Λεοπόλδος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Ο Λεοπόλδος Β΄ (Leopold II., 5 Μαΐου 1747 - 1 Μαρτίου 1792) από τον Οίκο των Αψβούργων-Λωρραίνης ήταν Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και Βασιλιάς της Ουγγαρίας και της Βοημίας (1790 - 1792), Αρχιδούκας της Αυστρίας και Μέγας Δούκας της Τοσκάνης (1765 - 1790).
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Πέτρος Λεοπόλδος Ιωσήφ Αντώνιος Ιωακείμ Πίος Γοτθάρδος ήταν ο τρίτος γιος του Φραγκίσκου Α΄ και της Μαρίας Θηρεσίας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αδελφός του Ιωσήφ Β΄ και της Μαρίας Αντουανέττας. Ήταν ένας από τους μετριοπαθείς εκπροσώπους της "πεφωτισμένης δεσποτείας".
Η νεότητά του
ΕπεξεργασίαΩς τριτότοκος ο Λεοπόλδος προοριζόταν για το ιερατικό στάδιο, αλλά όταν πέθανε ο δεύτερος αδελφός του Κάρολος (1761) ορίστηκε ο ίδιος διάδοχος στο Δουκάτο της Τοσκάνης και παντρεύτηκε την Μαρία Λουίζα της Ισπανίας, κόρη του Καρόλου Γ΄. Τον Αύγουστο του 1765 διαδέχθηκε τον πατέρα του ως Μέγας Δούκας της Τοσκάνης. Υπήρξε διάσημος στη Φλωρεντία για τις πολλές εξωσυζυγικές του σχέσεις.
Μέγας Δούκας της Τοσκάνης
ΕπεξεργασίαΚατά τη διάρκεια των 20 χρόνων που ήταν δούκας της Φλωρεντίας αναμόρφωσε πλήρως το δουκάτο, κατάργησε τους αυστηρούς περιορισμούς που είχαν τεθεί στη βιομηχανία και στην ατομική ιδιοκτησία από τον Οίκο των Μεδίκων ενώ είχαν διατηρηθεί από τον πατέρα του. Έκανε νέο σύστημα δικαιότερο για τη φορολογία από τα κέρδη του οποίου εκτέλεσε μεγάλα δημόσια έργα, παρόλα αυτά ήταν αντιπαθής στον ιταλικό λαό λόγω της φιλαργυρίας του. Δεν μπόρεσε όμως να ελέγξει την εκκλησιαστική περιουσία και οι προσπάθειες του να το κάνει τον έφεραν σε σύγκρουση με τον Πάπα.
Η σημαντικότερη αναμόρφωσή του έγινε στις 30 Νοεμβρίου 1786, όταν για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία κατάργησε με νόμο τη θανατική ποινή και τα βασανιστήρια. Παραχώρησε Σύνταγμα στους πολίτες που είχε πολλές ομοιότητες με αυτό της Βιρτζίνια (1778), βασίστηκε στην προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών, και στον διαχωρισμό εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας. Ωστόσο δεν πρόλαβε να εφαρμοστεί γιατί ο Λεοπόλδος μετακινήθηκε στη Βιέννη (3 Μαρτίου 1790) όπου ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας και επίσης διότι το συγκεκριμένο σύνταγμα εθεωρείτο πολύ προοδευτικό για την εποχή του και κατά συνέπεια συνάντησε μεγάλες αντιδράσεις.
Έκανε και άλλες οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, καθιέρωσε υποχρεωτικό το εμβόλιο στην ευλογιά, ενώ απαγόρευσε κάθε μορφή βασανιστηρίων στους ψυχικά ασθενείς, κατασκευάζοντας ταυτόχρονα πολλά νοσοκομεία για την περίθαλψή τους. Τα τελευταία χρόνια είχε πολλές συναντήσεις με τον μεγαλύτερο αδελφό του, αυτοκράτορα Ιωσήφ Β΄, για τον οποίο ήταν σίγουρος ότι θα τον διαδεχτεί σύντομα επειδή ήταν άτεκνος και έπασχε από ανίατη ασθένεια. Παρ' όλα αυτά, ενώ ήταν αρκετά αγαπημένοι, αρνήθηκε τη συμβασιλεία μαζί του γιατί δεν ήθελε να έχει φθορά από την αντιδημοτικότητα του.
Αυτοκράτορας
ΕπεξεργασίαΜια από τις πρώτες ενέργειες του ως αυτοκράτορας ήταν η εκστρατεία του στο Βέλγιο που είχε ανεξαρτητοποιηθεί προσωρινά τα τελευταία χρόνια βασιλείας του αδελφού του, το προσάρτησε ξανά στην αυτοκρατορία. Αντιμετώπισε τεράστια προβλήματα από τη Δύση με το ξέσπασμα της Γαλλικής Επανάστασης, στη χώρα που βασίλευε η ίδια η αδελφή του, Μαρία Αντουανέττα, η οποία είχε φυλακιστεί και κινδύνευε άμεσα η ζωή της. Στα ανατολικά οι φιλοδοξίες της Αικατερίνης Β΄ της Ρωσίας που εκμεταλλεύτηκε τις αναταραχές για να προσαρτήσει την Πρωσία. Η αδελφή του ζητούσε απεγνωσμένα βοήθεια, ενώ ο Λεοπόλδος -που δεν είχε τις διαπραγματευτικές ικανότητες της μητέρας του- προσπάθησε να ζητήσει βοήθεια από την Αγγλία· αναφέρεται μάλιστα η βίαιη συμπεριφορά του απέναντι στον Γάλλο πρίγκηπα Κάρολο. Ο Λεοπόλδος συνέχισε τις διαπραγματεύσεις του για να βρει συμμάχους για επέμβαση στη Γαλλία, μετά την αποτυχία με Αγγλία, Ρωσία, και συναντήθηκε με τον Βασιλιά της Πρωσίας στις 25 Αυγούστου 1791 αλλά ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ της Γαλλίας δήλωσε υπακοή στο νέο Σύνταγμα.
Πέθανε αιφνίδια στη Βιέννη τον Μάρτιο του 1792 σε ηλικία 44 ετών.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΜε τη σύζυγο του Μαρία Λουίζα των Βουρβόνων, κόρη του Καρόλου Γ΄ της Ισπανίας, απέκτησαν τα εξής παιδιά:
- Μαρία Θηρεσία (1767 - 1827), παντρεύτηκε τον Αντώνιο της Σαξονίας.
- Φραγκίσκος Β΄ (1768 - 1835), Αρχιδούκας της Αυστρίας και Βασιλιάς της Ουγγαρίας, Βοημίας & Γερμανίας.
- Φερδινάνδος Γ΄ (1769 - 1824), Μέγας Δούκας της Τοσκάνης, ιδρυτής του κλάδου Αυστρίας-Τοσκάνης.
- Μαρία Άννα (1770 - 1809), Ηγουμένη στη Θηρεσιανή Μονή της Πράγας.
- Κάρολος (1771 - 1847), Δούκας του Τέσσεν, ιδρυτής του κλάδου Αυστρίας-Τέσσεν.
- Αλέξανδρος Λεοπόλδος (1772 - 1795).
- Αλβέρτος (1773 - 1774).
- Μαξιμιλιανός Ιωάννης (1774 - 1778).
- Ιωσήφ (1776 - 1847), Αρχιδούκας της Αυστρίας, (Κόμης) της Ουγγαρίας, ιδρυτής του κλάδου Αυστρίας-Ουγγαρίας.
- Μαρία Κλημεντίνη (1777 - 1801), παντρεύτηκε τον Φραγκίσκο Α΄ των Δύο Σικελιών.
- Αντώνιος (1779 - 1835), Μεγάλος Μάγιστρος των Τευτόνων Ιπποτών.
- Μαρία Αμαλία (1780 - 1798).
- Ιωάννης (1782 - 1859), Αρχιστράτηγος της Αυστρίας και Αντιβασιλέας της Γερμανικής Αυτοκρατορίας.
- Ράινερ Ιωσήφ (1783 - 1853), Αντιβασιλέας της Λομβαρδο-Βενετίας.
- Λουδοβίκος (1784 - 1864), Αρχιδούκας της Αυστρίας.
- Ροδόλφος (1788 - 1831), Καρδινάλιος, Αρχιεπίσκοπος του Όλομοουτς.
Από τη σχέση του με τη Λίβια Ραϊμόντι, μπαλαρίνα, απέκτησε ένα γιο:
- Λουίτζι φον Γκρυν (1788 - 1814).
Αναφορές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6jq1vth. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 6793005. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020.
- ↑ p11155.htm#i111542. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 8,0 8,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 9,0 9,1 «Habsburg, Leopold II. (deutscher Kaiser)» (Γερμανικά) σελ. 432.