Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου Βασίλειος
Ο Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου Βασίλειος (κατά κόσμον Μαγκριώτης, 1877-1968) ήταν Έλληνας ιεράρχης.
| Βασίλειος | |
|---|---|
| Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου | |
| Από | 1930 |
| Έως | 24 Ιανουαρίου 1967 |
| Προκάτοχος | Νεόφυτος |
| Διάδοχος | Ιωάννης |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1877 Ευκάρυο Σαράντα Εκκλησιών |
| Θάνατος | 24 Ιουνίου 1968 |
| Εθνικότητα | Έλληνας |
| Δόγμα | Χριστιανός Ορθόδοξος |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε το 1877 στο Ευκάρυο των Σαράντα Εκκλησιών της Ανατολικής Θράκης[1][2]. Φοίτησε σε γυμνάσιο της Κωνσταντινούπολης και έπειτα εισήχθη στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης από την οποία αποφοίτησε το 1903. Το ίδιο έτος χειροτονήθηκε διάκονος και τοποθετήθηκε αρχιδιάκονος στην μητρόπολη Διδυμότειχου. Αργότερα στάλθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην επαρχία Πρέβεζας ως επιθεωρητής σχολείων και το 1906 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στα Γιαννιτσά όπου συνέδραμε τα σώματα των Ελλήνων μακεδονομάχων που δρούσαν στην ευρύτερη περιοχή. Το 1911 υπηρετούσε στην Πρίγκηπο όπου συνελήφθη από τις αρχές εξαιτίας αντιβουλγαρικού κηρύγματος με αποτέλεσμα να φυλακιστεί για οκτώ μήνες. Το 1913 μετέβη για περαιτέρω σπουδές στη Γενεύη και αργότερα έζησε για μικρό χρονικό διάστημα στο Λονδίνο. Το 1922 ορίστηκε πρωτοσύγκελος της μητρόπολης Θεσσαλονίκης, ενώ το 1926 χειροτονήθηκε επίσκοπος Απαμείας, θέση που διατήρησε ως το 1930 όταν και εξελέγη μητροπολίτης Σιδηροκάστρου[1][2]. Την περίοδο της βουλγαρικής Κατοχής απομακρύνθηκε βίαια από την έδρα του[3] και απελάθηκε από τη βουλγαροκρατούμενη ζώνη. Επιπλέον, κατά την απέλασή του κακοποιήθηκε από τους άνδρες της βουλγαρικής αστυνομίας[4]. Εντέλει επέστρεψε στην έδρα του μετά την Απελευθέρωση.
Κατά τη διάρκεια της ποιμαντορίας του, ο Βασίλειος διακρίθηκε για την εκκλησιαστική και κοινωνική του δράση. Συγκεκριμένα προχώρησε στην ανέγερση ή ανακατασκευή αρκετών ναών, οργάνωσε συσσίτια και δώρισε σημαντικά χρηματικά ποσά προερχόμενα από την περιουσία και τη μισθοδοσία του σε φιλανθρωπικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα του Σιδηροκάστρου, των Σερρών και της Θεσσαλονίκης[1][2][5]. Ο ίδιος ήταν εξαιρετικά μορφωμένος ιεράρχης ο οποίος μεταξύ άλλων συνέταξε πλείστα άρθρα και υπομνήματα εκκλησιαστικής και κοινωνικής φύσης, ενώ γνώριζε αγγλικά, γαλλικά, τουρκικά και της βουλγαρικά[1][2]. Αποχώρησε από τον επισκοπικό θρόνο το 1967 λόγω ηλικίας και απεβίωσε στις 25 Ιουνίου του 1968[5].
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία, τόμος 3ος, Αθήναι 1962, σ. 701-702.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Γιώργου Καφταντζή, Η Ιστορία της Ηράκλειας νομού Σερρών, έκδοση δήμου Ηράκλειας, 1973, σ. 98.
- ↑ Αθανασίου Ι. Χρυσοχόου, Η Κατοχή εν Μακεδονία. Βιβλίον Τέταρτον. Οι Βούλγαροι εν Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, τεύχος Α΄ (1941 - 1942), ΕΜΣ, Θεσσαλονίκη 1951, σ. 26 - 27.
- ↑ Σπύρος Κουζινόπουλος, Δράμα 1941. Μια παρεξηγημένη εξέγερση, εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2011, σ. 345.
- ↑ 5,0 5,1 Μακεδονία, 26 Ιουνίου 1968, σ. 7.