Λαυρέντης Διανέλλος
Ο Λαυρέντης Διανέλλος (1911 - 16 Σεπτεμβρίου 1978) ήταν Έλληνας ηθοποιός.
| Λαυρέντης Διανέλλος | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Λαυρέντης Διανέλλος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1911 Άγιος Λαυρέντιος Μαγνησίας |
| Θάνατος | 16 Σεπτεμβρίου 1978 (67 ετών)[1]. Σιάτλ, Ουάσινγκτον, ΗΠΑ |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Εθνικότητα | Ελληνική |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελληνική |
| Ιδιότητα | ηθοποιός ταινιών και ηθοποιός θεάτρου |
| Σύζυγος | Φρόσω Κοκκόλα (1938–1978) |
| Είδος τέχνης | ηθοποιός |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | Δράμα |
| Σημαντικά έργα | Ολοκαύτωμα, Οι Γερμανοί ξανάρχονται, Η κάλπικη λίρα, Κατήφορος |
| Βραβεύσεις | Βραβείο Β' ανδρικού ρόλου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1971 για την ταινία Ολοκαύτωμα. |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στον Άγιο Λαυρέντιο Μαγνησίας το 1911. Σπούδασε στην Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν.[2] Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1936, ενώ στον κινηματογράφο το 1948 στην ταινία "Οι Γερμανοί ξανάρχονται".
Υπήρξε ο πιο παραγωγικός ηθοποιός του Ελληνικού κινηματογράφου (ακολουθούν κατά πόδας ο Νάσος Κεδράκας και ο Γιώργος Βελέντζας), καθώς έπαιξε κατά τη διάρκεια της 25ετίας (1948-1973) σε 195 ταινίες.
Ήταν σύζυγος της επίσης ηθοποιού και τραγουδίστριας δημοτικών τραγουδιών Φρόσως Κοκκόλα. Πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου 1978 στο Σιάτλ (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής) και κηδεύτηκε στη Ραφήνα στις 19 Σεπτεμβρίου 1978.
Φιλμογραφία
ΕπεξεργασίαΚινηματογράφος
ΕπεξεργασίαΤηλεοπτικό θέατρο
Επεξεργασία| Έτος | Τίτλος | Κανάλι |
|---|---|---|
| 1974 | Σταθμός Σαμποτέ | ΥΕΝΕΔ |
Τηλεοπτικές σειρές
Επεξεργασία| Έτος | Τίτλος | Κανάλι |
|---|---|---|
| 1972 | 24ωρο ενός παλιατζή | ΕΙΡΤ |
| Το κορίτσι της Κυριακής | ||
| 1973 | Στα δίχτυα του τρόμου | |
| 1974 | Αληθινές ιστορίες |
Θέατρο
Επεξεργασία| Έτος | Τίτλος |
|---|---|
| 1941 | Έξοδος κινδύνου |
| Μια ζωή είναι κι αυτή | |
| Η κυρία που κοροϊδεύει | |
| 1942 | Ο παίκτης |
| 1947 | Γελάτε αμερικάνικα |
| 1949 | Θέλω να χορεύω |
| Χαρούμενη Ελλάδα | |
| 1950 | Πάμε πρίμα |
| Η γυναίκα με το βέτο | |
| 1951 | Όλα τον ανήφορο |
| 1964 | Ο πύργος |
Συμπληρωματικός κατάλογος παραστάσεων στις οποίες συμμετείχε ο Διανέλλος, ως ηθοποιός.
Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο πρόγραμμα της κάθε παράστασης ή/και από σχετικά δελτία τύπου.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Εφημερίδα Ριζοσπάστης, Κηδεύτηκε ο Λαυρέντης Διανέλλος, 19/09/1978
- ↑ «Λαυρέντης Διανέλλος - iShow.gr». www.ishow.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ «Οι Γερμανοί ξανάρχονται». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ «Της νύχτας τα καμώματα». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «Λαυρέντης Διανέλλος ⋆ Filmy.gr». Filmy.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2023.
- ↑ «Τέσσερις νύφες και ένας γαμπρός ». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2024.
- ↑ «Οι 900... της Μαρίνας». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ «Ένας βλάκας... με πατέντα!». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ Kassaveti, Ursula-Helen (2018). «Ρένα Γαλάνη: Μία πρώιμη γυναικεία κινηματογραφική γραφή τη δεκαετία του 1960». Google Scholar.
- ↑ Σολδάτος, Γιάννης (1991). Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου, τομ. Β. Αθήνα: Αιγόκερως. σελ. 78.
- ↑ Σολδάτος, Γιάννης (1991). Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου, τομ. Β. Αθήνα: Αιγόκερως. σελ. 101.
- ↑ «Φως, νερό, τηλέφωνο, οικόπεδα με δόσεις (Δείτε ηθοποιοί)». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ Kassaveti, Ursula-Helen (2018). «Ρένα Γαλάνη: Μία πρώιμη γυναικεία κινηματογραφική γραφή τη δεκαετία του 1960». Google Scholar.
- ↑ Μαυροειδής, Γεώργιος (2022). Αναπαραστάσεις της Κοινωνικής Ληστείας στον Μεταπολεμικό Ελληνικό Κινηματογράφο (1950-1980). Αθήνα: ΕΑΠ. σελ. 50.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Λαυρέντης Διανέλλος (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)- Λαυρέντης Διανέλλος στην IMDb (Αγγλικά)
- Λαυρέντης Διανέλλος (φιλμογραφία) στο Filmy: Cine DataBase
