Καφέ Μπραζιλέιρα
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Το Καφέ Μπραζιλέιρα (Cafe A Brasileira), ένα από τα πιο ιστορικά και δημοφιλή καφέ της Λισαβόνας, βρίσκεται στην Πλατεία του Σιάντου (Largo do Chiado) επί της οδού Rua Garrett 120-122. Αποτελεί από παλιά νευραλγικό στέκι της κοινωνικής ζωής της πορτογαλικής πρωτεύουσας.
| Καφέ Μπραζιλέιρα | |
|---|---|
 | |
 | |
 | |
| Είδος | καφετέρια και πολιτιστική κληρονομιά[1] |
| Αρχιτεκτονική | Αρ Ντεκό και Αρ Νουβό |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 38°42′38″N 9°8′31″W |
| Διοικητική υπαγωγή | Santa Maria Maior[1][2][3] |
| Τοποθεσία | Sacramento |
| Χώρα | Πορτογαλία[1] |
| Έναρξη κατασκευής | 1905 |
| Προστασία | Immovable Cultural Heritage of Public Interest |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Καφέ Μπραζιλέιρα ιδρύθηκε το 1905 ως κατάστημα αρχικά πώλησης βραζιλιάνικου καφέ. Ανακαινισμένο αργότερα, λειτούργησε από το 1920 ως καφενείο και αποτέλεσε αμέσως ένα από τα πιο διάσημα φιλολογικά στέκια, όπου σύχναζαν οι λογοτέχνες της πόλης.
Τα καφέ της Λισαβόνας, με επιρροές από την Ιταλία, χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα, έφτασαν όμως στη μεγάλη ακμή τους στην περίοδο από το 1900 ως το 1930. Λεγόταν μάλιστα την εποχή εκείνη πως "η χώρα κυβερνιόταν από τα καφενεία της".
Το παλαιότερο και πιο ιστορικό καφέ της Λισαβόνας, που λειτουργεί μέχρι και σήμερα, είναι το "Μαρτίνο ντα Αρκάντα" (Martinho da Arcada) στην Πράσα ντου Κομέρσιου (Praca do Comercio), την Πλατεία Εμπορίου, δίπλα στον ποταμό Τάγο. Ιδρυμένο το 1782, αποτελούσε το προσφιλές στέκι της κοινωνικής ελίτ και διανόησης και το πιο αγαπημένο καφέ του μεγάλου Πορτογάλου ποιητή Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa, 1888 - 1935).
Στο Καφέ Μπραζιλέιρα και σ' άλλα λογοτεχνικά καφέ στην περιοχή του Σιάντου, όπως το "Turf" και το "Gremio Literario", σύχναζε παλαιότερα μια ομάδα μοντερνιστών ποιητών και συγγραφέων, οι οποίοι αυτοαποκαλούνταν "Os vencidos da vida", αλλά και πολιτικοί, καλλιτέχνες και διανοούμενοι. Μέχρι και σήμερα, το Καφέ Μπραζιλέιρα αποτελεί δημοφιλές καταφύγιο της κοινωνικής ελίτ της πόλης, αλλά και καθημερινό στέκι των φοιτητών της Σχολής Καλών Τεχνών από το γειτονικό Πανεπιστήμιο της Λισαβόνας.
Η Αρ Νουβό (Art Nouveau) πρόσοψή του σε πράσινους χρωματισμούς, όπως και η εσωτερική διακόσμησή του σε στυλ κι αυτή αρ-νουβό, με το δρύινο μπαρ, τα μπρούτζινα κιγκλιδώματα, τη θολωτή οροφή με τους πολυελαίους και τους μεγάλους καθρέπτες στους τοίχους, παραπέμπουν σε μιαν άλλη εποχή.
Ο πιο τακτικός θαμώνας στο Καφέ Μπραζιλέιρα ήταν ο μεγαλύτερος Πορτογάλος ποιητής του 20ου αιώνα Φερνάντο Πεσόα (Fernando Pessoa, 1888 - 1935), ο οποίος απολάμβανε καθημερινά εδώ το αψέντι και τον πορτογαλικό εσπρέσο του (πορτογ. bica). Εδώ σύχναζε επίσης και ο Πορτογάλος μυθιστοριογράφος Ακιλίνου Ριμπέιρου (1885 - 1963).
Στον υπαίθριο χώρο μπροστά στο Καφέ Μπραζιλέιρα κυριαρχεί σήμερα το μπρούτζινο άγαλμα του Φερνάντο Πεσόα (1988), έργο του Πορτογάλου γλύπτη Antόnio Lagoa Henriques (1923 - 2009), όπου ο ποιητής καθισμένος σ' ένα τραπεζάκι προσκαλεί στην άδεια δίπλα του μπρούτζινη καρέκλα τους τουρίστες της πόλης να φωτογραφηθούν μαζί του.
Πηγές Επεξεργασία
- Noel Riley Fitch: "The Grand Literary Cafes of Europe", New Holland Publishers (UK) Ltd, London, 2006.
- ↑ 1,0 1,1 1,2 www
.wikilovesmonuments .org .pt. - ↑ (Πορτογαλικά) Ulysses database. 74475. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ Sistema de Informação para o Património Arquitectónico. 5957. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2021.