Κωνσταντίνος Τρικούπης

Ο Κωνσταντίνος Θεμιστοκλέους Τρικούπης (Μεσολόγγι, 1857 - Αθήνα, 1922) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός μέλος της ομώνυμης ιστορικής οικογένειας του Μεσολογγίου.

Κωνσταντίνος Τρικούπης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Κωνσταντίνος Τρικούπης (Ελληνικά)
Γέννηση	1857 Μεσολόγγι
Θάνατος	1922 Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός στρατιωτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Μαρία Τρικούπη (από 1890)
Τέκνα	Σπύρος Τρικούπης
Γονείς	Θεμιστοκλής Τρικούπης
Αδέλφια	Νικόλαος Τρικούπης
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Ελληνικός Στρατός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Υπουργός Ναυτικών της Ελλάδας μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αιτωλοακαρνανίας)

Σκίτσο του Κωνσταντίνου Τρικούπη, Πηγή: Εφημ. Εμπρός, φύλλο 17-2-1905

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1857. Ήταν γιος του Θεμιστοκλή Τρικούπη, γόνου της αρχοντικής και ιστορικής οικογένειας Τρικούπηκαι της Καλυδώνας Ιγγλέση, και αδερφός του επίσης στρατιωτικού Νικόλαου Θ. Τρικούπη. Σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων από την οποία και αποφοίτησε το 1881 με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού, όπου και κατατάχθηκε στο πυροβολικό. Αργότερα συμπλήρωσε τις στρατιωτικές του σπουδές του στο Βέλγιο και στη Γαλλία. Έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του 1886 καθώς και στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, όπου διακρίθηκε στις μάχες που διεξήχθησαν στον Λούρο για την κατάκτηση της Ηπείρου.

Όταν παραιτήθηκε από τον Ελληνικό Στρατό με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη, άρχισε να πολιτεύεται από το 1899, και παρότι στρατιωτικός με ελάχιστες γνώσεις επί της πολιτικής σκηνής της εποχής, κατόρθωσε να επιβληθεί. Η εκτίμησή των συμπατριωτών του στο πρόσωπό του φαινόταν από τις συνεχείς επανεκλογές του ως βουλευτή, απέναντι στο έμπειρο πολιτικό άνδρα Λεωνίδα Δεληγιώργη.

Από το 1905 έως το 1906, διετέλεσε υπουργός των Ναυτικών επί κυβερνήσεως Γεωργίου Θεοτόκη. Στη μικρή εκείνη περίοδο, εργάσθηκε για την ανασυγκρότηση του Βασιλικού Ναυτικού. Τότε ακριβώς και ιδρύθηκε το Ταμείο του Στόλου, από το οποίο και παραγγέλθηκαν στη συνέχεια ο πρώτος στόλος των τεσσάρων αντιτορπιλικών, τα λεγόμενα «Θηρία», όπως ονομάστηκαν μετέπειτα. Γενικά για τη δράση του αυτή τιμήθηκε από τον βασιλιά Γεώργιο με τον Μεγαλόσταυρο του Ταξιάρχη, επίσης και από τον βασιλιά της Ιταλίας με τον ιταλικό Μεγαλόσταυρο, καθώς ακόμα και με άλλα πολλά παράσημα. Το 1910, στις εκλογές της Εθνοσυνέλευσης, εκλέχθηκε πρώτος πληρεξούσιος (βουλευτής) όπου και συνέχισε διαρκώς μέχρι τον θάνατό του το 1922 στην Αθήνα. Ο ξάδελφος του Χαρίλαος Τρικούπης τον εκτιμούσε ιδιαίτερα για τον χαρακτήρα και το ήθος του. Έτσι αμέσως μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου, ανέλαβε αρχηγός του απορφανισμένου τοπικού κόμματος στην Αιτωλοακαρνανία.