Μεσιέ 49

ελλειπτικός ή φακοειδής γαλαξίας στον αστερισμό Παρθένο

Συντεταγμένες: Sky map 12h 29m 46.7s, +08° 00′ 02″

Ο Μεσιέ 49 (γνωστός και ως Μ49 και NGC 4472) είναι μεγάλος ελλειπτικός ή φακοειδής γαλαξίας Σίφερτ τύπου 2 σε απόσταση περίπου 60 εκατομμυρίων ετών φωτός στον αστερισμό της Παρθένου. Είναι ένας από τους μεγάλους ελλειπτικούς γαλαξίες του σμήνους της Παρθένου μαζί με τους Μεσιέ 60 και Μεσιέ 87.

Μεσιέ 49
Ο Μεσιέ 49
Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000)
ΑστερισμόςΠαρθένος
Ορθή Αναφορά12h 29m 46,7s [1]
Απόκλιση+08° 00′ 02″ [1]
Μετατόπιση στο ερυθρό997 ± 7 km/s [1]
Απόσταση49,4 ± 2,3 MLy
Τύπος ΓαλαξίαΕ2/SO Liner [1]
Φαινόμενη διάμετρος (V)10,2' x 8,3' [1]
Φαινόμενο μέγεθος (V)8,4/9,4[1]
Άλλες ονομασίες
NGC 4472,UGC 7629, PGC 41220, Arp 134, VCC 1226[1]
Δείτε επίσης: Γαλαξίες, Κατάλογος γαλαξιών

Ιστορικό Επεξεργασία

Ο Μεσιέ 49 ανακαλύφθηκε το 1771 από τον Τσαρλς Μεσσιέ.[2] Ήταν ο πρώτος γαλαξίας από το σμήνος της Παρθένου που ανακαλύφθηκε και ο δεύτερος γαλαξίας που ανακαλύφθηκε και δεν ανήκει στην τοπική ομάδα γαλαξιών μετά τον Μεσιέ 83.

Το 1969 ανακαλύφθηκε ένας πιθανός υπερκαινοφανής αστέρας στον Μεσιέ 49, ο 1969Q.[3]

Χαρακτηριστικά Επεξεργασία

Ο Μεσιέ 49 είναι ο λαμπρότερος γαλαξίας στο σμήνος της Παρθένου με λαμπρότητα 8,5, η οποία αντιστοιχεί σε απόλυτο μέγεθος -22,8, αν βρίσκεται σε απόσταση 60 MLy.[4] Αν έχει φαινόμενο μέγεθος 9,5' τότε έχει διάμετρο στον μεγαλύτερο άξονα 160.000 έτη φωτός. Παλιότερες μελέτες έδειχναν ότι μπορεί να είναι βαρύτερος από τον Μεσιέ 87, αλλά ο Μεσιέ 87 πρέπει να είναι πιο πυκνός. Υπολογίζεται ότι έχει 6300 ± 1900 σφαιρωτά σμήνη αστέρων. Είναι μία ισχυρή ραδιοπηγή και πηγή ακτίνων Χ.

Κοντινοί γαλαξίες Επεξεργασία

Ο NGC 4467 βρίσκεται σε απόσταση 4,2 λεπτά της μοίρας από τον Μεσιέ 49, ενώ λίγο μακρύτερα είναι ο UGC 7636, ένας ακανόνιστος γαλαξίας. Σε απόσταση 10,5 λεπτών της μοίρας βρίσκεται ο παράξενος γαλαξίας NGC 4470.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «NASA/IPAC Extragalactic Database». Results for NGC 4472. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2006. 
  2. K. G. Jones (1991). Messier's Nebulae and Star Clusters (2nd έκδοση). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-37079-5. 
  3. «NASA/IPAC Extragalactic Database». Results for supernova search near name "NGC 4472". Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2007. 
  4. A. Sandage, J. Bedke (1994). Carnegie Atlas of Galaxies. Washington, D.C.: Carnegie Institution of Washington. ISBN 0-87279-667-1. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία