Ο Λουίς Γκόμεσμπεκ ή Λούης Γκόμεζμπεκ (ισπανικά: Luis Gómezbeck, Γουαδαλαχάρα, Μεξικό, 31 Ιουλίου 1977) είναι καλλιτέχνης και διανοούμενος που δραστηριοποιείται σε διάφορους τομείς της τέχνης (θέατρο, φωτογραφία, μουσειογραφία, οργάνωση καλλιτεχνικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων) και της διανόησης (μελέτη, διδασκαλία, συγγραφή, ποίηση, μετάφραση, δημοσιογραφία), στην Ελλάδα[1] και ενίοτε στο εξωτερικό. Είναι ο πρώτος Μεξικάνος που έχει γράψει και εκδώσει στην ελληνική γλώσσα[2]. Είναι ο μοναδικός Μεξικάνος που μέχρι σήμερα έχει γράψει και εκδώσει ποίηση στην ελληνική γλώσσα[3]. Είναι από τους ελάχιστους μη Έλληνες που μεταφράζουν από άλλες γλώσσες στην ελληνική. Είναι από τους λίγους Μεξικάνους που έχουν εμφανιστεί σε θεατρικές σκηνές του Λονδίνου. Έχει παίξει σε θεατρικές σκηνές της Αγγλίας, Αργεντινής, Ελλάδας, Μεξικού, Ισπανίας, Ισραήλ, Ιταλίας και Σκωτίας. Έχει βραβευτεί στην Ελλάδα για τη δουλειά του ως φωτογράφου. Είναι μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας.

Λουίς Γκόμεσμπεκ
Γέννηση31 Ιουλίου 1977 (46 ετών)
Γουαδαλαχάρα
ΕθνικότηταΜεξικάνικη
Χώρα πολιτογράφησηςΜεξικάνικη
Ιδιότηταηθοποιός
Είδος τέχνηςΣκηνοθέτης, ηθοποιός και δάσκαλος του θεάτρου, συγγραφέας, ποιητής, μεταφραστής, δημοσιογράφος, φωτογράφος.
Από την παράσταση "Narita Airport", Αθήνα, 2021

Βιογραφία Επεξεργασία

Γεννήθηκε στη Γουαδαλαχάρα του Μεξικού το 1977. Πατέρας του ήταν ο γνωστός και διακεκριμένος στο Μεξικό και την Καλιφόρνια των Η.Π.Α. (στον χώρο του ισπανόφωνου θεάτρου) σκηνοθέτης, ηθοποιός, σεναριογράφος και σκιτσογράφος, Ο Τάδε Γκόμεζμπεκ (El Tal Gómezbeck, Γουαδαλαχάρα, 1944-1989) και μητέρα του η Χοσεφίνα Ερνάντες. Η πατρική του οικογένεια κατάγεται από την κοινότητα Γιαγουαλίκα στην Πολιτεία Χαλίσκο και από τη Ρωσία, ενώ η οικογένεια της μητέρας του κατάγεται από την κοινότητα Λα Μπάρκα επίσης στο Χαλίσκο και από την Ισπανία.

Με εξαίρεση μιας χρονιάς, όπου κατοίκισε στην Πόλη του Μεξικού, έζησε στη γενέτειρά του μέχρι τα 22 του χρόνια. Εκεί παρακολούθησε σπουδές στην ισπανική φιλολογία (Escuela Normal Superior de Jalisco), την υποκριτική και το σωματικό θέατρο (Escuela de Teatro de Xalisco), καθώς και σεμινάρια και εργαστήρια μουσικής, κιθάρας, μαντολίνου, σύγχρονου χορού, φωνής, ορθοφωνίας και τραγουδιού για ηθοποιούς (Instituto Cultural Cabañas, Universidad de Guadalajara). Καθηγητές του στο θέατρο υπήρξαν οι Εδουάρδο Βιγιαλπάντο, Μαριπάς Γκόμες Προυνέδα, Ραφαέλ Γκαρσανίτι, Σουσάνα Γιαμασάκι, Κάρλος Ίνιγκες Ρομέρο και Γαμπριέλ Γουτιέρρες Μοχίκα.

Θέατρο στο Μεξικό Επεξεργασία

Ξεκίνησε τη θεατρική του σταδιοδρομία στην Πόλη του Μεξικού το 1989 με το έργο Χουάρες, ο άνθρωπος (Juárez, el hombre), σε σκηνοθεσία της Μεξικανοϊαπωνέζας Σουσάνα Γιαμασάκι. Όταν επέστρεψε στη Γουαδαλαχάρα συμμετείχε σε αρκετές φοιτητικές παραστάσεις, μέχρι το 1994, όταν ο σκηνοθέτης και δάσκαλος Γαμπριέλ Γκουτιέρρες Μοχίκα του έδωσε την πρώτη του καθαρά επαγγελματική ευκαιρία στο έργο Από την Ατίμωση στη Δόξα (De la Ignominia a la Gloria).

Από τότε έως και το 1999 (χρονιά αναχώρησής του από το Μεξικό), εργάστηκε σε περίπου 30 θεατρικές παραγωγές (όπερες, τραγωδίες, κωμωδίες, σάτιρες, επιθεωρήσεις, παιδικές κ.ά.), ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, βοηθός σκηνοθεσίας, βοηθός παραγωγής, σκηνογράφος, ταμίας, κλπ. Αναφορικά: Turandot, Madama Butterfly, Un ballo in maschera, Frida Kahlo - autorretrato, 1810: Independencia y Libertad, Don Quijote y Sancho Panza, La Celestina, Julio César, San Felipe de Jesús, Misterios Bufos, Pinocho, Una larga historia de amor, odio y algo más, Los encantos de la Muerte, La muñeca fea, Peter Pan, ¡Anda, cásate idiota!, La pastorela en el pueblo, Casa de muñecas, Un día en la Gloria, Una noche en la Ignominia, Vive como quieras, En un humilde pesebre, Romancero de la Vía Dolorosa. Με σκηνοθέτες τους: Γαμπριέλ Γκουτιέρρες Μοχίκα, Εδουάρδο Βιγιαλπάντο, Μαριπάς Γκόμες Προυνέδα, Κάρλος Ίνιγκες Ρομέρο, Χοσέ Λουίς Μορένο, Μάρτα Λούνα, Γαμπριέλα Αράουχο, Μάρτα Μοράλες κ.ά.

Μετά από πρόσκληση του σκηνοθέτη Εδουάρδο Βιγιαλπάντο, έλαβε μέρος ως ηθοποιός στην Θεατρική Εταιρεία του Υπουργείου Παιδείας της Πολιτείας του Χαλίσκο (Secretaría de Educación del Estado de Jalisco) μέχρι το 1999. Συμμετείχε σε τέσσερις παραγωγές, κάνοντας μάλιστα περιοδείες σε διάφορες μεξικάνικες επαρχίες, ενώ επί καθημερινής βάσεως, μαθητές διαφόρων σχολείων παρακολουθούσαν αυτές τις παραστάσεις στην έδρα του θιάσου, το θέατρο Jaime Torres Bodet.

Τα πρώτα του σκηνοθετικά του βήματα τα έκανε με ερασιτεχνικές και φοιτητικές ομάδες, μέχρι το 1997, όταν σε ηλικία μόλις 20 χρονών, ανέλαβε να σκηνοθετήσει την υπερπαραγωγή Rosario Viviente (αναφέρεται στη ζωή του Χριστού), στην Αρένα Ταυρομαχίας της Γουαδαλαχάρα (Plaza de Toros "El Nuevo Progreso"), στην οποία έλαβαν μέρος 120 ηθοποιοί (οι οποίοι έμαθαν αρχαία εβραϊκά, γλώσσα στην οποία ανέβηκε η παράσταση), επίσης, κατασκευάστηκαν ειδικά σκηνικά από αρχιτέκτονες, ώστε να αποδοθεί σωστά η εποχή, και από μηχανικούς, ώστε να δημιουργήσουν, να επεξεργαστούν και να χειριστούν τα απαραίτητα ειδικά εφέ: σεισμός, άνοιγμα της γης, βροχή, ενώ ακόμα και πραγματικά ζώα (άλογα, όνοι, ημίονοι) χρησιμοποιήθηκαν στις παραστάσεις. Η καλλιτεχνική αρτιότητα αυτού του εγχειρήματος εξασφάλισε διαδοχικές παραστάσεις για τρεις συνεχόμενες χρονιές: 1997, 1998, 1999 και το σύνολο των θεατών ανήλθε στους 30.000.

Έπειτα, σκηνοθέτησε άλλες δυο παραστάσεις, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.

Στη Γουαδαλαχάρα υπήρξε δραστήριο μέλος και Τομεάρχης Επικοινωνίας της Ένωσης Ηθοποιών του Χαλίσκο (Teatristas Unidos de Jalisco).

Διδασκαλία (Μεξικό - Ελλάδα) Επεξεργασία

Από το 1994 έως το 1997 εργάστηκε σε Δημοτικά Δημόσια Σχολεία της πόλης του, ως δάσκαλος θεατρικής αγωγής. Με τους μικρούς «ηθοποιούς» ανέβασε τέσσερις παραστάσεις, ενώ μερικοί από τους τότε μαθητές του ακολούθησαν το επάγγελμα του ηθοποιού ή του σκηνοθέτη. Στην Ελλάδα έχει διδάξει θέατρο και γραφή σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες, ενώ έχει συνεργαστεί και με άλλους πολιτιστικούς φορείς στην υλοποίηση εργαστηρίων, σεμιναρίων και μαθημάτων.

Έχει συμμετάσχει ως ομιλητής σε συνέδρια θεατρολογίας, παιδείας και πολιτισμού, με οργανωτικούς φορείς τους: Πάντειο Πανεπιστήμιο, Δήμο Πατρέων Αρχειοθετήθηκε 2017-02-28 στο Wayback Machine., Δήμο Θηβαίων, Πρεσβεία του Μεξικού, Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, Ιερά Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως, Ιερά Μητρόπολη Φιλίππων Νεαπόλεως και Θάσου, Γυμνάσιο Κυπαρισσίας (Ελλάδα), Centro Cultural "Centenario", Centro de Educación Artística CEDART (Μεξικό), Museo de la Ciudad de Salta (Αργεντινή) κ.ά.

Ιταλία - Ισραήλ Επεξεργασία

Με τον μεξικάνικο θίασο «Αλεμπρίχε» (Alebrije Taller de Teatro del ITESO), συμμετείχε σε διεθνή περιοδεία στην Ιταλία και το Ισραήλ, με την παράσταση Pastorela Mexicana, σε σκηνοθεσία της Μαριπάς Γκόμες Προυνέδα. Η περιοδεία πραγματοποιήθηκε έπειτα από πρόσκληση του Τμήματος Πολιτισμού της Λατινικής Αμερικής του Βατικανού και με αφορμή τον θρησκευτικό εορτασμό «Μέγα Ιωβηλαίο 2000» (Grande Giubileo 2000). Οι παραστάσεις δόθηκαν σε θέατρα της Ρώμης και του Βατικανού, και επειδή ο εορτασμός επεκτάθηκε και στο Ισραήλ, ο θίασος περιόδεψε στις πόλεις Τελ-Αβίβ, Ιερουσαλήμ, Βηθλεέμ, Ιεριχώ, Καισάρεια και Τιβεριάδα.

Θέατρο στην Αγγλία Επεξεργασία

Στο Λονδίνο, προσελήφθη στη Βασιλική Ακαδημία των Τεχνών. Εκεί ανέπτυξε σχέσεις με τον τότε πρόεδρο του ιδρύματος και γλύπτη Φίλιπ Κινγκ, με τον εικαστικό Πήτερ Μπλέικ και τον εικαστικό επιμελητή και ιστορικό τέχνης Νόρμαν Ρόσενθαλ. Εργάστηκε και στο Shakespeare's Globe Theatre στον ίδιο τομέα της οργάνωσης, χωρίς να αφήσει όμως ανεκμετάλλευτη αυτή την ευκαιρία, παρακολούθησε κάποια εργαστήρια και master classes στο ιστορικό αυτό θέατρο.

Όταν έμαθε αρκούντως καλά την αγγλική και συγκέντρωσε αρκετά χρήματα, εγγράφτηκε στο Kensington & Chelsea College Αρχειοθετήθηκε 2016-09-23 στο Wayback Machine.. Συμμετείχε ακόμη σε κάποιες θεατρικές παραστάσεις.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασαν για τον ίδιο οι παραστάσεις που σκηνοθέτησε ο καθηγητής του Μάικ Μίλλερ (εκ των ιδρυτών της ομάδας σωματικού θεάτρου DV8) και στις οποίες έλαβε μέρος. Οι θίασοι αποτελούνταν από επίλεκτους ηθοποιούς διαφορετικών καταγωγών (Γαλλία, Αγγλία, Ισπανία, Αυστραλία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Ιταλία, Ελλάδα, Η.Π.Α.).

Ελλάδα Επεξεργασία

Ο πρώτος σταθμός της πλέον μόνιμης κατοικίας του ήταν η Κομοτηνή. Ξεκίνησε να δουλεύει στην καθημερινή εφημερίδα «Ο ΧΡΟΝΟΣ» ως φωτορεπόρτερ και αργότερα ως αρθρογράφος (κυρίως του πολιτιστικού ρεπορτάζ). Αργότερα, στην Αθήνα παρουσίαζε την εβδομαδιαία ισπανόφωνη εκπομπή "Vamos de paseo por América Latina" για λογαριασμό του Athens Community Voice. Η εκπομπή ασχολείτο με πολιτιστικά και καλλιτεχνικά θέματα από τη Λατινική Αμερική.

Ως φωτορεπόρτερ έχει συνεργαστεί με το Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών, το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, το Υφυπουργείο Εξωτερικών, την ΗΛΠΑΠ Α.Ε., την ΤΡΑΜ Α.Ε., το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, τις εφημερίδες «Ο Χρόνος» και «Τα Νέα» και τα περιοδικά «Ταχυδρόμος», «Ματιές» και “Workstyle Magazine” (το τελευταίο με έδρα το Μιλάνο).

Βραβεύτηκε από τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς και το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό «Φωτογραφίζοντας τη γειτονιά μου» το 2004 και από την UNESCO και τη ΜΚΟ «Κόσμος χωρίς βία» στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό «Ειρήνη Είναι» το 2010.

Επίσης, συμμετείχε στο Εικαστικό Ημερολόγιο της UNESCO 2007 με τη φωτογραφία του "United Colours of Komotini".

Ατομικές Εκθέσεις Επεξεργασία

Θράκη: πολύχρωμοι άνθρωποι σε ασπρόμαυρο χαρτί (Café Bar Gallery offWHITE | Αθήνα 2014).[1]

Tracia, portal de libertad (Πρεσβεία της Ελλάδος | Μπουένος Άιρες, Αργεντινή 2009).

Tracia, portal de libertad (Centro Cultural Casa de América | Σάλτα, Αργεντινή 2009).

Προσωπογραφίες (Πολιτιστικός Χώρος “Nosotros” | Αθήνα 2005).

Κομοτηνή: στέγασμα της λευτεριάς (Ίδρυμα Παπανικολάου | Κομοτηνή 2005).

Παν-οραμική (Εμπορική Έκθεση «Θράκη» | Κομοτηνή 2004).

Ομαδικές Εκθέσεις Επεξεργασία

Aequinoctium (Ostria Café Gallery | Αθήνα 2011).

Ειρήνη Είναι (Τεχνόπολις | Αθήνα 2010).

Cinco στην Αθήνα (Γκαλερί ΣΥΝ | Αθήνα 2010).

Creating for UNESCO (Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά | Πειραιάς 2007).

Φωτογραφίζοντας τη γειτονιά μου (Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού | Αθήνα 2005).

Θέατρο στην Ελλάδα Επεξεργασία

Στην Κομοτηνή συμμετείχε σε κάποιες παραστάσεις του δεξιοτέχνη του ελληνικού θεάτρου σκιών, Γιάννη Βουλτσίδη (Θρακικό Θέατρο Σκιών), σε διάφορες περιοχές της Θράκης. Επίσης, σκηνοθέτησε το έργο Οι σκιές του πύργο του Νίκου Λυγερού και τη δραματοποιημένη βιβλιοπαρουσίαση Βαβυλώνα: το κυνήγι ενός ονείρου της Σου Παπαδάκου.

Η πρώτη ευχάριστη στιγμή ήρθε με την παράσταση Η απίστευτη και αληθινή ιστορία της χαμένης βαλίτσας και η μαγική της περιπέτεια με τον Θίασο Ωκύπους (Θέατρο Επί Κολωνό, 2009), με τον οποίον δεν έκανε μόνον παραστάσεις στην Ελλάδα, αλλά και μια ενδιαφέρουσα περιοδεία στην Αργεντινή (Teatro Belisario, Μπουένος Άιρες | Centro Cultural Casa de América, Σάλτα). Ακολούθησαν οι παραστάσεις: Ο μικρός ελέφαντας και ο μεγάλος ποντικός (Τεχνόπολις, 2009), Todo Lorca, όπου υποδύθηκε τον ίδιο τον ποιητή (Τσάι στη Σαχάρα, 2010), Διέλευση προς τον... Θάνατο (Bar Locomotive, 2011), Κατσαριδολογίες (Παραμυθοχώρα, 2015 | Θέατρο Παραμυθίας, 2016), Ελευθερία Κινήσεων, (Θέατρο Άβατον, 2023).

Έχει επίσης σκηνοθετήσει στην Ελλάδα τις εξής παραγωγές: Narita Airport (Θέατρο 104), Serengeti (Θέατρο Άβατον - Θέατρο 104), Mistero buffo μετά dario fo (Θέατρο 104), Κατσαριδολογίες (Παραμυθοχώρα, 2015 - Θέατρο Παραμυθίας, 2016), Τί είναι τα Χριστούγεννα; (BOO Art Gallery, 2014), Ο καυκασιανός κύκλος με την κιμωλία (Θέατρο «Μελίνα Μερκούρη», 2013), Σιγά τ’ αυγά κι... είναι και κόκκινα[νεκρός σύνδεσμος] (Θέατρο Αργώ, 2012), aequinoctium, μεξικάνικο προϊσπανικό δρώμενο (Τεχνόπολις, 2011), Τελετή Έναρξης των 14ων Πανελλήνιων Καλλιτεχνικών Αγώνων, με παρουσιαστές τους Πόπη Τσαπανίδου και Σίλα Σεραφείμ (Βασιλικό Θέατρο Θεσσαλονίκης, 2008).

Βιβλία Επεξεργασία

Είναι ο πρώτος Μεξικάνος που έχει γράψει και εκδώσει στην ελληνική γλώσσα. Τα βιβλία που έχει εκδώσει μέχρι τώρα είναι: Αζτέκων Ποίησις, Ο Χάρος στο Μεξικό είναι γένους θηλυκού, Ιστορίες του Θανατά και Μεξικού Γέννησις (Εκδόσεις Οσελότος), οι ποιητικές συλλογές Άνθος και Γαλήνη, Ελεύθερα Τετράστοιχα και Ποιητικές Συναρτήσεις 2016 - συλλογικό (Εκδόσεις Άπαρσις) και Τα χαϊκού της άνοιξης - συλλογικό (Εκδόσεις Πνοή) και τα φωτογραφικά λευκώματα ΘΡΑΚΗ: πολύχρωμοι άνθρωποι σε ασπρόμαυρο χαρτί (Εκδόσεις Άπαρσις) και Κομοτηνή βήμα-βήμα (Εκδόσεις Δήμου Κομοτηναίων).

Μεταφράσεις Επεξεργασία

Cuando es Navidad | λογοτεχνία | ελληνικά-ισπανικά | πρ. τίτλος Όταν είναι Χριστούγεννα της Κωνσταντίνας Τασσοπούλου (Εκδόσεις Οσελότος).

When Christmas is here | λογοτεχνία | ελληνικά-αγγλικά | πρ. τίτλος Όταν είναι Χριστούγεννα της Κ. Τασσοπούλου (Εκδόσεις Οσελότος).

Serengeti | θέατρο | ισπανικά-ελληνικά | πρ. τίτλος Serengueti του Ramiro Torres de Miguel (Librería Española Νικολόπουλος).

Narita Airport - Puerto Madryn | θέατρο | ισπανικά-ελληνικά | πρ. τίτλος ό.π. του Ραμίρο Τόρρες ντε Μιγκέλ (Εκδόσεις Άπαρσις).

Café Latino - El Puerto | μουσική λαογραφία | ισπανικά-ελληνικά | κείμενο και επιλογή στίχων Νότης Μαυρουδής (Εκδόσεις Άπαρσις).

Αποφθέγματα Επεξεργασία

"Μητρική γλώσσα δεν είναι εκείνη που σε μαθαίνει να μιλάς, αλλά εκείνη που σου βρίσκει λέξεις για να μιλήσεις".

"Η ζωή είναι ένας κύκλος που ποτέ δεν σταματά να γυρνά, τελειοποιώντας σε κάθε γύρο της τα ελαττώματα με τα οποία δημιουργήθηκε".

"Ο Ελύτης είπε: τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική. Εγώ λέω: τη γλώσσα μου επέλεξα ελληνική".

"Όποιος έχει θάψει τη φαντασία του δεν θα ευτυχήσει ποτέ".

"Πενθεί η ψυχή κάθε φορά που μένει ανεκπλήρωτο ένα όνειρο".

"Το κόμπλεξ είναι η ύστατη απελπισία του ανθρώπου".

"Σπέρνω όνειρα για να θερίζω πραγματικότητες".

"Η καταγωγή μου; Ο πατέρας μου είναι το Μεξικό και η μητέρα μου η Ελλάδα".[4]

"Τεμπέλης δεν είναι εκείνος που δεν κάνει δουλειές στο σπίτι, αλλά εκείνος που δεν κάνει καμία δουλειά με τον εαυτό του".

"Αφήνω τις αμφιβολίες να με περιτριγυρίζουν αρκετά, ώστε να γίνουν ισχυρή βεβαιότητα".[5]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «Λουίς Γκόμεζμπεκ: "Είμαι Έλληνας εκ πεποιθήσεως"». Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2016. 
  2. ENstaff. «Mexican author Luis Gomezbeck writes in Greek». Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2016. 
  3. «Luis Gómezbeck: ενας Μεξικανος συγγραφεας που γραφει ποιηση και στα ελληνικα - Savoir Ville» (στα Αγγλικά). 8 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2016. [νεκρός σύνδεσμος]
  4. Από την εναρκτήρια ομιλία της έκθεσης "ΘΡΑΚΗ: πολύχρωμη άνθρωποι σε ασπρόμαυρο χαρτί" στην Αθήνα (2014).
  5. Πλατής, Κωνσταντίνος (27 Μαΐου 2019). «Συνέντευξη με τον Luis Gómezbeck για την παράσταση "Narita Airport"». www.theatromania.gr. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία