Κεφαλοχώρι Σερρών
Συντεταγμένες: 41°06′36.01″N 23°15′28.72″E / 41.1100028°N 23.2579778°E Για συνώνυμους οικισμούς στην Ελλάδα δείτε το λήμμα: Κεφαλοχώρι (αποσαφήνιση)
| Κεφαλοχώρι | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Κεντρικής Μακεδονίας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Σερρών |
| Δήμος | Ηρακλείας |
| Δημοτική Ενότητα | Στρυμωνικού |
| Δημοτική Κοινότητα | Καλόκαστρου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Μακεδονία |
| Νομός | Σερρών |
| Υψόμετρο | 560 μ. |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 57 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Μπάσκιοϊ, Μπας Κιόι |
| Ταχ. κώδικας | 57200 |
| Τηλ. κωδικός | +30 2322 |
Το Κεφαλοχώρι είναι ημιορεινό χωριό του Δήμου Ηρακλείας της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών. Βρίσκεται σε υψόμετρο 560 μέτρων[1] στην ορεινή ζώνη που περιβάλλεται από τα βουνά Φλαμούρι και Μαυροβούνι (το νότιο μέρος από τα Κρούσσια όρη). Απέχει 35 χλμ. νότια της Ηράκλειας και 35 χλμ. νοτιοδυτικά των Σερρών. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 130 κατοίκων, ενώ σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είχε πληθυσμό 144 κατοίκων.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΤην περίοδο της Τουρκοκρατίας ο αρχικός οικισμός (παλιό Κεφαλοχώρι) βρισκόταν περίπου ένα χιλιόμετρο νότια του σημερινού και ονομαζόταν Μπάσκιοϊ ή Μπας-Κιόϊ, που σημαίνει κεφαλοχώρι, λόγω της γεωγραφικής θέσης του, που τότε δέσποζε ανάμεσα στα άλλα πολύ μικρότερα χωριά και οικισμούς.
Με το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων, ο οικισμός περιήλθε στην ελληνική επικράτεια και κατά την ελληνική απογραφή του 1913 είχε πληθυσμό 142 κατοίκων[2]. Το 1920 προσαρτήθηκε στη νεοσυσταθείσα κοινότητα Μακιών (Άμπελοι), μαζί με τα χωριά Λιβαδοχώρι, Τριανταφυλλιά, Βαρικό κ.ά. Το 1927 μετονομάστηκε σε Κεφαλοχώρι, ενώ το ίδιο έτος αποσπάστηκε από την προηγούμενη κοινότητα και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Καλού Κάστρου (Καλόκαστρο)[3][4][5].
Κατά το έτος 1922 στην Κοινότητα εγκαθίστανται Έλληνες από τη Μικρά Ασία, ενώ με την ανταλλαγή των πληθυσμών οι Τούρκοι κάτοικοι του χωριού αποχώρησαν.
Κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου ο οικισμός εκκενώθηκε και οι περισσότεροι κάτοικοι μεταφέρθηκαν στις Σέρρες. Με τη λήξη του πολέμου, ελάχιστοι από αυτούς επέστρεψαν και στον οικισμό μετεγκαταστάθηκαν Πόντιοι πρόσφυγες από το εγκαταλελειμμένο χωριό Φλαμούρι Θεσσαλονίκης και τον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης[6].
Κατά το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1960, με την παραχώρηση στους κατοίκους από το ελληνικό κράτος, νέας έκτασης για ανοικοδόμηση, ο παλιός οικισμός εγκαταλείφθηκε οριστικά και οι κάτοικοι μετεγκαταστάθηκαν στον σημερινό οικισμό.
Οι κάτοικοι του Κεφαλοχωρίου ασχολούνται με τις καλλιέργειες σιταριού, αραβόσιτου και καπνού.
Πριν την κατασκευή της σημερινής εθνικής οδού Σερρών-Θεσσαλονίκης, η οδική σύνδεση του νομού Σερρών με τη Θεσσαλονίκη, γινόταν μέσω παλιάς εθνικής οδού που διερχόταν από το Κεφαλοχώρι.
Προσωπικότητες
Επεξεργασία- Σπυρίδων Μαϊδάνογλου (1929-1975), Έλληνας ψάλτης βυζαντινής μουσικής
- Γιάννης Καλπατσινίδης (1936), Έλληνας μουσικός
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Gov.gr - Θέαση». gov.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2023.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας - Διεύθυνση Στατιστικής (1915). Απαρίθμησις των Κατοίκων των Νέων Επαρχιών της Ελλάδος του Έτους 1913 (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 47.
- ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 7Α΄/14-1-1927. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 46.
- ↑ Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) 79Α΄/7-5-1927. Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελ. 547.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών - Μπάς-Κιόϊ (Σερρών)». Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ). Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ «Γιάννης Καλπατσινίδης - Βιογραφικό». Ποντιακός Στίχος. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2023.