Με την ονομασία μαύροι καρδινάλιοι, (Cardinaux noirs), φέρονται στην ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας οι 13 καρδινάλιοι της Γαλλίας που αρνήθηκαν να παραστούν στους γάμους του Ναπολέοντα Α΄ και της Μαρίας - Λουίζας στις 2 Απριλίου του 1810, μολονότι είχαν προσκληθεί ιδιαίτερα.

Οι καρδινάλιοι που δεν παρευρέθηκαν στους γάμους ήταν δεκαέξι συνολικά, όμως τρεις εξ αυτών (Despuiz, Dugnani και Erskine) θεωρήθηκαν δικαιολογημένοι ως πολύ ηλικιωμένοι ή ασθενείς. Οι υπόλοιποι δεκατρείς (Mattei, Pignatelli, Scotti, Della Somaglia, Consalvi, Brancadoro, Saluzzo, Galeffi, Litta, Ruffo, Oppizoni, Gabrielli, di Pietro) δεν έδωσαν κάποιο λόγο για την απουσία τους. Ο πραγματικός λόγος της απουσίας τους ήταν πως ο Πάπας Πίος Ζ΄ δεν είχε ακυρώσει τον πρώτο γάμο του Ναπολέοντα και δεν ήθελαν να φανεί ότι αψηφούν τη γνώμη του.

Μετά την άρνηση αυτών ο Ναπολέων διέταξε τη σύλληψή τους, την αφαίρεση όλων των διακριτικών εμβλημάτων του βαθμού τους και στη συνέχεια με συνοδεία στρατιωτών την εξορία τους σε διάφορες απόμακρες περιοχές της Γαλλίας. Λόγω της αφαίρεσης του βαθμού αναγκάστηκαν να φορούν μαύρα ενδύματα, ίδια με αυτά των μη αξιωματούχων ιερέων, στα οποία οφείλεται και η ονομασία μαύροι καρδινάλιοι.

Πηγές Επεξεργασία