Μανουήλ Άγγελος Φιλανθρωπηνός
Ο Μανουήλ Άγγελος Φιλανθρωπηνός (άκμασε στα τέλη του 14ου αι.) από την Οικογένεια Φιλανθρωπηνών ήταν ευγενής στη Ρωμανία με τον υψηλό τίτλο του Καίσαρος. Έγινε, ως υποτελής των Ρωμαίων, κυβερνήτης της Θεσσαλίας π. από το 1390 ως την κατάκτησή της από τους Οθωμανούς του 1393.
| Μανουήλ Άγγελος Φιλανθρωπηνός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 14ος αιώνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Περίοδος ακμής | 1390 - 1393 |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Άννα Φιλανθρωπηνή[1] |
| Οικογένεια | Οικογένεια Φιλανθρωπηνών |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν γιος (ή αδελφός) του Αλεξίου Αγγέλου Φιλανθρωπηνού Καίσαρα και κυβερνήτη -ως υποτελούς των Ρωμαίων- της Θεσσαλίας από τις αρχές της δεκαετίας του 1370.
Το 1389 ζούσε ακόμη ο Αλέξιος. Το 1390 κυβερνήτης της Θεσσαλίας ήταν ο Μανουήλ, που όπως και ο προκάτοχός του, αναγνώρισε την επικυριαρχία του Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου δεσπότη της Θεσσαλονίκης (μετέπειτα Αυτοκράτορα). Σε ανταμοιβή οι Ρωμαίοι του απένειμαν τον τίτλο του Καίσαρος.[2][3] Το 1389 ο Ησαύ Μπουοντελμόντι δεσπότης της Ηπείρου ζήτησε τη συνδρομή του Καίσαρα της Θεσσαλίας, ο οποίος του έστειλε στρατό. Οι ενωμένες δυνάμεις τους νίκησαν τους Αλβανούς της Ηπείρου.[4] Ο Καίσαρας που έστειλε τον στρατό, ήταν ο Μανουήλ (ή ο Αλέξιος, αν ακόμη ήταν εν ζωή).
Το 1393 οι Οθωμανοί έστειλαν μεγάλο στρατό, που κατέλαβε τη Θεσσαλία. Έτσι ο Μανουήλ ήταν ο τελευταίος κυβερνήτης της Θεσσαλίας, ως το 1878 που η περιοχή ενσωματώθηκε στην Ελλάδα.[5]
Οικογένεια Επεξεργασία
Ο Μανουήλ είχε τέκνο:
- Άννα Φιλανθρωπηνή άκμασε 1395-1404, παντρεύτηκε τον Μανουήλ Γ΄ Μεγάλο Κομνηνό της Τραπεζούντας.[6]
Ο Μανουήλ (ή λιγότερο πιθανά ο Αλέξιος) ήταν πάππος των:
- Μιχαήλ Αγγκέλοβιτς άκμασε 1451-1473, βοεβόδας στη Σερβία.
- Μαχμούντ πασάς Αγγέλοβιτς 1420-1474, μεγάλος βεζύρης των Οθωμανών.[7]
Αναφορές Επεξεργασία
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Kazhdan 1991, σελίδες 1649, 2074.
- ↑ Fine 1994, σελ. 353; Stavrides 2001, σελίδες 76–77.
- ↑ Fine 1994, σελ. 355.
- ↑ Fine 1994, σελίδες 353, 430.
- ↑ William Miller, Trebizond: The last Greek Empire of the Byzantine Era: 1204-1461, 1926 (Chicago: Argonaut, 1969), p. 72
- ↑ Stavrides 2001, σελίδες 75–78.
Πηγές Επεξεργασία
- Fine, John Van Antwerp (1994). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. Ann Arbor: University of Michigan Press. ISBN 978-0-472-08260-5.
- Kazhdan, Alexander, ed. (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-504652-6.
- Stavrides, Théoharis (2001). The Sultan of Vezirs: The Life and Times of the Ottoman Grand Vezir Mahmud Pasha Angelović (1453–1474). Leiden: Brill. ISBN 978-90-04-12106-5.