Κυβέρνηση Στυλιανού Γονατά 1922

Η Κυβέρνηση Στυλιανού Γονατά 1922 (Νοέμβριος 1922 - Ιανουάριος 1924) σχηματίστηκε για να λύσει την κυβερνητική κρίση που ξέσπασε με την άρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη να αναλάβει την πρωθυπουργία της χώρας. Την ίδια μέρα της όρκισης της νέας κυβέρνησης, ο ουσιαστικός αρχηγός του Κινήματος της 11ης Σεπτεμβρίου 1922, Νικόλαος Πλαστήρας, αναλαμβάνει και τυπικά την ηγεσία της «Επαναστατικής Επιτροπής» καταργώντας το μέχρι τότε 5μελές συμβούλιο των στρατιωτικών.[1]
Στις 23 Οκτωβρίου 1923, ξέσπασε ένα ακόμα στρατιωτικό κίνημα (κατά της Επανάστασης) που οργανώθηκε από τους στρατηγούς Παναγιώτη Γαργαλίδη, Γεώργιο Λεοναρδόπουλο και τον συνταγματάρχη Γεώργιο Ζήρα. Το Κίνημα αυτό δεν είχε καμία τύχη αφού κατεστάλη γρήγορα και αναίμακτα από τον Νικόλαο Πλαστήρα στην Αθήνα και τον Γεώργιο Κονδύλη στη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, ο Πλαστήρας, βρίσκοντας αφορμή από αυτήν την αντεπαναστατική στάση και επειδή δυο υπασπιστές του Βασιλιά Γεωργίου συμμετείχαν στο Κίνημα, ζήτησε από τον βασιλιά την αποχώρησή του.
Πράγματι, ο βασιλιάς αποχώρησε από την Ελλάδα, στις 19 Δεκεμβρίου 1923, και την επόμενη ημέρα ορκίστηκε ο αντικαταστάτης του, Αντιβασιλέας Παύλος Κουντουριώτης[2]. Ο Στρατός εκκαθαρίστηκε από τα εναπομείναντα φιλο-μοναρχικά στοιχεία και οι εκλογές που είχαν προκηρυχθεί για τις 2 Δεκεμβρίου, έγιναν τελικά στις 16 του ίδιου μηνός, με μόνους συμμετέχοντες τους Βενιζελικούς υποψηφίους.[3]

Κυβέρνηση Στυλιανού Γονατά
Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού14 Νοεμβρίου 1922
Ημερομηνία διάλυσης11 Ιανουαρίου 1924
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΒασιλιάς Γεώργιος Β΄
Αντιβασιλέας Παύλος Κουντουριώτης
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΣτυλιανός Γονατάς
Συνολικός αριθμός Μελών20
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμαΚυβέρνηση διορισμένη από την Επαναστατική Επιτροπή του Κινήματος της 11ης Σεπτεμβρίου 1922
Ιστορία
ΕκλογέςΕλληνικές βουλευτικές εκλογές 1920
Θητεία νομοθετικού σώματοςΗ Βουλή είχε διαλυθεί
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Σωτηρίου Κροκιδά 1922
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1924

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

Επεξεργασία
 
Μέλη της «Επαναστατικής Επιτροπής»: Οι συνταγματάρχες Πλαστήρας, Γονατάς, και Πρωτοσύγγελος, και ο ναύαρχος Χατζηκυριάκος (με πολιτικά)
  • «Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): συνταγματάρχης, Στυλιανός Γονατάς
  • «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: προσωρινά, Κωνσταντίνος Ρέντης
- στις 28 Νοεμβρίου ανέλαβε ο Απόστολος Αλεξανδρής
- στις 9 Δεκεμβρίου αντικαταστάθηκε από τον Στυλιανό Γονατά, προκειμένου να εκπροσωπήσει την Ελλάδα, στη «Διασυμμαχική επιτροπή των Επανορθώσεων» στο Παρίσι
- αντικαταστάθηκε στις 28 Δεκεμβρίου από τον προσωρινό υπουργό Γεώργιο Σιδέρη
- στις 9 Ιανουαρίου 1923 ανέλαβε ο Μιχαήλ Μίσιος
- στις 18 Οκτωβρίου ανέλαβε ο Γεώργιος Κοφινάς
- αντικαταστάθηκε στις 3 Νοεμβρίου 1923 από τον Αναστάσιο Στρατηγόπουλο
- αντικαταστάθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1923 από τον Γεώργιο Παπανδρέου
 
Ο πρωθυπουργός Στυλιανός Γονατάς (αριστερά), και ο Γεώργιος Παπανδρέου (δεξιά) σε φωτογραφία του 1923
- αντικαταστάθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1923 από τον Λουκά Σακελλαρόπουλο
  • «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Ιωάννης Σιώτης
- αντικαταστάθηκε στις 3 Απριλίου 1923 από τον Κωνσταντίνο Γόντικα
- αντικαταστάθηκε στις 18/10 από τον Ανδρέα Χατζηκυριάκο
- αντικαταστάθηκε στις 15 Δεκεμβρίου από τον Γεώργιο Κοφινά
- αντικαταστάθηκε στις 18/10 από τον Απόστολο Δοξιάδη
- αντικαταστάθηκε στις 12 Δεκεμβρίου από τον Στυλιανό Γονατά
- αντικαταστάθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1923 από τον Περικλή Πιερράκος Μαυρομιχάλης
- αντικακαταστάθηκε στις 24 Ιουνίου 1923, προσωρινά, από τον Στυλιανό Γονατά
- στις 29 Αυγούστου ο Μαυρομιχάλης επέστρεψε και πάλι στο Υπουργείο Στρατιωτικων
- ο οποίος παραιτήθηκε ξανά στις 18 Οκτωβρίου και ανέλαβε και πάλι ο Στυλιανός Γονατάς
- στις 3 Νοεμβρίου 1923 ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Μανέτας
- αντικαταστάθηκε στις 2 Μαρτίου 1923 προσωρινά από τον Ανδρέα Χατζηκυριάκο. Το Υπουργείο καταργήθηκε τον Ιούνιο του 1923[4]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ΦΕΚ Α233 /1922
  2. Εφημερίδα "Εμπρός", φύλλο της 20ης Δεκεμβρίου 1923, σελ.4
  3. Σαράντης Σταθαράκος: «Τα Κινήματα του Στρατού στο Μεσοπόλεμο: πολιτικά και στρατιωτικά κίνητρα και συνέπειες για τον ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων», Σχολή Εθνικής Άμυνας, σελ.24 - 25
  4. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2019. 
  5. ΦΕΚ Α269 /1922
  6. ΦΕΚ Α70/ 1923