Τα Λάφρια ήταν αρχαία ελληνική θρησκευτική εορτή που την τελούσαν μία φορά τον χρόνο στην Πάτρα προς τιμή της θεάς Λαφρίας ή «Λαφρίας Αρτέμιδος». Ο Παυσανίας περιγράφει λεπτομερώς την εορτή αυτή. Κατά τον περιηγητή, η λατρεία της Λαφρίας Αρτέμιδος είχε έρθει εκεί από την Καλυδώνα, πράγμα πιθανό, καθώς η Λαφρία επονομαζόταν και «Αιτωλή» ή «Αιτωλίς». Η λατρεία μεταφέρθηκε στην Πάτρα οπωσδήποτε πριν από την αποστολή του λατρευτικού αγάλματος.

Τα Λάφρια διαρκούσαν δύο ημέρες. Κατά την πρώτη ημέρα της εορτής, η ιέρεια, που ενσάρκωνε τη θεότητα, ερχόταν με πομπή επάνω σε άρμα που το έσερναν ελάφια. Παράσταση του άρματος αυτού με την ιέρεια σώζεται σε νομίσματα της εποχής του Μάρκου Αυρηλίου. Τη δεύτερη ημέρα γινόταν η θυσία: Συγκέντρωναν γύρω από τον βωμό «σε κύκλο» ξύλα χλωρά και πάνω τους θυσίαζαν ήμερα και άγρια ζώα, ακόμα και λύκους και μικρές αρκούδες. Επίσης έβαζαν πάνω στον βωμό καρπούς από ήμερα δέντρα. Μόλις άναβαν τη φωτιά, τα ζώα προσπαθούσαν να φύγουν, αλλά τα έφερναν πάλι από την αρχή.

Η εορτή χαρακτηρίζει τη Λαφρία ως μία μορφή της παλαιότερης «Ποτνίας θηρών», δηλαδή της αφέντρας των άγριων ζώων, η οποία λατρευόταν από τα πολύ παλιά χρόνια σε ολόκληρη την Ελλάδα και πολύ αργότερα την παρομοίασαν με την Άρτεμι.

Πηγή Επεξεργασία

  • Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969