Ως Μάρτυρες της Αλβανίας είναι γνωστοί 38 άνθρωποι, στην πλειονότητα τους κληρικοί, που εκτελέστηκαν από τις αρχές του Κομμουνιστικού καθεστώτος από το 1945 μέχρι το 1974. Επρόκειτο για 2 επισκόπους, 21 ιερείς, 7 φραγκισκανούς μοναχούς, 3 Ιησουίτες, 1 ιεροσπουδαστή και 4 πιστούς. Ήταν Ιταλοί και Αλβανοί ενώ ένας ήταν Γερμανός. Στις 5 Νοεμβρίου 2016 οι 38 Μάρτυρες της Αλβανίας ανακηρύχθηκαν όσιοι.

Οι Μάρτυρες της Αλβανίας Επεξεργασία

Οι 38 Μάρτυρες της Αλβανίας ήταν οι εξής:

  • Ο Τζιοβάννι Φάουστι (Giovanni Fausti). Γεννήθηκε στη Μπρέσια και υπήρξε συμμαθητής του μετέπειτα Πάπα Παύλου ΣΤ'. Το 1920 απολύθηκε από το στρατό με το βαθμό του υπολοχαγού και συνέχισε τις σπουδές του. Σπούδασε στο Pontifical Lombard College στη Ρώμη, όπου χειροτονήθηκε ιερέας στις 9 Ιουλίου 1922, και θεολογία στο Pontifical Gregorian University. Το 1923 δίδαξε φιλοσοφία στη Μπρέσια και την επόμενη χρονιά έγινε μέλος της Κοινωνίας του Ιησού (Society of Jesus). Για τρία χρόνια (1929 -1932) ήταν καθηγητής στην Αλβανία και από το 1931 μέχρι το 1933 έγραφε στο περιοδικό La Civilta Cattolica. Το 1932 αρρώστησε με φυματίωση και για αρκετό χρονικό διάστημα υποβλήθηκε σε θεραπεία στην Ελβετία και σε πόλεις του Ιταλικού βορρά. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Αλβανία, το 1942. Στα Τίρανα τραυματίστηκε στο τράχηλο από σφαίρα των ναζιστικών στρατευμάτων. Μετά την επικράτηση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία συνελήφθη στις 31 Δεκεμβρίου 1945 και κατά τη διάρκεια της δίμηνης φυλάκισής του υπέστη βασανιστήρια. Καταδικάστηκε σε θάνατο στις 22 Φεβρουαρίου 1946, ως προδότης και κατάσκοπος του Βατικανού και εκτελέστηκε το Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, μαζί με τον Ντανιέλ Νταϊάνι, στη Σκόδρα.[1]
  • O Ντανιέλ Νταϊάνι (Daniel Dajani). Γεννήθηκε στα τέλη του 1906 στο χωριό Μπλίνιστ (Blinisht), στο Λέτζε, στη βόρεια Αλβανία. Σπούδασε φιλοσοφία από το 1931 μέχρι το 1933 και θεολογία από το 1937 μέχρι το 1939. Υπήρξε αντιπρόεδρος των Ιησουιτών στην Αλβανία. Συνελήφθη στις 31 Δεκεμβρίου 1945. Κρατήθηκε δύο μήνες στην απομόνωση και υπέστη βασανιστήρια. Στις 22 Φεβρουαρίου 1946 καταδικάστηκε σε θάνατο ως προδότης και κατάσκοπος του Βατικανού και εκτελέστηκε το Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, μαζί με τον Τζιοβάννι Φάουστι, στη Σκόδρα.[2]
  • Ο Ιωσήφ Μιχάλη (Josif Mihali). Γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1912. Ήταν ιερέας της Αλβανικής Ελληνόρρυθμης Καθολικής εκκλησίας. Συνελήφθη το 1945 και καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια καταναγκαστικά έργα. Στις 26 Οκτωβρίου 1948 κατέρρευσε από τη κούραση και οι φρουροί υποχρέωσαν τους υπόλοιπους κρατούμενους να το θάψουν ζωντανό. Πέθανε από ασφυξία.[3]
  • O Λεκ Σιρντάνι (Lek Sirdani). Γεννήθηκε την 1η Μαρτίου 1891. Σπούδασε στην Αυστρία και το 1916 χειροτονήθηκε ιερέας. Επέστρεψε στην Αλβανία όπου στις 27 Ιουλίου 1948 συνελήφθη, ύστερα από ένα κήρυγμα που έκανε την προηγούμενη ημέρα με υπαινιγμούς κατά του κομμουνιστικού καθεστώτος. Υπέστη βασανιστήρια και τελικά πέθανε από ασφυξία.[4]
  • H Μαρία Τούτσι (Maria Tuci). Γεννήθηκε το 1928. Πήγε στο σχολείο των Franciscan Sisters of the Stigmata. Το 1946 άρχισε να εργάζεται ως δασκάλα. Συνελήφθη στις 10 Αυγούστου 1949, υπέστη βασανιστήρια και τελικά πέθανε στο νοσοκομείο όπου είχε εισαχθεί, στις 24 Οκτωβρίου 1950.[5]
  • O Λουίτζι Πρεντούσι (Luigj Prendushi). Γεννήθηκε το 1896. Στην ηλικία των δώδεκα εγκαταστάθηκε στην Ιταλία όπου χειροτονήθηκε ιερέας το 1921. Την ίδια χρονιά επέστρεψε στην Αλβανία. Συνελήφθη στις 5 Δεκεμβρίου 1946 και εκτελέστηκε την επόμενη χρονιά.[6]
  • O Τζον Παντάλια (Gjon Pantalia). Γεννήθηκε στις 2 Ιουνίου 1887 στο Κόσοβο. Σπούδασε στην Ιταλία και ανήκε στο Τάγμα των Ιησουιτών. Συνελήφθη από τις αρχές του κομμουνιστικού καθεστώτος της Αλβανίας, προσπάθησε να δραπετεύσει πηδώντας από το παράθυρο αλλά έσπασε τα πόδια του και ξανασυνελήφθη. Πέθανε από τα τραύματά του στις 31 Οκτωβρίου 1947.
  • O Κόλε Σλάκου (Kolë Shllaku). Γεννήθηκε το 1907. Εντάχθηκε στους φραγκισκανούς και χειροτονήθηκε ιερέας το 1931 στο Βέλγιο. Επέστρεψε στην Αλβανία, συνελήφθη και εκτελέστηκε το Μάρτιο του 1946.[7]
  • O Τζον Κόντα (Gjon Koda). Γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1893 στο Κόσοβο. Εντάχθηκε στο Τάγμα των Φραγκισκανών και χειροτονήθηκε ιερέας το 1925. Συνελήφθη από το κομμουνιστικό καθεστώς και υπέστη άγρια βασανιστήρια για δύο εβδομάδες από τα οποία τελικά πέθανε.[8]
  • Ο Ντεντ Νίκαϊ (Dedë Nikacj). Γεννήθηκε το 1900. Έμεινε ορφανός σε μικρή ηλικία και την εκπαίδευσή του ανέλαβαν οι Φραγκισκανοί. Σπούδασε θεολογία στην Αυστρία και χειροτονήθηκε ιερέας στη Ρώμη το 1924. Συνελήφθη με την κατηγορία ότι έκρυβε όπλα σε κρύπτη πίσω από την Αγία Τράπεζα, υπέστη βασανιστήρια και τελικά εκτελέστηκε στις 11 Μαρτίου 1948.[9]
  • Ο Παλ Πρενούσι (Pal Prennushi). Γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 1881 και έλαβε εκπαίδευση από τους Φραγκισκανούς. Σπούδασε στην Αυστρία και χειροτονήθηκε ιερέας. Συνελήφθη το 1911 από τις σερβικές δυνάμεις για πολιτικό ακτιβισμό. Απελευθερώθηκε με τη βοήθεια ενός Αλβανού Φραγκισκανού μοναχού. Το Σεπτέμβριο του 1946 συνελήφθη από το κομμουνιστικό καθεστώς της Αλβανίας, βασανίστηκε και εκτελέστηκε στις 11 Μαρτίου 1948.[10]

Επίσης ο επίσκοπος Φράνο Τζίνι (Frano Gjini) (εκτελέστηκε στις 11 Μαρτίου 1948), ο αρχιεπίσκοπος Δυρραχίου Vinçens Prennushi (εκτελέστηκε στις 19 Μαρτίου 1949), οι φραγκισκανοί Κόλε Σλάκου (Kolë Shllaku) και Τζερίμ Σαντίκου (Qerim Sadiku) (εκτελέστηκαν στις 4 Μαρτίου 1946), Τζον Κόντα (Gjon Koda) (εκτελέστηκε στις 11 Μαΐου 1947), Ζεφ Πάλαϊ (Zef Palaj) (εκτελέστηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1947), Παλ Πρεννούσι (Pal Prennushi) και Ντεντ Νίκα (Dedë Nikaj) που εκτελέστηκαν στις 11 Μαρτίου 1948, Μικέλ Σούμα (Mikel Suma) (εκτελέστηκε στις 16 Απριλίου 1950), Ndue Serreqi (4 Απριλίου 1954), οι ιερείς Ντρε Ζαντέια (Ndre Zadeja) (δολοφονήθηκε στις 25 Μαρτίου 1945), Άλφονς Τράκτσι (Alfons Tracki) (εκτελέστηκε στις 18 Ιουλίου 1946), Άντον Ζόγκαι (Anton Zogaj) (εκτελέστηκε 31 Δεκεμβρίου 1946), Ndoc Suma (φυλακίστηκε και πέθανε δυο χρόνια αφού αφέθηκε ελεύθερος στις 22 Απριλίου 1958), Ντεντ Μάλαϊ (Dedë Malaj) (δολοφονήθηκε στην όχθη της λίμνης Σκόδρα στις 12 Μαΐου 1959), Μαρίν Σκούρτι (Marin Shkurti) (δολοφονήθηκε τον Απρίλιο του 1969),Στίεφεν Κούρτι (Shtjefën Kurti) (εκτελέστηκε στις 20 Οκτωβρίου 1971), Μικέλ Μπελτόγια (Mikel Beltoja) (εκτελέστηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1974), Ντεντ Μάτσαι (Dedë Maçaj) (εκτελέστηκε στις 28 Μαρτίου 1947), Μαρκ Τζάνι (Mark Gjani) (πέθανε κατά τη διάρκεια βασανιστηρίων το 1947), Ντεντ Πλανι (Dedë Plani) (πέθανε κατά τη διάρκεια βασανιστηρίων στις 30 Απριλίου 1948), Έιλ Ντέντα (Ejëll Deda) (πέθανε στη φυλακή στις 12 Μαΐου 1948), Αντον Μούζαι (Anton Muzaj) (πέθανε από τις επιπτώσεις των βασανιστηριών που είχε υποστεί όταν ήταν κρατούμενος 1948), Pjetër Çuni (29 Ιουλίου 1948), Ζεφ Μάρξεν (Zef Marksen) (εκτελέστηκε στις 16 Νοεμβρίου 1946) – Γερμανός ιερέας, Ιακ Μπουσάτι (Jak Bushati) (εκτελέστηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1949), Γιούλ Μπονάτι (Jul Bonati) (πέθανε στις 5 Νοεμβρίου 1951 στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Δυρραχίου λόγω των συνεπειών που είχε στη ψυχική του υγεία η κράτησή του) καθώς και ο ιεροσπουδαστής Μαρκ Τσούνι (Mark Çuni) (εκτελέστηκε στις 4 Μαρτίου 1946) και οι Gjelosh Lulashi (εκτελέστηκε 4 Μαρτίου 1946) και Φραν Μιρακάι (Fran Mirakaj) (Σεπτέμβριος 1946).

Παραπομπές Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία