Μαρία Άννα του Παλατινάτου-Νόιμπουργκ
Η Μαρία Άννα του Παλατινάτου-Νόιμπουργκ (γερμ. Maria Anna von Pfalz-Neuburg, 28 Οκτωβρίου 1667 - 16 Ιουλίου 1740) ήταν κόμισσα του Παλατινάτου-Νόιμπουργκ και μετέπειτα βασίλισσα της Ισπανίας.[1]
| Μαρία Άννα | |
|---|---|
| Κόμισσα του Παλατινάτου-Νόιμπουργκ Βασίλισσα της Ισπανίας | |
 | |
| Περίοδος | 28 Αυγούστου 1689 – 1 Νοεμβρίου 1700 |
| Προκάτοχος | Μαρία Λουίζα της Ορλεάνης |
| Διάδοχος | Μαρία Λουίζα της Σαβοΐας |
| Γέννηση | 28 Οκτωβρίου 1667 Παλάτι Μπένρατ, Ντύσσελντορφ, Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 16 Ιουλίου 1740 (72 ετών) Παλάτι Ινφάνταδο, Γουαδαλαχάρα, Ισπανία |
| Τόπος ταφής | Ελ Εσκοριάλ |
| Σύζυγος | Κάρολος Β΄ της Ισπανίας |
| Οίκος | Οίκος του Βίττελσμπαχ |
| Πατέρας | Φίλιππος Γουλιέλμος του Παλατινάτου |
| Μητέρα | Ελισάβετ Αμαλία της Έσσης-Ντάρμστατ |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολικισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1667 στο Παλάτι Μπένρατ του Ντύσσελντορφ και ήταν το δωδέκατο παιδί και η πέμπτη κόρη του Φιλίππου Γουλιέλμου του Παλατινάτου και της Ελισάβετ Αμαλίας, κόρης του Γεωργίου Β΄ της Έσσης-Ντάρμστατ.[2]
Ως νεαρή ήταν εκ φύσεως ελκυστική, ψηλή, λεπτή, με καλλίγραμμο σώμα και κοκκινομάλλα, αν και χαρακτηρίστηκε επίσης ως μάταιη, εγωίστρια και υπερήφανη.
Στις αρχές του 1689 πεθαίνει η Μαρία Λουίζα της Ορλεάνης, η πρώτη σύζυγος του βασιλιά Καρόλου Β΄ της Ισπανίας, και οι Ισπανοί υπουργοί άρχισαν γρήγορα να αναζητούν νέα σύζυγο για τον μονάρχη. Η Μαρία Άννα επιλέχθηκε μεταξύ αρκετών υποψηφίων για τη δεύτερη σύζυγος του Βασιλιά λόγω της υψηλής γονιμότητας της οικογένειάς της, καθώς η μητέρα της είχε γεννήσει τουλάχιστον είκοσι τρία παιδιά. Επιπλέον, η μεγαλύτερη αδερφή της, Ελεονώρα Μαγδαληνή, παντρεύτηκε τον αυτοκράτορα Λεοπόλδο Α΄, έτσι ώστε να ενισχυθούν οι δεσμοί με τον αυστριακό οίκο των Αψβούργων.
Ο πληρεξούσιος γάμος πραγματοποιήθηκε στις 28 Αυγούστου 1689 στο Ίνγκολστατ της Γερμανίας με την παρουσία του ίδιου αυτοκράτορα Λεοπόλδου Α΄ και της συζύγου του, μεταξύ και άλλων επιφανών καλεσμένων. Ωστόσο, η Μαρία Άννα δεν έφτασε στην Ισπανία μέχρι την άνοιξη του επόμενου έτους. Ο θρησκευτικός γάμος έλαβε χώρα στις 14 Μαΐου 1690 στην εκκλησία του μοναστηριού του Σαν Ντιέγο, του βασιλικού παλατιού του Βαγιαδολίδ.[3][4]
Κατά τη διάρκεια του γάμου σας, η Μαρία Άννα προσποιήθηκε έντεκα εγκυμοσύνες και όταν δεν κατόρθωσε να έχει απογόνους, συνωμότησε, με τη βοήθεια της υπηρέτριας της, Βαρόνης της Μπερλίπς (που ονομάζεται Λα Περδίθ), να επηρεάσει την απόφαση του διαδόχου του θρόνου. Στις διαμάχες για τη διαδοχή του ισπανικού στέμματος, η Μαρία Άννα υποστήριζε πάντα τις προθέσεις του ανιψιού της, αρχιδούκα Καρόλου της Αυστρίας, γιος της αδερφής της, Ελεονώρας, και του αυτοκράτορα Λεοπόλδου.[5][6]
Μετά το θάνατο του Καρόλου Β΄, η Μαρία Άννα έζησε ήσυχα στο Τολέδο μέχρι το 1706, όταν οι δυνάμεις του ανιψιού της, Καρόλου της Αυστρίας, κατέλαβαν για λίγο την πόλη. Η ενθουσιώδης υποδοχή του είχε ως αποτέλεσμα την απέλαση της από την Ισπανία λίγα χρόνια αργότερα; και εγκαταστάθηκε στο Μπαγιόν της Γαλλίας, όπου ζούσε για τις επόμενες δεκαετίες. Σε μεγάλο βαθμό ξεχασμένη, φέρεται να παντρεύτηκε έναν τοπικό βαρελοποιό.
Το 1739, ηλικιωμένη και άρρωστη, της επετράπη να επιστρέψει στην Ισπανία και να παραμείνει στο Παλάτι Ινφάνταδο στην Γουαδαλαχάρα, όπου πέθανε στις 16 Ιουλίου 1740 σε ηλικία 72 ετών. Θάφτηκε στο Ελ Εσκοριάλ.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΠαντρεύτηκε το 1690 τον Κάρολο Β΄ της Ισπανίας. Δεν απέκτησαν απογόνους.
Τίτλοι
Επεξεργασία- 28 Οκτωβρίου 1667 - 28 Αυγούστου 1689: Η Γαληνοτάτη Υψηλότητα Κόμισσα Μαρία Άννα του Παλατινάτου-Νόιμπουργκ
- 28 Αυγούστου 1689 – 1 Νοεμβρίου 1700: Η Μεγαλειότητα Της Η Βασίλισσα
- 1 Νοεμβρίου 1700 – 16 Ιουλίου 1740: Η Μεγαλειότητα Της Η Χήρα Βασίλισσα της Ισπανίας
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Callaway, Ewen. «Inbred Royals show traces of natural selection». Nature.com. Nature; International Weekly Journal of Science. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2018.
- ↑ Durant, Ariel, Durant, Will (1963). Age of Louis XIV (Story of Civilization). TBS Publishing. ISBN 0207942277.
- ↑ García-Escudero López, Ángel, Arruza Echevarría A, Padilla Nieva and R. Puig Giró1, Padilla Nieva, Jaime, Puig Giró, Ramon (2009). «Charles II; from spell to genitourinary pathology». History of Urology 62 (3): 182.
- ↑ Storrs, Christopher (2006). The Resilience of the Spanish Monarchy 1665-1700. OUP Oxford. σελ. 158. ISBN 0199246378.
- ↑ Storrs, Christopher (2006). The Resilience of the Spanish Monarchy 1665-1700. OUP Oxford. σελίδες 6-7. ISBN 0199246378.
- ↑ Rommelse, Gijs (2011). Ideology and Foreign Policy in Early Modern Europe (1650–1750). Routledge. σελ. 224. ISBN 1409419134.