Κισσός Πηλίου
Συντεταγμένες: 39°24′21.2″N 23°7′57.4″E / 39.405889°N 23.132611°E
Ο Κισσός είναι οικισμός της Θεσσαλίας στο Πήλιο και την Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας.[1][2]
| Κισσός | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Αποκεντρωμένη Διοίκηση | Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας |
| Περιφέρεια | Θεσσαλίας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Μαγνησίας |
| Δημοτική Ενότητα | Μουρεσίου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Θεσσαλία |
| Νομός | Μαγνησίας |
| Υψόμετρο | 540 |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 254 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 37006 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γενικά
ΕπεξεργασίαΟ Κισσός απέχει 48 χλμ. από τον Βόλο και έχει 8 χλμ. οδικώς απόσταση από τα παράλια του Αιγαίου. Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του Πηλίου και είναι ένα σχετικά ορεινό χωριό, σε υψόμετρο 540 μέτρων,[3][4] το οποίο όμως συνδυάζει βουνό και θάλασσα λόγω της μικρής απόστασης (8χλμ) από τον Άγιο Ιωάννη, 12χλμ από το χιονοδρομικό κέντρο (νέος δρόμος Χάνια - Κισσός) και 12χλμ από την Ζαγορά. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, το χωριό έχει 332 κατοίκους. Ο οικισμός είχε εγκαταλειφθεί κατά το παρελθόν και οι κάτοικοί του μετακινήθηκαν στον Άγιο Ιωάννη. Το όνομα του χωριού ίσως αναφέρεται στο ομώνυμο φυτό ή, σύμφωνα με την εκδοχή του ιστορικού Γ. Κορδάτου, από παραφθορά της λέξης χρυσός (κ'σος), από ένα ορυχείο μεταλλευμάτων που ανακαλύφθηκε στην περιοχή.[5]
Η κύρια ενασχόληση τον κατοίκων είναι η γεωργία, μερικοί όμως ασχολούνται με το εμπόριο ξυλείας και ένα μεγάλο ποσοστό με το τουρισμό. Κύρια αξιοθέατα του χωριού είναι η τοπική αρχιτεκτονική, η θέα προς τη θάλασσα και το δάσος από οξιές και καστανιές. Η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, μια τρίκλιτη βασιλική, η οποία ανακαινίσθηκε (σύμφωνα με την επιγραφή) το έτος 1747, έχει ανακηρυχθεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο.[6] Διαθέτει ξυλόγλυπτο τέμπλο και τοιχογραφίες από τον λαϊκό ζωγράφο Γιάννη Παγώνη.[7] Στο χωριό επίσης λειτουργούν χώροι εστίασης.
Δημογραφία
Επεξεργασία| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1981 | 430[8] |
| 1991 | 467[9] |
| 2001 | 393[10] |
| 2011 | 332[11] |
Προστατευόμενη τοποθεσία
ΕπεξεργασίαΗ περιοχή είναι προστατευόμενος βιότοπος του δικτύου Natura με κωδικό GR1430001.[12]
Αυτοδιοικητική ιστορία
ΕπεξεργασίαΑναφέρεται επίσημα ως οικισμός, μετά την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας, το 1883 στο ΦΕΚ 126Α - 02/04/1883 να ορίζεται έδρα του ομώνυμου νεοϊδρυθέντα δήμο. Το 1912 με το ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης κοινότητας.[13]
Δείτε: Δήμος - Κοινότητα Κισσού
Φωτοθήκη
Επεξεργασία-
Η μαρμάρινη κρήνη με το λιοντάρι (1937) -
Η κεντρική πλατεία -
Η Αγία Μαρίνα (περίπου 1650) -
Μικρός καταρράκτης στον Κισσό
,_%CE%9A%CE%B9%CF%83%CF%83%CF%8C%CF%82,_%CE%A0%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF.jpg)
,_%CE%9A%CE%B9%CF%83%CF%83%CF%8C%CF%82,_%CE%A0%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF.jpg)
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. 17. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 198.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. 50. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. 1996. σελ. 279.
- ↑ «Κισσός: Πήλιο». Pelionweb.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2020.
- ↑ «Κισσός ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ, Δήμος ΖΑΓΟΡΑΣ - ΜΟΥΡΕΣΙΟΥ | buk.gr». buk.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Κισσός». Τουριστική πύλη Περιφέρειας Θεσσαλίας. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2020.
- ↑ «Ανακαλύψτε τον Κισσό». newsbeast.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2020.
- ↑ «Περί χαρακτηρισμού μονών και εκκλησιών εις Ν. Μαγνησίας ως ιστορικών διατηρητέων μνημείων». Υπουργείο Πολιτισμού. 16 Ιανουαρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2017.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 5 Απριλίου 1981, σελ. 146 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1981_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 5 Απριλίου 1981, σελ. 176 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1981_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 17 Μαρτίου 1991, σελ. 178 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1991_1.pdf.
- ↑ ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10620 (σελ. 146 του pdf)
- ↑ «N2K GR1430001 dataforms». natura2000.eea.europa.eu. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Πουριανός Σταυρός Μαγνησίας». Διοικητικές μεταβολές των ΟΤΑ. Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2024.