Λουτρά Καΐτσης Φθιώτιδας

οικισμός της Ελλάδας

Συντεταγμένες: 39°04′38.00″N 22°18′56.50″E / 39.0772222°N 22.3156944°E / 39.0772222; 22.3156944

Τα Λουτρά Καΐτσης[1][2] ή Ιαματικές Πηγές Δρανίστας - Κάιτσας είναι οι εγκαταστάσεις των λουτρών οι οποίες αναφέρονται ως ξεχωριστός οικισμός.

Λουτρά Καΐτσης
Λουτρά Καΐτσης is located in Greece
Λουτρά Καΐτσης
Λουτρά Καΐτσης
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΣτερεάς Ελλάδας
Περιφερειακή ΕνότηταΦθιώτιδας
ΔήμοςΔομοκού
Δημοτική ΕνότηταΞυνιάδος
Γεωγραφία
Υψόμετρο430
Πληθυσμός
Μόνιμος0
Έτος απογραφής2011
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας35010
Τηλ. κωδικός+30 22320

Γεωγραφία - Ιστορία

Επεξεργασία

Τα Λουτρά Καΐτσης βρίσκονται στη Στερεά Ελλάδα, στα βορειοδυτικά όρια της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας με την Περιφερειακή Ενότητα Καρδίτσας. Απέχουν 23 χλμ. Δ. από τον Δομοκό, 53 χλμ. ΒΔ. από τη Λαμία, 43 χλμ. ΝΑ. από την Καρδίτσα και 4 χλμ. Β. της Μακρυρράχης η οποία παλιά ονομαζόταν Κάιτσα. Είναι κτισμένα σε κατάφυτη περιοχή, νοτιοανατολικά της τεχνητής λίμνης Σμόκοβου ενώ ανατολικά και βόρεια περνάει ο Αυτοκινητόδρομος Κεντρικής Ελλάδας. Διαχειριστής των λουτρών είναι η Διαδημοτική Επιχείρηση Ιαματικών Λουτρών Δρανίστας - Καϊτσας και οι εγκαταστάσεις τους περιλαμβάνουν ατομικούς λουτήρες, τρία ξενοδοχεία, εστιατόριο, κυλικείο. Τα νερά των λουτρών είναι αλκαλικά σε θερμοκρασία 20-22 °C και έχουν κατευναστική δράση για χρόνιους ρευματισμούς, οσφυοϊσχιαλγίες, σπονδυλοαρθρίτιδα, παραμορφωτική αρθρίτιδα, μυαλγίες, πονοκεφάλους, αυχενικό σύνδρομο, γυναικολογικές παθήσεις.[1] Ως ξεχωριστός οικισμός αναφέρεται επίσημα για πρώτη φορά το 1940 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Μακρυρράχης.[2] Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης μαζί με τη Μακρυρράχη αποτελούν την τοπική κοινότητα Μακρυρράχης που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Ξυνιάδος του Δήμου Δομοκού και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 δεν έχει μόνιμους κατοίκους.[3]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 «Σύντομο Ιστορικό Μακρυρράχης | Δήμος Δομοκού». www.domokos.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2020. 
  2. 2,0 2,1 «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2020. 
  3. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10634 (σελ. 160 του pdf)