Κατάκτηση της Γαλιλαίας
Ο Νέρων αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με τον πόλεμο που είχε ξεσπάσει στην Ιουδαία (Πρώτος Ιουδαϊκός Πόλεμος) έτσι την άνοιξη του 67 ανέθεσε τη διεξαγωγή του στον έμπειρο στρατηγό Τίτο Φλάβιο Βεσπασιανό.
| Πρώτος Ιουδαϊκός Πόλεμος | |||
|---|---|---|---|
| Εκστρατεία του Βεσπασιανού στη Γαλιλαία και τη Σαμάρεια | |||
 Ακτή της θάλασσας της Γαλιλαίας | |||
| Χρονολογία | 67 | ||
| Τόπος | Γαλιλαία και Σαμάρεια | ||
| Έκβαση | Νίκη των Ρωμαίων | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| Δυνάμεις | |||
| |||
Η επίθεση του Βεσπασιανού Επεξεργασία
Ο Βεσπασιανός έστειλε τον ομώνυμο γιο του Τίτο Φλάβιο Βεσπασιανό να φέρει την ΧVη(15η) λεγεώνα από την Αλεξάνδρεια[1]. Ο ίδιος πήγε στην Αντιόχεια. Εκεί συγκεντρώθηκαν οι ρωμαϊκές και οι συμμαχικές δυνάμεις. Από την Αντιόχεια ο Βεσπασιανός βάδισε στην Πτολεμαΐδα. Στην πόλη αυτή έφτασε ο Τίτος και η λεγεώνα που έρχονταν από την Αίγυπτο. Έτσι ο Βεσπασιανός ολοκλήρωσε τη συγκέντρωση των δυνάμεων του. Διέθετε πέντε λεγεώνες, επικουρικά σώματα και τις δυνάμεις των συμμάχων βασιλέων, ένα σύνολο 60.000 αντρών περίπου[2].
Η παρουσία των Ρωμαίων στην Πτολεμαΐδα έφερε τις πρώτες αποστασίες στη Γαλιλαία. Η Σεπφωρίς αποστάτησε και οι κάτοικοι της ζήτησαν από τον Βεσπασιανό βοήθεια[3]. Εκείνος έστειλε ως βοήθεια τον χιλίαρχο Πλάκιδο με 7.000 άντρες[4]. Ο Πλάκιδος έκανε επιδρομές στη Γαλιλαία και μια αποτυχημένη επίθεση στα Ιωταπάτα.[5].
Ο Βεσπασιανός ξεκίνησε για να καταλάβει τη Γαλιλαία. Ο Ιώσηπος συγκέντρωσε τον ιουδαϊκό στρατό σε μια πόλη που λέγονταν Γάρις όταν όμως οι στρατιώτες έμαθαν την προσέγγιση των Ρωμαίων διαλύθηκαν. Ο Ιώσηπος με τα υπολείμματα του στρατού του κατέφευγε στην Τιβεριάδα[6]. και από εκεί στα οχυρά Ιωταπάτα (πρώτο δεκαήμερο Μαΐου του 67).
Ο Βεσπασιανός κατέλαβε πρώτα την έρημη πόλη των Γαδάρων[7] και κατόπιν την Τιβεριάδα που παραδόθηκε με την θέληση της. Κατόπιν κινήθηκε εναντίον των Ιωταπάτων. Η έφοδος εναντίον της πόλης απέτυχε και ο Βεσπασιανός άρχισε να την πολιορκεί χρησιμοποιώντας 160 καταπέλτες, τοξότες και επιχωματώνοντας την περιοχή γύρω από τα τείχη για να προωθήσει πολιορκητικές μηχανές. Όταν οι επιχωματώσεις τελείωσαν οι πολιορκητικές μηχανές κλόνισαν τα τείχη και ακολούθησαν ισχυρές ρωμαϊκές έφοδοι (αρχές Ιουνίου του 67)[8].
Την ίδια εποχή ο Βεσπασιανός έστειλε μια δύναμη με επικεφαλής τον Μάρκο Ούλπιο Τραϊανό διοικητή της ΧΙΙης(12ης) λεγεώνας στην κοντινή πόλη Ιάφα. Ύστερα από μια αιφνιδιαστική επίθεση ο Τραϊανός κατάφερε μαζί με τον Τίτο που ήρθε να τον ενισχύσει να καταλάβει την πόλη. Περίπου 15.000 κάτοικοι σκοτώθηκαν και 2.000 αιχμαλωτίστηκαν(πρώτο δεκαήμερο Ιουνίου 67)[9].
Έγινε επίσης και μια ρωμαϊκή επιχείρηση στη Σαμάρεια. Ο Σέξτος Κερεάλιος Ουετιλιανός επικεφαλής της Vης(5ης) λεγεώνας εισέβαλε στην περιοχή και πληροφορήθηκε ότι πολλοί Σαμαρείτες είχαν καταφύγει στο όρος Γαριζείν. Ο Κερεάλιος τους επιτέθηκε και σκότωσε 11.000 άτομα (λίγο πριν τα μέσα Ιουνίου 67)[10].
Στα μέσα του τρίτου δεκαήμερου του Ιουνίου του 67 καταλήφθηκαν με έφοδο τα Ιωταπάτα και ο πληθυσμός τους κατασφάχτηκε. Ο Ιώσηπος παραδόθηκε και κατόρθωσε να σώσει τη ζωή του και την ελευθερία του με ένα ριψοκίνδυνο τέχνασμα. Ανήγγειλε στον Βεσπασιανό ότι θα γίνονταν αυτοκράτορας[11][12][13].
Η ναυμαχία στην θάλασσα της Γαλιλαίας Επεξεργασία
,_Northern_Israel.jpg)
.
Κατόπιν ο Βεσπασιανός γύρισε στην Καισαρεία (τέλη Ιουνίου του 67)[14]. Εκεί έμαθε ότι οι Ιουδαίοι είχαν καταλάβει την παραλιακή πόλη Ιόππη. Ο Βεσπασιανός έστειλε ένα απόσπασμα εναντίον της πόλης. Οι επαναστάτες κατέλαβαν όσα πλοία ήταν διαθέσιμα και ανοίχτηκαν στην θάλασσα, όπου χτυπήθηκαν από μια δυνατή καταιγίδα και ναυάγησαν[15].
Λίγο αργότερα ο Βεσπασιανός έμαθε ότι η Τιβεριάδα και οι Ταριχές στασίασαν. Ο Βεσπασιανός κινήθηκε εναντίον της Τιβεριάδος. Γνωρίζοντας ότι ο πληθυσμός της πόλης ήταν διχασμένος και ότι ο Ηρώδης Αγρίππας ενδιαφέρονταν γι’ αυτήν κατάφερε με μια επίδειξη δύναμης να την καταλάβει αμαχητί αφού οι φιλοπόλεμοι με αρχηγό τον Ιησού του Τούφα αποχώρησαν από αυτήν[16]. Οι επαναστάτες κατέφυγαν στις Ταριχές και συγκέντρωσαν στρατό στην πεδιάδα που βρίσκεται έξω από την πόλη. Ο Τίτος τους επιτέθηκε και τους διέλυσε. Κατόπιν μπήκε στην πόλη την ιδία στιγμή που οι μετριοπαθείς κάτοικοι εξεγέρθηκαν εναντίον των φιλοπόλεμων. Οι φιλοπόλεμοι μπήκαν μέσα σε λέμβους και ανοίχτηκαν στη λίμνη Γεννησαρέτ (θάλασσα της Γαλιλαίας).
Ο Τίτος έδωσε διαταγή να ναυπηγηθούν μεγάλες σχεδίες και λέμβοι[17]. Όταν αυτό έγινε οι Ρωμαίοι επιβιβάστηκαν σε αυτό το στολίσκο και βγήκαν στα ανοιχτά. Ο στόλος των επαναστατών περικυκλώθηκε και αυτοί είτε σκοτώθηκαν είτε πνίγηκαν στα νερά της λίμνης που έγιναν κατακόκκινα[18]. Όσοι από τους αιχμαλώτους που πιάστηκαν στην πόλη ανήκαν στην παράταξη των επαναστατών οδηγηθήκαν στην Τιβεριάδα όπου είτε εκτελέστηκαν είτε πουλήθηκαν ως δούλοι (πρώτο δεκαήμερο Σεπτεμβρίου του 67)[19].
Το τέλος των επιχειρήσεων Επεξεργασία
Στη Γαλιλαία οι εστίες της ιουδαϊκής αντίστασης είχαν περιοριστεί στη Γάμαλα η οποία βρίσκονταν απέναντι από τις Ταριχές στην άλλη όχθη της λίμνης, στο χωριό Γίσχαλα και στο όρος Θαβώρ. Ο Βεσπασιανός κινήθηκε εναντίον τις οχυρήςΓάμαλας (τρίτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου του 67) και στρατοπέδευσε στα γύρω υψώματα. Οι υπερασπιστές της υπό τους Χάρητα και Ιώσηπο κατάφεραν να αποκρούσουν την πρώτη ρωμαϊκή έφοδο[20].
Ενώ η πολιορκία της Γάμαλας συνεχίζονταν ο Βεσπασιανός έστειλε τον χιλίαρχο Πλάκιδο εναντίον αυτών που βρίσκονταν οχυρωμένοι στο όρος Θαβώρ. Ο Πλάκιδος κινήθηκε επιδεικτικά στην περιοχή και όταν οι επαναστάτες του επιτεθήκαν άρχισε να υποχωρεί. Αφού παρέσυρε τους επαναστάτες στα πεδινά ανέστρεψε και τους επιτέθηκε. Οι επαναστάτες συνετρίβησαν. Όσοι επέζησαν τράπηκαν σε φυγή εγκαταλείποντας την περιοχή[21].
Η Γάμαλα καταλήφθηκε με έφοδο το τρίτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου του 67 και ο πληθυσμός της εξολοθρεύτηκε[22] Απέμειναν μόνο τα Γίσχαλα. Ο Τίτος βάδισε εναντίον τους προτίμησε όμως αντί να επιτεθεί να διαπραγματευτεί με τον Ιωάννη από τα Γίσχαλα, τον ηγέτη των υπερασπιστών της πόλης . Ο Ιωάννης δέχθηκε. Τη νύχτα όμως αυτός και οι ένοπλοι του μαζί με πολλούς κατοίκους της πόλης έκαναν έξοδο. Το επόμενο πρωί όταν ο Τίτος συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί τους καταδίωξε συλλαμβάνοντας πολλούς από τους φυγάδες. Ο Ιωάννης όμως και οι οπαδοί του είχαν διαφύγει. Με την επιχείρηση αυτή ολοκληρώθηκε η κατάκτηση της Γαλιλαίας (Νοέμβρης του 67)[23].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, βιβλίο Γ.Ι.3, σελ.235
- ↑ Στρατιωτική Ιστορία, εκδότης Σ. Πανέλης, τεύχος -118, Άρθρο – Το πρώτο ολοκαύτωμα του Ισραήλ, Η ιουδαϊκή εξέγερση και η καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους (66-70 μ.Χ.), σελ.27
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, βιβλίο Γ.ΙΙ.4, σελ.241-243
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, βιβλιο Γ.ΙV.1, σελ.249
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, βιβλίο Γ.VI.1, σελ.263-265
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, βιβλίο Γ.VI.3, σελ.267-269
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, βιβλίο Γ.VII.1, σελ.269
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Γ.VII.4, σελ.273-307
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Γ.VII.31, σελ.307-311
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Γ.VII.32, σελ.313
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Γ.VII.33-VIIΙ.9, σελ.315-337
- ↑ Στρατιωτική Ιστορία, εκδότης Σ. Πανέλης, τεύχος -118, Άρθρο – Το πρώτο ολοκαύτωμα του Ισραήλ, Η ιουδαϊκή εξέγερση και η καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους (66-70 μ.Χ.), σελ.28
- ↑ Ιστορία Εικονογραφημένη, τεύχος - 317, Άρθρο – Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ, σελ.93
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Γ.ΙΧ.1, σελ.337-339
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Γ.IΧ.2-3, σελ.339-343
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Γ.IΧ.7-8, σελ.345-351
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Γ.Χ.1-6, σελ.351-363
- ↑ Σάντερς Ε.Π. , Το ιστορικό πρόσωπο του Ιησού, Κεφάλαιο 8, το σκηνικό και η μέθοδος διδασκαλίας του Ιησού, Ενότητα Γαλιλαία, σελ 180
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Γ.Χ.9-10, σελ.367-371
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Δ.Ι.1-7, .σελ.13-27
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Δ.Ι.8, σελ.27
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Δ.Ι.9-10, σελ.29-33
- ↑ Ιώσηπος, Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους, Βιβλίο Δ.ΙΙ.1-5, σελ.33-43
Πηγές Επεξεργασία
- Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τομ.ΣΤ Ελληνισμός και Ρώμη, Εκδοτική Αθηνών 1979
- Rostovtzeff M. Ρωμαική Ιστορία, Εκδόσεις Παπαζήση 1984
- Ιώσηπος Ιστορία του Ιουδαικού πολέμου προς Ρωμαίους. Αρχαία Ελληνική Γραμματεία «Οι ΄Ελληνες», Εκδόσεις Κάκτος 1997
- Γάιος Σουητώνιος. Η ζωή των Καισάρων, Εκδόσεις Παρασκήνιο 1993
- Σάντερς Ε.Π. Το ιστορικό πρόσωπο του Ιησού, Εκδόσεις Φιλίστωρ 2000
- Ιστορία Εικονογραφημένη, Εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ ΠΡΕΣΣ, Τεύχος - 317, Άρθρο – Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ (1994)
- Στρατιωτική Ιστορία Εκδότης Σ. Πανέλης, Τεύχος -118, Άρθρο – Το πρώτο ολοκαύτωμα του Ισραήλ. Η ιουδαϊκή εξέγερση και η καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους (66-70 μ.Χ.) (2006)