Ο Κρίστιαν Βιρτ (Christian Wirth, 24 Νοεμβρίου 1885 - 26 Μαΐου 1944) ήταν λοχαγός των SS, Γενικός Επιθεωρητής των Στρατοπέδων εξόντωσης της Επιχείρησης Ράινχαρντ και επικεφαλής των Γερμανικών εξοπλισμών (DAW, Deutsche Ausrüstungswerke) στο αεροδρόμιο του Λούμπλιν στην κατεχόμενη Πολωνία.

Κρίστιαν Βιρτ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Christian Wirth (Γερμανικά)
Προφορά
Γέννηση24  Νοεμβρίου 1885[1][2][3]
Balzheim
Θάνατος26  Μαΐου 1944 ή 16  Μαΐου 1944[1]
Χρπέλτζε-Κοζίνα
Αιτία θανάτουτραύμα από πυροβολισμό
Συνθήκες θανάτουανθρωποκτονία
ΠαρατσούκλιChristian der Grausame, Christian the Terrible, The Wild Christian, Stuka και Stuka
Χώρα πολιτογράφησηςΝαζιστική Γερμανία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααξιωματικός
βασανιστής
Περίοδος ακμής1910
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΕθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΣτούρμπανφυρερ/Αυτοκρατορικός Γερμανικός Στρατός
Πόλεμοι/μάχεςΑ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΔιοικητής στρατοπέδου συγκέντρωσης των Ναζί
ΒραβεύσειςΣιδηρούς Σταυρός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Το Ολοκαύτωμα (Φάσεις)

Σταδιοδρομία Επεξεργασία

Ο Βιρτ γεννήθηκε στο Ομπερμπάλτσχαϊμ (Oberbalzheim) της Βυρτεμβέργης στις 24 Νοεμβρίου 1885. Ολοκληρώνοντας την υποχρεωτική εκπαίδευση ειδικεύτηκε ως ξυλουργός. Κατατάχτηκε στον Γερμανικό στρατό, όπου υπηρέτησε από το 1905 ως το 1910 και, ύστερα από την απόλυσή του, κατατάχτηκε στην Αστυνομία. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε ως μέλος της Στρατιωτικής Αστυνομίας.

Με τη λήξη του Πολέμου επανήλθε στην Αστυνομία κατά των εγκλημάτων (Kriminalpolizei, Kripo) στην Στουτγκάρδη, φθάνοντας στον βαθμό του Επιθεωρητή (1939). Είχε γίνει μέλος στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα ήδη από το 1931 (αριθ. μέλους 420383), το 1933 έγινε μέλος των SA και το 1939 προσχώρησε στα SS (αριθ. μέλους 345464).

Υπό αυτή του την ιδιότητα τοποθετήθηκε στο κέντρο ευθανασίας Γκράφενεκ κοντά στη Στουτγκάρδη. Όταν το Γκράφενεκ έκλεισε, μετατέθηκε αρχικά στο Βρανδεμβούργο, στο Χάνταμαρ (όπου ήταν υπεύθυνος γραφείου καταγραφών) και στη συνέχεια στο Σλος Χάρτχαϊμ, όπου είχε την διοικητική ευθύνη και ήταν υπεύθυνος ασφαλείας της εγκατάστασης μέχρι το καλοκαίρι του 1941, οπότε και το Πρόγραμμα Ευθανασίας T-4 ανεστάλη επίσημα. Ήδη, όμως, από τα μέσα του 1940 ο Βιρτ είχε επιφορτιστεί με τα καθήκοντα περιοδεύοντος διευθυντή / επιθεωρητή όλων των Ιδρυμάτων του Προγράμματος στο Ράιχ. Στο Ίδρυμα του Βραδεμβούργου πειραματίστηκε για πρώτη φορά με τον θάλαμο αερίων για την εξόντωση των ασθενών σε αυτό.

Υπηρεσία στα Στρατόπεδα εξόντωσης Επεξεργασία

Όταν πλέον ανεστάλη επίσημα το Πρόγραμμα Τ-4 ο Βιρτ έλαβε εντολή να συμμετάσχει στο επιτελείο των SS της περιοχής του Λούμπλιν, το οποίο είχε συγκροτήσει ο Αρχηγός της Αστυνομίας Οντίλο Γκλομπότσνικ. Η εμπειρία που είχε αποκτήσει ο Βιρτ στα Ιδρύματα ευθανασίας, ο ενθουσιασμός του για τα εθνικοσοσιαλιστικά ιδεώδη, αλλά και η έμφυτη σκληρότητά του τον έκαναν ιδανικό για την εργασία που επρόκειτο να του αναθέσει ο Γκλομπότσνικ: Αρχικά ανέλαβε διοικητής στο Στρατόπεδο Εξόντωσης Μπέλζεκ, αργότερα, όμως, ανέλαβε γενικός επιθεωρητής όλων των Στρατοπέδων της Επιχείρησης Ράινχαρντ. Στα πλαίσια αυτού του καθήκοντος ήταν ο επινοητής της μεθόδου των θαλάμων αερίων. Επιπλέον, αυτός ήταν που επέβαλε το καθεστώς τρομοκρατίας και θανάτου στα Ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης, επηρεάζοντας την ψυχολογία των μελλοθάνατων Εβραίων περισσότερο από κάθε άλλο Διοικητή. Η σκληρότητά του τού είχε αποδώσει το προσωνύμιο "Κρίστιαν ο Τρομερός" από τους υφισταμένους του, ενώ οι Ουκρανοί συνεργάτες του τον αποκαλούσαν "Στούκα". Όπως γράφτηκε αργότερα, "αν το Βερολίνο είχε χάσει τον Βιρτ, ολόκληρη η Επιχείρηση Ράινχαρντ θα είχε καταρρεύσει: Θα ήταν αδύνατο να βρεθεί άλλος με τέτοια σκληρότητα και τόση ενεργητικότητα". Ο Βιρτ ήταν επίσης αυτός που απέρριψε τη χρήση του Κυκλώνα Β στους θαλάμους αερίων στα στρατόπεδα που έλεγχε, με το αιτιολογικό ότι το αέριο αυτό παραγόταν από ιδιωτικές εταιρείες και η εκτεταμένη του χρήση στο Μπέλζεκ θα μπορούσε να προκαλέσει υποψίες και, επιπλέον, να οδηγήσει σε προβλήματα προμήθειάς του[4]

Το τέλος Επεξεργασία

Όταν ολοκληρώθηκε η Επιχείρηση Ράινχαρντ και τα στρατόπεδα εξόντωσης άρχισαν να διαλύονται, ο Βιρτ (όπως και ολόκληρο σχεδόν το προσωπικό της Επιχείρησης) μετατέθηκε στην βόρεια Ιταλία (Τεργέστη) τον Σεπτέμβριο του 1943. Μαζί με τα άλλα μέλη της ομάδας Ράινχαρντ συγκρότησαν το "Einsatzkommando R", το οποίο ειδικευόταν στην καταδίωξη αντάρτικων ομάδων. Στις 26 Μαΐου 1944 μια αντάρτικη ομάδα κατάφερε να εξοντώσει τον Βιρτ. Ο τάφος του βρίσκεται στο Γερμανικό Στρατιωτικό νεκροταφείο του Κοστερμάνο (Costermano) κοντά στην Βερόνα και φέρει τον αριθμό 706.

Περιγραφή του χαρακτήρα του Επεξεργασία

Ο Κρίστιαν Βιρτ ήταν ιδιαίτερα βάναυσος και απάνθρωπος βασανιστής. Τον έτρεμαν τόσο οι φίλοι και γνωστοί του όσο και οι κρατούμενοι. Όλοι τον αποκαλούσαν ο «Κρίστιαν ο βάναυσος» και ο «Στούκα»[5]. Τα προσωνύμιά του αυτά αναφέρονται και στα πρακτικά της δίκης του. Ως προϊστάμενος προκαλούσε φόβο στους υφισταμένους του. Ήταν απότομος στις εντολές του και συχνά βωμολοχούσε, ενώ χρησιμοποιούσε βαριά διάλεκτο. Επιπλέον, δεν σεβόταν ούτε και τους νεκρούς, αφού από τα νεκρά θύματά του αφαιρούσε συχνά τιμαλφή και άλλα αντικείμενα.

Πηγές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 31473668. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 (Πολωνικά) MAK. 9811479065705606.
  4. Ιουδαϊκή εικονική Βιβλιοθήκη
  5. Yitzhak Arad, Belzec, Sobibor, Treblinka: The Operation Reinhard Death Camps, Indiana University Press, 1999, ISBN 0253213053
  • Στρατόπεδα Θανάτου
  • Martin Gilbert, Holocaust Journey: Travelling in Search of the Past, Phoenix 1997
  • Henry Friedlander, The Origins of Nazi Genocide: From Euthanasia to the Final Solution, University of North Carolina Press, Chapel Hill & London, 1995, ISBN 0-8078-2208-6