Μαξιμιλιανός Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Ο Μαξιμιλιανός Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (αγγλικά: Maximilian I, Νεάπολη Βιέννης, 22 Μαρτίου 1459 – Βελς, 12 Ιανουαρίου 1519) ήταν βασιλιάς των Ρωμαίων (και βασιλιάς της Γερμανίας) από το 1486 και αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 1493 μέχρι το θάνατό του, αν και στην πραγματικότητα ποτέ δεν στέφθηκε από τον Πάπα, διότι το ταξίδι στη Ρώμη ήταν πάντα πολύ επικίνδυνο. Επονομάστηκε ο τελευταίος ιππότης.
Πίνακας περιεχομένων
ΒιογραφίαΕπεξεργασία
Ήταν γιος του αυτοκράτορα Φρειδερίκου Γ΄ της Γερμανίας και της Ελεονώρας των Αβίς, κόρης του Εδουάρδου της Πορτογαλίας. Από το 1483 περίπου, κυβερνούσε από κοινού με τον πατέρα του (για τα τελευταία δέκα χρόνια περίπου της βασιλείας του πατέρα του). Επέκτεινε την επιρροή του Οίκου των Αψβούργων μέσω του πολέμου και του γάμου του, το 1477, με τη Μαρία της Βουργουνδίας, την κληρονόμο του δουκάτου της Βουργουνδίας, αλλά επίσης έχασε από την Ελβετική συνομοσπονδία τα αυστριακά εδάφη.
Με το να νυμφεύσει τον γιο του Φίλιππο Α΄ με τη μελλοντική βασίλισσα Ιωάννα Α΄ της Καστίλλης το 1498, ο Μαξιμιλιανός κατάφερε να ιδρύσει την δυναστεία των Αψβούργων στην Ισπανία και το γεγονός αυτό επέτρεψε στον εγγονό του Κάρολο Ε΄ να κρατήσει και τα δύο στέμματα: της Λεόν–Καστίλλης και της Αραγωνίας, καθιστώντας τον ως τον πρώτο de jure βασιλιά της Ισπανίας. Ο Κάρολος Ε΄ (έχοντας επιβιώσει μετά τον πατέρα του Φίλιππο Α΄) διαδέχτηκε τον Μαξιμιλιανό Α΄ στο θρόνο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 1519, και κατά συνέπεια, κυβερνούσε ταυτόχρονα τόσο την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία όσο και την Ισπανική αυτοκρατορία ως Κάρολος Α΄.[6]
ΟικογένειαΕπεξεργασία
Νυμφεύτηκε πρώτα το 1477 τη Μαρία των Βαλουά, κόρη και κληρονόμο τού Καρόλου δούκα της Βουργουνδίας, Βραβάντης, Λίμπουρκ, Λοτιέρ, Γκέλντερς, Λουξεμβούργου, κόμη τού Αρτουά, Φλάνδρας, Αινώ, Ολλανδίας, Ζηλανδίας, κλπ. και είχε τέκνα:
- Φίλιππος Α΄ 1478-1506, βασιλιάς της Καστίλης επειδή νυμφεύτηκε την Ιωάννα των Τραστάμαρα βασίλισσα της Καστίλης, κόρη τού Φερδινάνδου Β΄ της Αραγωνίας.
- Μαργαρίτα 1480-1530, παντρεύτηκε πρώτα τον Ιωάννη των Τραστάμαρα πρίγκιπα της Xιρόνα & των Αστουριών (αδελφό της Ιωάννας) και μετά τον Φιλιβέρτο Β΄ δούκα της Σαβοΐας.
Το 1482 απεβίωσε η Μαρία και ο Μαξιμιλιανός Α΄ έκανε δεύτερο γάμο δι' αντιπροσώπου, με την Άννα των Ντρε-Μονφόρ δούκισσα της Βρεττάνης. Ο γάμος λύθηκε δύο έτη μετά, διότι η Άννα πιέστηκε από τον Κάρολο Η΄ της Γαλλίας να τον παντρευτεί.
Το 1493 έκανε τρίτο γάμο με τη Μπιάνκα-Μαρία Σφόρτσα, κόρη τού Γκαλεάτσο-Μαρία δούκα τού Μιλάνου· δεν απέκτησαν απογόνους.
Από μη νόμιμες σχέσεις είχε φυσικά τέκνα. Από άγνωστη:
- (νόθη) Μαργαρίτα 1480-1537, παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο κόμη φον Χέφενσταϊν-Βήζενταϊτ.
Από τη Μαργαρίτα φον Έντελσχαϊμ:
- (νόθη) Βαρβάρα φον Ρότταλ 1500-1550, παντρεύτηκε τον Ζήγκμουντ φον Ντήτριχσταϊν.
- (νόθος) Γεώργιος 1505-1557, πρίγκιπας-επίσκοπος της Λιέγης.
Από την Άννα φον Χέλφενσταϊν:
- (νόθος) Κορνήλιος 1507-π. 1527, απεβ. 20 ετών.
- (νόθος) Μαξιμιλιανός-Φρειδερίκος φον Άμπερκ 1511-1553, κύριος τού Φέλντκιρχ.
- (νόθος) Λεοπόλδος π. 1515-1557, επίσκοπος της Κόρδοβα.
- (νόθη) Δωροθέα 1516-1572, κυρία των Φάλκενμπουρκ, Ντούρμπουι & Χάλεμ, παντρεύτηκε τον Ιωάννη Α΄ των Κίρκσενα κόμη της Ανατολικής Φρισίας.
- (νόθη) Άννα-Μαργαρίτα 1517-1545, παντρεύτηκε τον Φρανσουά ντε Μελύν κόμη τού Επινουά.
- (νόθη) Άννα γενν. 1519, παντρεύτηκε τον Λουί ντ' Ιρλεμόν.
- (νόθη) Ελισάβετ απεβ. 1581/4, παντρεύτηκε τον Λούντβιχ Γ΄ φον ντερ Μαρκ, κόμη τού Ροσφουκώ.
- (νόθη) Βαρβάρα, παντρεύτηκε τον Βόλφγκανγκ Πλαις.
- (νόθος) Χριστόφορος-Φερδινάνδος απεβ. π. 1522.
Από άγνωστη:
- (νόθη) Γουλιέλμα, παντρεύτηκε τον Ρούντιγκερ/Ρήγκερ φον Βέστερναχ.
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. 118579371. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ «Maximiliaan van Oostenrijk». Biografisch Portaal. 93404935.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Maximilian-I-Holy-Roman-emperor. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Darryl Roger Lundy: The Peerage. p10353.htm#i103527. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Darryl Roger Lundy: The Peerage.
- ↑ Luminarium.org (26 Ιανουαρίου 2007). «Maximilian I.». Excerpted from Encyclopædia Britannica. XVII (11η έκδοση). Cambridge University Press (published 1910). σελ. 923. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2012.
ΒιβλιογραφίαΕπεξεργασία
- (Γερμανικά) Thomas Schauerte, Die Ehrenpforte für Kaiser Maximilian I. Dürer und Altdorfer im Dienst des Herrschers (München / Berlin, 2001) (Kunstwissenschaftliche Studien, 95).
- (Αγγλικά) Larry Silver, Marketing Maximilian: The Visual Ideology of a Holy Roman Emperor (Princeton / Oxford: Princeton University Press, 2008).