Λεπτοκαρυά Πιερίας
Η Λεπτοκαρυά είναι μια παραλιακή κωμόπολη που υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Δίου-Ολύμπου, αποτελώντας ομώνυμη Δημοτική Κοινότητα. Βάσει της Απογραφής του 2011, η Λεπτοκαρυά έχει μόνιμο πληθυσμό 3.840 κατοίκους. Απέχει 26 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νομού, Κατερίνη και η ονομασία της, σύμφωνα με απόψεις των ντόπιων, που ελέγχονται, προήλθε από τις φουντουκιές και την απόδοση στην ελληνική της τουρκικής λέξης φιντίκιοϊ (φουντουκοχώρι).[2] Ο κεντρικός ναός είναι ο Άγιος Νικόλαος Οι κάτοικοι ασχολούνται με τουριστικές επιχειρήσεις και με την καλλιέργεια της Γης. Γραφική είναι η παλιά Λεπτοκαρυά, στην οποία την Παρασκευή μετά το Πάσχα γίνεται παραδοσιακό πανηγύρι. Στην Λεπτοκαρυά υπάρχουν πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενοδοχεία, όπως και κατασκηνώσεις Όπως της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας. Αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς της Κεντρικής Μακεδονίας κατά τους θερινούς μήνες, συγκεντρώνοντας περίπου 30.000 τουρίστες. Επίσης, διαθέτει μία από τις καλύτερες θάλασσες της Ελλάδας, έχοντας βραβευτεί με την Γαλάζια Σημαία. Υπάρχει ο Αρχαιολογικός χώρος των ΑΡΧΑΊΩΝ ΛΕΙΒΗΘΡΩΝ έχει στην περιοχή της και το φαινόμενο του ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΎ ΠΕΔΊΟΥ Ολύμπου στον δρόμο προς Καρυά
| Λεπτοκαρυά Πιερίας | |
|---|---|
 | |
  Λεπτοκαρυά Πιερίας | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Δίου - Ολύμπου |
| Υψόμετρο | 30 μέτρα |
| Πληθυσμός | 3.700 (2011)[1] |
| Ταχ. κωδ. | 60063 |
| Τηλ. κωδ. | 23520 |
| Ζώνη ώρας | UTC+02:00 (επίσημη ώρα) UTC+03:00 (θερινή ώρα) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Υποδομή Επεξεργασία
Η Λεπτοκαρυά βρίσκεται στις ανατολικές υπώρειες του Ολύμπου και αποτελεί τουριστικό κέντρο. Οι παραλίες της προσελκύουν επισκέπτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 2006, στη διάρκεια εργασιών για την κατασκευή αγωγού λυμάτων, ήρθαν στο φως νέα αρχαιολογικά ευρήματα. Συγκεκριμένα βρέθηκε στην περιοχή η συνέχιση των οχυρωματικών περιβόλων, κομμάτια των οποίων είχαν βρεθεί και παλαιότερα.[3]
Η Λεπτοκαρυά διαθέτει δύο εξαθέσια Δημοτικά σχολεία, τρία διθέσια νηπιαγωγεία, Γυμνάσιο και Λύκειο, ιατρείο, ΚΑΠΗ, δημοτικό γήπεδο, τράπεζα, πολιτιστικούς συλλόγους, μουσείο,ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Έχει, μεταξύ άλλων, αθλητικό-μορφωτικό σύλλογο με την ονομασία "Μύτικας Λεπτοκαρυάς" (αγωνίζεται στη Β΄ κατηγορία του τοπικού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος), αλλά και δύο άλλους αθλητικούς συλλόγους, τον "Ερμή" και το σύλλογο "Ο Μέγας Αλέξανδρος". Επίσης Ορειβατικό σύλλογο και το καφυγιο Άνω Πηγάδι Ο αρχαιότερος σύλλογος της Λεπτοκαρυάς είναι η Πνευματική Κίνηση Λεπτοκαρυάς, που ιδρύθηκε το 1976 με κυριότερο σκοπό την προαγωγή του πολιτισμού και την προβολή του τόπου.
Ιστορικά στοιχεία Επεξεργασία
Σύμφωνα με την παράδοση, ο τόπος μεταξύ της Λεπτοκαρυάς και της Σκοτίνας φέρεται να αποτελούσε τα αρχαία Λείβηθρα. Στο χώρο αυτό ίσως βρισκόταν και ο τάφος του Ορφέα, ο οποίος ήταν άβατο για τις γυναίκες επί πολλούς αιώνες. Η αρχαία αυτή πόλη συνδέεται επίσης με τη διονυσιακή λατρεία, καθώς εδώ τελέσθηκαν οι πρώτες Διονυσιακές Εορτές. Παραδόσεις αναφέρουν επίσης ότι οι πρώτοι κάτοικοι των Λεφτοκαρυών, όπως ήταν η ονομασία του πρώτου οικισμού, κατήλθαν από τα βουνά, νωρίτερα από το 1000 μ. Χ. και εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους εξαιτίας των ιοβόλων φιδιών.[2] Ο δεύτερος οικισμός χτίστηκε νοτιότερα από τον πρώτο (παρέμεινε στους πρόποδες) και, όπως καταδεικνύεται από τον ναό του Αγίου Νικολάου, οι νέοι κάτοικοι ήταν ναυτικοί. Επίσης, στον δεύτερο οικισμό οι κάτοικοι προέρχονταν από τα βουνά, ιδίως της Σαμαρίνας, οι οποίοι ενώθηκαν με τους γηγενείς.[2]
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα μνημεία της Λεπτοκαρυάς, όπως οι βυζαντινοί ναοί, το μοναστήρι της Παναγίας Καναλιώτισσας του 11ου αιώνα και άλλα. Στην Παλαιά Λεπτοκαρυά βρίσκεται ο ναός της Αγίας Τριάδας και στα κοιμητήρια η Αγία Φωτεινή. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ήταν κεφαλοχώρι και στις αρχές του εικοστού αιώνα είχε 1.200 Χριστιανούς Ορθοδόξους κατοίκους. Αναφέρεται την ίδια περίοδο με τη γραφή Λεπτοκαριά. 195 μαθητές και 3 δασκάλους είχε το Δημοτικό Σχολείο της, με βάση στοιχεία του 1934.[4]
Ο περιηγητής Τοζέρ αναφέρει τη Λεπτοκαρυά στο δίτομο έργο του Έρευνες στα υψίπεδα της Τουρκίας (1869). Πέρα από τον οικισμό αναφέρει ότι βρήκε λεπτοκαρυές, "από τις οποίες πήρε το όνομά του, μολονότι τώρα δεν υπάρχουν καθόλου μέσα στο χώρο του οικισμού. Στις χαμηλότερες πλαγιές αφθονούν οι καστανιές ισπανικού τύπου".[5] Σημαντικές είναι και οι πληροφορίες του Έλληνα περιηγητή Σχοινά, στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, οπότε το χωριό ήταν κεφαλοχώρι, με 130 χριστιανικές οικογένειες.
Ονομασία Επεξεργασία
Ο πρώτος οικισμός, που ονομαζόταν "Λεφτοκαρυές", ήταν κτισμένος στις υπώρειες του Ανατολικού Ολύμπου, μεταξύ των τοπωνυμίων Λούκι και Βλουκάνη, σε υψόμετρο γύρω στα 400 μ. και σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από τη θάλασσα. Σε εκείνη την περιοχή, όπου υπήρχε χριστιανικός ναός παλαιότερα, ευδοκιμούσαν οι αγριολεπτοκαρυές ή φουντουκιές, από όπου και η ονομασία του οικισμού. Παραμένει άγνωστο γιατί το όνομα άλλαξε αριθμό (από Λεπτοκαρυές σε Λεπτοκαρυά). Η ονοματοδοσία αποφασίστηκε από επιτροπή στη Μακεδονία (το 1914), η οποία τελικά επέλεξε το όνομα Λευτοκαρυδιά, απορρίπτοντας το τοπωνύμιο Λείβηθρον, το οποίο παρέπεμπε στη Μυθολογία.[2]
Διοίκηση Επεξεργασία
Με το πρόγραμμα Καλλικράτης η Λεπτοκαρυά υπήχθη στον Δήμο Δίου - Ολύμπου. Η Δημοτική Κοινότητα Λεπτοκαρυάς απαρτίζεται από τον ομώνυμο οικισμό και αριθμεί 3.840 κατοίκους, με βάση την απογραφή του 2011.
Διατελέσαντες πρόεδροι της κοινότητας Λεπτοκαρυάς Επεξεργασία
Παλαιά Λεπτοκαρυά Επεξεργασία
Μουχτάρηδες Επεξεργασία
Ως το 1912, ως μουχτάρηδες υπηρέτησαν οι: Δημήτριος Γαρόφλους του Νικολάου, Μιχαήλ Κατσαρός και Βασίλειος Κουκάρας.
Πρόεδροι Επεξεργασία
| Διάρκεια θητείας | Όνομα (γέννηση-θάνατος)[6] | Αιρετός ή διορισμένος πρόεδρος (πληροφορίες εκλογής) | Σημειώσεις |
|---|---|---|---|
| 1923, 1924, 1925 | Ιωάννης Κιρκής ή Κιρκόπουλος του Κωνσταντίνου | ||
| 1926 | Δημήτριος Τσιλινίκος του Αθανασίου | 1η φορά | |
| 1926 - 1927 και 1928-1929 | Ιωάννης Κατέλας του Γεωργίου | ||
| 1927 | Γεώργιος Κουκάρας ή Μπατάλας (1892-1972) του Θεοχάρη | Αιρετός | Έμπορος. Πιθανόν έκανε και 2η φορά πρόεδρος το 1947. |
| 1928-1930 | Νικόλαος Μπακάλης του Γεωργίου (1893-1944) | Διορισμένος πρόεδρος τα έτη 1928, 1929 και 1930. Είχε το παρατσούκλι "Πασπιστής" (=υπασπιστής), επειδή είχε υπηρετήσει σε κάποιον αξιωματικό. | |
| 1935 | Δημήτριος Κωστόπουλος του Χρήστου (1897-1974) | Αιρετός | Πρόεδρος και Ληξίαρχος της Κοινότητας στα 1935. (Πρώτη φορά) |
| 1935-1939 | Δημήτριος Ματός του Αθανασίου (1905-1946) | Οι εκλογές έγιναν το 1935 και το 1936. | Ξυλέμπορος και συμβασιούχος χωροφύλακας. Παρέμεινε πρόεδρος ως την παύση του από τον Μεταξά, το 1939. Επί προεδρίας του μεταφέρθηκε το νερό από την περιοχή Σιπωτό στην Γκάβρα. ('Πρώτη θητεία) |
| 1940-1941 | Ιωάννης Καραλής του Γεωργίου (1881-1962), πρόεδρος της Διοικητικής Επιτροπής, Αθανάσιος Γιάντσιος του Δημητρίου (μέλος) και Ιωάννης Κατέλας του Γεωργίου (μέλος) | Διορίστηκε από τον Μεταξά. Η Επιτροπή πιθανότατα έπαυσε να λειτουργεί μετά το 1941, λόγω της Γερμανικής Κατοχής. | |
| 1943 | Δημήτριος Τσιλινίκος του Αθανασίου | Διορισμένος | Επί Κατοχής (2η φορά) |
| 5-6-1944 - 21-2-1945 | Μιχαήλ Τσαρούχας του Αθανασίου (1900-1969) | Αιρετός πρόεδρος | Σιδεράς |
| 21-2-1945 - 4-1945 | Γεώργιος Ι. Παλιούρας (1902-1978) | Αιρετός πρόεδρος, εξελέγη τον Φεβρουάριο του 1945 με 6 σταυρούς και με αντιπρόεδρο τον Δημήτριο Κωστόπουλο με τις ίδιες ψήφους, αλλά αντικαταστάθηκε σχεδόν δύο μήνες μετά, από τον πρώην πρόεδρο Δημήτριο Ματό. | Ο πρώτος κομμουνιστής πρόεδρος. |
| 4-1945 - 24-9-1946 | Δημήτριος Ματός του Αθανασίου (1905-1946) | Αντικατέστησε τον Γεώργιο Παλιούρα. | Δεύτερη φορά . Σκοτώθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1946. |
| 1946-1947 | Γεώργιος Γρεβενίτης του Ιωάννη (1901-1993) | Αιρετός πρόεδρος | Εντάχθηκε στην Ελληνική Χωροφυλακή και του δόθηκε το παρατσούκλι "Κοσπενταράς", από τον τρόπο πληρωμής του μισθού του (με χαρτονομίσματα των 25.000 δρχ.). Άσκησε καθήκοντα προέδρου το 1946, 1948 και το 1952. |
| 1947 | Γεώργιος Κουκάρας ή Μπατάλας (1892-1972) | Αιρετός | Πιθανόν διαδέχθηκε το 1947 τον Γεώργιο Γρεβενίτη. |
| 1948 | Γεώργιος Γρεβενίτης του Ιωάννη (1901-1993) | ||
| 1949 | Δημήτριος Τσιλινίκος του Αθανασίου | Δεν είναι γνωστό αν ήταν αιρετός ή πάλι διορισμένος | 3η φορά . Τον Μάιο του 1949 εγκαινιάστηκε ο Ελληνικός Σιδηρόδρομος από τον βασιλιά Παύλο και τη βασίλισσα Φρειδερίκη. Τότε, οι κάτοικοι της Παλαιάς Λεπτοκαρυάς ζήτησαν τη μεταφορά του οικισμού σε άλλη θέση, λόγω των κατολισθήσεων. Η μεταφορά άρχισε επί προεδρίας του Τσιλινίκου και μετά συνεχίστηκε επί Δ. Κωστόπουλου. |
| 1950-1951 | Δημήτριος Κωστόπουλος του Χρήστου (1897-1974) | Αιρετός πρόεδρος το 1950 και το 1951 | Γεωργοκτηνοτρόφος, ξυλέμπορος και ο πρώτος λεωφορειούχος |
| 1952 | Γεώργιος Γρεβενίτης του Ιωάννη (1901-1993) | 3η φορά. Επί προεδρίας του έγιναν οι πρώτες εκλογές μετά τον εμφύλιο, το 1952. | |
| 1952 - 1953 | Ιωάννης Γιαννίκης του Αθανασίου (1915-1994) | Αιρετός πρόεδρος. Νικητής των πρώτων κοινοτικών εκλογών μετά τον εμφύλιο, το 1952. | Παραχώρησε τη θέση του έναν χρόνο αργότερα στον Δ. Καλαμπούκα. |
| 1953 | Δημήτριος Καλαμπούκας του Γεωργίου (1908-1971) | Αιρετός πρόεδρος | Συνέβαλε στη μεταφορά της παλιάς Λεπτοκαρυάς στη σημερινή της θέση. Πρότεινε την ένωση της Σκοτίνας με τη Λεπτοκαρυά με διαχωριστικό φυσικό όριο το χείμαρρο Ζηλιάνα, πρόταση που απορρίφθηκε από την πλευρά της Σκοτίνας. |
| 1954-1955 | Δημήτριος Κωστόπουλος του Χρήστου (1897-1974) | Αιρετός πρόεδρος | Τέταρτη ή ενδεχομένως και 5η φορά |
| 1956 - 1957 | Δημήτριος Καλαμπούκας του Γεωργίου (1908-1971) | Αιρετός πρόεδρος | 2η φορά |
| 1957 - 6-1959 | Μιχαήλ Κωστόπουλος του Κωνσταντίνου (1903-1984) | Αιρετός πρόεδρος | Γεωργός. Εξελέγη για μία διετία το 1957 και υπηρέτησε ως το 1959.[7] |
Νέα Λεπτοκαρυά Επεξεργασία
Από το 1959 ως το 1999 οπότε καταργήθηκε η κοινότητα, αναδείχθηκαν αρκετοί πρόεδροι της Λεπτοκαρυάς στον νέο οικισμό, είτε με εκλογές είτε με διορισμό. Το 1975 στις πρώτες εκλογές μετά τη Μεταπολίτευση πρόεδρος της Κοινότητας εξελέγη ο Αθανάσιος Δημ. Ματός. Τελευταίος πρόεδρος εξελέγη το 1990 ο Δημήτριος Μυλωνέρος, ο οποίος επανεξελέγη το 1994.[8]
| Διάρκεια θητείας | Όνομα (γέννηση-θάνατος)[9] | Ποσοστό % του νικητή (έτος/η εκλογών σε παρένθεση) | Σημειώσεις |
|---|---|---|---|
| 1959-1967 | Αθανάσιος Ματός του Δημητρίου (1932-) | Αιρετός πρόεδρος (1959 / 1964) | Ήρθε 1ος σε σταυρούς προτίμησης, αλλά ο συνδυασμός του (κίνηση Νέων)}} ήρθε δεύτερος στις κοινοτικές εκλογές του 1959. Σε ηλικία 27 ετών έγινε ο νεότερος αιρετός πρόεδρος σε πανελλαδική κλίμακα.[10] Επανεξελέγη στις εκλογές του 1964 και παρέμεινε πρόεδρος ως το 1967, οπότε παύτηκε από τη δικτατορία των Συνταγματαρχών. Επί προεδρίας του συντελέστηκαν πολλά έργα, όπως διάνοιξη δρόμων, επέκταση δικτύου ύδρευσης, ανέγερση Κοινοτικού Καταστήματος, οικοδόμηση τουριστικού περιπτέρου στην παραλία του χωριού και παραχώρηση της παραλιακής έκτασης της Λεπτοκαρυάς για τις ανάγκες του στρατού. |
| 1967 - 1968 | Ιωάννης Τζιόλας του Νικολάου (1935-1991) | Διορισμένος | Παρέμεινε πρόεδρος για περίπου ένα έτος. |
| 1968 - 1974 | Απόστολος Τζιόλας του Δημητρίου (1924-2013) | Διορισμένος | Επί προεδρίας του έγινε το κτίριο που λέγεται "σφαγεία". |
| 1974 - 1975 | Ιωάννης Πάγκαλος | Διορισμένος από την κυβέρνηση εθνικής ενότητας. | Υπηρεσιακός πρόεδρος. Δάσκαλος, Διευθυντής του Α΄ Δημοτικού Σχολείου Λεπτοκαρυάς. Έμεινε πρόεδρος ως τη διενέργεια των εκλογών του 1975. |
| 1975 - 1978 | Αθανάσιος Ματός του Δημητρίου (1932-) | Αιρετός (1975) | Πρώτος αιρετός πρόεδρος μετά τη Μεταπολίτευση.2η φορά (ουσιαστικά 3η θητεία, καθώς είχε επανεκλεγεί το 1964)}}. |
| 1979 - 1982 | Γεώργιος Τασόπουλος του Βασιλείου (1918-2012) | Αιρετός (1978). Κέρδισε τις κοινοτικές εκλογές με δικό του συνδυασμό. | Γεννηθείς στα Κακουρέικα Αρκαδίας. Υπηρέτησε στην προσωπική φρουρά του βασιλιά Παύλου και στη συνέχεια ως διοικητής του Αστυνομικού Τμήματος Λιτοχώρου. Επί προεδρίας του συντελέστηκε η κρασπέδωση των οδών του οικισμού, που έγινε με προσωπική εργασία και με χρήματα των ίδιων των κατοίκων. |
| 1983-1985 | Νικόλαος Νούλας του Γεωργίου (1948-2020) | 34,35% (1982) | Ναυτικός στα εφηβικά του χρόνια, στη συνέχεια εργάτης στη Δυτική Γερμανία και μετά την επιστροφή του άνοιξε δική του πτηνοτροφική μονάδα στη Λεπτοκαρυά. Παραιτήθηκε μαζί με όλο το κοινοτικό συμβούλιο (εκτός του Αλέξανδρου Ν. Τσαρούχα)}}, επειδή διαφώνησε για τη θέση που είχε αποφασιστεί να οικοδομηθεί και να λειτουργήσει το Κέντρο Υγείας Νότιας Πιερίας.[11] Απεβίωσε από COVID-19 τον Δεκέμβριο του 2020.[12] |
| 26-6-1985 - 10-10-1985 (Υπηρεσιακός πρόεδρος)}} | Γεώργιος Δ. Χατζής (1940-) | Διορισμένος από τη Νομαρχία Πιερίας μέχρι τη διεξαγωγή εκλογών | Καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης. Επί της βραχύβιας θητείας του αντιμετωπίστηκαν τα προβλήματα του νερού και έγινε ο καλλωπισμός και εξωραϊσμός των χώρων της Κοινότητας. Δημοτικός Σύμβουλος στο νεοσύστατο Δήμο Ανατολικού Ολύμπου (1999-2002). |
| 10-1985 - 1986 | Αθανάσιος Ματός του Δημητρίου (1932-) | Αιρετός (1985)[13] | 3η φορά (ουσιαστικά 4η θητεία, καθώς είχε επανεκλεγεί το 1964 και το 1975)}}. Από το 1959 ως το 1998 οπότε έγιναν οι πρώτες δημοτικές εκλογές διετέλεσε πρόεδρος επί 15 χρόνια και κοινοτικός σύμβουλος επί 13 χρόνια. Για τελευταία φορά ήταν υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές του 1998 (με τον συνδυασμό του Γ. Χατζή)}} αλλά δεν εξελέγη. |
| 1987-1990 | Γεώργιος Τσαρούχας του Κωνσταντίνου (1943-) | 41,35% (1986). Κέρδισε τις εκλογές με το συνδυασμό "Ενότητα". | Ήταν ιδιοκτήτης μάνδρας με οικοδομικά υλικά και τη δεκαετία του '70 εργάστηκε στη Δυτική Γερμανία. |
| 1991-1998 | Δημήτριος Μυλωνέρος του Ιωάννη (1962-2014) | 53,10% (1990) / 65,02% (1994) | Δάσκαλος. Εξελέγη πρόεδρος σε ηλικία 32 ετών. Τελευταίος πρόεδρος της Κοινότητας Λεπτοκαρυάς, προτού συγχωνευτεί στον Δήμο Ανατολικού Ολύμπου. |
Πολιτισμός Επεξεργασία
Από τις σημαντικότερες εκδηλώσεις και έθιμα στην κωμόπολη είναι η αναβίωση του διαμελισμού του Ορφέα από τις Μαινάδες, την Κυριακή της Αποκριάς, που λέγεται Γιορτή των Κέδρων. Η γιορτή τηρείται και σε άλλα Δημοτικά διαμερίσματα του Δήμου Δίου Ολύμπου. Στη διάρκεια των εκδηλώσεων προσφέρεται κρασί και νηστίσιμο φαγητό (σαρδέλα), ενώ αυτά συνοδεύονται από χορούς και τραγούδια γύρω από φωτιά. Εντυπωσιακό και φαντασμαγορικό είναι το καρναβάλι της Λεπτοκαρυάς, με την παρέλαση των αρμάτων την Καθαρά Δευτέρα. Επίσης στη γιορτή της αγίας τριάδος γίνεται παραδοσιακό πανηγύρι στην παλιά Λεπτοκαρυά όπου και γιορτάζει ο κεντρικός ναός.
Μεταφορές Επεξεργασία
Σιδηροδρομικές μεταφορές Επεξεργασία
Η Λεπτοκαρυά εξυπηρετείται από τον ομώνυμο σιδηροδρομικό σταθμό του Προαστιακού Θεσσαλονίκης από το 2008, ο οποίος συνδέει την πόλη με τη Θεσσαλονίκη και τη Λάρισα. Σήμερα ο προαστιακός χρησιμοποιείται περισσότερο απο το κλασικό τρένο και έγινε αγαπητός στους κατοίκους, λόγω της γρήγορης και αθόρυβης μεταφοράς.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Γεώργιος Δ. Χατζής, Λεπτοκαρυά Ήθη - Έθιμα - Παραδόσεις - Χοροί και Τραγούδια - Παιδικά Παιχνίδια - Ιλιάτσια Γιατρικά - Παροιμίες - Φάρες και Ιδιωματικό Λεξικό (2.110 λέξεις), Β΄ έκδοση, 2014, Πνευματική Κίνηση Λεπτοκαρυάς.
- Συλλογικό έργο, Εγκυκλοπαίδεια Παιδεία, τόμος 14, σελ. 193, εκδόσεις Μαλλιάρης- Παιδεία, 2006.
Παραπομπές και σημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ «Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011». (Ελληνικά) Ελληνική απογραφή 2011. Ελληνική Στατιστική Αρχή. 1 Μαΐου 2011.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Χατζής 2014, σελ. 11.
- ↑ Στο φως νέα αρχαιολογικά ευρήματα στην Πιερία Αρχειοθετήθηκε 2007-09-29 στο Wayback Machine., Εφημερίδα ΕΠΤΑ, τ. 63, 30 Ιανουαρίου 2006.
- ↑ Καζταρίδη Ι., Κατερίνη, από τη μικρή κώμη στην πολύτροπη πόλη Αρχειοθετήθηκε 2021-05-20 στο Wayback Machine., εκδόσεις ΜΑΤΙ
- ↑ "Καζταρίδη Ι. Φ., Η Πιερία των περιηγητών και των γεωγράφων"σελ. 157
- ↑ Χατζής 2014, σελ. 329-339.
- ↑ Οι πρόεδροι εκλέγονταν αρχικά για δύο χρόνια (από το 1952) και από το 1958 για 4 χρόνια.
- ↑ ΕΕΤΑΑ, Αποτελέσματα εκλογών Κοινότητας Λεπτοκαρυάς από το 1978 ως το 1994.
- ↑ Χατζής 2014, σελ. 340-346.
- ↑ Χατζής 2014, σελ. 340.
- ↑ εφ. Ολύμπιο Βήμα, Υπό παραίτηση το κοινοτικό συμβούλιο Λεπτοκαρυάς, φ. 11ης Ιανουαρίου 1985, σελ. 1.
- ↑ Ο τέως κοινοτάρχης Νίκος Νούλας και οι αγώνες του για το Κέντρο Υγείας Nότιας Πιερίας (Λιτοχώρου)}}, olympusmera.gr, 8 Δεκεμβρίου 2020, ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ εφ. Ολύμπιο Βήμα, "Ο κ. Α. Ματός πρόεδρος Λεπτοκαρυάς", φ. 8ης Οκτωβρίου 1985, σελ. 1.