Λούντβιχ Τουίλα

Αυστριακός συνθέτης

Ο Λούντβιχ Βίλχελμ Αντρέας Μαρία Τουίλα (Μπολζάνο, 30 Νοεμβρίου 1861 - 5 Φεβρουαρίου 1907) ήταν Αυστριακός συνθέτης και δάσκαλος, ο οποίος συγκαταλέχθηκε μεταξύ των κορυφαίων οπερατικών συνθετών της λεγόμενης σχολής συνθετών του Μονάχου, με διασημότερο εκπρόσωπο τον Ρίχαρντ Στράους. [6] [7]

Λούντβιχ Τουίλα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση30  Νοεμβρίου 1861[1][2][3]
Μπολτσάνο
Θάνατος5  Φεβρουαρίου 1907[1][2][3]
Μόναχο
Αιτία θανάτουέμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςMunich Waldfriedhof
Χώρα πολιτογράφησηςΑυστρία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[4][5]
ΣπουδέςΑνώτατη Ακαδημία Μουσικής και Θεάτρου του Μονάχου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυνθέτης
μουσικολόγος
μουσικός παιδαγωγός
θεωρητικός της μουσικής
καθηγητής πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΑνώτατη Ακαδημία Μουσικής και Θεάτρου του Μονάχου
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο Τουίλα γεννήθηκε στο Μπολζάνο, το οποίο τότε αποτελούσε μέρος του Τιρόλου, ενώ σήμερα ανήκει στην Ιταλία.

Έχασε και τους δύο γονείς του το 1872, όταν ήταν μόλις 11 ετών, και μετακόμισε με τον θείο του στο Κρέμσμουνστερ της Αυστρίας. Εκεί έγινε μέλος της χορωδίας των βενεδικτίνων και έμαθε εκκλησιαστικό όργανο, πιάνο και βιολί. Οι μουσικές του ικανότητες ήταν εξαιρετικές, οπότε το 1876 η χήρα ενός συνθέτη και μαέστρου, του Ματέους Νάγγιλερ, τον πήγε στο Ίνσμπρουκ για να λάβει ανώτερες μουσικές σπουδές. Εκεί, το καλοκαίρι του 1877, συνάντησε τον νεαρό τότε Ρίχαρντ Στράους, του οποίου η οικογένεια επισκεπτόταν την πόλη. Οι δύο μουσικοί έγιναν φίλοι διά βίου. Ο καθηγητής του στο εκκλησιαστικό όργανο και τη θεωρία της μουσικής στο Ίνσμπρουκ συνέστησε τον Τουίλα στον διακεκριμένο συνθέτη Γιόζεφ Ράινμπεργκερ στο Μόναχο, [8] ο οποίος τον πήρε μαθητή στο Hochschule für Musik und Theatre München, από όπου αποφοίτησε με διάκριση το 1882. Ένα χρόνο αργότερα, ο Τουίλα έγινε δάσκαλος και μετά από μερικά χρόνια καθηγητής θεωρίας και σύνθεσης. Ανάμεσα στους πολλούς μαθητές του περιλαμβάνονται οι Hermann Abendroth, Ernest Bloch, Ernst Boehe, Richard Wetz, Paul von Klenau, Rudi Stephan, Walter Braunfels, Henry Kimball Hadley και Walter R. Spalding, ο οποίος ηγήθηκε του τμήματος μουσικής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και αργότερα δίδαξε τον Αμερικανό συνθέτη Λιρόι Άντερσον.

Παραγωγικός συνθέτης, ο Τουίλα επικεντρώθηκε στη μουσική δωματίου - είναι γνωστός κυρίως για το σεξτέτο του για πιάνο και πνευστά (1886–88) - και την όπερα, αν και τα πρώτα του έργα περιλαμβάνουν ένα κοντσέρτο για πιάνο και μια συμφωνία. Το 1897, η όπερά του Theuerdank κέρδισε το πρώτο βραβείο σε έναν οπερατικό διαγωνισμό που χρηματοδοτήθηκε από τον πρίγκιπα της Βαυαρίας, με δεύτερο νικητή τον Αλεξάντερ φον Τσεμλίνσκι. Η δεύτερη όπερά του με τίτλο Lobetanz έκανε πρεμιέρα τον επόμενο χρόνο στην Καρλσρούη και σημείωσε σημαντική, αν και βραχύβια, επιτυχία. Ο Τουίλα συνέθεσε επίσης μια συμφωνία σε φα μείζονα, την οποία επαίνεσε πολύ ο Στράους, πέντε ακόμη έργα μουσικής δωματίου, 13 χορωδιακά έργα καθώς και 78 τραγούδια.

Παρά τη φιλία του με τον Στράους (στο πλαίσιο της οποίας ενορχήστρωσε για δύο πιάνα το συμφωνικό ποίημα Δον Ζουάν του τελευταίου) και παρά την αφοσίωσή του στο μουσικό δράμα, ο Τουίλα παρέμεινε ένας αρκετά συντηρητικός συνθέτης κατά τη διάρκεια της σύντομης ζωής του. Πέθανε σε ηλικία 45 ετών το 1907 στο Μόναχο από καρδιακή ανεπάρκεια. Έμεινε παντρεμένος για είκοσι χρόνια με την Έμα (το γένος Ντιέτλ) μέχρι το θάνατό του. Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά.

Αν και ο Τουίλα παραμελήθηκε ως συνθέτης, η μεταθανάτια κυκλοφορία του έργου του Harmonielehre (γραμμένο σε συνεργασία με τον Ρούντολφ Λούις) έκανε πολλές εκδόσεις και είχε μεγάλη επιρροή. Η σύνθεση χρησιμοποιούνταν ευρέως ως μέρος του προγράμματος σπουδών σε ωδεία γερμανόφωνων χωρών μέχρι τη δεκαετία του 1960. Πρόκειται για μια σημαντική σύνθεση, αφιερωμένη στις πρακτικές της Σχολής του Μονάχου και παραμένει ένας από τους λίγους υπάρχοντες δίσκους που περιέχουν δείγματα αυτού του είδους μουσικής . [7]

Αρκετές από τις συνθέσεις του Τουίλα αρχίζουν να γίνονται εμπορικά διαθέσιμες σε CD εδώ και δύο μόλις χρόνια: μεταξύ αυτών είναι τα δύο κουίντετα για πιάνο, το πιάνο τρίο σε μι ύφεση, το κονσέρτο για πιάνο σε ρε και η συμφωνία σε φα.

Κατάλογος επιλεγμένων έργων Επεξεργασία

Όπερες
  • Theuerdank
  • Lobetanz, Op.10
Ορχηστρικά έργα
  • Romantic Overture, Op.16 (Εισαγωγή στην πρώτη πράξη της Theuerdank)
  • Symphonicher Festmarsch, Op.38
  • Symphony in F
  • Piano Concerto in D
Πληκτροφόρα
  • Σονάτα για εκκλησιαστικό όργανο σε λα μινόρε, Op. 2
  • 3 κομμάτια πιάνου, Op.3
  • 3 κομμάτια πιάνου, Op.33
  • 3 κομμάτια πιάνου, Op.34
  • 2 κομμάτια πιάνου, Op.37
Μουσική δωματίου
  • Σονάτα για βιολί σε ρε ελάσσονα, No.1, Op.1
  • Σεξτέτο για πιάνο και κουιντέτο πνευστών σε σι μείζονα, Op.6
  • Κουιντέτο για πιάνο σε μι μείζονα, No.2, Op.20
  • Σονάτα για τσέλο, Op.22
  • Σονάτα για βιολί σε μι ελάσσονα, No.2, Op.30
  • Allegro Giusto, Op.39, για βιολί και πιάνο
  • Πιάνο τρίο σε μι ελάσσονα
  • Κουιντέτο για πιάνο σε σολ ελάσσονα
  • Κουρτέτο εγχόρδων σε λα μείζονα, Νο. 1
  • Κουρτέτο εγχόρδων σε σολ μείζονα, No.2, WoO
  • Quartett-Satz για Κουρτέτο εγχόρδων σε λα μείζονα
Φωνητικά

78 σόλο τραγούδια, συμπεριλαμβανομένων των εξής:

  • 5 Lieder, Op.4
  • 3 Lieder για γυναικεία φωνή, Op. 5
  • Κύκλος τραγουδιών, Von Lieb 'und Leid, Op. 7
  • 3 Lieder Op. 12
  • 3 Lieder, Op.15
  • 3 Lieder, Op.26
  • 4 Lieder, Op.27
  • Urschlamm-Idyll, τραγούδι για μπάσα φωνή και πιάνο (1908)

13 χορωδιακά κομμάτια, συμπεριλαμβανομένων των εξής:

  • Weihnacht im Walde, Op. 14 για ανδρική χορωδία
  • Traumsommernacht, Op. 25, για γυναικεία χορωδία με άρπα και βιολί
  • Rosenlied, Op. 29, για γυναικεία χορωδία τριών μερών και πιάνο

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 3  Μαΐου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb139367631. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w6cc1c1d. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. plus.si.cobiss.net/opac7/conor/251057251.
  5. CONOR.SI. 251057251.
  6. The Munich School of composers, active from the last decades of the XIX century until the XX, embraced Wagner's harmonic language but eschewed the compositional devices associated with modernism. Their compositional approach produced a highly sophisticated Late Romantic music and yet very appealing to a sizable public. The composers Josef Rheinberger, Ludwig Thuille, Max Reger, Alexander Ritter, Max Schillings, August Reuß, Walter Courvoisier, Walter Braunfels, Richard Trunk are included in the group. See Selected Songs of the Munich School, 1870–1920
  7. 7,0 7,1 Thuille, Ludwig (preface). Repertoire & Opera Explorer. Musikproduktion Höflich.
  8. Eric Schissel. «Ludwig Thuille». Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2015. 

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Munter, Friedrich. Ludwig Thuille: Ein enter Versuch. Munich: Drei Masken Verlag, 1923.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία