Λιμάνι του Λονδίνου
Ως Λιμάνι του Λονδίνου (αγγλικά: Port of London) ορίζεται το τμήμα του ποταμού Τάμεση που βρίσκεται μεταξύ του υδατοφράκτη Τέντινγκτον και του ορίου της Βόρειας Θάλασσας (που από το 1968 καθορίζεται από μία ευθεία γραμμή από το Ακρωτήριο Φάουλνες στο Έσσεξ μέχρι το Ακρωτήριο Γουόρντεν στο Κεντ με ενδιάμεσο τον παλαιό φάρο Γκάνφλητ)[1], και περιλαμβάνει κάθε αποβάθρα μεταξύ αυτών των ορίων[2]. Μεταξύ αυτών είναι και το τμήμα του ποταμού που διέρχεται από το κέντρο της πόλης του Λονδίνου. Κάποτε ήταν το μεγαλύτερο λιμάνι του κόσμου, ενώ σήμερα έρχεται δεύτερο στη Μεγάλη Βρετανία μετά το συγκρότημα των εκβολών του Χαλ-Χάμπερ, γνωστό ως Grimsby & Immingham. Ως προς τη χρήση του διοικείται από τον Οργανισμό Λιμένα του Λονδίνου (Port of London Authority, P.L.A.), ένα δημόσιο μονοπώλιο που ιδρύθηκε το 1908, το οποίο είναι κυρίως υπεύθυνο για τον συντονισμό και την επιβολή των δραστηριοτήτων στο λιμάνι.[3]
Το Λιμάνι του Λονδίνου έχει την δυνατότητα να εξυπηρετεί κρουαζιερόπλοια, πορθμεία και φορτηγά πλοία όλων των τύπων στις μεγαλύτερες αποβάθρες του στο ανατολικό άκρο. Καθώς συνέβη με πολλά παρόμοια ιστορικά ευρωπαϊκά λιμάνια δημιουργημένα σε εκβολές ποταμών, όπως αυτά της Αμβέρσας και του Ρότερνταμ, πολλές δραστηριότητες βαθμίαια, όλο και περισσότερο, μετακινήθηκαν προς την κατεύθυνση της ανοικτής θάλασσας, καθώς τα πλοία μεγάλωναν σε διαστάσεις και η γη προς το πάνω μέρος του ποταμού καταλαμβανόταν από άλλες χρήσεις, π.χ. οικιστικές, από την επέκταση των πόλεων.
Ιστορία Επεξεργασία
Το Λιμάνι του Λονδίνου διεδραμάτιζε κεντρικό ρόλο στην οικονομία του Λονδίνου από την ίδρυση της πόλεως τον 1ο αιώνα μ.Χ. και υπήρξε ένας από τους κυριότερους συντελεστές της αναπτύξεως και της επιτυχίας της. Τον 18ο και τον 19ο αιώνα ήταν το με μεγαλύτερη κίνηση λιμάνι της Γης, με τις αποβάθρες του να εκτείνονται χωρίς διακοπή επί 11 μίλια (18 χιλιόμετρα) και περισσότερους από 1.500 γερανούς να φορτοεκφορτώνουν 60.000 πλοία κάθε χρόνο. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν πρωτεύων στόχος της γερμανικής πολεμικής αεροπορίας.
Το ρωμαϊκό λιμάνι Επεξεργασία
Οι πρώτες ενδείξεις θαλάσσιου εμπορίου στο Λονδίνο χρονολογούνται από τη ρωμαϊκή εποχή, όταν οι Ρωμαίοι κατασκεύασαν τον πρωταρχικό λιμένα. Αυτή η κατασκευή περιελάμβανε την επέκταση του υδάτινου μετώπου με τη χρήση ξύλινων πλαισίων γεμισμένων με χώμα. Πάνω σε αυτά κατασκευάσθηκαν οι αποβάθρες, σε 4 στάδια από τη θέση της σημερινής Γέφυρας του Λονδίνου προς τη θάλασσα.[4]. Το λιμάνι αναπτύχθηκε γρήγορα και ευδοκίμησε κατά τον 2ο και τον 3ο αιώνα μ.Χ., αλλά παράκμασε μέχρι αχρησίας στις αρχές του 5ου αιώνα με την κάθετη μείωση της εμπορικής δραστηριότητας εξαιτίας της αποχωρήσεως των Ρωμαίων από τη Μεγάλη Βρετανία. Ωστόσο η επέκταση και η οργάνωση του λιμένα από αυτούς παρέμειναν ως η βάση του λιμανιού του Λονδίνου μέχρι σήμερα. Οι μεταβολές που έγιναν από τους Ρωμαίους στις όχθες κατά μήκος του λιμανιού ήταν τόσο ουσιώδεις και μακρόβιες, ώστε μετέπειτα ήταν δύσκολο να καταλάβει κάποιος πού άρχιζε η πραγματική, φυσική όχθη[5][6].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Sched.1 Port of London Act 1968
- ↑ s. 213 Port of London Act 1968
- ↑ https://www.pla.co.uk/Safety/Regulations-and-Guidance/Enforcement-Action
- ↑ Brigham, Trevor: «The Port of Roman London», στο Roman London Recent Archeological Work, επιμ. B. Watson, σσ. 23-34, Cushing-Malloy Inc., Μίσιγκαν 1998
- ↑ Milne, Gustav & Nic Bateman: «A Roman Harbour in London; Excavations and Observations near Pudding Lane, City of London 1979-82», Britannia, τόμ. 14 (1983), σσ. 207-226
- ↑ Milne, Gustav: The Port of Roman London, εκδ. B.T. Batsford, Λονδίνο 1985
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Ιστότοπος του Port of London Authority
- PortCities London Αρχειοθετήθηκε 2020-08-23 στο Wayback Machine.
- Το λιμάνι το 1819 σε περιγραφή της εποχής
- Το λιμάνι στο Τίλμπερυ