Βικιπαίδεια

Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος Καρούσος (Βαρθολομιό Ηλείας, 1926 - Πειραιάς, 2020) ήταν επίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδος. Υπήρξε τιτουλάριος Μητροπολίτης Ρωγών (1975-1978) και διετέλεσε Μητροπολίτης Πειραιώς από τις 12 Ιανουαρίου 1978 μέχρι τις 4 Φεβρουαρίου 2006 που υπέβαλε την παραίτησή του στην Ιερά Σύνοδο.

Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση20  Σεπτεμβρίου 1926
Βαρθολομιό
Θάνατος29  Φεβρουαρίου 2020
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
ΘρησκείαΟρθόδοξος Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσανέα ελληνική γλώσσα
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (έως 1967)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταχριστιανός ιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμητροπολίτης
δεδομένα

Πρώτα χρόνιαΕπεξεργασία

Γεννήθηκε στο Βαρθολομιό Ηλείας το 1926. Αργότερα εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Πάτρα. Το 1948 δίδασκε ως κατηχητής[1] στην Πάτρα για να προσληφθεί το 1953 στο βιβλιοπωλείο της αδελφότητας της Ζωής. Χειροτονήθηκε[1] Διάκονος το 1956 και Πρεσβύτερος το 1959. Το 1957 αρχίζει τις σπουδές του στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία και αποφοίτησε. Παράλληλα την ίδια εποχή εγκαθίσταται σε διαμέρισμα στο Παγκράτι, όπου συγκατοικούσε με τον Αθανάσιο Λενή (μετέπειτα Μητροπολίτη Καλαβρύτων) και με τον Χρήστο Παρασκευαΐδη (μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο), με τους οποίους και συνδέθηκε[2] με στενή φιλία.

Εγκατάσταση και αποπομπή από τη Μονή ΒαρλαάμΕπεξεργασία

Το 1961 εγκαταστάθηκε μαζί με τους Λενή και Παρασκευαΐδη στη Μονή Βαρλαάμ των Μετεώρων, όπου ο ίδιος ορίσθηκε ηγούμενος[2]. Μετά από παραμονή δύο ετών στη μονή, επέστρεψαν στην Αθήνα λόγω διαμάχης που ξέσπασε μεταξύ αυτών και του επιχώριου Μητροπολίτη, Τρίκκης και Σταγών Διονυσίου[2]. Ο Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών Διονύσιος αποκάλυψε δημοσίως πως η Αδελφότητα διασπάθισε όλες τις οικονομίες της Μονής που ανέρχονταν σε ένα εκατομμύριο δραχμές[3][4]. Ειδικά για τον Χριστόδουλο, ο Μητροπολίτης παραπονιόταν ότι η συμπεριφορά του υπήρξε ΄΄«αχαρακτήριστος προς Επίσκοπον κείραντα αυτόν μοναχόν και χειροτονήσαντα διάκονον»΄΄ και αυτό «συνετέλεσεν εις την αυστηρόν από μέρους μου παρατήρησιν υμών». Στην επιστολή αποπομπής ο Διονύσιος κατέληγε: «Εχετε, παιδιά μου, πέσει θύματα του πονηρού. Ηδικήσατε την Μονήν και τον εαυτόν σας μεγάλως. Θα έπρεπε να φανώ εναντίον σας αυστηρός. Ομως αποδίδων πάντα τα ανωτέρω εις απειρίαν, επιπολαιότητα και ενεργείας του Πονηρού, αφήνω εις τον Θεόν την υπόθεσιν».[5][6]

Ηγούμενος και επίσκοποςΕπεξεργασία

Το 1967 τοποθετήθηκε καθηγητής[1] του φροντιστηρίου κατηχητικών και γενικός διευθυντής των κατηχητικών σχολείων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, θέση στην οποία παρέμεινε[1] μέχρι και το 1980.

Το 1973 ίδρυσε[2] μαζί με τους τότε Αρχιμανδρίτες Αθανάσιο Λενή και Χριστόδουλο Παρασκευαΐδη το Συνοδικό Μοναστήρι της Παναγίας της «Χρυσοπηγής», της οποίας και ορίστηκε ηγούμενος. Το 1975 εξελέγη Τιτουλάριος Μητροπολίτης Ρωγών, αναλαμβάνοντας παράλληλα την διεύθυνση της Αποστολικής Διακονίας. Στις 12 Ιανουαρίου του 1978 εξελέγη από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος Μητροπολίτης Πειραιώς. Συνυποψήφιός του στην ψηφοφορία εκλογής, την οποία και έχασε με δώδεκα ψήφους διαφορά, ήταν ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Τιράνων Αναστάσιος.[7]

Είχει τιμηθεί με το παράσημο του Αποστόλου Παύλου[8] της Εκκλησίας της Ελλάδoς και με το παράσημο του Ανωτέρου Ταξιάρχου του Τάγματος των Ιπποτών του Παναγίου Τάφου.

Μητροπολίτης ΠειραιώςΕπεξεργασία

Κατά την περίοδο της θητείας του ίδρυσε κατηχητικά σχολεία, εκκλησιαστικό βιβλιοπωλείο, γηροκομείο, παιδικούς σταθμούς και δημοτικό σχολείο ενώ δημιούργησε οργανωμένα συσσίτια για απόρους πολίτες. Ίδρυσε[1] επίσης τον ραδιοφωνικό σταθμό Πειραϊκή Εκκλησία.[7]

Το 1991 καταγγέλθηκε από τον ιεροψάλτη Τούμπα ότι τον παρενόχλησε σεξουαλικά. Ο Τούμπας στην επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ ανέφερε συγκεκριμένα περιστατικά, τα οποία όμως στη συνέχεια ανακάλεσε αφού με νέα του επιστολή προς τον Αρχιεπίσκοπο αναίρεσε[7] τις καταγγελίες του. Η καταγγελία αποδόθηκε από τον ίδιο τον Μητροπολίτη ως αποτέλεσμα της κακής σχέσης που διατηρούσε με τον τότε Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ. Το 1994 το ζήτημα έκλεισε[9] με την αρχειοθέτηση της υπόθεσης από την Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία και θεώρησε τις εξηγήσεις του Μητροπολίτη ικανοποιητικές. Το 2005 ο Ηλίας Τούμπας δημοσιοποίησε[9] εκ νέου τις καταγγελίες του για σεξουαλική παρενόχληση. Η Ιερά Σύνοδος όρισε ανακριτή, ύστερα και από δική του απαίτηση, για να παραπεμφθεί στο Συνοδικό Δικαστήριο. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους το Συνοδικό Δικαστήριο έθεσε την υπόθεση στο αρχείο θεωρώντας ότι δεν στοιχειοθετείται η ενοχή του Μητροπολίτη.[10][11] Λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο, ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών διέταξε[12] τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, με αφορμή τη μήνυση του ιεροψάλτη Ηλία Τούμπα κατά του μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικου. Υποστηρίζεται ότι στο ανακριτικό υλικό υπήρχαν άλλες τέσσερις επιστολές ίδιου περιεχομένου από άλλα πρόσωπα, τα οποία στη συνέχεια ανακάλεσαν.[13]

Στις 4 Φεβρουαρίου 2006 υπέβαλε[14] την παραίτησή του επικαλούμενος[14] λόγους υγείας, παραίτηση που η Ιερά Σύνοδος έκανε δεκτή[8] τρεις μέρες αργότερα.

Απεβίωσε στις 29 Φεβρουαρίου 2020 στην ιδιωτική κλινική Πειραϊκό Θεραπευτήριο Α.Ε. του Πειραιά μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη.[15]

ΠαραπομπέςΕπεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Βιογραφικό Μητροπολίτη Καλλινίκου Αρχειοθετήθηκε 2015-03-20 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα της Μητρόπολης Πειραιά
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Η Χρυσοπηγή είναι πάντα εδώ, από την εφημερίδα Το Βήμα
  3. ↑ «Τρισάγιο του Τρίκκης Χρυσόστομου στον προκάτοχο του φωτισμένο Ιεράρχη Διονύσιο, trikalaola.gr, 09/06/2018». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2020. 
  4. ↑ academia.edu ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
  5. ↑ «Τρισάγιο του Τρίκκης Χρυσόστομου στον προκάτοχο του φωτισμένο Ιεράρχη Διονύσιο, trikalaola.gr, 09/06/2018». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2020. 
  6. ↑ academia.edu ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Έργα και ημέρες του Μητροπολίτη Πειραιώς, από την εφημερίδα Το Βήμα
  8. ↑ 8,0 8,1 Αποδεκτή η παραίτηση, από την ιστοσελίδα in.gr
  9. ↑ 9,0 9,1 Καταγγελίας για τον Μητροπολίτη Πειραιώς, από την εφημερίδα Ριζοσπάστης.
  10. ↑ Απαλλακτικό βούλευμα, από την ιστοσελίδα in.gr
  11. ↑ «Απαλλακτικό βούλευμα της Ιεράς Σύνοδου για τον μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικο». in.gr. 2005-05-05. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-02-09. https://web.archive.org/web/20170209124842/http://news.in.gr/greece/article/?aid=629421. 
  12. ↑ Προκαταρκτική εξέταση, από την ιστοσελίδα in.gr
  13. ↑ Παπαβασιλείου, Πέτρος (2006-02-04). «Αποχώρηση Καλλίνικου με... σκιές σκανδάλων». Έθνος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-05-01. https://web.archive.org/web/20130501022646/http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=27825. 
  14. ↑ 14,0 14,1 Παραιτήθηκε ο Μητροπολιτης Πειραιώς Καλλίνικος, από την ιστοσελίδα in.gr
  15. ↑ Απεβίωσε ο μητροπολίτης πρώην Πειραιώς Καλλίνικος, TA NEA, 29 Φεβρουαρίου 2020
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μητροπολίτης_Πειραιώς_Καλλίνικος&oldid=9758557"