Λίμνη του Μουστού

υδροβιότοπος και λιμνοθάλασσα στην Αρκαδία

Συντεταγμένες: 37°23′9″N 22°44′44″E / 37.38583°N 22.74556°E / 37.38583; 22.74556

Η Λίμνη του Μουστού είναι υδροβιότοπος που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μακριά από το Άστρος, στον Νομό Αρκαδίας, και χωρίζει τη Θυρεατική πεδιάδα σε δύο τμήματα, τον κάμπο του Άστρους και τον κάμπο του Αγίου Ανδρέα.[1][2][3]

Προστατευόμενη τοποθεσία του Δικτύου Natura 2000
Ειδική Ζώνη Διατήρησης (SAC)
Η λιμνοθάλασσα Μουστού
Χώρα Ελλάδα
ΠεριφέρειαΝομός Αρκαδίας
Έκταση850 στρέμματα
Κωδικός Natura 2000GR2520003

Ιστορία Επεξεργασία

Έως τη δεκαετία του 1950 είχε συνολική έκταση 2.500 στρέμματα, όμως η επέκταση των καλλιεργειών στα ελώδη εδάφη περιόρισε την έκταση της στα 850 στρέμματα.[4] Η λίμνη περιλαμβάνει δύο κύριες και μόνιμες παράλιες λίμνες, των οποίων το βάθος δεν ξεπερνά τα 5 μέτρα, την ομώνυμη λίμνη και μία μικρότερη που ονομάζεται Χερονήσι. Συνδέεται με τη θάλασσα με δύο τεχνητά κανάλια, τα οποία αποτέλεσαν έργο του Βαυαρού μηχανικού του Όθωνα προκειμένου να αποξηράνει ένα μέρος της λίμνης, επειδή οι κάτοικοι των γύρω χωριών υπέφεραν από ελονοσία. Από τον Βαυαρό αρχιτέκτονα ανοίχθηκε το πρώτο κανάλι, που αποκαλείται μέχρι και σήμερα «βαυαρικό».[5] Στις αρχές του 20ού αιώνα τα ψάρια του Μουστού ήταν άφθονα και η αλίευσή τους παρεχωρείτο σε ενοικιαστές. Εκείνα τα χρόνια δημιουργήθηκε ο μύθος του «Θηρίου του Μουστού», ενός στοιχειού που το μουγκρητό του ακουγόταν τις νύχτες ως το Χάνι του Κοπανίτσα.

 
Ο υδροβιότοπος και στο φόντο το Παράλιο Άστρος

Η λίμνη σήμερα Επεξεργασία

Εντεταγμένος στο ευρωπαϊκό δίκτυο Natura 2000,[6] ο υδροβιότοπος της Κυνουρίας έχει χαρακτηριστεί ως προστατευόμενη περιοχή,[7] καθώς αποτελεί καταφύγιο για σημαντικό πληθυσμό αποδημητικών πουλιών τα οποία διαχειμάζουν σε αυτόν (αγριόκυκνοι, ερωδιοί, αγριόπαπιες, νερόκοτες). Στους πυκνούς καλαμιώνες του φωλιάζουν γεράκια, πορφυροτσικνιάδες αλλά και μικρός αριθμός από τους απειλούμενους με εξαφάνιση καλαμοκανάδες. Από τα υπόλοιπα είδη της πανίδας του συναντώνται κέφαλοι, χέλια, κρασπεδοχελώνες και είδη φρύνων και σαυρών που προστατεύονται από τη συνθήκη της Βέρνης και από την ελληνική νομοθεσία. Η βλάστηση που αναπτύσσεται στις άκρες του υδροβιότοπου χαρακτηρίζεται κυρίως από υδρόβια φυτά όπως: καλάμια, είδη αγκαθιών και αρμυρίκια ενώ περιμετρικά ανθούν ο λευκός κρόκος, κόκκινες και λευκές ανεμώνες, κυκλάμινα, παπαρούνες και ο λευκός νάρκισσος, ένα πανέμορφο λουλούδι με μεθυστικό άρωμα που οι κάτοικοι ονομάζουν μανουσάκι.[8][9]

Φωτοθήκη Επεξεργασία

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

Πηγές Επεξεργασία

  • Αρκαδία: οι τόποι και οι δρόμοι του νερού, εκδόσεις Οιάτης, Πέτρος Σαραντάκης, Αθήνα 2003. ISBN 960-91420-1-X.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία