Οι Κασκάι αποτελούν ένα τουρκικό φύλο, μια φυλετική συνομοσπονδία συγκεκριμένα, το οποίο μιλά μια ογουζική τουρκογενή γλώσσα, τα Κασκάι. Ζουν κυρίως στην επαρχία Φαρς στο Ιράν (συγκεκριμένα, είναι συγκεντρωμένοι σε μεγάλους αριθμούς γύρω από το Σιράζ) καθώς και στη νότια επαρχία Ισφαχάν και την επαρχία Μπουσάχρ. Οι Κασκάι αποτελούνται από τις φυλές Αμάλε, Ντερεσορλού, Κασκολού, Σισμπεϊλί, Εϊμούρ,[1] Καρατσά, Ραχιμλί και Σαφιχανλί (οι τρεις τελευταίες είναι μικρότερες). Πιστεύεται ότι ορισμένοι Κασκάι κατάγονται από Κούρδους, Λούρους (ιρανικό φύλο) και Άραβες.[2][3]

Οι Κασκάι, ιδιαίτερα παλαιότερα, ήταν νομάδες ποιμένες. Οι Κασκάι αποτελούν μέρος των τουρκικών φύλων που εγκαταστάθηκαν στο σημερινό Ιράν τον 11ο και 12ο αιώνα.[4] Παραδοσιακά οι Κασκάι μετακινούνταν δύο φορές το χρόνο, κατευθυνόμενοι προς τα βοσκοτόπια του ορεινού Σιράζ το καλοκαίρι και έπειτα επιστρέφοντας στα χειμερινά τους βοσκοτόπια κοντά στις ακτές του Περσικού Κόλπου, 480 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Σιράζ.[5] Επί του παρόντος, η πλειοψηφία των Κασκάι είναι μόνιμα εγκατεστημένοι ή μερικώς μόνιμα εγκατεστημένοι στις περιοχές όπου κατοικούν. Η διαδικασία μόνιμης εγκατάστασης των Κασκάι άρχισε να επιταχύνεται από τη δεκαετία του 1970 και μετά, καθώς η κυβέρνηση ενθάρρυνε τους Κασκάι να εγκατασταθούν κάπου μόνιμα[6], χτίζοντας μάλιστα σπίτια για αυτούς που προτιμούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο. Πάντως, για τους Κασκάι που έχουν επιλέξει να ακολουθούν νομαδικό τρόπο ζωής, η ιρανική κυβέρνηση διατηρεί ταξιδιωτικούς διαδρόμους για να διευκολύνει τις μεταφορές τους.[7]

Αριθμούν 300.000 με 800.000 άτομα ανάλογα με την πηγή.[8][9] Οι Κασκάι είναι η μεγαλύτερη νομαδική εθνότητα στον πλανήτη. Εκτός Ιράν, είναι γνωστοί κυρίως για τα χαλιά Κασκάι, που αποκλήθηκαν σαν "πιθανώς τα καλύτερα και πιο γνωστά φυλετικά υφαντά της Περσίας"[10] αλλά και από το Nissan Qashqai[11], γνωστό μοντέλο αυτοκινήτου της ομώνυμης ιαπωνικής εταιρείας.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Dolatkhah, Sohrab (2016). Le qashqay: langue turcique d'Iran. Online: CreateSpace, Independent Publishing Platform. σελ. 13. 
  2. Rubin, Barry (17 Μαρτίου 2015). The Middle East: A Guide to Politics, Economics, Society and Culture. Taylor & Francis. σελ. 522. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2022. 
  3. Foundation, Encyclopaedia Iranica. «QAŠQĀʾI TRIBAL CONFEDERACY i. HISTORY». "Like most present-day tribal confederacies in Persia, the Il-e Qašqāʾi is a conglomeration of clans of different ethnic origins, Lori, Kurdish, Arab and Turkic. But most of the Qašqāʾi are of Turkic origin, and almost all of them speak a Western Ghuz Turkic dialect which they call Turki." In: Encyclopaedia Iranica. http://www.iranicaonline.org/articles/qasqai-tribal-confederacy-i. Ανακτήθηκε στις 13 May 2015. 
  4. Mannaerts, Pascal. «The last nomads of Iran». www.bbc.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2022. 
  5. «Qashqai people: Meeting authentic nomads of Iran - Against the Compass» (στα Αγγλικά). 6 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2022. 
  6. «The Qashqa'i of Iran». www.culturalsurvival.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2022. 
  7. «Country Studies:Iran». 
  8. Arakelova, Victoria (2015). «On the Number of Iranian Turkophones». Iran and the Caucasus 19 (3): 279. doi:10.1163/1573384X-20150306. «The main body of the Iranian Turkophone mass generally consists of two parts: proper Turkic groups—the Turkmen (from 0,5 to 1 million), partially the Qashqays (around 300,000), as well as Khalajes (currently Persian-speakers living in Save, near Tehran); and the Turkic-speaking population of the Iranian origin, predominantly the Azaris, inhabiting the north-west provinces of Iran roughly covering historical Aturpātakān.». 
  9. Transformations of Middle Eastern Natural Environments: Legacies and Lessons. Yale University. 1998. σελ. 59. the Qashqa'i are members of a tribal confederacy of some 800,000 individuals 
  10. Bennett, Ian (1978) "Later Persian Weaving." In: Rugs & Carpets of the World, edited by Ian Bennett, pp. 241, 243. Ferndale Editions, London, 1978. (ISBN 0-905746-24-4).
  11. «NISSAN – NEWS PRESS RELEASE». 5 Δεκεμβρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2015.