Κατάλογος νικητών της Eurovision
| Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
69 τραγούδια που γράφτηκαν από 139 τραγουδοποιούς κέρδισαν τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision, έναν ετήσιο διαγωνισμό που διοργανώνεται από χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης. Ο διαγωνισμός, ο οποίος μεταδίδεται κάθε χρόνο από το ντεμπούτο του το 1956 (με εξαίρεση το 2020), είναι ένα από τα μακροβιότερα τηλεοπτικά προγράμματα στον κόσμο. Ο νικητής του διαγωνισμού έχει καθοριστεί χρησιμοποιώντας πολλές τεχνικές ψηφοφορίας σε όλη την ιστορία του. Επίκεντρο αυτών ήταν η απονομή βαθμών σε χώρες από κριτική επιτροπή ή τηλεψηφοφόρους. Η χώρα με τους περισσότερους βαθμούς ανακηρύσσεται νικήτρια.[1] Ο πρώτος διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision δεν κερδήθηκε με πόντους, αλλά με ψήφους (δύο ανά χώρα) και ανακοινώθηκε μόνο ο νικητής.[2]
Έχουν γίνει 66 διαγωνισμοί, με έναν νικητή κάθε χρόνο εκτός από τον ισόπαλο διαγωνισμό του 1969, ο οποίος είχε τέσσερις. Είκοσι επτά χώρες έχουν κερδίσει τον διαγωνισμό. Η Ελβετία κέρδισε τον πρώτο διαγωνισμό το 1956. Οι χώρες με τον μεγαλύτερο αριθμό νικών είναι η Ιρλανδία και η Σουηδία, με επτά. Μόνο δύο άνθρωποι έχουν κερδίσει περισσότερες από μία φορές ως ερμηνευτές: ο Ιρλανδός Τζόνι Λόγκαν, ο οποίος ερμήνευσε το "What's Another Year" το 1980 και το "Hold Me Now" το 1987 και η Σουηδή Λορίν, η οποία ερμήνευσε το "Euphoria" το 2012 και το "Tattoo" το 2023. Ο Λόγκαν είναι επίσης ένας από τους πέντε τραγουδοποιούς που έχουν γράψει περισσότερες από μία νικηφόρες συμμετοχές ("Hold Me Now" το 1987 και "Why Me?" το 1992, σε ερμηνεία της Λίντα Μάρτιν).[3] Αυτό κάνει τον Λόγκαν το μόνο άτομο που έχει στο ενεργητικό του τρεις νίκες στη Eurovision, είτε ως τραγουδιστής, είτε ως τραγουδοποιός ή και τα δύο. Οι άλλοι έξι τραγουδοποιοί με περισσότερες από μία νικηφόρες συμμετοχές στο ενεργητικό τους είναι ο Γουίλι βαν Χέμερτ (Ολλανδία, 1957 και 1959), ο Υβ Ντεσκά (Μονακό, 1971 και Λουξεμβούργο, 1972), ο Ρολφ Λόβλαντ (Νορβηγία, 1985 και 1995), ο Μπρένταν Γκράχαμ (Ιρλανδία, 1994 και 1996) και οι Πέτερ Μποστρέμ και Τόμας Γκούσταφσον (Σουηδία, 2012 και 2023).
Σχετικά λίγοι νικητές του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision έχουν σημειώσει μεγάλη επιτυχία στη μουσική βιομηχανία. Οι πιο αξιόλογοι νικητές που έγιναν διεθνείς αστέρες είναι οι ABBA, οι οποίοι κέρδισαν τον διαγωνισμό για τη Σουηδία το 1974 με το τραγούδι τους "Waterloo",[4] και η Σελίν Ντιόν, η οποία κέρδισε τον διαγωνισμό για την Ελβετία το 1988 με το τραγούδι "Ne partez pas sans moi".[5] Πιο πρόσφατα, ο Ντάνκαν Λόρενς, ο οποίος κέρδισε τον διαγωνισμό του 2019 για την Ολλανδία με το "Arcade", γνώρισε παγκόσμια επιτυχία ροής με το τραγούδι ως επιτυχία κατά τη διάρκεια του 2020 και του 2021,[6] ενώ οι Måneskin, νικητές του διαγωνισμού του 2021 για την Ιταλία με το "Zitti e buoni", πέτυχαν στη συνέχεια παγκόσμια δημοτικότητα τους μήνες που ακολούθησαν τη νίκη τους.[7]
Από το 2008, ο νικητής απονέμεται επίσημο τρόπαιο νικητή του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Το τρόπαιο είναι ένα χειροποίητο κομμάτι γυαλιού αμμοβολής σε σχήμα μικροφώνου της δεκαετίας του 1950.[8] Οι τραγουδοποιοί και οι συνθέτες της νικήτριας συμμετοχής λαμβάνουν μικρότερες εκδόσεις του τροπαίου. Το αρχικό σχέδιο δημιουργήθηκε από τον Κιέλλ Ένγκμαν της Kosta Boda, ο οποίος ειδικεύεται στην τέχνη του γυαλιού.[9]
Λίστα νικητών Επεξεργασία
Νικητές τελικών Επεξεργασία
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Νικητές ημιτελικών Επεξεργασία
Νικητές τραγουδοποιοί Επεξεργασία
Ερμηνευτές και τραγουδοποιοί με πολλαπλές νίκες Επεξεργασία
Τα ακόλουθα άτομα έχουν κερδίσει τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision ως ερμηνευτές ή τραγουδοποιοί περισσότερες από μία φορές.
| Νίκες | Όνομα | Νίκες ως ερμηνευτής | Νίκες ως τραγουδοποιός |
|---|---|---|---|
| 3 | Τζόνι Λόγκαν | 1980, 1987 | 1987, 1992 |
| 2 | Γουίλι βαν Χέμερτ | — | 1957, 1959 |
| Υβ Ντεσκά | — | 1971, 1972 | |
| Ρολφ Λόβλαντ | 1995 | 1985, 1995 | |
| Μπρένταν Γκράχαμ | — | 1994, 1996 | |
| Λορίν | 2012, 2023 | 2023 | |
| Πέτερ Μποστρέμ | — | 2012, 2023 | |
| Τόμας Γκούσταφσον | — |
Παρατηρήσεις Επεξεργασία
Έντεκα νικητές της Eurovision (μαζί με τρεις μη νικητές) εμφανίστηκαν στη συναυλία Congratulations το 2005, όπου το "Waterloo" των ABBA ψηφίστηκε το πιο δημοφιλές τραγούδι των πρώτων πενήντα ετών του διαγωνισμού.[105]
Η Ιρλανδία και η Σουηδία έχουν τερματίσει πρώτες επτά φορές, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Η Ιρλανδία κέρδισε, επίσης, τον διαγωνισμό για τρία συνεχόμενα έτη (1992, 1993, 1994), περισσότερα διαδοχικά έτη από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Τρεις χώρες κέρδισαν δύο φορές στη σειρά: η Ισπανία (1968 και 1969), το Λουξεμβούργο (1972 και 1973) και το Ισραήλ (1978 και 1979). Μαζί με τη νίκη της Ελβετίας στον πρώτο διαγωνισμό, η Σερβία είναι η μόνη άλλη χώρα που κέρδισε με την πρώτη συμμετοχή της στο ντεμπούτο (το 2007), αν και η Σερβία είχε διαγωνιστεί εκ των προτέρων ως μέρος της Γιουγκοσλαβίας και της Σερβία και Μαυροβούνιο. Επίσης η μοναδική χώρα που κέρδισε τον διαγωνισμό και δε διοργάνωσε την επόμενη διοργάνωση είναι το Μονακό, με τη μοναδική του νίκη στο διαγωνισμό του 1971. Σύμφωνα με το σύστημα ψηφοφορίας που χρησιμοποιήθηκε μεταξύ 1975 και 2015, ο νικητής του διαγωνισμού αποφασίστηκε από την τελευταία χώρα που ψήφιζε έντεκα φορές.[υ]
Οι αλλαγές στο σύστημα ψηφοφορίας, συμπεριλαμβανομένης της σταθερής αύξησης του αριθμού των χωρών που συμμετέχουν/ψηφίζουν, σημαίνει ότι οι πόντοι που κερδίζονται δεν είναι συγκρίσιμοι κατά τη διάρκεια των δεκαετιών. Ο Σαλβαντόρ Σομπράλ της Πορτογαλίας κατέχει το ρεκόρ του υψηλότερου αριθμού βαθμών στην ιστορία του διαγωνισμού, κερδίζοντας 758 με το τραγούδι "Amar pelos dois". Ο Αλεξάντερ Ρίμπακ της Νορβηγίας κατέχει το μεγαλύτερο περιθώριο νίκης σε βαθμούς, με μια διαφορά 169 βαθμών έναντι της δεύτερης θέσης το 2009. Η Τζιλιόλα Τσινκουέτι της Ιταλίας κατέχει το ρεκόρ για τη μεγαλύτερη νίκη κατά ποσοστό, σημειώνοντας σχεδόν τριπλάσιους βαθμούς από τη δεύτερη θέση (49 βαθμούς έλαβε σε σύγκριση με τους 17 από τον δεύτερο) στον διαγωνισμό του 1964. Σύμφωνα με το σύστημα ψηφοφορίας που χρησιμοποιήθηκε από το 1975 έως το 2015, το χαμηλότερο νικηφόρο αποτέλεσμα ήταν οι Bobbysocks της Νορβηγίας. Κατά τη νίκη τους στη Eurovision του 1985 κέρδισαν 123 βαθμούς (από τους συνολικά 1044 διαθέσιμους από τις 18 άλλες χώρες), ενώ το χαμηλότερο νικητήριο σύνολο ήταν οι 18 βαθμοί (από τους 160 συνολικούς βαθμούς από 16 χώρες) που σημείωσε η κάθε μία από τις τέσσερις χώρες που κέρδισαν το 1969.
Σύμφωνα με το σύστημα ψηφοφορίας που χρησιμοποιήθηκε από το 1975 έως το 2015, στο οποίο κάθε χώρα δίνει τους μέγιστους βαθμούς στην πρώτη της θέση, η Σουηδέζα ερμηνεύτρια Λορίν κέρδισε το διαγωνισμό της Eurovision το 2012 με τους περισσότερους ψήφους πρώτης θέσης που συγκεντρώθηκαν, λαμβάνοντας ψήφους πρώτης θέσης από 18 από 41 χώρες (εξαιρουμένων των ίδιων). Οι υποψήφιοι του Ηνωμένου Βασιλείου το 1976, Brotherhood of Man με το τραγούδι "Save Your Kisses For Me" κατέχουν το ρεκόρ της υψηλότερης μέσης βαθμολογίας ανά συμμετέχουσα χώρα, με μέσο όρο 9,65 πόντους ανά χώρα. Οι νικητές του 2011, οι Αζέροι Έλλ & Νίκκι, κατέχουν τη χαμηλότερη μέση βαθμολογία για ένα τραγούδι που κερδίζει βάσει αυτού του συστήματος, λαμβάνοντας 5,14 πόντους ανά χώρα.
Το 2016, το "1944" της Τζαμάλα έγινε η πρώτη νικηφόρα συμμετοχή από τότε που η ψηφοφορία της κριτικής επιτροπής εισήχθη παράλληλα με την τηλεψηφοφορία από το 2009 για να τερματίσει πρώτη σε καμία από τις δύο περιπτώσεις, τερματίζοντας δεύτερη στην ψηφοφορία της κριτικής επιτροπής πίσω από την Αυστραλία και δεύτερη στην τηλεψηφοφορία μετά τη Ρωσία. Το "Arcade" του Ντάνκαν Λόρενς έγινε ο δεύτερος νικητής αυτής της ιδιαιτερότητας στο διαγωνισμό του 2019, έχοντας τερματίσει τρίτος πίσω από τη Βόρεια Μακεδονία και τη Σουηδία στην ψηφοφορία της κριτικής επιτροπής και δεύτερος πίσω από τη Νορβηγία στην τηλεψηφοφορία.
| Χρονιά | Χώρα | Θέση στις επιτροπές | Θέση στο κοινό | Ref. |
|---|---|---|---|---|
| 2009 |  Νορβηγία
|
1η | 1η | [106] |
| 2010 |  Γερμανία
|
1η | 1η | [107] |
| 2011 |  Αζερμπαϊτζάν
|
2η | 1η | [108] |
| 2012 |  Σουηδία
|
1η | 1η | [109] |
| 2013 |  Δανία
|
1η | 1η | [110] |
| 2014 |  Αυστρία
|
1η | 1η | [111] |
| 2015 | Σουηδία
|
1η | 3η | [112] |
| 2016 |  Ουκρανία
|
2η | 2η | [113] |
| 2017 |  Πορτογαλία
|
1η | 1η | [114] |
| 2018 |  Ισραήλ
|
3η | 1η | [115] |
| 2019 |  Ολλανδία
|
3η | 2η | [116] |
| 2021 |  Ιταλία
|
4η | 1η | [117] |
| 2022 | Ουκρανία
|
4η | 1η | [118] |
| 2023 | Σουηδία
|
1η | 2η | [119] |
Περίπου τα δύο τρίτα των νικηφόρων τραγουδιών ερμηνεύτηκαν στο δεύτερο μισό του σόου. Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά, μέχρι το 2019, μόνο το 34,3% των νικηφόρων τραγουδιών ερμηνεύτηκαν στο πρώτο μισό, συμπεριλαμβανομένων των 3 από τους 4 νικητές το 1969. Το μόνο τραγούδι που κέρδισε χωρίς να είναι σαφώς στο ένα ή στο άλλο μισό ήταν η συμμετοχή του Ισραήλ, το "Hallelujah" το 1979, το οποίο κληρώθηκε 10ο από 19 τραγούδια. Μεταξύ του 2005 και του 2013, όλα τα νικητήρια τραγούδια ερμηνεύτηκαν στο δεύτερο μισό της σειράς του Μεγάλου Τελικού.[120]
Το Ηνωμένο Βασίλειο τερμάτισε στη δεύτερη θέση δεκαέξι φορές στη Eurovision (πιο πρόσφατα το 2022), περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Η Γαλλία τερμάτισε τρίτη και τέταρτη επτά φορές στη Eurovision (πιο πρόσφατα αντίστοιχα το 1981 και το 2001) και η Σουηδία τερμάτισε πέμπτη εννέα φορές στη Eurovision (πιο πρόσφατα το 2019). Η χώρα με τα περισσότερα φινιρίσματα στις τρεις πρώτες θέσεις που δεν έχει κερδίσει ποτέ τον διαγωνισμό είναι η Μάλτα, έχοντας τερματίσει δεύτερη το 2002 και το 2005 και τρίτη το 1992 και το 1998. Ένα άλλο νησιωτικό έθνος, η Ισλανδία, έχει επίσης τερματίσει δεύτερη δύο φορές, το 1999 και το 2009. Με την Πορτογαλία να επιτυγχάνει την πρώτη της νίκη το 2017, η Μάλτα κατέχει επίσης το ρεκόρ για τη μεγαλύτερη αναμονή για μια πρώτη νίκη, αφού εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο διαγωνισμό το 1971 (αν και η Κύπρος έχει περισσότερες εμφανίσεις χωρίς νίκη, με 36 από το ντεμπούτο της το 1981, λόγω της διακοπής της Μάλτας από το 1976 έως το 1990). Η Ισπανία κατέχει το τρέχον ρεκόρ με τη μεγαλύτερη απόσταση χρόνου από την τελευταία της νίκη, με συνολικά 50 χρόνια δίχως νίκη, με την τελευταία της νίκη να είναι το 1969. Ακολουθούν η Γαλλία (1977) και το Βέλγιο (1986).
Δεν υπάρχει επίσημη δεύτερη θέση για δύο από τους διαγωνισμούς – 1956 και 1969. Το 1956 ανακοινώθηκε μόνο ο νικητής, η Ελβετία, ενώ υπήρξαν κερδοσκοπικές αναφορές ότι η Γερμανία κατέληξε στη δεύτερη θέση με το "Im Wartesaal zum großen Glück" από τον Βάλτερ Αντρέας Σβαρτ, επειδή η Γερμανία επελέγη για να φιλοξενήσει τον διαγωνισμό του 1957. Το 1969 τέσσερα τραγούδια μοιράστηκαν την πρώτη θέση επιτυγχάνοντας τον ίδιο αριθμό βαθμών, και το δεύτερο καλύτερο αποτέλεσμα επιτεύχθηκε από την Ελβετία, η οποία δεν θεωρείται επίσημος επιλαχών, λόγω της ισοπαλίας για την πρώτη θέση.
Ανά χώρα Επεξεργασία
Ο πρώτος επαναληπτικός νικητής ήταν η Ολλανδία, που ολοκληρώθηκε το 1959. Η Γαλλία ήταν η πρώτη χώρα που κέρδισε τρεις φορές (ολοκληρώθηκε το 1962), τέσσερις φορές (ολοκληρώθηκε το 1969) και πέντε φορές (ολοκληρώθηκε το 1977). Η Ιρλανδία ήταν η πρώτη χώρα που κέρδισε έξι φορές (ολοκληρώθηκε το 1994) και επτά φορές (ολοκληρώθηκε το 1996). Η πρώτη χώρα που κέρδισε δύο διαδοχικούς διαγωνισμούς ήταν η Ισπανία, από το 1968 έως το 1969. Η πρώτη χώρα που κέρδισε τρεις διαδοχικούς διαγωνισμούς ήταν η Ιρλανδία, από το 1992 έως το 1994.
†
|
Ανενεργές – Χώρες που συμμετείχαν στο παρελθόν αλλά δε συμμετείχαν στον πιο πρόσφατο διαγωνισμό ή δε θα συμμετάσχουν στον επερχόμενο διαγωνισμό.[φ] |
◇
|
Μη επιλέξιμες – Χώρες των οποίων οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς δεν ανήκουν πλέον στην EBU και επομένως δεν είναι επιλέξιμες να συμμετάσχουν.[χ] |
‡
|
Πρώην – Χώρες που συμμετείχαν προηγουμένως αλλά δεν υπάρχουν πλέον.[ψ] |
Τελικοί Επεξεργασία
| Νίκες | Χώρα | Χρονιά | Ref. |
|---|---|---|---|
| 7 |  Ιρλανδία
|
1970, 1980, 1987, 1992, 1993, 1994, 1996 | [121] |
| Σουηδία
|
1974, 1984, 1991, 1999, 2012, 2015, 2023 | [122] | |
| 5 |  Γαλλία
|
1958, 1960, 1962, 1969, 1977 | [123] |
 Λουξεμβούργο
|
1961, 1965, 1972, 1973, 1983 | [124] | |
 Ηνωμένο Βασίλειο
|
1967, 1969, 1976, 1981, 1997 | [125] | |
| Ολλανδία
|
1957, 1959, 1969, 1975, 2019 | [126] | |
| 4 | Ισραήλ
|
1978, 1979, 1998, 2018 | [127] |
| 3 | Δανία
|
1963, 2000, 2013 | [128] |
| Νορβηγία
|
1985, 1995, 2009 | [129] | |
| Ουκρανία
|
2004, 2016, 2022 | [130] | |
| Ιταλία
|
1964, 1990, 2021 | [131] | |
| 2 |  Ελβετία
|
1956, 1988 | [132] |
| Αυστρία
|
1966, 2014 | [133] | |
 Ισπανία
|
1968, 1969 | [134] | |
| Γερμανία[ω] |
1982, 2010 | [135] | |
| 1 |  Μονακό †
|
1971 | [136] |
 Βέλγιο
|
1986 | [137] | |
 Γιουγκοσλαβία ‡
|
1989 | [138] | |
 Εσθονία
|
2001 | [139] | |
 Λετονία
|
2002 | [140] | |
 Τουρκία †
|
2003 | [141] | |
 Ελλάδα
|
2005 | [142] | |
 Φινλανδία
|
2006 | [143] | |
 Σερβία
|
2007 | [144] | |
 Ρωσία ◇
|
2008 | [145] | |
| Αζερμπαϊτζάν
|
2011 | [146] | |
| Πορτογαλία
|
2017 | [147] |
Η χρονιά 1969 είναι σε πλάγια γράμματα για να δείξει τη νίκη τεσσάρων χωρών. Επίσης δεν περιλαμβάνεται, στον πίνακα η χρονιά 2020, λόγω του ότι δεν πραγματοποιήθηκε διαγωνισμός λόγω COVID-19.
Ημιτελικοί Επεξεργασία
| Νίκες | Χώρα | Χρονιά | Ref. |
|---|---|---|---|
| 4 | Σουηδία
|
2011, 2012, 2015, 2022 | [122] |
| 3 | Ρωσία ◇
|
2012, 2015, 2016 | [145] |
 Αυστραλία
|
2016, 2019, 2023 | [148] | |
| 2 | Ελλάδα
|
2008, 2011 | [142] |
| Νορβηγία
|
2009, 2018 | [129] | |
| Ολλανδία
|
2014, 2019 | [126] | |
| Ουκρανία
|
2008, 2022 | [130] | |
| Φινλανδία
|
2006, 2023 | [143] | |
| 1 |  Σερβία και Μαυροβούνιο ‡
|
2004 | [149] |
 Ρουμανία
|
2005 | [150] | |
| Σερβία
|
2007 | [144] | |
 Ισλανδία
|
2009 | [151] | |
| Βέλγιο
|
2010 | [137] | |
| Τουρκία †
|
2010 | [141] | |
| Δανία
|
2013 | [128] | |
| Αζερμπαϊτζάν
|
2013 | [146] | |
| Αυστρία
|
2014 | [133] | |
| Πορτογαλία
|
2017 | [147] | |
 Βουλγαρία †
|
2017 | [152] | |
| Ισραήλ
|
2018 | [127] | |
 Μάλτα
|
2021 | [153] | |
| Ελβετία
|
2021 | [132] |
Προκριματικοί γύροι Επεξεργασία
| Νίκες | Χώρα | Χρονιά | Ref. |
|---|---|---|---|
| 1 |  Σλοβενία
|
1993 | [154] |
| Σουηδία
|
1996 | [155] |
Κατάταξη (Πρώτες 3 θέσεις) Επεξεργασία
| Θέση | Χώρα | Πρώτη θέση | Δεύτερη θέση | Τρίτη θέση | Καλύτερη θέση |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Ιρλανδία
|
7 | 4 | 1 | |
| 2 | Σουηδία
|
7 | 1 | 6 | |
| 3 | Ηνωμένο Βασίλειο
|
5 | 16 | 3 | |
| 4 | Γαλλία
|
5 | 7 | 7 | |
| 5 | Ολλανδία
|
5 | 3 | 1 | |
| 6 | Λουξεμβούργο
|
5 | 2 | 2 | |
| 7 | Ισραήλ
|
4 | 2 | 2 | |
| 8 | Ιταλία
|
3 | 5 | 5 | |
| 9 | Ουκρανία
|
3 | 2 | 1 | |
| 10 | Δανία
|
3 | 1 | 3 | |
| 11 | Νορβηγία
|
3 | 1 | 1 | |
| 12 | Γερμανία
|
2 | 6 | 5 | |
| 13 | Ελβετία
|
2 | 4 | 4 | |
| 14 | Ισπανία
|
2 | 4 | 2 | |
| 15 | Ρωσία
|
1 | 4 | 4 | |
| 16 | Βέλγιο
|
1 | 4 | 0 | |
| 17 | Μονακό
|
1 | 1 | 3 | |
| 18 | Τουρκία
|
1 | 1 | 1 | |
| Αζερμπαϊτζάν
|
1 | 1 | 1 | ||
| 20 | Φινλανδία
|
1 | 1 | 0 | |
| 21 | Ελλάδα
|
1 | 0 | 3 | |
| 22 | Εσθονία
|
1 | 0 | 1 | |
| Λετονία
|
1 | 0 | 1 | ||
| Σερβία
|
1 | 0 | 1 | ||
| 25 | Γιουγκοσλαβία
|
1 | 0 | 0 | |
| Πορτογαλία
|
1 | 0 | 0 | ||
| 27 | Μάλτα
|
0 | 2 | 2 | |
| 28 | Ισλανδία
|
0 | 2 | 0 | |
| 29 | Βουλγαρία
|
0 | 1 | 0 | |
 Κύπρος
|
0 | 1 | 0 | ||
| Αυστραλία
|
0 | 1 | 0 | ||
 Πολωνία
|
0 | 1 | 0 | ||
| Σερβία και Μαυροβούνιο
|
0 | 1 | 0 | ||
| 34 | Ρουμανία
|
0 | 0 | 2 | |
| 35 |  Βοσνία και Ερζεγοβίνη
|
0 | 0 | 1 | |
 Μολδαβία
|
0 | 0 | 1 | ||
| 37 |  Κροατία
|
0 | 0 | 0 | 4 (1996, 1999) |
 Ουγγαρία
|
0 | 0 | 0 | 4 (1994) | |
 Αρμενία
|
0 | 0 | 0 | 4 (2008, 2014) | |
| 40 |  Αλβανία
|
0 | 0 | 0 | 5 (2012) |
| 41 |  Λιθουανία
|
0 | 0 | 0 | 6 (2006) |
 Λευκορωσία
|
0 | 0 | 0 | 6 (2007) | |
 Τσεχία
|
0 | 0 | 0 | 6 (2018) | |
| 44 | Σλοβενία
|
0 | 0 | 0 | 7 (1995, 2001) |
 Βόρεια Μακεδονία
|
0 | 0 | 0 | 7 (2019) | |
| 46 |  Γεωργία
|
0 | 0 | 0 | 9 (2010, 2011) |
| 47 |  Μαυροβούνιο
|
0 | 0 | 0 | 13 (2015) |
| 48 |  Σλοβακία
|
0 | 0 | 0 | 18 (1996) |
 Μαρόκο
|
0 | 0 | 0 | 18 (1980) | |
| 50 |  Άγιος Μαρίνος
|
0 | 0 | 0 | 19 (2019) |
| 51 |  Ανδόρρα
|
0 | 0 | 0 | 12 (2007)
(ημιτελικός) |
Ανά γλώσσα Επεξεργασία
Ανάμεσα στα χρόνια 1966 και 1973, και πάλι ανάμεσα στα 1977 και 1998, οι χώρες έπρεπε να τραγουδήσουν στη μητρική τους γλώσσα τους. Για περισσότερα, δείτε το άρθρο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision.
| Νίκες | Γλώσσα | Χρονιές | Χώρες |
|---|---|---|---|
| 34 | Αγγλικά | 1967, 1969, 1970, 1974, 1975, 1976, 1980, 1981, 1987, 1992, 1993, 1994, 1996, 1997, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2018, 2019, 2023 | Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Σουηδία, Ολλανδία, Δανία, Εσθονία, Λετονία, Τουρκία, Ουκρανία, Ελλάδα, Φινλανδία, Ρωσία, Νορβηγία, Γερμανία, Αζερμπαϊτζάν, Αυστρία, Ισραήλ |
| 15 | Γαλλικά | 1956, 1958, 1960, 1961, 1962, 1965, 1966, 1969, 1971, 1972, 1973, 1977, 1983, 1986, 1988 | Ελβετία, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Μονακό, Βέλγιο |
| 3 | Ολλανδικά | 1957, 1959, 1969 | Ολλανδία |
| Εβραϊκά | 1978, 1979, 1998 | Ισραήλ | |
| Ιταλικά | 1964, 1990, 2021 | Ιταλία | |
| 2 | Γερμανικά | 1966, 1982 | Αυστρία, Γερμανία |
| Ισπανικά | 1968, 1969 | Ισπανία | |
| Σουηδικά | 1984, 1991 | Σουηδία | |
| Νορβηγικά | 1985, 1995 | Νορβηγία | |
| Ουκρανικά | 2004, 2022 | Ουκρανία | |
| 1 | Δανικά | 1963 | Δανία |
| Σερβοκροάτικα | 1989 | Γιουγκοσλαβία | |
| Σερβικά | 2007 | Σερβία | |
| Κριμαϊκά Ταταρικά | 2016 | Ουκρανία | |
| Πορτογαλικά | 2017 | Πορτογαλία |
Φωτογραφίες Επεξεργασία
Ερμηνευτές Επεξεργασία
-
-
Η Κόρι Μπρόκεν, δεύτερη νικήτρια το 1957 για την Ολλανδία.
-
Ο Αντρέ Κλαβό, τρίτος νικητής το 1958 για τη Γαλλία.
-
Η Τέντι Σόλτεν, νικήτρια το 1959 για την Ολλανδία.
-
Η Ζακλίν Μπουαγιέ, νικήτρια το 1960 για τη Γαλλία.
-
Ο Ζαν Κλοντ Πασκάλ, νικητής το 1961 για το Λουξεμβούργο.
-
Ιζαμπέλ Ομπρέ, νικήτρια το 1962 για τη Γαλλία.
-
Οι Γκρέτε & Γιούργκεν Ίνγκμαν, το πρώτο ντουέτο νικητές το 1963 για τη Δανία.
-
Η Τζιλιόλα Τσινκουέτι, νικήτρια το 1964 για την Ιταλία.
-
Η Φρανς Γκαλ, νικήτρια το 1965, για το Λουξεμβούργο.
-
Ο Ούντο Γιούργκενς, νικητής το 1966 για την Αυστρία.
-
-
-
Η Φρίντα Μποκαρά, μια από τις 4 νικήτριες το 1969 για τη Γαλλία.
-
-
-
-
-
-
Η Βίκυ Λέανδρος, νικήτρια το 1972 για το Λουξεμβούργο.
-
Η Αν Μαρί Νταβίντ, νικήτρια το 1973 για το Λουξεμβούργο.
-
-
-
Οι Brotherhood of Man, νικητές το 1976 για το Ηνωμένο Βασίλειο.
-
Η Μαρί Μυριάμ, νικήτρια το 1977 για τη Γαλλία.
-
Η Γκάλι Ατάρι & οι Milk and Honey, νικητές το 1979 για το Ισραήλ.
-
Ο Τζόνι Λόγκαν, νικητής το 1980 & το 1987 για την Ιρλανδία.
-
Οι Bucks Fizz, νικητές το 1981 για το Ηνωμένο Βασίλειο.
-
-
-
Οι Bobbysocks!, νικήτριες το 1985 για τη Νορβηγία.
-
Η Σάντρα Κιμ, νικήτρια το 1986 για το Βέλγιο.
-
Η Σελίν Ντιόν, νικήτρια το 1988 για την Ελβετία.
-
Η Εμίλιγια Κόκιτς των Riva, νικητές το 1989 για τη Γιουγκοσλαβία.
-
Ο Τότο Κουτούνιο, νικητής το 1990 για την Ιταλία.
-
-
Η Λίντα Μάρτιν, νικήτρια το 1992 για την Ιρλανδία.
-
Η Νίαμ Κάβανο, νικήτρια το 1993 για την Ιρλανδία.
-
Οι Secret Garden, νικητές το 1995 για τη Νορβηγία.
-
Η Ιμίαρ Χίνι, νικήτρια το 1996 για την Ιρλανδία.
-
Η Κατρίνα Λέσκανιτς των Katrina and the waves, νικητές το 1997 για το Ηνωμένο Βασίλειο.
-
Η Dana International, η πρώτη τρανσέξουαλ νικήτρια του διαγωνισμού το 1998 για το Ισραήλ.
-
Η Σαρλότ Νίλσον, νικήτρια το 1999 για τη Σουηδία.
-
Οι Αδελφοί Όλσεν, νικητές το 2000 για τη Δανία.
-
Οι Τάνελ Πάνταρ, Ντέιβ Μπέντον & 2XL), νικητές το 2001 για την Εσθονία
-
-
Η Σερτάμπ Ερενέρ, νικήτρια το 2003.
-
-
Η Έλενα Παπαρίζου, νικήτρια το 2005 για την Ελλάδα.
-
-
Η Marija Šerifović νικήτρια το 2007 για τη Σερβία.
-
Ο Ντίμα Μπιλάν, νικητής το 2008 για τη Ρωσία.
-
Ο Αλεξάντερ Ριμπάκ νικητής το 2009 για τη Νορβηγία.
-
-
-
-
Η Εμελί ντε Φόρεστ, νικήτρια το 2013 για τη Δανία.
-
Η Κοντσίτα Βουρστ, η πρώτη drag queen νικήτρια το 2014 για την Αυστρία.
-
Ο Μονς Σέλμερλεβ, νικητής το 2015 για τη Σουηδία.
-
-
Ο Σαλβαντόρ Σομπράλ, νικητής το 2017 για την Πορτογαλία.
-
-
Ο Ντάνκαν Λόρενς, νικητής το 2019 για την Ολλανδία.
-
-
Οι Kalush Orchestra, νικητές το 2022 για την Ουκρανία.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_zingt,_Bestanddeelnr_923-3687.jpg)
.jpg)
_winnaar_Johnny_Logan_in_aktie,_Bestanddeelnr_930-7803.jpg)
.jpg)
_cropped.jpg)
_cropped.jpg)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
Τραγουδοποιοί Επεξεργασία
-
Ο Εμίλε Γκαρντάζ, νικητής το 1956 για την Ελβετία.
-
Ο Νικολά Σαλέρνο, νικητής το 1964 για την Ιταλία.
-
Ο Σερζ Γκενσμπούρ, νικητής το 1965 για το Λουξεμβούργο.
-
Ο Ούντο Γιούργκενς, νικητής το 1966 για την Αυστρία.
-
Οι Μανουέλ ντε λα Κάλβα και Ραμόν Αρκούσα (γωνστοί ως Dúo Dinámico), νικητές το 1968 για την Ισπανία.
-
Ο Μπένι Άντερσον, νικητής το 1974 για τη Σουηδία.
-
Ο Έντι Όουβενς, νικητής το 1975 για την Ολλανδία.
-
Ο Τόνι Χίλερ, νικητής το 1976 για το Ηνωμένο Βασίλειο.
-
Η Νουρίτ Χιρς, νικήτρια το 1978 για το Ισραήλ.
-
Ο Τζόνι Λόγκαν, νικητής το 1987 και το 1992 για την Ιρλανδία.
-
Ο Τότο Κουτούνιο, νικητής το 1990 για την Ιταλία.
-
Ο Ρολφ Λόβλαντ (αριστερά), νικητής το 1985 και το 1995 για τη Νορβηγία.
-
Ο Σβίκα Πικ, νικητής το 1998 για το Ισραήλ.
-
Η Μάιαν Άννα Κέρμας, νικήτρια το 2001 για την Εσθονία.
-
Η Μαρίγια Ναούμοβα, νικήτρια το 2002 για τη Λετονία.
-
Η Σερτάμπ Ερενέρ, νικήτρια το 2003 για την Τουρκία.
-
-
Ο Χρήστος Δάντης, νικητής το 2005 για την Ελλάδα.
-
-
Ο Τζιμ Μπινζ, νικητής το 2008 για τη Φινλανδία.
-
Ο Αλεξάντερ Ρίμπακ, νικητής το 2009 για τη Νορβηγία.
-
Η Τζούλι Φροστ, νικήτρια το 2010 για τη Γερμανία.
-
Ο Στέφαν Ερν, νικητής το 2011 για το Αζερμπαϊτζάν.
-
Ο Τόμας Γκούσταφσον, νικητής το 2012 και το 2023 για τη Σουηδία.
-
Οι Τόμας Στένγκαρντ (αριστερά), Τζούλια Φάμπριν Γιακομπσεν (κέντρο) και Λίσε Κάμπλε (δεξιά), νικητές το 2013 για τη Δανία.
-
Ο Άντον Μάλμπεργκ Χορντ αφ Σέγκερσταντ, νικητής το 2015 για τη Σουηδία.
-
-
Η Λουίζα Σομπράλ, νικήτρια το 2017 για την Πορτογαλία.
-
_by_Erling_Mandelmann_-_2.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
