Μαργαρίτης Δήμιτσας
Ο Δημήτριος Δήμιτσας, δεύτερο ήμισυ του 19ου αι., ήταν διαπρεπής εκπαιδευτικός, φιλόλογος, ιστορικός και συγγραφέας που έπαιξε σημαντικό ρόλο, σε μια μακρά χρονική περίοδο των ελληνοβουλγαρικών αναταράξεων, κεντρίζοντας με τα βιβλία του το ενδιαφέρον των τότε τουρκοκρατουμένων ελληνοφρόνων και ελληνιζόντων της Μείζονος Μακεδονίας για τις ρίζες τους αναπτύσσοντας ταυτόχρονα και το αίσθημα, ότι δικαιωματικά τους ανήκε η γη που έκρυβε τις μαρτυρίες της ελληνικότητάς της.[1] Ο Ιωάννης Καλοστύπης εξαίρει το έργο του.[2]
| Μαργαρίτης Δήμιτσας | |
|---|---|
 Προσωπογραφία του Μαργαρίτη Δήμιτσα | |
| Γέννηση | 1830 Οχρίδα |
| Θάνατος | 1903 Αθήνα |
| Επάγγελμα/ ιδιότητες | συγγραφέας |
| Υπηκοότητα | Έλληνες |
| Σχολές φοίτησης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
 Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα | |
| δεδομένα () | |
Πίνακας περιεχομένων
ΒιογραφίαΕπεξεργασία
Σπούδασε στο Ελληνικό σχολείο στην Αχρίδα και είχε δάσκαλο στα μαθητικά του χρόνια το Δημήτριο Μηλαντίνη (1836-1945), τον μετέπειτα (Dimitar Miladinov). Παρακολούθησε μαθήματα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στα Ιωάννινα και Θεσσαλονίκη. Πτυχιούχος της φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών ειδικεύεται στην κλασική φιλολογία, φιλοσοφία και την αρχαιολογία στα πανεπιστήμια της Λειψίας και του Βερολίνου.
Το 1858 λειτούργησε με δική του πρωτοβουλία το πρώτο ιδιωτικό ελληνικό γυμνάσιο στο Μοναστήρι (Μπίτολα).[3] Όταν τέθηκε το θέμα της διεκδίκησης της Αρχιεπισκοπής Αχρίδας από τη Βουλγαρική Εξαρχία ο Δήμιτσας έγινε ασυμβίβαστος και σφορδός αντίπαλος του Μηλαντίνωφ, του πρώτου δασκάλου του, που του απέδιδε αντικανονικές και παράνομες ενέργειες.α[›] Μετά απ' όλα αυτά και την κορύφωση των ελληνοβουλγαρικών αντιπαραθέσεων εν όψει προετοιμασίας της Εξέγερσης του Ίλιντεν μεταγκαταστάθηκε στη Αθήνα, όπου δίδαξε για ένα μικρό διάστημα κυρίως Γεωγραφία όπου και απεβίωσε το 1903.
ΣυγγράμματαΕπεξεργασία
«H Mακεδονία εν λίθοις φθεγγομένοις και μνημείοις σωζομένοις Ήτοι πνευματική και αρχαιολογική παράστασις της Μακεδονίας εν συλλογή 1409 ελληνικών και 189 λατινικών επιγραφών και εν απεικονίσει των σπουδαιοτέρων καλλιτεχνικών μνημείων / Υπό Μαργαρίτου Δήμιτσα» Εν Αθήναις: Εκ του Τυπογραφείου των Αδελφών Περρή, 1896.
Ήταν μια μακρά χρονική περιόδος, όπως προαναφέρθηκε, έντονων εθνικών αντιπαραθέσεων που η κάθε πλευρά παρέθετε τα δικά της επιχειρήματα.[4] Ανάμεσα στ' άλλα συγγράμματα του συγκαταλέγονται:
- H Γεωγραφία της Μακεδονίας {1870) και
- Οι αρχαίοι Μακεδόνες (1892)
ΣημείωσηΕπεξεργασία
^ α: Η Αρχιεπισκοπή Αχρίδας σύμφωνα με συνοδικό τόμο του Οικουμενικού Πατριαρχείου έτους 1831 επικυρώθηκε στη Σερβία και το 1879 κηρύχθηκε Αυτοκέφαλη.
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ Απόστολος Βακαλόπουλος, Ο Μακεδονικός Αγώνας, κορυφαία φάση των αγώνων για τη Μακεδονία σ. 2
- ↑ Ιωάννης Καλοστύπης Μακεδονία, ήτοι Μελέτη Οικονομολογική, Γεωγραφική, Ιστορική και Εθνολογική, εκδ. Κάρολος Βίλμπερτ, 1888
- ↑ Σοφία Ηλιάδου-Τάχου «Παιδαγωγικοί προβληματισμοί και μεταρρυθμιστικοί πειραματισμοί στο Γυμνάσιο Μοναστηρίου Πελαγονίας 1876-1912»
- ↑ Συλλογικό έργο «Εθνική ταυτότητα και εθνικισμός στη νεότερη Ελλάδα» επιμ Θάνος Βερέμης σ. 206 ΜΙΕΤ 2012 ISBN 978-960-250-490-1