Γερμανός Ζαφειρόπουλος
Ο Γερμανός Ζαφειρόπουλος (1760–1821) ήταν Έλληνας ιεράρχης και εθνομάρτυρας.
| Γερμανός Ζαφειρόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1760 Μεσορρούγι Αχαΐας |
| Θάνατος | 1821 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Φιλικός μητροπολίτης |
Βίος Επεξεργασία
Γεννήθηκε στο χωριό Μεσορρούγι της επαρχίας Καλαβρύτων το 1760[1]. Το κοσμικό όνομά του ήταν Γεώργιος[2]. Προερχόταν από οικογένεια εύπορη, καταγόμενη από την Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας του ονομαζόταν Ζαφείρης Ζαφειρόπουλος και η μητέρα του Ευσταθία. Ήταν εξάδελφος του πρωτοσύγκελου και ιστοριογράφου Αμβρόσιου Φραντζή[1]. Σε πολύ νεαρή ηλικία έχασε τον πατέρα του όταν τον σκότωσαν οι Τούρκοι. Σε ηλικία εννέα ετών εισήλθε ως δόκιμος στην Ιερά Μονή Μεγάλου Σπηλαίου, εκάρη μοναχός λαμβάνοντας το όνομα Γερμανός, και στη συνέχεια χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος.
Γύρω στα 1800 βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου εργάστηκε για δύο χρόνια ως διδάσκαλος. Στη συνέχεια μετέβη στο Βελιγράδι όπου έδρασε ως δάσκαλος και προπαγάνδιζε τον ξεσηκωμό των Ελλήνων. Οι Τουρκικές αρχές τον εκδίωξαν από την πόλη και στη συνέχεια πήγε στη Ρουμανία. Εκεί έμεινε δύο χρόνια όπου έμαθε την βλάχικη γλώσσα. Τελικά διώχθηκε κι από εκεί από τις Τουρκικές αρχές λόγω της εθνικής δράσης του[2]. Επέστρεψε στην μονή Μεγάλου Σπηλαίου και στη συνέχεια αναχώρησε για προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ. Ακολούθως ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη στην οποία ήταν ήδη γνωστός για τη λογιοσύνη του.
Στις 28 Φεβρουαρίου 1798 η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου αρχικά τον εξέλεξε Επίσκοπο Σεβαστείας και τον Μάρτιο του 1807, επί Πατριάρχη Γρηγορίου Ε', διάδοχο του Γερμανού Χριστιανουπόλεως (1793-1807)[2].
Λόγω της φήμης του ο Αλέξανδρος Υψηλάντης τον όρισε ως έναν από τους 4-5 εφόρους της Φιλικής Εταιρείας, στην οποία είχε μυηθεί από το 1818.[3] Συμμετείχε στη σύσκεψη της Βοστίτσας διαφωνώντας με τον εγκλεισμό του Παπαφλέσσα και παρεμβαίνοντας προς την κατεύθυνση αυτή. Κατά τον έρανο που πραγματοποιήθηκε προσέφερε 2000 γρόσια. Επειδή οι κινήσεις των Αρχιερέων της Πελοποννήσου γέννησαν την υποψία των Τουρκικών αρχών, αυτές προέβησαν σε σειρά συλλήψεών. Έτσι τους κάλεσαν δήθεν για σύσκεψη στην Τριπολιτσά. Ανάμεσα στους φυλακισμένους ήταν και ο Γερμανός[3], ο οποίος έφτασε στην πόλη στις 8 Μαρτίου έχοντας αναχωρήσει από την Κυπαρισσία στις 5 Μαρτίου. Πέθανε λόγω των κακουχιών την κράτησης του στις 21 Σεπτεμβρίου 1821[4].
Παραπομπές Επεξεργασία
Πηγές Επεξεργασία
- Ατέσης, Βασίλειος (1971). «Εθνομάρτυρες αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος από του 1821-1869». Θεολογία 42: 1–29. http://www.ecclesia.gr/greek/press/theologia/material/1971_1_6_Atesis.pdf.
- Βέης, Νίκος (1939). «Γερμανού Μητροπολίτου Χριστιανουπόλεως γράμμα προς τους ιερείς της επαρχίας αυτού». Πρακτικά της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας των ετών 1936-1938 (Εν Αθήναις) περίοδος 3η, 4: 118–125. http://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/deltion/article/view/4943/4716.