Η Κλαυδία Αντωνία (περίπου 30 μ.Χ. - 66 μ.Χ.) ήταν κόρη του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Κλαύδιου και της δεύτερης συζύγου του Αιλίας. Ήταν ετεροθαλής αδερφή της Οκταβίας και του Βρεταννικού.

Κλαυδία Αντωνία
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση30
Ρώμη
Θάνατος66
Ρώμη
Συνθήκες θανάτουθανατική ποινή
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΓναίος Πομπήιος Μάγνος (σύζυγος της Κλαυδίας Αντωνίας)
Faustus Cornelius Sulla Felix
ΓονείςΚλαύδιος και Αιλία Παιτίνα
ΑδέλφιαΚλαυδία Οκταβία (ετεροθαλής αδελφή από πατέρα)
Βρεταννικός (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα)
Claudia Julia (ετεροθαλής αδελφή από πατέρα)
Κλαύδιος Δρούσος (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα)
ΟικογένειαΙουλιο-Κλαυδιανή δυναστεία και Claudii Nerones
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Μέχρι το 37 ανατράφηκε από την γιαγιά της (από την πλευρά του πατέρα), την Αντωνία τη Νεότερη, η οποία απεβίωσε εκείνο το έτος. Από τότε μέχρι το 43, μεγάλωσε με τον πατέρα της. Το 43 παντρεύτηκε για πρώτη φορά τον Γνώο Πομπηίο. Οι γονείς του ήταν ο σύμβουλος Μάρκος Λικίνιος και Σκριμπονία. Σύμφωνα με τον Σουητώνιο, ο Πομπήιος δολοφονήθηκε αρκετά χρόνια αργότερα (46/47), όταν πιάστηκε στο κρεβάτι με έναν εραστή του. Ο Κάσσιος Δίων αναφέρει ότι η αυτοκράτειρα Βαλερία Μεσσαλίνα διέταξε την εκτέλεσή του από φόβο ότι ο Πομπήιος θα μπορούσε να γίνει αντίπαλος του γιου της Βρετανικού.

Η Αντωνία παντρεύτηκε το 47 τότε τον ετεροθαλή αδερφό της μητριάς της Μεσσαλίνας, Φαύστο Κορνήλιο.[1][2][3][4] Είχαν ένα γιο που πέθανε πριν από τα δεύτερά του γενέθλια. Το 58 ο Φαύστος εξορίστηκε και το 62 δολοφονήθηκε με εντολή του αυτοκράτορα Νέρωνα. Το 65, ο Τάκιτος καταγράφει τη φήμη ότι ο Πίσων σκόπευε να παντρευτεί την Αντωνία ως στοιχείο της συνωμοσίας του εναντίον του Νέρωνα. Μετά το θάνατο της αυτοκράτειρας Ποππαίας Σαβίνας, της δεύτερης συζύγου του Νέρωνα, ο Νέρων ζήτησε από την Αντωνία να τον παντρευτεί. Όταν η Αντωνία αρνήθηκε, ο Νέρωνας την κατηγόρησε για απόπειρα εξέγερσης και την εκτέλεσε. Ήταν η τελευταία εγγονή του Νέρωνα Κλαύδιου Δρούσου και της Αντωνίας της Νεότερης, από τους οποίους καταγόταν και ο Νέρωνας.[1][2][3][4]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 E. Groag, A. Stein, L. Petersen - e.a. (edd.), Prosopographia Imperii Romani saeculi I, II et III, Berlin, 1933 - . (PIR2)
  2. 2,0 2,1 Levick, Barbara, Claudius, Yale University Press, New Haven, 1990.
  3. 3,0 3,1 Barrett, Anthony A., Agrippina: Sex, Power and Politics in the Early Roman Empire, Yale University Press, New Haven, 1996.
  4. 4,0 4,1 Griffin, Miriam, Nero. The End of a Dynasty, Batsford, London, 1984