Βικιπαίδεια

Κόμμα Εργαζομένων (Βραζιλία)

πολιτικό κόμμα της Βραζιλίας

Το Κόμμα Εργαζομένων ( πορτογαλικά: Partido dos Trabalhadores‎) είναι ένα σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό κόμμα στη Βραζιλία,[2] που ιδρύθηκε το 1980. Μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2002, το Κόμμα Εργαζομένων έγινε το μεγαλύτερο κόμμα του Βραζιλιάνικου κοινοβουλίου, και ένα από τα μεγαλύτερα της Λατινικής Αμερικής. Από τον Ιανουάριο του 2003 έως τις 31 Αυγούστου 2016 το Κόμμα Εργαζομένων συμμετείχε στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση συνεργασίας. Εξέχοντα μέλη του κόμματος είναι ο πρώην Πρόεδρος Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, και η Ντίλμα Ρούσεφ, που ήταν η πρώτη γυναίκα που έγινε Πρόεδρος της χώρας (2011- 2016).[10]

Κόμμα Εργαζομένων
Partido dos Trabalhadores
ΣυντομογραφίαPT, ΚΕ
ΠρόεδροςΓκλέιζι Χόφμαν
Επίτιμος πρόεδροςΛούλα ντα Σίλβα
Ίδρυση10 Φεβρουαρίου 1980, πριν 44 έτη (1980--2-10)
Έδρα1. Στο Σάο Πάολο
2. Στη Μπραζίλια
Μέλη  (2020)1.534.315 [1]
ΙδεολογίαΣοσιαλδημοκρατία[2]
Πολιτικό φάσμαΚεντροαριστερά[3][4] ως αριστερά[5][6]
Διεθνής προσχώρησηΠροοδευτική συμμαχία[7]
Χρώματα     Κόκκινο      Λευκό
Α.Τ. Α.Δ.Ε13
Κυβερνήτες
4 / 27
Δήμαρχοι[8]
256 / 5.570
Ομοσπονδιακή Γερουσία
6 / 81
Βουλή των Αντιπροσώπων
53 / 513
Κοινοβούλιο του Μερκοσούρ
7 / 55
Κρατικές συνελεύσεις[8][9]
85 / 1.024
Αστικοί Σϋμβουλοι[8]
2.975 / 56.810
Σημαία κόμματος
Ιστότοπος
pt.org.br
Πολιτικό σύστημα στη Βραζιλία
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές
Από την ορκωμοσία του Προέδρου ντα Σίλβα το 2007.

Ιστορία

Επεξεργασία

Το Κόμμα Εργαζομένων πρωτοεμφανίστηκε ως ένας παράγοντας που προωθούσε αλλαγές στις ζωές των εργαζομένων των πόλεων και της υπαίθρου.[11] Προέκυψε από τα εργατικά κινήματα της βιομηχανικής ζώνης του Μεγάλου Σάο Πάολο που έκαναν μεγάλες απεργίες το 1978-80, και την παλαιά Βραζιλιάνικη αριστερά, τους αριστερούς συνδικαλιστές, ακτιβιστές, λόγιους και καλλιτέχνες που επέστρεψαν από την εξορία με το νόμο Αμνηστίας του 1979, και από τους οποίους πολλοί είχαν φυλακιστεί και βασανιστεί από το διδακτορικό καθεστώς,[12] όπως η Ντίλμα Ρούσεφ.[13] Το Κόμμα Εργαζομένων ιδρύθηκε επίσημα στις 10 Φεβρουαρίου 1980. Είναι εγγεγραμμένο στο Βραζιλιάνικο Ανώτατο Δικαστήριο Εκλογών με αριθμό ταυτοποίησης 13. Ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος του κόμματος ήταν ο Λούλα ντα Σίλβα.

Το 1982 εκλέχτηκε ο πρώτος δήμαρχος από το κόμμα, στην πόλη Διάδημα του Μεγαλύτερου Σάο Πάολο. Τον Ιανουάριο του 1984, το Κόμμα Εργαζομένων, ως υπέρμαχος του δημοκρατικού σοσιαλισμού, συμμετείχε στην κοινωνική κινητοποίηση που διεκδίκησε άμεσες προεδρικές εκλογές στη Βραζιλία, με το σύνθημα: «Αμέσως Τώρα!» (Diretas Já).[11] To Κόμμα Εργαζομένων είχε τις 16 από τις 559 έδρες στη Συντακτική Συνέλευση του 1988, που σύνταξε το νέο Σύνταγμα της Βραζιλίας.[14] Το 1989 ο ντα Σίλβα ήρθε δεύτερος στις Βραζιλιάνικες προεδρικές εκλογές. Το 1990 εκλέχτηκε ο πρώτος γερουσιαστής από το κόμμα.

Μετά τις προεδρικές εκλογές του 2002 ο ντα Σίλβα έγινε ο 35ος Πρόεδρος της Βραζιλίας. Από τη θέση του υποστήριξε έναν συνδυασμό οικονομικής ανάπτυξης, αειφορίας και κοινωνικής ένταξης, με περισσότερες θέσεις εργασίας, αντιμετώπιση της φτώχειας και προαγωγή της εθνικής κυριαρχίας.[11] Ο ντα Σίλβα επανεξελέγη Πρόεδρος στις εκλογές του 2006. Το κόμμα κέρδισε στις προεδρικές εκλογές του 2010, και η Ντίλμα Ρούσεφ έγινε η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της χώρας. Το 2014, με την επανεκλογή της Ρούσεφ επιβεβαιώθηκε ότι η πολιτική του κόμματος για οικονομική ανάπτυξη, αειφορία και κοινωνική ένταξη ήταν επιτυχής, ενώ αναπτύχθηκε και ο εκπαιδευτικός τομέας.

Αποτελέσματα εκλογών

Επεξεργασία
 
Οπαδοί του κόμματος στις εκλογές του 2018

Προεδρικές εκλογές

Επεξεργασία
Εκλογές Υποψήφιος Συνυποψήφιος Υποστήριξη 1ος Γύρος 2ος Γύρος Αποτέλεσμα
Ψήφοι % Ψήφοι %
1989  
Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα 		Ζοζέ Πάολο Μπισόλ (ΒΣΚ) ΚΕ, ΒΣΚ, ΚΚΒ 11.622.673 16,1% (#2) 31.076.364 47,0% (#2) Ήττα  N
1994 Αλοΐζιο Μερκαντάντε (ΚΕ) ΚΕ, ΒΣΚ, ΚΚΒ, Πολίτες, Πράσινοι, ΕΣΚΕ 17.122.127 27,0% (#2) - - Ήττα  N
1998 Λεονέλ Μπριζόλα (ΔΕΚ) ΚΕ, ΔΕΚ, ΒΣΚ, ΚΚΒ, ΒΚΚ 21,475,211 31.7% (#2) - - Ήττα  N
2002 Ζοζέ Αλενκάρ (ΦΚ) ΚΕ, ΦΚ, ΚΚΒ, KEK, BKK 39.455.233 46,4% (#1) 52.793.364 61,3% (#1) Νίκη  Y
2006 Ζοζέ Αλενκάρ (Ρεπ) ΚΕ, Ρεπουμπλικάνοι, ΚΚΒ 46.662.365 48,6% (#1) 58.295.042 60,8% (#1) Νίκη  Y
2010  
Ντίλμα Ρούσεφ (ΚΕ) 		Μικέλ Τεμέρ (ΒΔΚ) ΚΕ, ΒΔΚ, ΦΚ, ΒΣΚ, ΔΕΚ, ΚΚΒ, ΚΧΚ, Ρεπουμπλικάνοι, ΧΕΚ, Μπορούμε 47.651.434 46,9% (#1) 55.752.529 56,1% (#1) Νίκη  Y
2014 ΚΕ, ΒΔΚ, ΣΔΚ, Προοδευτικοί, ΦΚ, ΔΕΚ, Ρεπουμπλικάνοι, ΡΚτΚΤ, ΚΚΒ 43.267.668 41,6% (#1) 54.501.118 51,6 % (#1) Νίκη  Y
2018  
Φερνάντο Χαντάτ (ΚΕ) 		Μανουέλα Νταβίλα (ΚΚΒ) ΚΕ, ΚΚΒ, ΡΚτΚΤ 31.341.997 29,3% (#2) 47.040.380 44,8% (#2) Ήττα  N
Πηγή: Αποτελέσματα εκλογών: Ομοσπονδιακές Εκλογές στη Βραζιλία

Βουλευτικές εκλογές

Επεξεργασία
Εκλογές Αρχηγός Βουλή των Αντιπροσώπων Ομοσπονδιακή Γερουσία Θέση στην κυβέρνηση
Ψήφοι % Έδρες +/– Ψήφοι % Έδρες +/–
1982  
Λουίς Ινάσιο
Λούλα ντα Σίλβα 		1.458.719 3,5%
8 / 479
   8 1.538.786 3,6%
0 / 25
   Αντιπολίτευση
1986 3.253.999 6,9%
16 / 487
   8 N/A N/A
0 / 49
   Αντιπολίτευση
1990 4.128.052 10,2%
35 / 502
   19 N/A N/A
1 / 31
   1 Αντιπολίτευση
1994 5.959.854 13,1%
49 / 513
   14 13.198.319 13,8%
4 / 54
   3 Αντιπολίτευση
1998  
Ζοζέ Ντιρσέου 		8.786.528 13,2%
58 / 513
   9 11.392.662 18,4%
7 / 81
   3 Αντίπολίτευση
2002 16.094.080 18,4%
91 / 513
   33 32.739.665 21,3%
14 / 81
   7 Κυβερνώσα συμμαχία
2006  
Ρικάρντο Μπερζοΐνι 		13.989.859 15,0%
83 / 513
   8 16.222.159 19,2%
10 / 81
   4 Κυβερνώσα συμμαχία
2010  
Ζοζέ Εντουάρντο Ντούτρα 		16.289.199 16,9%
88 / 513
   5 39.410.141 23,1%
15 / 81
   5 Κυβερνώσα συμμαχία
2014  
Ρούι Φάλκαο 		13.554.166 14,0%
68 / 513
   20 15.155.818 17.0%
12 / 81
   3 Κυβερνώσα συμμαχία (2014-2016)
Αντιπολίτευση (2016-2018)
2018  
Γκλέιζι Χόφμαν 		10.126.611 10,3%
56 / 513
   12 24.785.670 14,5%
6 / 81
   6 Αντιπολίτευση
Πηγή: Αποτελέσματα Εκλογών

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ «Estatísticas do eleitorado – Eleitores filiados». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2020. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Samuels, D. (2004). From Socialism to Social Democracy: Party Organization and the Transformation of the Workers’ Party in Brazil. Comparative Political Studies, 37(9), 999–1024. https://doi.org/10.1177/0010414004268856
  3. ↑ Claire Rigby (14 November 2016). "How Lula's party fell from grace: the toppling of the Brazilian left". New Statesman. Retrieved 20 July 2017.
  4. ↑ Daniel Gallas (29 March 2016). "Dilma Rousseff and Brazil face up to decisive month". BBC News. Retrieved 20 July 2017.
  5. ↑ The demise of Brazil’s great centrist party. The Economist. Published 1 November 2018. Retrieved 22 November 2018.
  6. ↑ Jair Bolsonaro: Brazil's far-right president-elect accused of campaign funding irregularities. The Independent. Author - Shehab Khan. Published 14 November 2018. Retrieved 22 November 2018.
  7. ↑ «Participants of the Denpasar Seminar, 19 – 20 September 2016 - Progressive Alliance». 22 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2016. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Convocação: Dia Nacional de Mobilização Dilma Presidente 27 DE OUTUBRO Αρχειοθετήθηκε July 6, 2011, στο Wayback Machine., Secretaria de cultura do PT-DF, 22 October 2010
  9. ↑ «PT elege 149 deputados estaduais e lidera participação nas Assembleias». 7 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2016. 
  10. ↑ «Dilma, 1ª mulher presidente e única economista em 121 anos de República». BOL. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2020. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 «PT History». pt.org.br. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2020. 
  12. ↑ «Opinião | "Para que não se esqueça, para que nunca mais aconteça"». Brasil de Fato - Ceará (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2020. 
  13. ↑ Romero, Simon (2012-08-04). «Leader’s Torture in the ’70s Stirs Ghosts in Brazil» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2012/08/05/world/americas/president-rousseffs-decades-old-torture-detailed.html. Ανακτήθηκε στις 2020-06-08. 
  14. ↑ «Há 20 anos era aprovada a Redação Final da Constituição de 1988». Senado Federal (στα Πορτογαλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2020. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κόμμα_Εργαζομένων_(Βραζιλία)&oldid=9805041"