Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Λουδοβίκος ΙΒ΄ (Louis XII, 27 Ιουνίου 1462 – 1 Ιανουαρίου 1515), ο αποκαλούμενος πατέρας του λαού, υπήρξε ο 35ος βασιλιάς της Γαλλίας από το 1498 έως το 1515 και ο μοναδικός μονάρχης από τον κλάδο Βαλουά-Ορλεάνης του Οίκου των Βαλουά. Ήταν γιος του Καρόλου δούκα της Ορλεάνης και της Μαρίας των Λα Μαρκ, κόρης του Αδόλφου Α΄ δούκα της Κλέβης. Ο Λουδοβίκος διαδέχθηκε πρώτα τον πατέρα του ως δούκας της Ορλεάνης το 1465 και μετά τον εξάδέλφό του Κάρολο Η΄, που πέθανε το 1498 χωρίς άρρενες απογόνους.
| Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Louis XII (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 27 Ιουνίου 1462[1][2] Μπλουά |
| Θάνατος | 1 Ιανουαρίου 1515[1][2] Παρίσι |
| Τόπος ταφής | Βασιλική Σαιν-Ντενί |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[3] |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ιωάννα της Γαλλίας (1476–1498)[4] Άννα της Βρεττάνης (1499–1514)[5][4] Μαρία Τυδώρ της Γαλλίας (1514–1515)[5][4] |
| Τέκνα | Κλαυδία της Βρεττάνης[5] Ρενέ της Γαλλίας Michel Bucy |
| Γονείς | Κάρολος Α΄ της Ορλεάνης[5] και Μαρία της Κλέβης, δούκισσα της Ορλεάνης[5] |
| Αδέλφια | Μαρία της Ορλεάνης[5] Άννα της Ορλεάνης Ιωάννα των Βαλουά, δούκισσα του Αλανσόν |
| Οικογένεια | Οίκος του Βαλουά |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλιάς της Γαλλίας (1498–1515) |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Αγίου Μιχαήλ |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Προβλήματα με τους γάμους του
Επεξεργασία
Το 1476 νυμφεύτηκε την Ιωάννα της Γαλλίας (1464 – 1505), κόρη του Λουδοβίκου ΙΑ΄ από τη δεύτερη σύζυγό του.
Όμως ο γάμος δεν είχε απογόνους και ο Λουδοβίκος ΙΒ΄ απαρνήθηκε την Ιωάννα, προκειμένου να νυμφευτεί την Άννα της Βρετάνης, κόρη και διάδοχο του Φραγκίσκου Β΄ δούκα της Βρετάνης με σκοπό να ενσωματώσει το δουκάτο στο βασίλειο του. Δεν είχε όμως καθόλου νόμιμα δικαιώματα, που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να διαλύσει τον γάμο του. Δεν μπορούσε να βρει έγγραφα, που να αποδεικνύουν τη συγγένειά του με την Ιωάννα, αφού αυτός ήταν ο σημαντικότερος λόγος στην εποχή του για τη διάλυση των γάμων, ούτε μπορούσε να βρει αποδεικτικά έγγραφα που να πιστοποιούν την ηλικία του ή ότι τέλεσε τον γάμο του σε ηλικία 13 ετών, αφού η νόμιμη ηλικία για γάμο ενός άνδρα ήταν το 14ο έτος.
Έτσι ο Λουδοβίκος ΙΒ΄ αποφάσισε να καταφύγει σε άλλες, ύπουλες μεθόδους: κατηγόρησε την Ιωάννα ότι ήταν σωματικά ελαττωματική και ανίκανη να εκπληρώσει τα συζυγικά της καθήκοντα. Η Ιωάννα εξοργισμένη, απήγγειλε βαριές κατηγορίες γι' αυτόν και τον πατέρα του. Αν και η Ιωάννα είχε με το μέρος της όλα τα νόμιμα δικαιώματα και η θέση του Λουδοβίκου ήταν πολύ δύσκολη, ο Πάπας πήρε το μέρος του και νομιμοποίησε την διάλυση του γάμου. Η Ιωάννα εξοργίστηκε πάλι και τον ειρωνεύτηκε με νέες κατηγορίες.
Ο Λουδοβίκος ΙΒ΄ είχε μια ενδιάμεση θέση στην ιστορία, αφού τοποθετείται μεταξύ των Μεσαιωνικών βασιλέων και αυτών της Αναγέννησης. Μετά τον θάνατο της Άννας, νυμφεύτηκε το 1514 την Μαρία Τυδώρ (1496 – 1533), κόρη του Ερρίκου Ζ΄ της Αγγλίας, προκειμένου να αποκτήσει διάδοχο και δικαιώματα επάνω στον Αγγλικό θρόνο. Ο μόνος γάμος που ήταν γι' αυτόν γόνιμος, ήταν με την Άννα της Βρετάνης, καθώς απέκτησε δύο κόρες.
Έστρεψε την προσοχή του κατά της αριστοκρατίας, προκειμένου να ισχυροποιήσει τις θέσεις του. Στη Σύνοδο του Μπλουά το 1499 και της Λυών το 1510 αποφάσισε ενίσχυση των βασιλικών δικαιωμάτων, ακόμη και εις βάρος του νομοθετικού πλαισίου.
Κατάληψη του Μιλάνου
ΕπεξεργασίαΉθελε να καταλάβει το Μιλάνο, από το οποίο είχε κληρονομικά δικαιώματα λόγω της γιαγιάς του, Βαλεντίνα Βισκόντι. Έκανε μια σειρά εκστρατειών κατά της Ιταλίας και το 1499 κατάφερε να το καταλάβει από τον μεγάλο αντίπαλο του, Λουδοβίκο Σφόρτσα, οπότε έμεινε υπό την Γαλλική κατοχή για 12 χρόνια.
Το 1504 έχασε και τα δικαιώματά του στον θρόνο της Νεαπόλεως, αλλά κατάφερε να νικήσει την Βενετία στην αποφασιστική μάχη του Ανιαντέλο το 1509. Τα πράγματα γι' αυτόν έγιναν πολύ δύσκολα το 1510 με την άνοδο στον παπικό θρόνο του πολεμοχαρούς Ιουλίου Β΄, που σχημάτισε την Καθολική Λίγκα της Ιταλίας, που ήθελε να αντιταχθεί με κάθε τρόπο στις Γαλλικές φιλοδοξίες. Τελικά το 1513 οι Ελβετοί τον εκδίωξαν από το Μιλάνο.
Πέθανε κερδίζοντας τον τίτλο του «πατέρα του λαού», ενώ τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στο κενό διαδοχής του ήταν πολύ μεγάλα, και όχι μικρότερα από αυτά που υπήρχαν όταν ανέβηκε ο ίδιος στον θρόνο. Λόγω του Σαλικού νόμου, δεν μπορούσε να τον διαδεχθεί η κόρη του με τον σύζυγό της και ο θρόνος πέρασε αναγκαστικά στον ξάδελφό του, Φραγκίσκο.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε πρώτα το 1476 την Ιωάννα των Βαλουά, κόρη του 2ου εξαδέλφου του Λουδοβίκου ΙΑ΄ της Γαλλίας· δεν απέκτησαν τέκνα και ο γάμος ακυρώθηκε.
Το 1498 έκανε 2ο γάμο με την Άννα των Ντρε δούκισσα της Βρετάνης, κόρη του Φραγκίσκου Β΄ δούκα της Βρετάνης και είχε τέκνα:
- Κλαυδία 1499-1524, παντρεύτηκε τον Φραγκίσκο Α΄ της Γαλλίας.
- Ρενέα 1510-1574, παντρεύτηκε τον Έρκολε Β΄ των Έστε δούκα της Φερράρας.
Το 1514 απεβίωσε η Άννα και ο Λουδοβίκος ΙΒ΄ έκανε 3ο γάμο με τη Μαρία Τυδώρ, κόρη του Ερρίκου Ζ΄ της Αγγλίας· δεν απέκτησαν τέκνα.
Από μία μη νόμιμη σχέση, είχε φυσικό τέκνο:
- (νόθος) Μισέλ Μπουσύ 1489-1511, απεβ. 22 ετών.
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /435093. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017. - ↑ 2,0 2,1 2,2 emp-web-84
.zetcom .ch /eMP /eMuseumPlus?service=ExternalInterface&module=artist&objectId=6446. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2021. - ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /435093. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2020. - ↑ 4,0 4,1 4,2 p10525.htm#i105242. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 «Kindred Britain»
Πηγές
Επεξεργασία- Baumgartner, Frederic J., Louis XII New York: St.Martin's Press, 1996.
