Καταστροφή του Προσηλίου Φωκίδας
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η καταστροφή του Προσηλίου Φωκίδας έλαβε χώρα τον Οκτώβριο του 1942 από τα ιταλικά στρατεύματα κατοχής, ως αντίποινα για τη μάχη της Ρέκας μεταξύ δυνάμεων του ΕΛΑΣ και ιταλικού τμήματος. Ήταν το πρώτο χωριό στην ελληνική επικράτεια που κάηκε ολοσχερώς από τους κατακτητές, αλλά οι κάτοικοί του το ξαναέχτισαν λίγα χρόνια αργότερα (1950), σε μικρότερο υψόμετρο.
Το χωριό Επεξεργασία
Το Προσήλιο, που αρχικά ονομαζόταν "Σεγδίτσα", βρισκόταν χτισμένο στην πλαγιά της Γκιώνας, σε υψόμετρο περίπου 850 μέτρων και σε απόσταση 11 χιλιομέτρων από την Άμφισσα. Αυτό ήταν το πρώτο χωριό μέχρι την ημέρα της επιδρομής των ιταλών. Σήμερα, στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν τρεις οικισμοί.
Τι προηγήθηκε Επεξεργασία
Στις 9 Σεπτεμβρίου 1942 ο Άρης Βελουχιώτης επικεφαλής της αντάρτικης δύναμης του ΕΛΑΣ που είχε ο ίδιος δημιουργήσει λίγους μήνες πριν κατ΄εντολή του ΚΚΕ αποφάσισε να επιφέρει στον εχθρό ένα πρώτο χτύπημα. Σαν στόχος, επιλέχθηκε μια ομάδα 33 Ιταλών στρατιωτών που είχαν καταλύσει για διανυκτέρευση σε έναν έρημο μύλο στη ρεματιά της Ρέκας. Η μάχη απέφερε πολλά λάφυρα στους Έλληνες αντάρτες και μερικούς αιχμαλώτους που προορίζονταν για ανταλλαγή με Έλληνες κρατουμένους. Ωστόσο, οι κατοχικές αρχές αρνήθηκαν να προχωρήσουν σε ανταλλαγή και εκτέλεσαν τους Έλληνες. Στη συνέχεια, το ανταρτοδικείο του ΕΛΑΣ προχώρησε σε καταδίκη των Ιταλών στρατιωτών και στον τουφεκισμό τους, πράξη η οποία εξόργισε την ιταλική διοίκηση της Στερεάς Ελλάδας.
Η καταστροφή του χωριού Επεξεργασία
Στα μέσα Οκτωβρίου, ισχυρές ιταλικές δυνάμεις αναπτύχθηκαν στην περιοχή όπου είχε λάβει χώρα η μάχη και προέβησαν σε βιαιοπραγίες εις βάρος κατοίκων. Από τις ανακρίσεις που διενέργησαν οι ιταλοί, αποφάσισαν να επιρρίψουν ευθύνες για υποστήριξη των ανταρτών του ΕΛΑΣ στους Σεγδιτσιώτες, αφού θεωρήθηκε ότι το χωριό τους είχε στηρίξει με τρόφιμα και πληροφορίες για τις κινήσεις του τμήματος που είχε δεχθεί την επίθεση των ελλήνων. Το χωριό, αφού πρώτα εκκενώθηκε, πυρπολήθηκε ολοσχερώς στις 26 Οκτωβρίου 1942, ενώ οι κάτοικοί του κατέφυγαν στην Άμφισσα και άλλες γειτονικές περιοχές.