Λικινία Ευδοξία

Ρωμαία Αυτοκράτειρα

Η Λικινία Ευδοξία (422 - 493) ήταν Δυτική Ρωμαία αυτοκράτειρα, κόρη του Ανατολικού Ρωμαίου αυτοκράτορα Θεοδόσιου Β΄, σύζυγος του Βαλεντινιανού Γ΄ και αργότερα του Πετρόνιου Μάξιμου.

Λικινία Ευδοξία
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση422
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος493 (περίπου)
Κωνσταντινούπολη
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΟυαλεντινιανός Γ΄
Πετρόνιος Μάξιμος
ΤέκναΠλακιδία
Ευδοκία
ΓονείςΘεοδόσιος Β´ και Αιλία Ευδοκία
ΟικογένειαΘεοδοσιανή Δυναστεία
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Οικογένεια Επεξεργασία

Η Ευδοξία γεννήθηκε το 422. Ήταν κόρη του Θεοδόσιου Β΄ και της Αιλίας Ευδοκίας, μιας γυναίκας ελληνικής καταγωγής[1].

Ο πρώτος γάμος Επεξεργασία

Το 424, η Ευδοξία αρραβωνιάστηκε τον Βαλεντινιανό Γ΄, πρώτο eξάδεlφό της. Η ημερομηνία του αρραβώνα τους καταγράφηκε από τον κόμη Μαρκελλίνο. Την περίοδο του αρραβώνα τους, ο Βαλεντινιανός ήταν περίπου τεσσάρων ετών, ενώ η Ευδοξία μόνο δύο[2] [3].

Η Ευδοξία και ο Βαλεντινιανός παντρεύτηκαν το 437. Το 439, η Ευδοξία πήρε τον τίτλο της Αυγούστας, με τη γέννηση της πρώτης της κόρης Ευδοκίας. Είχαν επίσης και μια δεύτερη κόρη, την Πλακιδία[4] [5]. Ο Βαλεντινιανός Γ΄ σκοτώθηκε στις 16 Μαρτίου του 455, από τον Οπτίλα και τον Θραυστίλα, ακολούθους του Αέτιου[6].

Ο δεύτερος γάμος Επεξεργασία

Ο Βαλεντινιανός δεν είχε αρσενικούς απογόνους και δεν είχε ορίσει ποτέ του διάδοχο. Αρκετοί υποψήφιοι διεκδίκησαν τον θρόνο. Ανάμεσά τους ο Πετρόνιος Μάξιμος, ο πιο υψηλόβαθμος των Ρωμαίων γερουσιαστών.

Ο Ιωάννης Αντιοχεύς αναφέρει ότι ο Μάξιμος εξασφάλισε τη διαδοχή του κερδίζοντας την πίστη των υπαλλήλων του παλατιού και των τοπικών στρατιωτικών. Η Ευδοξία αναγκάστηκε να τον παντρευτεί αλλιώς θα την εκτελούσαν. Ο Μάξιμος διόρισε τον Άβιτο και τον έστειλε στην Τουλούζη. Ο Άβιτος είχε να προσπαθήσει να εξασφαλίσει την πίστη των Θεοδώριχου Β΄ των Βησιγότθων στοn νέο Aυτοκράτορα. Ωστόσο, η βασιλεία του ήταν σύντομη. Σύμφωνα με τον χρονογράφο Malchus, «Η αυτοκράτειρα Ευδοξία, η χήρα του αυτοκράτορα Βαλεντινιανού και κόρη του αυτοκράτορα Θεοδοσίου και της Ευδοκίας, παρέμεινε δυστυχώς στη Ρώμη και εξοργισμένη με τον τύραννο Μάξιμο, λόγω της δολοφονίας του συζύγου της, κάλεσε τον Βάνδαλο Γιζέριχο, βασιλιά της Αφρικής, κατά του Μαξίμου, ο οποίος κυβερνούσε τη Ρώμη. Ήρθε ξαφνικά στη Ρώμη με τις δυνάμεις του και κατέλαβε την πόλη, και αφού κατέστρεψε τον Μάξιμο και όλες τις δυνάμεις του, πήρε τα πάντα από το παλάτι, ακόμα και τα χάλκινα αγάλματα. Μάλιστα αιχμαλώτισε τους επιζόντες γερουσιαστές, συνοδευόμενοι από τις συζύγους τους. Μαζί τους επίσης μεταφέρθηκαν στη Καρχηδόνα στην Αφρική η αυτοκράτειρα Ευδοξία, η οποία τον είχε καλέσει, η κόρη της Πλακιδία, σύζυγος του πατρικίου Ολύβριου, ο οποίος ήταν τότε σε διαμονή στην Κωνσταντινούπολη και ακόμη και την παρθένα Ευδοκία. Αφού είχε επιστρέψει, ο Γιζέριχος έδωσε τη νεότερη Ευδοκία, παρθένα, κόρη της αυτοκράτειρας Ευδοξίας, στον γιο του Ονώριχο για γάμο, και τις κράτησαν και τις δύο, μητέρα και κόρη, με μεγάλες τιμές.»(Chron. 366).[7] Η Ευδοξία προφανώς ακολούθησε το παράδειγμα της κουνιάδας της Ονωρίας που έκανε έκκληση στον Αττίλα για να αποφύγει έναν ανεπιθύμητο γάμο.

Χήρα Επεξεργασία

Οι τρεις γυναίκες έμειναν αιχμάλωτες στην Καρχηδόνα για επτά χρόνια. Το 462, ο Λέων Α΄, Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, έδωσε μεγάλα λύτρα για τη Λικινία Ευδοξία και την κόρη της Πλακιδία. Έτσι η Λικινία Ευδοξία επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη μετά από είκοσι πέντε χρόνια απουσίας και η Πλακιδία την ακολούθησε. Η Ευδοκία έμεινε στην Αφρική και παντρεύτηκε τον Ονώριχο. Έκαναν έναν γιο, τον Χιλδέδιχο βασιλιά των Βανδάλων από το το 523 έως το 530[8].

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ^ Duncan, Alistair (1974).The noble heritage: Jerusalem and Christianity, a portrait of the Church of the Resurrection .Longman. p. 28. ISBN 0-582-78039-X .
  2. ^ a b Cawley, Charles, Eudoxia (422-after 462) , Medieval Lands database, Foundation for Medieval Genealogy
  3. ^ a b Ralph W. Mathisen,"Valentinian III (425-455 AD)"
  4. ^ a b Ralph W. Mathisen, "Licinia Eudoxia"
  5. ^ Cawley, Charles, Profile of Valentinian III and his children , Medieval Lands database, Foundation for M
  6. Prosopography of the Later Roman Empire , vol. 2 Μedieval Genealogy
  7. Ralph W. Mathisen, Petronius Maximus (17 March 455 - 22 May 455)
  8. https://translate.googleusercontent.com/translate_c?depth=1&hl=el&prev=search&rurl=translate.google.gr&sl=en&sp=nmt4&u=http://www.roman-emperors.org/eudox.htm&usg=ALkJrhh_X65OCX8ObiVSE92bMM0lYWYtAA