Κυβέρνηση Παναγιώτη Κανελλόπουλου 1967
Η κυβέρνηση Παναγιώτη Κανελλόπουλου του 1967 (Απρίλιος 1967) ήταν η τελευταία κυβέρνηση πριν την επιβολή στην Ελλάδα, στρατιωτικής δικτατορίας.
 Βασίλειον της Ελλάδος | |
 | |
| Ημερομηνία σχηματισμού | 3 Απριλίου 1967 |
|---|---|
| Ημερομηνία διάλυσης | 21 Απριλίου 1967 |
| Πρόσωπα και δομές | |
| Αρχηγός Κράτους | Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας |
| Πρόεδρος Κυβέρνησης | Παναγιώτης Κανελλόπουλος |
| Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | Υπηρεσιακή κυβέρνηση για διενέργεια εκλογών |
| Ιστορία | |
| Θητεία νομοθετικού σώματος | 19 Μαρτίου 1964 - 14 Απριλίου 1967 (Ζ΄ κοινοβουλευτική περίοδος) |
| Προηγούμενη | Υπηρεσιακή κυβέρνηση Ιωάννη Παρακευόπουλου 1966 |
| Διάδοχη | Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κόλλια 1967 |
Η προηγούμενη κυβέρνηση του Ιωάννη Παρασκευόπουλου, παραιτήθηκε στις 30 Μαρτίου 1967 [1], όταν η ΕΡΕ απέσυρε την υποστήριξή της σε αυτήν.
Αφορμή της κυβερνητικής κρίσης που ξέσπασε, ήταν η τροπολογία για την παράταση της βουλευτικής ασυλίας που κατέθεσε η Ένωση Κέντρου στο συζητούμενο εκείνες τις ημέρες εκλογικό νομοσχέδιο (ο έτερος υποστηρικτής της κυβέρνησης), και που συνάντησε την κατηγορηματική άρνηση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου.[2]
Ο Βασιλιάς στις διαβουλεύσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς διαπίστωσε την πλήρη άρνηση τόσο του Γ. Παπανδρέου όσο και του Στ. Στεφανόπουλου να στηρίξουν την προσωρινή λύση Κανελλόπουλου. Παρόλα αυτά, ο Βασιλιάς εν μέσω θύελλας διαμαρτυριών, θα δώσει τελικά την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Π. Κανελλόπουλο και στις 3 Απριλίου θα ορκίσει την κυβέρνησή του.[3]
Στις 14 Απριλίου δημοσιεύεται το διάταγμα για την διάλυση της παρούσας Βουλής και την διενέργεια εκλογών για τις 28 Μαΐου 1967.
Ωστόσο ο κύβος είχε ήδη ριφθεί: η συνωμοσία που εξυφαινόταν στα παρασκήνια των Ενόπλων Δυνάμεων για την ανατροπή του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος θα εκδηλωθεί τα ξημερώματα της 21ης Απρίλη 1967, όταν τα τανκς που στάθμευαν στο «Κέντρο Εκπαίδευσης Τεθωρακισμένων», υπό τις διαταγές του Ταξίαρχου Στυλιανού Παττακού, θα βγουν στους δρόμους της Αθήνας και θα καταλάβουν νευραλγικά σημεία της πρωτεύουσας.
Οι φόβοι που πριν ενάμιση χρόνο είχε εκφράσει ο Π. Κανελλόπουλος γίνονταν πραγματικότητα: «Η αναποφασιστικότης των κομμάτων, η υπερβολική προσήλωσις εις τους κομματικούς εγωισμούς, τα προσωπικά ή κομματικά πείσματα, η αδικαιολόγητος υποτίμησις του υψηλόφρονος Ελληνικού Λαού, ως δήθεν ανικάνου να κατανοήση ανιδιοτελείς αποφάσεις, τας οποίας ακριβώς αι ηγεσίαι δεν είχον πάντοτε την ικανότητα να λαμβάνουν, όλα αυτά εστοίχισαν συχνότατα πολύ ακριβά εις την χώραν, ιδία εις τον κοινοβουλευτισμόν. Τα ελαττώματα αυτά είχον, κατά το έτος 1936, ως αποτέλεσμα την κατάλυσιν του ελευθέρου πολιτεύματος»[2]
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου
Επεξεργασία- «Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): Παναγιώτης Κανελλόπουλος
- «Υπουργός Συντονισμού» : Παναγιώτης Πιπινέλης
- «Αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού» : -
- «Υφυπουργός Συντονισμού»: Ιωάννης Μπούτος
- «Υπουργός Εθνικής Αμύνης» : Παναγιώτης Παπαληγούρας
- «Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης» : -
- «Υπουργός Εξωτερικών» : Παναγιώτης Κανελλόπουλος
- «Υφυπουργός Εξωτερικών» : Αχιλλέας Γεροκωστόπουλος
- «Μόνιμος Υφυπουργός Εξωτερικών» : -
- «Υπουργός Δικαιοσύνης» : Κωνσταντίνος Τσάτσος
- «Υπουργός Εσωτερικών» : Σπύρος Θεοτόκης
- «Υπουργός Δημοσίας Τάξεως» Γεώργιος Ράλλης
- «Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Γρηγόριος Κασιμάτης
- «Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : -
- «Υπουργός Οικονομικών» : Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου
- «Υφυπουργός Οικονομικών» : -
- «Υφυπουργός Οικονομικών» : -
- «Υπουργός Εμπορίου» : Ιπποκράτης Ιορδάνογλου
- «Υφυπουργός Εμπορίου» : Αριστομένης Περρωτής
- «Υπουργός Βιομηχανίας» : Αλέξανδρος Θεοδοσιάδης
- «Υπουργός Δημοσίων Έργων»: Κωνσταντίνος Ροδόπουλος
- «Υφυπουργός Δημοσίων Έργων» : -
- «Υπουργός Συγκοινωνιών» : Αθανάσιος Φροντιστής
- «Υφυπουργός Συγκοινωνιών» : Παναγιώτης Κλης (πολιτικός)
- «Υπουργός Γεωργίας» : Ευάγγελος Αβέρωφ - Τοσίτσας
- «Υφυπουργός Γεωργίας» : -
- «Υπουργός Κοινωνικής Προνοίας»: προσωρινά, Γεώργιος Ράλλης
- «Υφυπουργός Κοινωνικής Προνοίας» : -
- «Υπουργός Υγιεινής» : προσωρινά, Σπύρος Θεοτόκης
- «Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας : Εμμανουήλ Κεφαλογιάννης
- «Υπουργός Εργασίας» : Γεώργιος Σταμάτης
- «Υπουργός Προεδρείας της Κυβερνήσεως» : προσωρινά, Γρηγόριος Κασιμάτης
- «Υφυπουργός της Προεδρείας της Κυβερνήσεως» : Κωνσταντίνος Ράλλης
- «Υπουργός Βορείου Ελλάδος» : Δημήτριος Βουρδουμπάς
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Φωτογραφίες από την ορκωμοσία της κυβέρνησης Π. Κανελλόπουλου [1]
Αναφορές
Επεξεργασία- ↑ Εφημερίδα "Ελευθερία", φύλλο της 30ης Μαρτίου 1967, σελ. 1
- ↑ 2,0 2,1 https://www.kathimerini.gr/907249/article/epikairothta/ellada/h-kyvernhsh-kanellopoyloy
- ↑ «...Μπροστά σε όλον αυτόν τον πολιτικό αναβρασμό και μετά την πτώση και της κυβέρνησης Παρασκευόπουλου, ο βασιλιάς προσπάθησε να συγκαλέσει σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, με στόχο το σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης. Η Ένωση Κέντρου όμως τορπίλισε τη βασιλική πρόταση, φοβούμενη ότι η συνεργασία με τους «αποστάτες» και την ΕΡΕ, θα έφθειρε προεκλογικά την εικόνα της. Εγκλωβισμένος πλέον ο βασιλιάς Κωνσταντίνος κάλεσε τον Κανελλόπουλο το μεσημέρι της 3ης Απριλίου 1967 και του ανέθεσε να σχηματίσει κυβέρνηση με δικαίωμα να διαλύσει τη Βουλή και να προκηρύξει εκλογές. Τα Ανάκτορα ήλπιζαν ότι οι αποστάτες και το κόμμα του Μαρκεζίνη θα έδιναν ψήφο εμπιστοσύνης στον αρχηγό της ΕΡΕ, ώστε να διατηρηθεί λίγο στην εξουσία και να ψηφίσει την απλή αναλογική...» Διονύσιος Αγαλιώτης : «Κωνσταντίνος Καραμανλής - Παναγιώτης Κανελλόπουλος : Από την ΕΡΕ στη Νέα Δημοκρατία. Συνέχεια ή αποστασιοποίηση;» μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία του Α.Π.Θ., σελ.72 http://ikee.lib.auth.gr/record/115382?ln=el
- ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης», https://gslegal.gov.gr/?p=1255
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την Πολιτική επιστήμη ή την Πολιτική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |