Κωνσταντίνος Β΄ της Βουλγαρίας
Ο Κωνσταντίνος Ασέν Β΄, βουλγαρικά: Константин II Асен, προφ. Κονσταντίν Ασέν Β΄ (αρχές της δεκαετίας του 1370 - 17 Σεπτεμβρίου 1422) από τον Οίκο του Σρατσιμίρ είχε τον τίτλο του αυτοκράτορα (τσάρου) της Βουλγαρίας από το 1397 έως το 1422, αλλά στην πραγματικότητα ήταν πρίγκιπας του Βίντιν, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της χώρας του είχε περιέλθει στους Οθωμανούς. Οι συγγενείς του τον αποκαλούσαν όχι τσάρο, αλλά πρίγκιπα (hospodar, gospodin) του Τάρνοβο· ξένες πηγές τον αποκαλούν πρίγκιπα (herzog) ή "ο άπιστος μπέης", ίσως δηλωτικό υποτέλειας στον Βαγιαζήτ Α΄. Όταν τον εκτόπισαν οι Τούρκοι, κατέφυγε στην Αυλή της Σερβίας, όπου απεβίωσε στις 17 Σεπτεμβρίου 1422.
| Κωνσταντίνος Β΄ της Βουλγαρίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Константин II Асен (Βουλγαρικά) |
| Γέννηση | 1369 Βίντιν |
| Θάνατος | 17 Σεπτεμβρίου 1422 Βελιγράδι |
| Τόπος ταφής | Βελιγράδι |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Τσάρος |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ιβάν Σρατσιμίρ και Άννα της Βλαχίας |
| Αδέλφια | Δωροθέα της Βουλγαρίας |
| Οικογένεια | Οίκος του Σρατσιμίρ |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Κωνσταντίνος Β΄ ήταν γιος του Ιβάν Σρατσιμίρ της Βουλγαρίας και της Άννας των Μπασαράμπ, κόρης του Νικολάε Αλεξάντρου βοεβόδα της Βλαχίας. Ανακηρύχθηκε συναυτοκράτορας από τον πατέρα του το 1395 ή πιο πριν, όταν εστάλει σε μία αποστολή στην παλιά βουλγαρική πρωτεύουσα Τάρνοβο.
Δεν είναι σχεδόν τίποτε γνωστό για την κατάσταση του Κωνσταντίνου Β΄, μετά την σύλληψη και φυλάκιση τού πατέρα του από τον σουλτάνο Βαγιαζήτ Α΄ το 1396: ο Ιβάν Σρατσιμίρ είχε συνεισφέρει με στρατιώτες για να συνδράμει τη συμμαχία των Χριστιανικών εθνών να αντισταθούν στην προέλαση των Οθωμανών, όμως μετά τη μάχη της Νικόπολης το 1396, το Βίντιν έπεσε τελικά στην εξουσία των Οθωμανών και του ηγέτη τους Βαγιαζήτ Α΄.[1][2]
Ορισμένοι Βούλγαροι ιστορικοί υποθέτουν, ότι η επικράτεια του Βίντιν -ή τουλάχιστον ορισμένα της τμήματα- έμειναν υπό τον έλεγχο του Κωνσταντίνου Β΄, σχεδόν μέχρι το θάνατό του το 1422. Μαζί με τον εξάδελφό του Φρουζίν (γιο του Ιβάν Σισμάν), ο Κωνσταντίνος Β΄ εκμεταλλεύτηκε την Οθωμανική Μεσοβασιλεία για να ξεκινήσει μία αντι-Οθωμανική εξέγερση στη βορειοδυτική Βουλγαρία. Ο Κωνσταντίνος Β΄ συμμάχησε επίσης με τον Στέφανο Λαζάρεβιτς δεσπότη της Σερβίας και τον Μίρτσεα Α΄ βοεβόδα της Βλαχίας. Η αντι-Οθωμανική εξέγερση κράτησε για μία πενταετία (1408-1413) και απλώθηκε σε μεγάλο μέρος της Βουλγαρίας, έως ότου οι επαναστάτες νικήθηκαν από τον Μουσά Τσελεμπή, τρίτο γιο του Βαγιαζήτ Α΄.
Οι Βούλγαροι προσπάθησαν να ανασυγκροτηθούν, με το να πάρουν το μέρος του Μεχμέτ Α΄ (τέταρτου γιου του Βαγιαζήτ Α΄), όταν αυτός εξεγέρθηκε· όμως η υπερίσχυση του Μεχμέτ Α΄ ελάχιστα βελτίωσε την κατάστασή τους. Μετά την επικράτηση του Μεχμέτ Α΄ το 1413, ο Κωνσταντίνος Β΄ πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του στην Ουγγαρία και τη Σερβία. Οι τελευταίες κτήσεις του στη Βουλγαρία προσαρτήθηκαν το 1422 από τους Οθωμανούς και λίγο αργότερα ο Κωνσταντίνος Β΄ απεβίωσε στην Αυλή της Σερβίας στις 17 Σεπτεμβρίου 1422.
Ο Κωνσταντίνος Β΄ ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας της Βουλγαρίας και η έξωση και ο θάνατός του το 1422 σηματοδοτεί το τέλος της Β΄ Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας. Η Οθωμανική κατάκτηση, που είχε αρχίσει μισό αιώνα νωρίτερα το 1369 και ολοκληρώθηκε το 1422, κράτησε ως το 1878, οπότε με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου δημιουργήθηκε το πριγκιπάτο της Βουλγαρίας.
Τιμά Επεξεργασία
Το παγετώδες αντιστήριγμα Κονσταντίν στην ακτή Νόρντενσκιελντ στην Γη Γκράχαμ της Ανταρκτικής, ονομάστηκε προς τιμήν του Κωνσταντίνου Β΄ της Βουλγαρίας.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ A Concise History Of Bulgaria, Cambridge Concise Histories, R. J. Crampton, Cambridge University Press, 2005, ISBN 0521616379, p. 28.
- ↑ The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest, John Van Antwerp Fine, University of Michigan Press, 1994, (ISBN 0472082604), pp. 423-425.
Αναφορές Επεξεργασία
- John V.A. Fine, Jr., The Late Medieval Balkans, Ann Arbor, 1987.
- Ivan Tjutjundžiev and Plamen Pavlov, Bălgarskata dăržava i osmanskata ekspanzija 1369–1422, Veliko Tărnovo, 1992.