Κυβέρνηση Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη 1922

Η Κυβέρνηση Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη (Μάιος - Αύγουστος 1922) προέκυψε ύστερα από συμφωνία μεταξύ του Δημητρίου Γούναρη και του Νικόλαου Στράτου -των αρχηγών των δυο μεγαλύτερων κομμάτων του κυβερνητικού συνασπισμού - προκειμένου να υπάρξει ευρεία κοινοβουλευτική συναίνεση. Και πράγματι, στην ψήφο εμπιστοσύνης που ζήτησε η κυβέρνηση στις 9 Μαΐου απέσπασε υπέρ της 201 από τις συνολικά 230 ψήφους, κατακτώντας έτσι μια από τις μεγαλύτερες - αν όχι τη μεγαλύτερη - κοινοβουλευτικές συναινέσεις στη μέχρι τότε λειτουργία της Βουλής.

Κυβέρνηση Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη

Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού	9 Μαΐου 1922
Ημερομηνία διάλυσης	28 Αυγούστου 1922
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός Κράτους	Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος Κυβέρνησης	Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης
Συνολικός αριθμός Μελών	20
Συμμετέχοντα κόμματα	Ηνωμένη Αντιπολίτευσις
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα	κυβέρνηση πλειοψηφίας
Αξιωματική Αντιπολίτευση	Κόμμα Φιλελευθέρων
Ιστορία
Εκλογές	Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1920
Θητεία νομοθετικού σώματος	Γ' Εθνοσυνέλευση: 23 Δεκεμβρίου 1920 - 29 Ιουλίου 1922
Προηγούμενη	Κυβέρνηση Νικολάου Στράτου 1922
Διάδοχη	Κυβέρνηση Νικολάου Τριανταφυλλάκου 1922

Κάτω από το βάρος της ήττας στη Μικρά Ασία, που διαφάνηκε προς τα τέλη Αυγούστου του 1922, με την κατάρρευση του μετώπου, τις λιποταξίες μονάδων και την άτακτη οπισθοχώρηση του ελληνικού στρατού, η κυβέρνηση παραιτήθηκε. Οι φιλοβενιζελικές συγκεντρώσεις που υποκινούσαν σε διαμαρτυρίες τον λαό, που κάθε μέρα γίνονταν εντονότερες οδήγησαν την κυβέρνηση - ύστερα από πρόταση του Δημητρίου Γούναρη, να υποβάλει στον βασιλιά την παραίτησή της.

Η εφημερίδα Εμπρός, ενδεικτική του κλίματος που επικρατούσε τότε, στις 26 Αυγούστου, κυκλοφόρησε με το παρακάτω πρωτοσέλιδο :«Η Κυβέρνησις έπεσεν. Η Κυβέρνησις της εσχάτης πωρώσεως, της εσχάτης ανανδρίας, της εσχάτης συμφοράς, της εσχάτης ατιμίας.... Προ πολλού έπρεπε να είχον λακτισθεί εκ της Κυβερνήσεως, την οποίαν κατείχον και ενέμοντο έκπτωτοι εις την συνείδησιν του Λαού, άνευ ουδενός δικαιώματος και ουδεμίας εθνικής εντολής, απαίσιοι σφετερισταί της Εθνικής κυριαρχίας, προ πολλού, δια να μην εδίδετο εις τους μοιραίους αυτούς ανθρώπους ο καιρός να συντελέσουν ανεπανορθώτως της καταστροφήν.»

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

• «Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης
• «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Γεώργιος Μπαλτατζής
• «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: Δημήτριος Γούναρης
• «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Νικόλαος Στράτος
• «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Κωνσταντίνος Πολυγένης
• «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Εμμανουήλ Λαδόπουλος
• «Επί της Εθνικής Οικονομίας υπουργός» : υποναύαρχος ε.α Μιχαήλ Γούδας

- αντικαταστάθηκε στις 16/6/1922 από τον Λουκά Κανακάρη Ρούφο

• «Επί των Δημοσίων Συγκοινωνιών υπουργός»: Ξενοφών Στρατηγός
• «Επί της Γεωργίας και Δημοσίων κτημάτων υπουργός» : Αθανάσιος Αργυρός
• «Επί του Δημοσίου Θησαυρού υπουργός» : Κωνσταντίνος Λυκουρέζος
• «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: Νικόλαος Θεοτόκης
• «Επί των Ναυτικών υπουργός»: Ιωάννης Λεωνίδας
• «Επί του Επισιτισμού και Αυταρκείας υπουργός» : Γεώργιος Μερκούρης
• «Επί της Περιθάλψεως υπουργός»: Μάρκος Θεοδωρίδης
• «Επί των Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων υπουργός» : προσωρινά, Μιχαήλ Γούδας
• «Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου» : Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης
• «Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου» : Νικόλαος Τριανταφυλλάκος

• «Υπουργός - Γενικός Διοικητής Κρήτης» : Γεώργιος Καρπετόπουλος
• «Υπουργός - Γενικός Διοικητής Ηπείρου» : Δημήτριος Ν. Χατζίσκος
• «Υπουργός - Γενικός Διοικητής Θεσσαλονίκης» : Σπυρίδων Στάης
• «Υπουργός - Γενικός Διοικητής Θράκης» : Χαράλαμπος Βοζίκης

Η κυβέρνηση ίδρυσε δυο ακόμα υπουργεία: Το πρώτο ονομάστηκε «Υπουργείο Δημοσίου Θησαυρού» και περιελάμβανε τις αποσπασμένες από το «Υπουργείο των Οικονομικών» διευθύνσεις του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, της Γενικής Αποθήκης Υλικού Δημόσιας Υπηρεσίας, του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, του Μετοχικού Ταμείου Στρατού, και του Ελεγκτικού Συνεδρίου. . Το δεύτερο ονομάστηκε «Υπουργείο Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων», αυτό που θα γίνει αργότερα γνωστό με τη συντομογραφία του, Τ.Τ.Τ. ή 3Τ. Το Υπουργείο συστήθηκε αφού αποσπάστηκαν οι παραπάνω διευθύνσεις από το «Υπουργείο Συγκοινωνιών».