Κουραπάτι
Το Κουραπάτι (λευκορωσικά: Курапаты, IPA: [kuraˈpatɨ]) είναι μια δασώδης περιοχή στα περίχωρα του Μινσκ της Λευκορωσίας, στην οποία ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων εκτελέστηκε κατά την περίοδο μεταξύ των ετών 1937 και 1941 στη διάρκεια της Μεγάλης Εκκαθάρισης από τη σοβιετική μυστική αστυνομία, γνωστή και ως Λαϊκό Κομισαριάτο Εσωτερικών Υποθέσεων. [1]
Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων δεν είναι επιβεβαιωμένος, καθώς τα αρχεία του Κομισαριάτου είναι απόρρητα για τη Λευκορωσία. [2] Σύμφωνα με διάφορες πηγές, εκτιμάται ότι ο αριθμός των ανθρώπων που χάθηκαν στο Κουραπάτι είναι τουλάχιστον 30.000 (σύμφωνα με τον Γενικό Εισαγγελέα της Λευκορωσικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας Ταρναούσκι), έως και 100.000 (σύμφωνα με το βιβλίο αναφοράς Λευκορωσία), [3] από 102.000 έως 250.000 (σύμφωνα με το άρθρο του Zianon Pazniak στην εφημερίδα Litaratura i Mastactva), [4] [5] 250.000 (σύμφωνα με τον Πολωνό ιστορικό και καθηγητή του Πανεπιστημίου του Βρότσουαφ Zdzisław Julian Winnicki ), [6] ίσως ακόμη και πολύ περισσότερα (σύμφωνα με τον Βρετανό ιστορικό Νόρμαν Ντέιβις). [7] Τα περισσότερα από τα θύματα προέρχονταν από τον χώρο της λευκορωσικής ιντελιγκέντσιας. [1]
Το 2004, οι μαζικοί τάφοι στο Κουραπάτι συμπεριλήφθηκαν στον κατάλογο των πολιτισμικών μνημείων της Λευκορωσίας ως πρώτης κατηγορίας μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς. [8]
Ανακάλυψη και μνήμη Επεξεργασία
Η ανακάλυψη του ιστορικού Zianon Paźniak και η εκταφή των λειψάνων που έλαβαν χώρα το 1988 έδωσαν μια επιπλέον ώθηση στο κίνημα υπέρ της δημοκρατίας και υπέρ της ανεξαρτησίας της Λευκορωσίας κατά τα τελευταία χρόνια πριν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Διεξήχθησαν έρευνες τόσο από τη σοβιετική όσο και από τη λευκορωσική κυβέρνηση, οι οποίες ήταν αποφασιστικής σημασίας ως προς την ταυτότητα των δραστών, που ήταν η σοβιετική μυστική αστυνομία. Το γεγονός αυτό βασίζεται τόσο σε ομολογίες των πρώην μελών της μυστικής αστυνομίας και όσο και σε μαρτυρίες 55 χωρικών, από χωριά όπως Cna, η Cna-Yodkava, Drazdova, Padbaloccie και άλλα. Αυτές οι καταθέσεις έδωσαν στοιχεία ότι η σοβιετική μυστική αστυνομία έφερνε ανθρώπους με φορτηγά στην περιοχή, τους οποίους εκτελούσε κατά τη διάρκεια των ετών 1937 - 1941.
Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Μπιλ Κλίντον επισκέφθηκε το δάσος Κουραπάτι το 1994, όταν επισκέφθηκε τη Λευκορωσία για να ευχαριστήσει το κράτος που είχε συμφωνήσει να μεταφέρει τα μετασοβιετικά πυρηνικά όπλα του στη Ρωσία. Ο Μπιλ Κλίντον δώρισε ένα μικρό μνημείο από γρανίτη "Στους Λευκορώσους από τον αμερικανικό λαό", ίσως το πρώτο μετασοβιετικό πολιτιμτικό αντικείμενο που προήλθε από τις ΗΠΑ σε έδαφος της Λευκορωσίας. Το μνημείο καταστράφηκε τρεις φορές από άγνωστους βανδάλους, αλλά στη συνέχεια αποκαταστάθηκε. [9]
Το 2001, όταν η περιοχή του Κουραπάτι απειλήθηκε από μια προγραμματισμένη διεύρυνση της περιφερειακής οδού του Μινσκ. Τότε, νέοι από το Λαϊκό Μέτωπο της Λευκορωσίας, την οργάνωση Zubr και έλλες, μικρότερες οργανώσεις κατέλαβαν τον χώρο παραμένοντας στη μέση του χειμώνα μέσα σε σκηνές, σε μια προσπάθεια να σταματήσουν την κατασκευή του δρόμου, ωστόσο χωρίς επιτυχία.
Στις 29 Οκτωβρίου του 2004, η εβραϊκή κοινότητα της Λευκορωσίας έστησε ένα μνημείο στη μνήμη των Εβραίων και άλλων εθνοτήτων που δολοφονήθηκαν στο δάσος Κουραπάτι. Η καφέ γρανιτένια πλάκα φέρει δύο επιγραφές, μία στα γίντις και μία στα λευκορωσικά και γράφει: "Για τους πιστούς μας — Εβραίους, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους — θύματα του σταλινισμού, από τους Εβραίους της Λευκορωσίας".
Κάθε χρόνο, τον Νοέμβριο, στη διάρκεια του εορτασμού του Dziady (η ημέρα των Αγίων Πάντων, κατά την οποία οι Λευκορώσοι τιμούν τους νεκρούς προγόνους τους), εκατοντάδες άνθρωποι επισκέπτονται αυτόν τον τόπο των εγκλημάτων της σοβιετικής πολιτικής καταστολής.
Εικόνες Επεξεργασία
-
Κουραπάτι 1989 (οδός Καλινόφσκι) -
Κουραπάτι, 1989 -
Ο υπό κατασκευή περιφερειακός δρόμος του Μινσκ μέσω Κουραπάτι (2001) -
Σκηνή διαδηλωτών (2001) -
Η αστυνομία παρακολουθεί διαδηλωτές (2001) -
Σταυροί και αναμνηστική πλάκα του 1989 στο κέντρο της τοποθεσίας (2001) -
Μεγέθυνση αναμνηστικής πλάκας (2001) -
Υπόλοιπο μνημείου από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, το οποίο αργότερα καταστράφηκε (2001)
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Kuropaty: TheInvestigation of a Stalinist Historical Controversy του David R. Marples - Slavic Review τ. 53, Νο. 2 (Summer, 1994), σελ. 513–523
- «Κουραπάτι, Ο δρόμος του θανάτου» (ISBN 5-85700-149-8)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Το μνημείο Κουραπάτι σε κίνδυνο: εμπόριο εναντίον ιστορικής μνήμης Αρχειοθετήθηκε 2020-04-22 στο Wayback Machine. Belarus Digest
- [1] Αρχειοθετήθηκε 2020-04-22 στο Wayback Machine.Κουραπάτι (1937-1941): Μαζικές δολοφονίες στη Σοβιετική Λευκορωσία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Gaidamavičius, Giedrius (4 Απριλίου 2021). «Belarus had a chance to follow Lithuania's footsteps. What happened?». Lrt.lt (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2021.
- ↑ Памяць і забыцьцё Курапатаў // RFE/RL, 28.10.2009
- ↑ Даведнік «Беларусь». — Мн.: «Беларуская энцыкляпэдыя», 1995.
- ↑ З. Пазьняк, Я. Шмыгалёў, М. Крывальцэвіч, А. Іоў. Курапаты. — Мн.: Тэхналогія, 1994.
- ↑ Kurapaty // Zaprudnik, Jan. Historical Dictionary of Belarus. — Lamham. — London: Scarecrow Press, 1998. P. 139.
- ↑ Zdzisław J. Winnicki. Szkice kojdanowskie. — Wrocław: Wydawnictwo GAJT, 2005. (ISBN 83-88178-26-1). — С. 77—78.
- ↑ Norman Davies. Powstanie '44. — Kraków: Wydawnictwo Znak, 2004. (ISBN 83-240-0459-9). — С. 195
- ↑ Постановлениe Министерства культуры № 15 «О зонах охраны материальной недвижимой историко-культурной ценности «Место уничтожения жертв политических репрессий 30-40-х годов XX века в урочище Куропаты» (2004)/ref Читать полностью: http://naviny.by/rubrics/society/2012/10/25/ic_articles_116_179689/ Αρχειοθετήθηκε 2018-07-05 στο Wayback Machine.
- ↑ «US President Bill Clinton Visited Minsk 24 Years Ago». charter97.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2020.