Η Κατάληψη του Γιβραλτάρ από τις Αγγλοολλανδικές δυνάμεις της Μεγάλης Συμμαχίας συνέβη μεταξύ 1 και 4 Αυγούστου 1704, κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Ισπανικής Διαδοχής. Από τις αρχές του πολέμου, η Συμμαχία αναζητούσε ένα στρατηγικό λιμάνι στην Ιβηρική Χερσόνησο για να ελέγχει το Στενό του Γιβραλτάρ και να διευκολύνει τις ναυτικές επιχειρήσεις κατά του γαλλικού στόλου στη δυτική Μεσόγειο Θάλασσα. Μια απόπειρα να καταλάβει το Κάδιθ κατέληξε σε αποτυχία, το Σεπτέμβριο του 1702, όμως μετά την επιτυχημένη επιδρομή στον Κόλπο του Βίγο, τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, οι ενωμένοι στόλοι των «Ναυτικών Δυνάμεων» είχαν αναδειχθεί ως η κυρίαρχη ναυτική δύναμη στην περιοχή. Αυτή η δύναμη βοήθησε να πειστεί ο Βασιλιάς Πέτρος Β΄ της Πορτογαλίας να διακόψει τη συμμαχία του με τη Γαλλία και την ελεγχόμενη από τους Βουρβόνους Ισπανία, και να συμμαχήσει με τη Μεγάλη Συμμαχία, το 1703, προς υποστήριξη του υποψηφίου των Αψβούργων για τον ισπανικό θρόνο, τον Αρχιδούκα Κάρολο.
| Κατάληψη του Γιβραλτάρ |
|---|
| Μέρος του Πολέμου της Ισπανικής Διαδοχής |
 Άποψη του Γιβραλτάρ στις 21 Ιουλίου 1704. |
| Χρονολογία | 1-4 Αυγούστου 1704 |
|---|
| Τόπος | Γιβραλτάρ |
|---|
| Έκβαση | Η Μεγάλη Συμμαχία καταλαμβάνει το Γιβραλτάρ |
|---|
| Αντιμαχόμενοι |
|---|
|
| Ηγετικά πρόσωπα |
|---|
|
| Δυνάμεις |
|---|
~430 άντρες |
63 πλοία
2.000+ πεζοναύτες και ναύτες |
|
| Απολογισμός |
|---|
Λίγοι νεκροί - τραυματίες |
60 νεκροί, 200 τραυματίες |
|
Ο Πρίγκιπας Γεώργιος της Έσσης-Ντάρμστατ εκπροσώπησε τα συμφέροντα των Αψβούργων στην περιοχή ως διοικητής των στρατιωτικών δυνάμεων. Τον Μάιο του 1704 ο Πρίγκιπας και ο Ναύαρχος Τζορτζ Ρουκ, διοικητής του μεγαλύτερου τμήματος του στόλου της Μεγάλης Συμμαχίας, δεν κατάφεραν να καταλάβουν τη Βαρκελώνη υπέρ του διεκδικητή του θρόνου Καρόλου. Στη συνέχεια, ο Ρουκ αρνήθηκε τα αιτήματα των συμμάχων του για να κάνει άλλη μια απόπειρα κατάληψης του Κάδιθ. Για να αντισταθμίσουν τις αποτυχίες τους, οι διοικητές της Συμμαχίας αποφάσισαν να καταλάβουν το Γιβραλτάρ, μια μικρή πόλη στις νότιες ισπανικές ακτές. Μετά από ένα έντονο βομβαρδισμό, η πόλη καταλήφθηκε από Άγγλους και Ολλανδούς πεζοναύτες και ναύτες. Ο κυβερνήτης της, Ντιέγκο ντε Σαλίνας, συμφώνησε να παραδώσει το Γιβραλτάρ και τη μικρή φρουρά του στις 4 Αυγούστου. Τρεις ημέρες αργότερα, ο Πρίγκιπας Γεώργιος εισήλθε στην πόλη με συνοδεία στρατευμάτων των Αψβούργων εν ονόματι του Αρχιδούκα Καρόλου. Η Μεγάλη Συμμαχία απέτυχε στο στόχο της να αντικαταστήσει τον Φίλιππο Ε΄ με τον Κάρολο στο θρόνο της Ισπανίας, όμως στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν το 1713-1715 (Συνθήκη της Ουτρέχτης) το Γιβραλτάρ παραχωρήθηκε επίσημα στη Βρετανία.
- Bromley, J. S. (ed.) (1971). The New Cambridge Modern History VI: The Rise of Great Britain and Russia 1688–1725. Cambridge University Press. (ISBN 0-521-07524-6)
- Francis, David (1975). The First Peninsular War: 1702–1713. Ernest Benn Limited. (ISBN 0-510-00205-6)
- Kamen, Henry (2001). Philip V of Spain: The King who Reigned Twice. Yale University Press. (ISBN 0-300-08718-7)
- Jackson, William G. F. (1986). The Rock of the Gibraltarians. Cranbury, NJ: Associated University Presses. ISBN 0-8386-3237-8.
- Le Fevre, Peter & Harding, Richard (eds.) (2000). Precursors of Nelson: British Admirals of the Eighteenth Century. Chatham Publishing. (ISBN 1-86176-062-0)
- Lynn, John A (1999). The Wars of Louis XIV: 1667–1714. Longman. (ISBN 0-582-05629-2)
- Roger, N.A.M. (2006). The Command of the Ocean: A Naval History of Britain 1649–1815. Penguin (ISBN 0-14-102690-1)
- Stanhope, Philip (1836). History of the War of the Succession in Spain. London
- Trevelyan, G. M. (1948). England Under Queen Anne: Blenheim. Longmans, Green & Co.
.svg){kind=small}
