Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού

Το Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού (γερμανικά: Infanterie-Sturmabzeichen) ήταν ένα μετάλλιο της Ναζιστικής Γερμανίας το οποίο απονεμόταν σε στρατιώτες και αξιωματικούς της Βέρμαχτ και των Waffen-SS για συμμετοχή τους σε επιθέσεις του πεζικού και εμπλοκή τους σε μάχες σώμα με σώμα. Απονεμόταν, ανάλογα με τον κλάδο, σε δύο είδη: αργυρό για απλούς στρατιώτες και μπρούντζινο για στρατιώτες μηχανοκίνητων σχηματισμών και άλλων βαρέων όπλων.

Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού Infanterie-Sturmabzeichen
Αργυρό μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού
Απονομή από την Ναζιστική Γερμανία
Χώρα	Ναζιστική Γερμανία
Επιλεξιμότητα	Στρατιώτες της Βέρμαχτ
Απονομή για	Συμμετοχή σε επιθέσεις του πεζικού (βλέπε κριτήρια)
Στατιστικά
Καθιερώθηκε	20 Δεκεμβρίου 1939, με ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 1940
Σύνολο απ.	περ. 941.000 αποδέκτες
Κατάταξη
Σχετιζόμενα	Πόρπη Μάχης Κοντινής Απόστασης

Καθιέρωση

Αργυρό

Το Αργυρό Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού καθιερώθηκε με βάση το Διάταγμα Καθιέρωσης της 20ής Δεκεμβρίου 1939 (Stiftungsverordnung vom 20. Dezember 1939) του Αρχιστράτηγου Βάλτερ φον Μπράουχιτς, Ανώτατου Αρχηγού του Στρατού (Heer), με ισχύ από την 1η Ιανουαρίου 1940:

Als sichtbares Zeichen der Anerkennung des im Sturmangriff bewährten Infanteristen, zugleich als Ansporn zu höchster Pflichterfüllung, ordne ich hiermit die Einführung des »Infanterie-Sturmabzeichens« für Schützenkompanien der Infanterie an. Die Verleihung des »Infanterie-Sturmabzeichens« wird nach beifolgenden Bestimmungen durchgeführt. Für genauestes Einhalten der Bestimmungen mache ich die in Frage kommenden Vorgesetzten verantwortlich.

Ως διακριτό σημάδι της εκτίμησης που κέρδισαν οι αξίως μαχόμενοι άνδρες του Πεζικού, και συγχρόνως σαν κίνητρο για υψηλότερη εκπλήρωση της υποχρεώσεως εκδίδω το διάταγμα να καθιερωθεί το «Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού» για τους λόχους τυφεκιοφόρων του Πεζικού. Η απονομή του «Μεταλλίου Εφόδου του Πεζικού» θα γίνεται σύμφωνα με τα ακόλουθα κριτήρια. Για την αυστηρότατη τήρηση της συμβατότητας με τα κριτήρια καθιστώ τον σχετικό επικεφαλής υπεύθυνο.

Με αυτό το διάταγμα, καθιερώθηκε το αργυρό μετάλλιο. Τα κριτήρια απονομής διευκρινίστηκαν επίσης στο ίδιο διάταγμα:

1. Das Infanterie-Sturmabzeichen (in Silber) kann an Offiziere, Unteroffiziere und Mannschaften der Schützenkompanien nicht motorisierter Infanteriedivisionen und der Gebirgsjägerkompanien verliehen werden, die ab 1. 1. 1940 1. an 3 Sturmangriffen, 2. in vorderster Linie 3. mit der Waffe in der Hand einbrechend 4. an 3 verschiedenen Kampftagen beteiligt gewesen sind. Erfolgreiche gewaltsame Erkundungen sowie Gegenstöße und Gegenangriffe sind als Sturmangriffe zu werten, insofern sie zum Nahkampf geführt haben. 2. Das Infanterie-Sturmabzeichen wird auf der linken Brustseite wie die Waffenabzeichen gem[äß]. H[eeres]. Anzugs]. O[rdnung]. (H. Dv. 122) Abschnitt B Nr. 28, Trageweise Abs. B in und außer Dienst getragen. 3. Das Infanterie-Sturmabzeichen besteht aus einem Gewehr mit aufgepflanztem Seitengewehr, das von einem ovalen Eichenlaubkranz umgeben ist, der auf dem oberen Teil das Hoheitszeichen der Wehrmacht trägt. 4. Das Infanterie-Sturmabzeichen wird durch den Regimentskommandeur verliehen.

1. Το Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού (σε Άργυρο) είναι δυνατό να απονέμεται σε αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και στρατιώτες των Λόχων Τυφεκιοφόρων μη μηχανοκίνητων Μεραρχιών Πεζικού και Λόχων Ορεινών Κυνηγών, οι οποίοι από την 1η Ιανουαρίου 1940 έχουν εμπλακεί: 1. σε 3 εφόδους, 2. στη γραμμή του μετώπου 3. με το όπλο ανά χείρας σε επίθεση 4. σε 3 διαφορετικές μέρες μάχης. Επιτυχημένες βίαιες αναγνωριστικές αποστολές, όπως και αντεπιθετικές κρούσεις και αντεπιθέσεις θα θεωρούνται ως έφοδοι, αρκεί να έχουν καταλήξει σε μάχη κοντινής απόστασης. 2. Το Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού θα φέρεται στην αριστερή πλευρά του στήθους όπως το έμβλημα του Όπλου σύμφωνα με τις διατάξεις του Διατάγματος Στρατιωτικής Ενδυμασίας (H. Dv. 122) Παράγραφος Β Νο. 28, τρόπος με τον οποίο θα φέρεται παρ. Β και εκτός υπηρεσίας. 3. Το Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού αποτελείται από ένα τυφέκιο με τοποθετημένη ξιφολόγχη, η οποία περιβάλλεται από ένα οβάλ στεφάνι από φύλλα δρυός, το οποίο θα φέρει στο άνω μέρος του το έμβλημα των Ενόπλων Δυνάμεων. 4. Το Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού θα απονέμεται μέσω των διοικητών συνταγμάτων.

Μπρούντζινο

Το Αργυρό Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού διευκρινίστηκε πως θα απονεμόταν αποκλειστικά σε άντρες του πεζικού, μη μηχανοκίνητου. Για τους άνδρες των μηχανοκίνητων (motorisierte) μεραρχιών, όπως και των λόχων πολυβόλων, Πυροβόλων του Πεζικού και Αντιαρματικών, καθιερώθηκε το μπρούντζινο Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού την 1η Ιουνίου 1940.

Από τις 1 Ιανουαρίου 1940 και την 1η Ιουνίου 1940, το εύρος των αποδεκτών Αργυρού και Μπρούτζινου αντίστοιχα επεκτάθηκε στους άνδρες των Waffen-SS (μάχιμων SS), από τις 26 Φεβρουαρίου 1941 (Αργυρό) στους άνδρες των λόχων Αντιαεροπορικής Άμυνας και στην τακτική Αστυνομία (Ordnungspolizei) το αργυρό από τις 12 Νοεμβρίου 1942.

Κριτήρια απονομής

Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού σε Άργυρο (9) και Μπρούντζο (8)

Το αργυρό και μπρούντζινο Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού αποτελούσαν πρακτικά το ίδιο μετάλλιο. Το αργυρό δεν απονεμόταν για ανδραγαθίες ανώτερες απ' ό,τι το μπρούντζινο. Η διαφοροποίηση γινόταν στον κλάδο στον οποίο υπηρετούσε ο αποδέκτης. Το Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού σε Άργυρο προοριζόταν για το απλό πεζικό, ενώ αυτό σε Μπρούντζο για μηχανοκίνητες μονάδες και μονάδες βαρέων όπλων.

• Ανάλογα τροποποιούνταν και τα κριτήρια. Όπως καθόριζε το διάταγμα, για να έχει δικαίωμα ένας στρατιώτης ή αξιωματικός να λαβει το Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού σε Άργυρο, θα έπρεπε να πληροί ένα από τα πέντε κριτήρια:

1. Να έχει λάβει μέρος σε τρεις το λιγότερο επιθέσεις του πεζικού

2. Να έχει λάβει μέρος σε τρεις το λιγότερο αντεπιθέσεις του πεζικού

3. Να έχει λάβει μέρος σε τρεις το λιγότερο ένοπλες επιθέσεις υποστήριξης και να έχει εμπλακεί σε μάχη σώμα με σώμα.

4. Να έχει εμπλακεί σε μάχη σώμα με σώμα σε μία θέση επίθεσης.

5. Να έχει συμμετάσχει σε τρεις ξεχωριστές ημέρες στην ανάκτηση θέσεων μάχης.

• Ομοίως για το Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού σε Μπρούντζο, ο υποψήφιος αποδέκτης έπρεπε να έχει λάβει μέρος σε:

1. Τρεις το λιγότερο επιθέσεις του μηχανοκίνητου πεζικού

2. Τρεις το λιγότερο αντεπιθέσεις του μηχανοκίνητου πεζικού

3. Τρεις το λιγότερο ένοπλες μηχανοκίνητες επιθέσεις υποστήριξης και να έχει εμπλακεί σε μάχη σώμα με σώμα.

4. Μάχη σώμα με σώμα σε μία θέση μηχανοκίνητης επίθεσης.

5. Τρεις ξεχωριστές ημέρες στην μηχανοκίνητη ανάκτηση θέσεων μάχης.

Οι άνδρες των Αντιαεροπορικών (Flakabwehr) μονάδων δεν είχαν τη δυνατότητα - καθώς η θέση τους ήταν στατική - να λάβουν μέρος σε μηχανοκίνητες επιθέσεις. Αντ' αυτού, ένας στρατιώτης των αντιαεροπορικών μονάδων μπορούσε να λάβει το Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού σε Μπρούντζο όταν η χρήση των όπλων τους στο μέτωπο «επέφερε ρήγμα στη γραμμή του εχθρού».

Ο αποδέκτης του Μεταλλίου Εφόδου του Πεζικού λάμβανε ένα επίσημο Πιστοποιητικό Απονομής (Besitzzeugnis) και αυτή καταγραφόταν, όπως όλες, στο στρατιωτικό του βιβλιάριο. Σε ένα τυπικό Πιστοποιητικό Απονομής αναγραφόταν ο βαθμός του αποδέκτη, το ονοματεπώνυμό του και η μονάδα στην οποία ανήκε. Στο κάτω μέρος υπέγραφε ο απονέμων το μετάλλιο (διοικητής Συντάγματος ή ανώτερος), δινόταν ο βαθμός και η θέση του και το έγγραφο σφραγιζόταν.

Αποδέκτες

Η πρώτη απονομή του Μεταλλίου Εφόδου του Πεζικού έγινε στις 28 Μαΐου 1941. Αποδέκτες ήταν ένας υποδεκανέας και ένας ανθυπολοχαγός, οι οποίοι μάλιστα το έλαβαν από τον ίδιο τον Αρχιστράτηγο φον Μπράουχιτς.

Από την de facto καθιέρωση του μεταλλίου στις 28 Μαΐου 1940 και την de jure την 1η Ιουνίου 1940, ως την άνευ όρων συνθηκολόγηση της Γερμανίας στις 8 Μαΐου 1945 και την παύση οποιασδήποτε προαγωγής και παρασημοφόρησης με το "διάταγμα του Ντένιτς" στις 11 Μαΐου, έγιναν χονδρικά περίπου 941.000 απονομές του Μεταλλίου Εφόδου του Πεζικού και των δύο κατηγοριών (αργυρό και μπρούντζινο) στα μέλη της Βέρμαχτ.

Πεζικάριος της Βέρμαχτ που φέρει το Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού σε Άργυρο. Σοβιετική Ένωση στα περίχωρα του Στάλινγκραντ, καλοκαίρι του 1942

Μεταπολεμικά, στην Δυτική Γερμανία, απαγορεύτηκε η επίδειξη συμβόλων που σχετίζονταν με το ναζιστικό παρελθόν της χώρας. Έτσι, οι κάτοχοι τόσο του Μεταλλίου Εφόδου του Πεζικού όσο και των υπολλοίπων διακρίσεων της Βέρμαχτ δεν είχαν την δυνατότητα να φέρουν δημόσια τα παράσημά τους, τα οποία στο σύνολό τους περιείχαν τη σβάστικα. Στις 26 Ιουλίου 1957 ωστόσο, εφαρμόστηκε ο λεγόμενος «Νόμος περί Τίτλων, Ταγμάτων και Τιμητικών Εμβλημάτων» (Gesetz über Titel, Orden und Ehrenzeichen) (BGBl. I S. 334). Με αυτόν οι σβάστικες στα υπάρχοντα μετάλλια αντικαταστάθηκαν με σιδηρούντες σταυρούς, φύλλα δρυός και άλλα μη-ναζιστικά σύμβολα. Μόνο αυτή την «αποναζιστικοποιημένη» εκδοχή, χωρίς τον αετό και τη σβάστικα, είχαν τη δυνατότητα να φέρουν οι κάτοχοι του Μεταλλίου Εφόδου του Πεζικού.

Περιγραφή-Παραγωγή

Η οπίσθια πλευρά ενός Μεταλλίου Εφόδου του Πεζικού σε Μπρούντζο. Διακρίνεται η βελόνα και η άρθρωσή της

Όπως είχε καθοριστεί, το Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού απεικόνιζε ένα στεφάνι φύλλων δρυός, παραδοσιακού συμβόλου των Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων, το οποίο στην κορυφή του είχε το έμβλημα της Βέρμαχτ - έναν αετό με απλωμένα τα φτερά να πατάει σε μία σβάστικα. Το στεφάνι ήταν "δεμένο" με μία κορδέλα οιυ βρισκόταν στο κάτω μέρος, στη μέση της οποίας βρίσκονταν κάθετα πέντε διακοσμητικά σφαιρίδια. Διαγώνια και με κατεύθυνση προς τα αριστερά παραβαλλόταν το κλασικό τυφέκιο του Γερμανικού Στρατού, ένα Mauser Kar98k με ιμάντα και ξιφολόγχη. Η οπίσθια πλευρά ήταν επίπεδη και στο πάνω μέρος της υπήρχε μία άρθρωση, στην οποια εφαρμοζόταν επιμήκης καρφίτσα, η οποία επέτρεπε στον κάτοχο του μεταλλίου να το φέρει καρφιτσώνοντάς το στη στολή του, στο κάτω αριστερό μέρος του στήθους. Δεν υπήρχε ανάλογη κορδέλα που τοποθετούνταν στη στολή του αποδέκτη για να δηλώσει πως αυτός ήταν κάτοχος του μεταλλίου. Το όλο μετάλλιο είχε διαστάσεις περίπου 47x63 mm.

Τα πρώτα πρωτότυπα κατασκευάστηκαν από την εταιρεία C. E. Juncker του Βερολίνου. 16 εταιρείες (συμπεριλαμβαομένης της Junker) είχαν πιστωθεί με την κατασκευή αυθεντικών μεταλλίων, κυρίως στη Γερμανία και την Αυστρία.

Το πλήθος των κατασκευαστών οδηγούσε ορισμένες φορές, όπως είναι εύλογο, σε μικρές κατασκευαστικές διαφορές που αφορούσαν παραδείγματος χάριν τον τρόπο εφαρμογής της οπίσθιας καρφίτσας, την κοιλότητα του μεταλλίου, την αναγραφή ή όχι των διακριτικών του κατασκευαστή, την ευτέλεια των υλικών (όσο τα μέταλλα σπάνιζαν στη ναζιστική Γερμανία) και άλλα.

Αρχικά, το Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού κατασκευαζόταν από το λεγόμενο "Πολύχρωμο Μέταλλο" (Buntmetall). Ωστόσο, καθώς οι τύχες του πολέμου άρχιζαν να αλλάζουν και το Γ' Ράιχ περνούσε πλέον στην άμυνα, προτεραιότητα δόθηκε στους πολεμικούς εξοπλισμούς, έτσι οι κατασκευαστές των μεταλλίων έπρεπε ν βασιστούν σε ευτελέστερα μέταλλα. Τελικώς επικράτησε ο ψευδάργυρος. Επιπλέον, ορισμένες φορές χρησιμοποιούνταν μία βαφή στο χρώμα του μπρούντζου ή του άργυρου, ανάλογα την περίπτωση, η οποία σταδιακά φθειρόταν και έπεφτε από το μέταλλο.

Εταιρείες παραγωγής

Αρχικά	Όνομα	Περιοχή
FZS	Fritz Zimmerman und Sohne	Λύντενσαϊντ
BSW	Gebruder Schweiger	Βιέννη
S.H.u.Co.	Sohni, Heubach & Co	;
WH	Walter & Henlein	;
JFS	Josef Feix Sohne	Γκάμπλοντς
A	Assmann und Sohne	Λύντενσαϊντ
C.W.	Carl Wilde	Αμβούργο
R.S.S.	Richard Simm & Sohne	Γκάμπλοντς
R.S.	Rudolf Souval	Βιέννη
F.O.	Freidrich Orth	Βιέννη
WH	Hermann Wernstein	Ιένα
F.L.L.	Friedrich Linden	Λύντενσαϊντ
C.E.	Juncker	Βερολίνο
AS	Adolf Schilze	Γκρούνβαλντ
H.A.	Hermann Aurich	Δρέσδη
GWL	Gebruder Weger	Λύντενσαϊντ

Πηγές

• «Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού» στην ιστοσελίδα Lexicon der Wehrmacht (γερμανικά)
• «Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού» στην ιστοσελίδα Wehrmacht-Awards.com
• «Μετάλλιο Εφόδου του Πεζικού» στην ιστοσελίδα tracesofwar.com