο Γεώργιος επέστρεψε τελικά τον Ιανουάριο του 1737.

Ο Φρειδερίκος αιτήθηκε ανεπιτυχώς στο Κοινοβούλιο να λάβει αυξημένη χρηματική επιχορήγηση που ως τότε ο Βασιλιάς του είχε αρνηθεί, και η δημόσια διαφωνία για το θέμα αυτό διεύρυνε το χάσμα του με τους γονείς του. Με προτροπή του Ουόλπολ ο Φρειδερίκος τελικά επέτυχε το αίτημά του καθώς θεωρήθηκε ένας τρόπος άμβλυνσης περαιτέρω συγκρούσεων, αλλά το επιπλέον ποσό που εγκρίθηκε ήταν χαμηλότερο από αυτό που ζητούσε. Τον Ιούνιο του 1737 ο Φρειδερίκος ενημέρωσε τους γονείς του ότι η Αυγούστα ήταν έγκυος και θα γεννούσε τον Οκτώβριο. Στην πραγματικότητα η ημερομηνία τοκετού της Αυγούστας ήταν νωρίτερα και ακολούθησε ένα παράξενο επεισόδιο τον Ιούλιο κατά το οποίο ο Πρίγκιπας, ανακαλύπτοντας ότι η σύζυγός του ήταν ετοιμόγεννη, τη φυγάδευσε από το Παλάτι Χάμπτον Κορτ στη μέση της νύχτας, ώστε να διασφαλίσει ότι ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα δεν θα ήταν παρόντες στη γέννα. Ο Γεώργιος και η Καρολίνα τρομοκρατήθηκαν. Παραδοσιακά οι βασιλικές γέννες γίνονταν παρουσία μελών της οικογένειας και ανώτερων αυλικών για να αποφευχθεί η περίπτωση να παρουσιαστούν ξένα βρέφη ως βασιλικά βρέφη και η Αυγούστα είχε αναγκαστεί από τον σύζυγό της να μετακινηθεί με μια άμαξα που τρέκλιζε επί μιάμιση ώρα, όντας ετοιμόγεννη και με πόνους. Με μια ακολουθία συμπεριλαμβανομένων δύο θυγατέρων της και του Λόρδου Χέρβεϋ, η Βασίλισσα έσπευσε ως το Ανάκτορο του Αγίου Ιακώβου, όπου ο Φρειδερίκος είχε μεταφέρει την Αυγούστα. Η Καρολίνα ανακουφίστηκε όταν ανακάλυψε ότι η Αυγούστα είχε γεννήσει ένα "κακόμοιρο, άσχημο μικρό θηλυκό ποντίκι" αντί ενός "μεγαλόσωμου, παχουλού, υγιούς αγοριού" καθώς αυτό καθιστούσε απίθανο το ενδεχόμενο εμφάνισης ενός ξένου βρέφους ως βασιλικού. Οι περιστάσεις της γέννας διεύρυναν την αποξένωση μητέρας και γιού. Σύμφωνα με τον Λόρδο Χάρβεϋ, κάποτε η Καρολίνα ευχήθηκε να βυθιστεί ο Φρειδερίκος στο βαθύτερο σημείο της κόλασης.

Στα τελευταία της χρόνια η Καρολίνα έπασχε από ποδάγρα, αλλά το σοβαρότερο ήταν η ομφαλοκήλη που απέκτησε κατά τη γέννηση του τελευταίου της παιδιού το 1724. Στις 9 Νοεμβρίου 1737 ένιωσε έναν οξύ πόνο και αφότου υπέφερε κατά τη διάρκεια μιας επίσημης εκδήλωσης έπεσε στο κρεβάτι. Μέρος του λεπτού της εντέρου είχε διαπεράσει την κήλη. Τις επόμενες μέρες υπεβλήθη σε αιμοκαθαρισμό και επεμβάσεις χωρίς αναισθησία αλλά δεν εμφάνισε βελτίωση. Ο Βασιλιάς απαγόρευσε στον Φρειδερίκο να δει τη μητέρα του, μια απόφαση στην οποία η ίδια υπάκουσε. Έστειλε στον γιο της μήνυμα συγχώρεσης μέσω του Ουόλπολ. Ζήτησε από τον σύζυγό της να ξαναπαντρευτεί μετά τον θάνατό της το οποίο ο ίδιος απέρριψε λέγοντας ότι θα είχε μόνο ερωμένες: εκείνη απάντησε "Ah, mon Dieu, cela n'empêche pas" ("Θεέ μου, δε μπορεί να το αποτρέψει"). Στις 17 Νοεμβρίου το έντερό της έσπασε. Η Καρολίνα πέθανε στις 20 Νοεμβρίου 1737 στο Παλάτι του Αγίου Ιακώβου.

Η ταφή της έγινε στο Αββαείο του ΟυέστμΙνστερ την 17η Δεκεμβρίου. Ο Φρειδερίκος δεν προσκλήθηκε στην κηδεία. Ο Γκέοργκ Φρίντριχ Χαίντελ συνέθεσε έναν ύμνο για την περίσταση, The Ways of Zion Do Mourn / Funeral Anthem for Queen Caroline. Ο Βασιλιάς διέταξε την κατασκευή διδύμων φερέτρων με αποσπώμενα πλευρά, ώστε όταν την ακολουθούσε στον θάνατο (23 έτη αργότερα), να ταφούν μαζί.

Κληρονομιά

Μνημείο αφιερωμένο στην Καρολίνα στην όχθη της Σέρπενταϊν, μιας γραφικής λίμνης στο Λονδίνο που δημιουργήθηκε με δική της θέληση.

Η Καρολίνα θρηνήθηκε πάρα πολύ. Οι Προτεστάντες προέτασσαν το ηθικό της παράδειγμα, και ακόμα και οι Ιακωβίτες αναγνώριζαν τη συμπόνια της, και την παρέμβασή της να υπάρξει έλεος για τους συνεργάτες τους. Κατά τη διάρκεια της ζωής της η άρνηση της να μεταστραφεί όταν της προσφέρθηκε το χέρι του Αρχιδούκα Καρόλου χρησιμοποιήθηκε για να απεικονιστεί ως αυστηρή πιστή του Προτεσταντισμού.Για παράδειγμα, ο Τζον Γκέυ έγραψε για την Καρολίνα στο A Letter to A Lady (1714):

The pomp of titles easy faith might shake,

She scorn'd an empire for religion's sake:

For this, on earth, the British crown is giv'n,

And an immortal crown decreed in heav'n.

Υπήρχε στην κοινή γνώμη και στην αυλή η πεποίθηση ότι είχε μεγάλη επιρροή στον σύζυγό της. Ένα σατιρικό τραγούδι της εποχής έλεγε:

You may strut, dapper George, but 'twill all be in vain,

We all know 'tis Queen Caroline, not you, that reign –

You govern no more than Don Philip of Spain.

Then if you would have us fall down and adore you,

Lock up your fat spouse, as your dad did before you.

Τα απομνημονεύματα του δέκατου όγδοου αιώνα, ειδικά αυτά του Λόρδου Χάρβεϋ, τροφοδότησαν τις πεποιθήσεις ότι η Καρολίνα εξουσίαζε τον σύζυγό της μαζί με τον Ουόλπολ. Ο Πήτερ Κέννελ έγραψε ότι ο Χάρβεϊ ήταν ο "χρονικογράφος αυτού του αξιοσημείωτου συνασπισμού" και ότι ήταν η "ηρωίδα" του Χάρβεϋ. Ο Ουίλκινς έγραψε ότι «με την αξιοπρέπεια και τη μεγαλοσύνη της, η Καρολίνα εξασφάλισε τη ρίζα της δυναστείας στην Αγγλία». Ο Ουίλλιαμ Ουίλκινς είπε ότι η «ευγενική και αξιοπρεπής προσωπικότητά της, τα υψηλά ιδανικά της και η αγνή ζωή της εξουδετέρωσαν την αντιπάθεια του λαού προς τον σύζυγό της και τον πατέρα του"." Παρότι σύγχρονοι ιστορικοί τείνουν πιστέψουν ότι οι Χάρβεϋ, Ουίλκινς και Άρκελ έχουν υπερεκτιμήσει τη σημασία της, είναι πιθανό ότι η Καρολίνα του Άνσμπαχ ήταν μία από τις πιο ισχυρές βασιλικές συζύγους στη Βρετανική ιστορία.

Τίτλοι, προσφωνήσεις, διακρίσεις και εμβλήματα

Προσφωνήσεις Βασίλισσα Καρολίνα ως σύζυγος
Προσφώνηση αναφοράς	Αυτής Μεγαλειότητα
Προφορική προσφώνηση	Μεγαλειοτάτη
Εναλλακτική προσφώνηση	Ma'am

Τίτλοι και προσφωνήσεις

• 1683–1705: Αυτής Γαλήνια Υψηλότητα Πριγκίπισσα Καρολίνα του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ
• 1705–1714: Αυτής Γαλήνια Υψηλότητα Η Εκλεκτορική Πριγκίπισσα του Αννοβέρου
• 1714–1727: Αυτής Βασιλική Υψηλότητα Η Πριγκίπισσα της Ουαλίας
• 1727–1737: Αυτής Μεγαλειότητα Η Βασίλισσα

Διακρίσεις

Η Κομητεία Κάρολαϊν στη Βρετανική Αποικία της Βιρτζίνια ονομάστηκε προς τιμή της όταν ιδρύθηκε το 1727.

Επίγονοι

Οι δέκα περίοδοι εγκυμοσύνης της Καρολίνας είχαν ως αποτέλεσμα οκτώ γεννήσεις. Ένα από τα παιδιά της πέθανε κατά την παιδική του ηλικία, ενώ επτά έφτασαν την ενηλικίωση.

Όνομα	Γέννηση	Θάνατος	Notes
	Οι ημερομηνίες σε αυτό τον πίνακα είναι κατά το Νέο Ημερολόγιο
Φρειδερίκος, Πρίγκιπας της Ουαλίας	1 Φεβρουαρίου 1707	31 Μαρτίου 1751	παντρεύτηκε το 1736 την Αυγούστα της Σαξονίας-Γκότα-Άλτενμπουργκ, με την οποία απέκτησε απογόνους.
Άννα, Βασιλική Πριγκίπισσα	2 Νοεμβρίου 1709	12 Ιανουαρίου 1759	παντρεύτηκε το 1734 τον Γουλιέλμο Δ΄ της Οράγγης-Νασσάου, με τον οποίο απέκτησε απογόνους.
Αμαλία	10 Ιουνίου 1711	31 Οκτωβρίου 1786
Καρολίνα	10 Ιουνίου 1713	28 Δεκεμβρίου 1757
Θνησιγενής γιος	20 Νοεμβρίου 1716	20 Νοεμβρίου 1716
Γεώργιος Γουλιέλμος	13 Νοεμβρίου 1717	17 Φεβρουαρίου 1718
Γουλιέλμος, Δούκας του Κάμπερλαντ	26 Απριλίου 1721	31 Οκτωβρίου 1765
Μαρία	5 Μαρτίου 1723	14 Ιανουαρίου 1772	παντρεύτηκε το 1740 τον Φρειδερίκο Β΄ της Έσσης-Κάσσελ, με τον οποίο απέκτησε απογόνους.
Λουίζα	18 Δεκεμβρίου 1724	19 Δεκεμβρίου 1751	παντρεύτηκε το 1743 τον Φρειδερίκο Ε΄ της Δανίας και της Νορβηγίας, με τον οποίο απέκτησε απογόνους.

Πηγές

• Arkell, R. L. (1939). Caroline of Ansbach. London: Oxford University Press. 
• Black, Jeremy (2001). Walpole in Power. Stroud, Gloucestershire: Sutton Publishing. ISBN 0-7509-2523-X. 
• Boutell, Charles (2010) [1863]. A Manual of Heraldry, Historical and Popular. London: Windsor and Newton. σελίδες 245–246. ISBN 1-153-77482-8. 
• Fryer, M. (1983). Lives of the Princesses of Wales. Toronto: Dundern Press Limited. ISBN 978-0-919670-69-3. 
• Hanham, Andrew (2004). «Caroline of Brandenburg-Ansbach and the 'anglicisation' of the House of Hanover». Στο: Campbell Orr, Clarissa. Queenship in Europe 1660–1815: The Role of the Consort. Cambridge University Press. σελίδες 276–299. ISBN 0-521-81422-7. 
• Hichens, Mark (2006). Wives of the Kings of England, From Hanover to Windsor. London: Peter Owen Publishers. ISBN 0-7206-1271-3. 
• Quennell, Peter (1939). Caroline of England. London: Collins. 
• Taylor, Stephen (2004). «Caroline (1683–1737)». Oxford Dictionary of National Biography. doi:10.1093/ref:odnb/4720. http://www.oxforddnb.com/view/article/4720. Ανακτήθηκε στις 3 July 2011.  (subscription required for online access)
• Van der Kiste, John (1997). George II and Queen Caroline. Stroud, Gloucestershire: Sutton Publishing. ISBN 0-7509-1321-5. 
• Warton, Joseph, επιμ. (1797). The Works of Alexander Pope, Esq. 4. London: B. Law et al. 
• Weir, Alison (2008). Britain's Royal Families, The Complete Genealogy. London: Vintage Books. ISBN 978-0-09-953973-5. 
• Willement, Thomas (1821). Regal Heraldry. London: W. Wilson. ASIN B000OKQJTM. 
• Wingfield, Marshall (1924). A History of Caroline County, Virginia. Richmond, Virginia: Trewet Christian. 

Περαιτέρω ανάγνωση

• Gerrard, Christine (2002). «Queens-in-waiting: Caroline of Anspach and Augusta of Saxe-Gotha as Princesses of Wales». Στο: Campbell Orr, Clarissa. Queenship in Britain, 1660–1837: Royal Patronage, Court Culture and Dynastic Politics. Manchester University Press. σελίδες 142–161. ISBN 0-7190-5770-1. 
• Marschner, Joanna (2002). «Queen Caroline of Anspach and the European museum princely tradition». Στο: Campbell Orr, Clarissa. Queenship in Britain, 1660–1837: Royal Patronage, Court Culture and Dynastic Politics. Manchester University Press. σελίδες 130–142. ISBN 0-7190-5770-1. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Καρολίνα του Άνσμπαχ στη Royal Collection
• Κατάλογος Πορτρέτων της Καρολίνας του Άνσμπαχ