Λιούμπομιρ Στογιάνοβιτς

Ο Λιούμπομιρ "Λιούμπα" Στογιάνοβιτς (σερβικά : Љубомир Стојановић) (Ούζιτσε 6 ως 18 Αυγούστου 1860 - Πράγα 16 Ιουνίου 1930) ήταν Σέρβος πολιτικός και φιλόλογος, μέλος της Σερβικής βασιλικής ακαδημίας.

Λιούμπομιρ Στογιάνοβιτς
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	6ιουλ. / 18  Αυγούστου 1860γρηγ., Ούζιτσε
Θάνατος	16  Ιουνίου 1930 Podolí
Υπηκοότητα	Σερβία
Πολιτικό κόμμα	Λαϊκό Ριζοσπαστικό κόμμα Σερβίας και Ανεξάρτητο Ριζοσπαστικό κόμμα Σερβίας
Σπουδές	Σχολή Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου First Belgrade Gymnasium Užice Gymnasium
Επάγγελμα	φιλόλογος διδάσκων πανεπιστημίου πολιτικός ιστορικός

Βιογραφία

Φιλόλογος και ιστορικός ο Λιούμπομιρ Στογιάνοβιτς αποφοίτησε από τη φιλοσοφική σχολή του Βελιγραδίου και στη συνέχεια σπούδασε στη Βιέννη, Αγία Πετρούπολη και τη Λειψία. Έπειτα εργάστηκε ως καθηγητής λυκείου σε σχολείο στο Βελιγράδι από το 1891 έως το 1899.

Στην πολιτική εισήλθε το 1897 ως μέλος του Ριζοσπαστικού κόμματος, αργότερα το 1901 ήταν ιδρυτής και πρόεδρος του ανεξάρτητου Ριζοσπαστικού κόμματος με το οποίο χρημάτισε πολλές φορές υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων (1903, 1904, 1906, 1909) της Σερβία. Σε δύο περιπτώσεις ήταν πρόεδρος της κυβέρνησης, πρωθυπουργός (1905-1906). Μέλος του σύμβουλου της επικρατείας ήταν από το 1910 μέχρι το 1912 κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Στογιάνοβιτς ήταν ένας από τους ιδρυτές του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και ο πρώτος πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου του από το 1913 μέχρι το 1923.

Ήταν γραμματέας της Σερβικής Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών η σημερινή Σερβική ακαδημία επιστημών και τεχνών. Έκδωσε και δημοσίευσε έναν μεγάλο αριθμό χειρόγραφων, έγγραφων, αρχείων, παλιά ευαγγέλια, παλιές επιγραφές της Σερβίας και αρχεία (6 τόμοι), παλιές γενεαλογίες της Σερβίας, χρονικά , καταλόγους των χειρογράφων της βασιλικής Σερβικής ακαδημίας και πολλά άλλα. Έχει δημοσιεύσει κριτικές έργων συνολικά 17 τόμους, κυρίως αλληλογραφία με τον Βουκ Στεφάνοβιτς Κάρατζιτς. Έγραψε βιβλία γραμματικής για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, μελέτη της αρχαίας Σερβίας τυπογραφίας, και το πιο σημαντικό έργο της βιογραφίας Η ζωή και το έργο του Βουκ Στεφάνοβιτς Κάρατζιτς .

Έχει εκδώσει ένα μνημειώδες έργο των μεσαιωνικών πηγών της Σερβίας "Стари српски записи и натписи" (παλιές επιγραφές της Σερβίας και αρχεία) σε 6 τόμους: το 1ο βιβλίο το 1902 σε 480 σελίδες, το 2ο το 1903 σε 482 σελίδες, το 3ο το 1905 σε 487 σελίδες, το 4ο το 1923 σε 227 σελίδες, το 5 το 1925 σε 334 σελίδες και το 6ο το 1926 σε 347 σελίδες.

Επιλεγμένα έργα του

• Српски родослови и летописи, уредио их Љ. Стојановић, У Београду : Краљевско-српска државна штампарија, 1883.
• Мирослављево јеванђеље (Évangéliaire ancien serbe du prince Miroslav), Preface (in Serbian and French) and notes (pp. 203–229) by Ljubomir Stojanović. - "Édition de sa majesté Alexandre I roi de Serbie" p. [iv], Fotografska reprodukcija i štampa c. i k. dvorskog umetničkog zavoda Angerera i Gešla, u Beču, 1897.
• Вук Стефановић Караџић : његов рад на српском језику и правопису : говор проф. Љуб. Стојановића у свечаној седници академијског савета Велике школе на дан преноса Вукових костију из Беча у Београд 20. септембра 1897. године, Љуб. Стојановић, Београд : Државна штампарија Краљевине Србије 1899.
• Старе српске штампарије, од Љуб. Стојановића, Београд : Нова електрична штампарија Петра Јоцковића, 1902.
• Каталог Народне библиотеке у Београду. Књ. 4, Рукописи и старе штампане књигећћ, саставио Љуб. Стојановић, Београд : Краљ.-српска државна штампарија, 1903.
• Српска граматика за III разред гимназијећћ, саставио Љуб. Стојановић, Београд : Велимир Валожић, 1913.
• Живот и рад Вука Стефановића Караџића : (26. окт. 1787 + 26. јан. 1864), написао Љуб. [Љубомир] Стојановић, Београд, Геца Кон, 1924, XXIV-783 стр.
• Старе српске повеље и писма. Књ. 1, Дубровник и суседи његови. Део 1, средио Љуб. Стојановић, Београд : Српска Краљевска Академија, 1929.

Πηγές

• Милан Грол: „Искушења демократије“, Службени гласник, Београд 2006.
• Љубомир Стојановић: живот и дело / Научни скуп „Љубомир Стојановић - живот и дело“, (Ужице, април 18-19. 2002); уредник Видан Николић; Ужице: Учитељски факултет, 2002.
• Душан Батаковић: Нова историја српског народа, Београд 2000.