Μίκα Βάλταρι
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μετάφραση.
Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε. Είναι πιθανό (και επιθυμητό) το ξενόγλωσσο κείμενο να έχει κρυφτεί σαν σχόλιο με τα <!-- και -->. Πατήστε "επεξεργασία" για να δείτε ολόκληρο το κείμενο. |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Μίκα Βάλταρι (Mika Toimi Waltari, 19 Σεπτεμβρίου 1908 – 26 Αυγούστου 1979) ήταν Φινλανδός συγγραφέας, περισσότερο γνωστός για το best-seller μυθιστόρημά του Ο Αιγύπτιος (φινλανδικά: Sinuhe egyptiläinen). Ήταν ένας εξαιρετικά παραγωγικός συγγραφέας και έγραψε, εκτός από μυθιστορήματα, ποίηση, μικρές ιστορίες, αστυνομικά μυθιστορήματα, θεατρικά έργα, δοκίμια, ταξιδιωτικές ιστορίες, σενάρια για τον κινηματογράφο και κείμενα για κινούμενα σχέδια.
Μίκα Βάλταρι | |
---|---|
![]() | |
Γενικές πληροφορίες | |
Προφορά | |
Γέννηση | 19 Σεπτεμβρίου 1908[1][2][3] Ελσίνκι[4][5] |
Θάνατος | 26 Αυγούστου 1979[1][2][3] Ελσίνκι[6] |
Αιτία θανάτου | καρκίνος |
Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
Τόπος ταφής | κοιμητήριο Χιετανιέμι |
Κατοικία | Etu-Töölö |
Ψευδώνυμο | Kristian Korppi[7], Leo Rainio[8], Leo Arne[9], M. Ritvala[10] και Nauticus[11] |
Χώρα πολιτογράφησης | Φινλανδία |
Θρησκεία | Λουθηρανισμός |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Φινλανδικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | Φινλανδικά[12] |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι Helsinki Normal Lyceum |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | συγγραφέας[13] μεταφραστής δημοσιογράφος[13] μυθιστοριογράφος σεναριογράφος ποιητής[14] θεατρικός συγγραφέας[13] |
Περίοδος ακμής | 1927 |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Satu Waltari |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Pro Finlandia Medal of the Order of the Lion of Finland (6 Δεκεμβρίου 1952)[15] Aleksis Kivi Award (1947) Jussi Award for Best Script (18 Νοεμβρίου 1952) doctor honoris causa of the University of Turku Διοικητής του Τάγματος του Λέοντος της Φινλανδίας[16] |
Υπογραφή | |
![]() | |
![]() | |
ΒιογραφίαΕπεξεργασία
Ο Βάλταρι γεννήθηκε στο Ελσίνκι και έχασε τον πατέρα του, έναν λουθηρανό ιερέα, σε ηλικία πέντε ετών. Ως μικρό αγόρι, έγινε μάρτυρας του Φινλανδικού Εμφυλίου Πολέμου στο Ελσίνκι. Αργότερα εισήχθη στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι ως φοιτητής θεολογίας, σύμφωνα με την επιθυμία της μητέρας του, αλλά σύντομα εγκατέλειψε την θεολογία για χάρη της φιλοσοφίας, της αισθητικής και της λογοτεχνίας, αποφοιτώντας το 1929. Κατά την διάρκεια των σπουδών του εργάστηκε σε αρκετά περιοδικά, όπου έγραφε ποίηση και ιστορίες και δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο το 1925. Το 1927 πήγε στο Παρίσι, όπου έγραψε το πρώτο ολοκληρωμένο μυθιστόρημά του με τίτλο Suuri illusioni ('My Grand Illusion'), μια ιστορία μποέμικης ζωής. Όσον αφορά το ύφος, το μυθιστόρημα αυτό θεωρείται ότι είναι το φινλανδικό ισοδύναμο των έργων των Αμερικανών συγγραφέων της Χαμένης Γενιάς. Στο ιστορικό μυθιστόρημα του Βάλταρι The Adventurer, το οποίο λαμβάνει χώρα τον 16ο αιώνα, ο κεντρικός ήρωας είναι ένας Φινλανδός, ο οποίος περιπλανιέται σε όλη την Ευρώπη, συναντά αρκετούς σημαντικούς χαρακτήρες της εποχής και καταλήγει στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργάζεται για την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Βάλταρι ήταν επίσης, για ένα μικρό χρονικό διάστημα, μέλος του φιλελεύθερου λογοτεχνικού κινήματος Tulenkantajat, παρόλο που οι πολιτικές και κοινωνικές απόψεις του αργότερα έγιναν συντηρητικές. Το 1931 παντρεύτηκε και απέκτησε μια κόρη, την Satu, που έγινε και αυτή συγγραφέας.
Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1930 και του 1940, ο Βάλταρι εργάστηκε ως δημοσιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας, συνεργαζόμενος με κάμποσες εφημερίδες και περιοδικά και ταξιδεύοντας ευρέως στην Ευρώπη. Ήταν ο διευθυντής του περιοδικού Suomen Kuvalehti. Την ίδια περίοδο συνέχισε να γράφει βιβλία, τα οποία εκπροσωπούσαν διάφορα λογοτεχνικά είδη και μετακινούνταν εύκολα από το ένα λογοτεχνικό πεδίο στο άλλο. Είχε ένα αρκετά πολυάσχολο και αυστηρό πρόγραμμα. Θεωρείται ότι υπέφερε από αϋπνία και κατάθλιψη, μερικές φορές σε επίπεδο να χρειάζεται ιατρική θεραπεία. Συμμετείχε, και συχνά κέρδισε, σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, αποδεικνύοντας την ποιότητα του έργου του στους κριτικούς λογοτεχνίας. Ένας από αυτούς τους διαγωνισμούς ανέδειξε έναν από τους πιο δημοφιλείς χαρακτήρες του, τον επιθεωρητή Palmu, έναν τραχύ ντετέκτιβ της αστυνομίας του Ελσίνκι, ο οποίος πρωταγωνίστησε σε τρία μυθιστορήματα μυστηρίου, που έγιναν όλα κινηματογραφικές ταινίες (μια τέταρτη ταινία δημιουργήθηκε χωρίς την συμμετοχή του Βάλταρι). Ο Βάλταρι έγραψε επίσης το σενάριο της δημοφιλούς σειράς κινουμένων σχεδίων Kieku ja Kaiku και έγραψε το Aiotko kirjailijaksi, έναν οδηγό για συγγραφείς, ο οποίος επηρέασε πολλούς νέους συγγραφείς όπως τον Kalle Päätalo.
Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και διεθνής αναγνώρισηΕπεξεργασία
Κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Βάλταρι εργάστηκε στο κυβερνητικό κέντρο πληροφόρησης και έθεσε τις λογοτεχνικές δεξιότητες στην υπηρεσία της πολιτικής προπαγάνδας. Το 1945 κυκλοφόρησε το πρώτο και πιο πετυχημένο ιστορικό μυθιστόρημα του Βάλταρι, The Egyptian. Το θέμα του πάνω στην διαφθορά των ανθρωπιστικών αξιών σε έναν υλικό κόσμο έμοιαζε να κυριαρχεί στην Ευρώπη μετά το πέρας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και το βιβλίο έγινε διεθνές bestseller και αποτέλεσε την βάση της ομώνυμης ταινίας του Χόλυγουντ το 1954. Ο Βάλταρι έγραψε επτά επιπλέον ιστορικά μυθιστορήματα, τα οποία τοποθετούνταν σε ποικίλους αρχαίους πολιτισμούς. Μεταξύ αυτών ήταν το The Dark Angel, το οποίο έλαβε χώρα κατά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Σε αυτά τα μυθιστορήματα, εξέφρασε σε μεγάλο βαθμό την απαισιοδοξία του και επίσης, σε δυο μυθιστορήματα που τοποθετούνται στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, την πίστη του στον χριστιανισμό. Μετά τον πόλεμο, έγραψε αρκετές νουβέλες. Το 1957 έγινε μέλος της Φινλανδικής Ακαδημίας Γραμμάτων και το 1970 έγινε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Τούρκου.
Ο Βάλταρι ήταν ένας από τους πιο παραγωγικούς Φινλανδούς συγγραφείς. Έγραψε τουλάχιστον 29 μυθιστορήματα, 15 νουβέλες, 6 συλλογές παραμυθιών, 6 ποιητικές συλλογές και 26 θεατρικά έργα αλλά και σενάρια για τον κινηματογράφο, θεατρικά έργα για το ραδιόφωνο, μεταφράσεις και εκατοντάδες άρθρα και μελέτες. Είναι διεθνώς ο γνωστότερος Φινλανδός συγγραφέας και τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες.
Μετέπειτα χρόνιαΕπεξεργασία
Τα δυο τελευταία μυθιστορήματα του Βάλταρι έχουν ως θέμα τους την πρώιμη ιστορία του χριστιανισμού : το Valtakunnan salaisuus (Το Μυστικό του Βασιλείου, 1959) και το Ihmiskunnan viholliset (Ο Ρωμαίος, 1964). Ως μέλος της Ακαδημίας Επιστημών και Γραμμάτων, καθοδήγησε τους νεότερους συγγραφείς. Αναμείχθηκε επίσης στην επανέκδοση και επιμέλεια των πρώιμων έργων του και έδωσε εκτενείς συνεντεύξεις στην Ritva Haavikko, οι οποίες αργότερα κυκλοφόρησαν σε βιβλίο.
ΑναγνώρισηΕπεξεργασία
Ο Βάλταρι έλαβε το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας πέντε φορές : 1933, 1934, 1936, 1949 και 1953. Το μετάλλιο Pro Finlandia του απονεμήθηκε το 1952.
Η 100η επέτειος από την γέννηση του Μίκα Βάλταρι εορτάστηκε με την επιλογή του συγγραφέα ως βασικής φιγούρας σε ένα νόμισμα, στο τιμητικό νόμισμα Μίκα Βάλταρι των €10, που κυκλοφόρησε το 2008.
Δυο αστεροειδείς έχουν πάρει το όνομα του Βάλταρι : n:o 4266 Mika Waltari και n:o 4512 Sinuhe.
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11928842b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Mika-Waltari. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «KANTO – Kansalliset toimijatiedot». KANTO. Εθνική βιβλιοθήκη της Φιλανδίας.
- ↑ «KANTO – Kansalliset toimijatiedot». KANTO. Εθνική βιβλιοθήκη της Φιλανδίας. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2021.
- ↑ «KANTO – Kansalliset toimijatiedot». KANTO. Εθνική βιβλιοθήκη της Φιλανδίας. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2021.
- ↑ «KANTO – Kansalliset toimijatiedot». KANTO. Εθνική βιβλιοθήκη της Φιλανδίας. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2021.
- ↑ «KANTO – Kansalliset toimijatiedot». KANTO. Εθνική βιβλιοθήκη της Φιλανδίας. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2021.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11928842b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 13,0 13,1 13,2 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /31472. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ «Helsingin Sanomat» (Φινλανδικά) Sanoma Media Finland. Ελσίνκι. 6 Δεκεμβρίου 1991. σελ. D2.
- ↑ kansallisbiografia
.fi /kansallisbiografia /henkilo /702. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2023.