Λάμπερτ της Λυών
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Λάμπερτ (Lambert, Lantbert, Lambertus, Landebertus, 625 - 688) από τον Οίκο των Μεροβιγγείων ήταν επίσκοπος της Λυών (678-688) και ηγούμενος στο αββαείο του Φοντανέλ. Έγινε άγιος των καθολικών και εορτάζεται στις 14 Απριλίου.
| Λάμπερτ της Λυών | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 625 Κερν |
| Θάνατος | 688[1] Λυών |
| Eορτασμός αγίου | 14 Απριλίου |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα του Αγίου Βενέδικτου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Έρλεμπερτ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | επίσκοπος αββάς |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν γιος του Έρλεμπερτ, κυρίου του Κερν (Quernes), γιου του Χαριβέρτου κόμη του Εσμπαί. Θείος του ήταν ο Χρόντμπερτ Α΄ γραμματέας, μαγιορδόμος της Βουργουνδίας και επίσκοπος της Τουρ.
Λόγω της υψηλής καταγωγής του εστάλη στην Αυλή του Χλωτάριου Γ΄ της Νευστρίας-Βουργουνδίας, όπου γρήγορα κέρδισε την εκτίμηση του βασιλιά και των υπουργών του. Παρ' όλα αυτά επέλεξε τη ζωή του ιερωμένου και σπούδασε υπό την καθοδήγηση του Αγίου Βαντρίλ (ή Βαντόν, γερμ. Βαντρέγκιζελ), ηγούμενου στο αββαείο του Φοντανέλ, όπου έλαβε το μοναστικό ένδυμα. Έπειτα από την αποβίωση του Βαντρίλ το 665, εκλέχθηκε διάδοχός του.
Η ικανότητά του στη διοίκηση της μονής έγινε σύντομα γνωστή. Βασιλείς δέχονταν τις υποδείξεις και συμβουλές του. Ο Χιλδέριχος Β΄ της Αυστρασίας τίμησε την εμπιστοσύνη του και έκανε μεγάλες δωρεές στο αββαείο. Τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Θευδέριχος Γ΄ το 675, που όμως ήταν υπερβολικά φιλελεύθερος για τον Λάμπερτ. Ωστόσο ο βασιλιάς του έδωσε γη στο Ντονζέρ, όπου ο Λάμπερτ οικοδόμησε μονή.
Μεταξύ των μαθητών του ήταν ο θείος του Άντελμπερτ, που ήταν μοναχός, ο άγιος Ερμελάντ του Έντρε (Hermeland d'Indre), ο άγιος Ερεμπέρ, επίσκοπος Τουλούζης (Érembert de Toulouse), ο άγιος Κοντέντ (Saint Condède), ερημίτης στην Αγγλία, που ίδρυσε τη μονή του Μπελσινάκ σε νήσο επί του Σηκουάνα.
Ο άγιος Γενέσιος επίσκοπος της Λυών απεβίωσε περ. το 679 και ο Λάμπερτ εξελέγη διάδοχός του με την υπόδειξη του βασιλιά και με την επιδοκιμασία του κλήρου και του λαού. Απεβίωσε το 688.
Παραπομπές Επεξεργασία
Πηγές Επεξεργασία
- Christian Settipani, Les Ancêtres de Charlemagne, 2e édition revue et corrigée, éd. P & G, Prosopographia et Genealogica, 2015, p. 134.
- Hervé Pinoteau, La symbolique royale française, Ve-XVIIIe siècles, P.S.R. éditions, 2004, p. 45.
- Medieval Lands Project, Merovingian Counts, 7th Century