Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος (βουλευτής Χίου)
- Για τον ακαδημαϊκό καθηγητή, δείτε: Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος
Ο Κωνσταντίνος Γ. Δεσποτόπουλος (1901 - 8 Απριλίου 1992) (Κώστας Δεσποτόπουλος του Γεωργίου) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός από τη Χίο, αντιστασιακός, στέλεχος της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ) και σύμβουλος του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Επίσης διετέλεσε βουλευτής του νησιού με την ΕΔΑ. Ήταν πρώτος εξάδελφος του ακαδημαϊκού Κωνσταντίνου Ι. Δεσποτόπουλου.[1] [2]
| Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1897 |
| Θάνατος | 8 Απριλίου 1992 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός δικηγόρος |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Χίου) |
Βιογραφικό σημείωμα Επεξεργασία
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, συνεργάστηκε πολιτικά με τον Γεώργιο Παπανδρέου.[3] Τη δεκαετία του 1930, τον Δεσποτόπουλο απασχόλησε το ζήτημα των γεωργικών συνεταιρισμών και του κορπορατισμού, στο πλαίσιο της σχέσης του σοσιαλισμού με το αγροτικό κίνημα.[4] Κατά την περίοδο της Κατοχής υπήρξε νομικός και πολιτικός σύμβουλος του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, ως αντικαταστάτης του Γιώργη Σιάντου,[1] και εθνοσύμβουλος —εκπροσωπώντας την Αττικοβοιωτία—[5] της ΠΕΕΑ, της κυβέρνησης της Ελεύθερης Ελλάδας. Ορίστηκε, επίσης, μέλος της λεγόμενης «Αντιπροσωπείας» της ΠΕΕΑ (Μάιος 1944), ένα είδος διοικητικής επιτροπής του Εθνικού Συμβουλίου της ΠΕΕΑ.[6] Υπήρξε, επίσης, μέλος της Κοινού Γενικού Στρατηγείου Ανταρτών. Έλαβε μέρος στην αντιπροσωπεία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στο Κάιρο (Aύγουστος 1943),[7] όπου στις συζητήσεις με τους Βρετανούς τέθηκε, μεταξύ άλλων, και το πολιτειακό ζήτημα της Ελλάδας την επαύριον του πολέμου,[8] και στην αντιπροσωπεία που μετέβη στην Καζέρτα (1944).[2]
Μετά τον πόλεμο, ο Δεσποτόπουλος υπέγραψε δήλωση μετανοίας.[9] Πολιτεύτηκε με την ΕΔΑ και εξελέγη μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου στις εκλογές του 1958.[10] Υπήρξε, συνολικά, τέσσερεις φορές υποψήφιος βουλευτής του κόμματος: 1951, 1958, 1961[α] και 1963. Το 1956 είχε εκλεγεί μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΕΔΑ και το 1962 αναπληρωματικό μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της.[1]
Πέθανε πλήρης ημερών το 1992.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Σκαλιδάκης (2012), σελ. 706.
- ↑ 2,0 2,1 Δεσποτόπουλος (2008).
- ↑ Δεσποτόπουλος (2005), σελ. 18.
- ↑ Νούτσος, επιμ. (1993).
- ↑ Σκαλιδάκης (2012), σελ. 734.
- ↑ Σκαλιδάκης (2012), σελ. 309.
- ↑ Woodhouse (2002), σελ. 53
- ↑ Σκαλιδάκης (2012), σελ. 189 κ.εξ.
- ↑ Woodhouse (2002), σελ. 64
- ↑ Η Αλήθεια (2007).
Πηγές Επεξεργασία
- Δεσποτόπουλος, Κωνσταντίνος Ι. (2005). Αναπολήσεις. Α΄. Αθήνα: Παπαζήσης. ISBN 978-960-02-1898-5.
- Δεσποτόπουλος, Κωνσταντίνος Ι. (2008). [Επιστολή]. «Η συμφωνία της Καζέρτας». Η Καθημερινή (7 Δεκεμβρίου). http://www.kathimerini.gr/712134/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/grammata-anagnwstwn. Ανακτήθηκε στις 2016-02-17.
- Νούτσος, Παναγιώτης, επιμ. (1993). Η σοσιαλιστική σκέψη στην Ελλάδα. Αθήνα: Γνώση. σελ. 533. ISBN 960-235-481-X.
- Σκαλιδάκης, Γιάννης (2012). Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (1944): ένας τύπος επαναστατικής εξουσίας. Πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές παράμετροι. Διδακτορική διατριβή. Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2016.[β]
- Woodhouse, Christopher (2002) [1976]. The Struggle for Greece, 1941-1949. Σικάγο: Ivan R. Dee. σελίδες 53, 64.[γ]
- «Nα ποιοί είναι οι 42 βουλευτές της Xίου από το 1915 έως το 2004». Η Αλήθεια (Χίος) (17 Σεπτεμβρίου 2007). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-06-09. https://web.archive.org/web/20190609081815/http://archive.alithia.gr/newspaper/2007/17092007/17092007,22188.html. Ανακτήθηκε στις 2016-02-17.
Πρόσθετη βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Βουλή των Ελλήνων (1977). Μητρώον γερουσιαστών και βουλευτών (1929-1974) (PDF). Αθήνα: Εθνικό Τυπογραφείο. σελίδες 122–123.
- Τάσος Τρίκκας (2009). ΕΔΑ, 1951-1967: το νέο πρόσωπο της Αριστεράς. A΄-Β΄. Αθήνα: Θεμέλιο. ISBN 978-960-310-339-4.
- Σπύρος Μελετζής (2002) [1974]. Με τους αντάρτες στα βουνά. Αθήνα: Ιδιωτική έκδοση. ISBN 9789609125918.[δ]
Σημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ Η ΕΔΑ είχε κατέλθη σε αυτές τις εκλογές ως «Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο» (ΠΑΜΕ), σε συνεργασία με το Εθνικό Αγροτικό Κόμμα. [«Aπό μέρα σε μέρα: σαν σήμερα». Ριζοσπάστης (30 Σεπτεμβρίου 2015): 2. http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8607316. Ανακτήθηκε στις 2016-02-18.]
- ↑ Δημοσιευμένη, επανεπεξεργασμένη μορφή: Η Ελεύθερη Ελλάδα: η εξουσία του ΕΑΜ στα χρόνια της Κατοχής (1943-1944). Αθήνα: Ασίνη. 2014. ISBN 978-618-80872-2-4.
- ↑ Ελληνική έκδοση: Ο αγώνας για την Ελλάδα, 1941-1949. Mετάφραση: Μάριος Μπλέτας. Αθήνα: Τουρίκης. 2012. ISBN 978-960-6761-17-1.
- ↑ Υπάρχει φωτογραφία του Κ.Γ. Δεσποτόπουλου, στα Φουρνά, με τους Π. Ρούσο, Γ. Ζεύγο και Θ. Τσάτσο.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα/μία πολιτικό χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |